FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Graffiti: Από τους Δρόμους του Μπρονξ στα Μουσεία

Το VICE παρουσιάζει τις εργασίες των φοιτητών που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Τηλεόρασης του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου με θέμα "Graffiti- Τέχνη ή Βανδαλισμός;".
VICE Staff
Κείμενο VICE Staff

Το VICE κάθε εβδομάδα θα παρουσιάζει τις εργασίες των φοιτητών που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Δημοσιογραφίας - "Η δημοσιογραφία και η δημοσιογραφική αφήγηση στην Τηλεόραση" του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου με θέμα Graffiti- Τέχνη ή Βανδαλισμός; Δείτε ολοκληρωμένη την εργασία, εδώ.

Δείτε εδώ τι λένε η καθηγήτρια-υπεύθυνη του εργαστηρίου τηλεόρασης Ιωάννα Βώβου και ο δημοσιογράφος Χρίστος Καλουντζόγλου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ακουθήστε το VICE στην καινούρια μας σελίδα στο Facebook.

Στις αρχές του '70 εμφανίστηκαν τα πρώτα graffiti στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης ως μια μορφή διαμαρτυρίας και εναλλακτικού τρόπου έκφρασης. Σήμερα το graffiti συνιστά μία νέα μορφή τέχνης, ξεφεύγοντας από το περιθώριο στο οποίο βρισκόταν. Κοσμεί δρόμους και κτίρια, εντάσσεται σε πολλές εκθέσεις, φεστιβάλ και λειτουργεί ακόμα και ως τουριστική ατραξιόν σε πολλές χώρες παγκοσμίως.

Βρεθήκαμε στο «Old-School Meeting Graffiti Festival» και μιλήσαμε με κάποιους από τους street artists που συμμετείχαν σε αυτό, σχετικά με την κοινωνική αποδοχή του graffiti στην Ελλάδα συγκριτικά με το εξωτερικό. Ο καθένας μας μίλησε με βάση τις γνώσεις και τις εμπειρίες του πάνω στο θέμα. Σίγουρο είναι ότι το graffiti στην Ελλάδα έχει κάνει πολλά βήματα σε σχέση με το παρελθόν, συνιστώντας μία νέα αναγνωρισμένη μορφή τέχνης στα πλαίσια μιας υποκουλτούρας. Ο δρόμος για το graffiti στην Ελλάδα είναι ανοικτός, μένουν όμως πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε ώστε να φτάσουμε το επίπεδο της αποδοχής του στο εξωτερικό. «Κρίμα για τους Έλληνες καλλιτέχνες, γιατί θα μπορούσε το έργο τους να έχει αναγνωριστεί περισσότερο στο εξωτερικό», τόνισε ο «Paladin», ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που ασχολήθηκε με το graffiti στη χώρα μας.

Σε συζήτηση με τον καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών, Μάριο Σπηλιόπουλο πάνω στο θέμα, μας ανέφερε ότι το ελληνικό graffiti είναι άμεσα συνυφασμένο με το graffiti του εξωτερικού αφού από ελάχιστους καλλιτέχνες διαφοροποιείται. "Δεν μπορούμε να μιλήσουμε ξεκάθαρα για ελληνικό graffiti καθώς έχει επηρεαστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από το αμερικάνικο."

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η εξέλιξη του όμως στη κάθε χώρα ήταν διαφορετική. Και στις δύο η συγκεκριμένη τέχνη ξεκίνησε με κυνήγι. Στην Αμερική πήρε μεγάλες διαστάσεις με έντονη παρουσία της αστυνομίας ενώ παράλληλα τα σπρέυ και τα υπόλοιπα υλικά που χρειάζονταν για να βάψει κάποιος, ακρίβυναν πολύ. Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα εξελίχθηκαν πιο ήπια. Και πάλι στην αρχή υπήρξε κυνήγι, όμως οι έλληνες αντιμετώπισαν το graffiti σαν κάτι το εξωτικό. Υπήρχαν, βέβαια, ορισμένοι που διαφωνούσαν θεωρώντας το μουντζούρα στους τοίχους, κάτι τέτοιο όμως δεν στάθηκε εμπόδιο για την γρήγορη διάδοση του. Έχει πλέον την ανοχή της αστυνομίας καθώς ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που επεμβαίνει και επιβάλλει ποινές.

Ερχόμενοι, λοιπόν, στο σήμερα, όπου το graffiti θεωρείται μια αναγνωρισμένη τέχνη, τίθεται το ερώτημα για το αν θα μπορούσε να σταθεί στα πλαίσια ενός μουσείου. Η απάντησή του κ. Σπηλιόπουλου είναι καταφατική. Παρόλο που άργησε να αναγνωριστεί ιδεολογικά, έχει καταφέρει να μπει σε εκθέσεις, όπως το "No Respect" στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ενώ παράλληλα, ο δήμος Αθηναίων παραχώρησε σε street artists κάποιους τοίχους στην Τεχνόπολη. Όπως ο καθηγητής υποστηρίζει «το graffiti δίνει χρώμα δημιουργώντας την αίσθηση ότι η πόλη αναζωογονείται με αυτές τις μικρές ανάσες».

Για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ εργάστηκαν οι Καινούργιου Μαριάννα, Κουφού Αντζελίνα, Κωτσάκη Μαρία-Δανάη, Παπαθανασίου Μαρία κι όπως λένε: «Τι κι αν βλέπουμε graffiti παντού γύρω μας λίγες είναι οι φορές που έχουμε αναρωτηθεί τι σημαίνουν, τι μήνυμα θέλουν να περάσουν. Μέσα από την εργασία που κάναμε μας δόθηκε η ευκαιρία να τα κατανοήσουμε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και να έρθουμε σε επαφή με άτομα του χώρου. Πολλοί ήταν δεκτικοί άλλοι όχι και τόσο αλλά όλοι μοιράστηκαν τις απόψεις τους μαζί μας και μας βοήθησαν να ξεδιαλύνουμε το θέμα γύρω από το πόσο είναι αποδεκτό το graffiti σήμερα και αν μπορεί να σταθεί ως κομμάτι έκθεσης σε ένα μουσείο».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.