«Ήταν Τρυφερός στο Σπίτι και Στυγνός Εγκληματίας Έξω» - Συναντήσαμε τον Γιο του Pablo Escobar

«Είμαι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος που πουλάει φυτά», είχε πει κάποτε ο Pablo Escobar. Η φιγούρα του πιο διάσημου εμπόρου ναρκωτικών στο πλανήτη είναι οικεία. Είναι ο άνθρωπος που γνωρίζουμε μέσα από τις σειρές Narcos και Pablo Escobar: El Patrón del Mal. Είναι μια προσωπικότητα που έχει αναλυθεί όσο καμία άλλη στον τομέα του. Υπάρχει όμως ένας άνθρωπος που τον γνωρίζει καλύτερα από κάθε σενάριο. Είναι ο γιος του. Ο Juan Pablo Escobar. Πλέον μένει στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, με όνομα Sebastián Marroquín. Επέλεξε αυτό το όνομα από έναν τηλεφωνικό κατάλoγο όταν εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και την αδερφή του στην Αργεντινή. Έπρεπε να αφήσει πίσω την ζωή του πατέρα του, αν ήθελε να γλιτώσει τη δική του.

Ο Juan γεννήθηκε το 1977, όταν ο πατέρας του έχτιζε «με αίμα και φωτιά» την αυτοκρατορία του καρτέλ του Μεντεγίν. «Στο σπίτι ήταν ο καλύτερος και πιο τρυφερός πατέρας που μπορείτε να φανταστείτε, αλλά έξω από το σπίτι ήταν ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος που θα μπορούσες να συναντήσεις».

Όλα ξεκίνησαν στο δημοτικό διαμέρισμα του Ελ Ταμπλάσο, «έναν μικρό και ομιχλώδη οικισμό της Κολομβίας, όπου κανείς μπορούσε να απολαύσει αχανείς εκτάσεις με βατόμουρα, άγριες τομάτες και μεγάλη ποικιλία λουλουδιών», διηγείται ο Juan. Ο Abel, ένας νεαρός Κολομβιανός «που ζούσε με τους γονείς του (…) πρόσεξε τη δασκάλα Hermilda, επειδή τον έλκυσαν οι τρόποι της, η μόρφωσή και ο δυναμικός χαρακτήρας της». Εκείνος, ανύπαντρος αγρότης ακόμη, της πρότεινε γάμο και εκείνη δέχθηκε αμέσως. «Η Hermilda παραιτήθηκε από τη δουλειά της, επειδή έτσι το ήθελαν οι κανόνες της εποχής, και μετακόμισε για να ζήσει με τον άντρα της στα πεθερικά της».

Καρπός του έρωτα μεταξύ των δύο νιόπαντρων ήταν ο Pablo Emilio, που ήρθε στη ζωή την 1η Δεκεμβρίου του 1949. Η φτώχεια της εποχής ήταν μεγάλη για την οικογένεια των Escobar Gaviria. «Η γιαγιά μου έβλεπε με σφιγμένη την καρδιά την ανέχεια των παιδιών της και βάλθηκε να κάνει οικονομίες, ώσπου κατάφερε να αγοράσει το πρώτο ποδήλατο για τον Ρομπέρτο (σ.σ.: αδερφό του Pablo Emilio). Αυτό έκανε λίγο πιο άνετη την κατάσταση. Τα πρωινά, όταν έβγαιναν για να πάνε στο σχολείο, ο Roberto έπαιρνε φόρα και ο Pablo ανέβαινε πίσω του. Λίγο καιρό μετά και εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων παραπόνων του Ρομπέρτο για το βάρος του Πάμπλο, η γιαγιά μου κατάφερε να αγοράσει ένα δεύτερο ποδήλατο, που έλυσε τις διαφορές τους».

Κάποια στιγμή η Hermilda πήρε μετάθεση σε ένα σχολείο του Μεντεγίν. Εκεί ο Pablo έκανε καινούριους φίλους, τον «Rasputin», τον Toro, τον Maya και τον «Rodriguito». Όλοι μαζί συναντιόντουσαν στο παγωτατζίδικο Λα Ιγκουάνα. Με τις έντονες πολιτικές εξελίξεις της Κούβας, οι φίλοι πήραν μέρος σε τεράστιες διαμαρτυρίες στους δρόμους. Όταν ο Pablo συμμετείχε σε μία από αυτές, είπε στους φίλους του: «Πολύ σύντομα θα κάνω επανάσταση, αλλά για μένα».

Και το έκανε. Ξεκινώντας από πλαστογραφήσεις απολυτηρίων και κλοπές πορτοκαλιών -με τις οποίες κατάφερε να αγοράσει την πρώτη του γκρι Vespa το 1961, ο Pablo Escobar έφτασε να ελέγχει το 80% της παγκόσμιας παραγωγής κοκαΐνης και να γίνει ο έβδομος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ωστόσο οι μικρές καθιερωμένες συνήθειες ενός εγκληματία: «Η πρώτη αφορούσε στο πρώτο κουμπί του πουκαμίσου, που έπρεπε να βρίσκεται ακριβώς στη μέση του στέρνου, ούτε πιο πάνω ούτε πιο κάτω. Η δεύτερη ήταν να κουρεύεται μόνος του. Η τρίτη, να χρησιμοποιεί τον ίδιο τύπο χτένας. Και η τέταρτη, να κάνει μπάνιο για ώρες», λέει ο Juan. Σε αυτές σύντομα θα έμπαινε και η μουσική, μάλιστα ο Pablo Escobar έδειξε να κολλάει για καιρό με το ποπ ιταλικό τραγούδι "A Casa d'Irene"».

Με τις συνήθειες ενός κανονικού ανθρώπου να τον συντροφεύουν, ο Pablo Escobar ξεπέρασε συχνά το ανθρώπινο μέτρο. «Κάποιες φορές αισθάνομαι σαν Θεός. Όταν διατάζω να δολοφονηθεί κάποιος, πεθαίνει την ίδια μέρα», είπε κάποτε. Τη δεκαετία του '80, η φήμη του είχε φτάσει παντού. Στο απόγειο της δόξας του, το καρτέλ του Μεντεγίν υπολογίζεται ότι είχε έσοδα που ξεπερνούσαν τα 70 εκατ. δολάρια την ημέρα. Το καρτέλ μετέφερε στις ΗΠΑ 15 τόνους κοκαΐνης την ημέρα, η αξία της οποίας ξεπερνούσε το μισό δισ. δολάρια. Το 1989, το περιοδικό Forbes εκτιμούσε ότι ο Escobar ήταν ένας από τους 227 δισεκατομμυριούχους στον κόσμο με ενεργητικό προσωπικής περιουσίας που άγγιζε τα τρία δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ πιστεύεται ότι ο έμπορος ναρκωτικών ήταν ο κύριος χρηματοδότης πίσω από την ομάδα του Μεντεγίν, Atlético Nacional, η οποία το 1989 κέρδισε το Copa Libertadores, το σημαντικότερο τίτλο στη Λατινική Αμερική.

Το 1991 ο Pablo Escobar παραδόθηκε στις Αρχές της Κολομβίας και τέθηκε υπό περιορισμό στην La Catedral, μία φυλακή που είχε χτίσει ο ίδιος. Ο Escobar μάλιστα είχε τη δυνατότητα να επιλέξει ποιοι θα ήταν οι φρουροί. Η Catedral είχε γήπεδο ποδοσφαίρου, μπαρ, τζακούζι, μέχρι και καταρράκτη. Όλα αυτά έκαναν τον κόσμο να αποκαλεί συχνά τη φυλακή «Ξενοδοχείο Εσκομπάρ» ή «Club Μεντεγίν». Μετά από 13 μήνες, ο Pablo διέφυγε από τη «φυλακή». Σε λίγότερο από 18 μήνες, ο καταζητούμενος έμπορος ναρκωτικών εντοπίστηκε από το σήμα του τηλεφώνου με το οποίο επικοινωνούσε με την οικογένειά του. Προσπάθησε να διαφύγει, ωστόσο η κολομβιανή Αστυνομία τον σκότωσε.

«Ο πατέρας μου είχε την ευκαιρία να αλλάξει όταν ήταν στην Catedral. Όμως δεν το έκανε και συνέχισε την πορεία του στην παρανομία. Ταυτόχρονα, όμως, βοηθούσε και στήριζε τους φτωχούς. Αν μου πείτε ότι ο πατέρας μου ήταν κακός άνθρωπος, θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σας. Αν μου πείτε ότι ήταν καλός, θα συμφωνήσω εξισου», είπε ο Juan στην παρουσίαση του βιβλίου του Πάμπλο Εσκομπάρ: Ο πατέρας μου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.

Ο άνθρωπος που καθημερινά διέταζε τη δολοφονία δεκάδων εχθρών του και ανατίναζε τυφλούς στόχους σκοτώνοντας αθώες ψυχές, «ήρθε μία μέρα όταν ήμουν ακόμη οκτώ ετών και μου είπε: "Γιε μου, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τα ναρκωτικά"», είπε ο γιος του Juan. «Έβαλε σε ένα μικρό τραπέζι όλα τα είδη των ναρκωτικών που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή και μου εξήγησε τι είναι η κοκαΐνη, η μαριχουάνα, το LSD. Αφού μου μίλησε για τις συνέπειές τους, ως ένας άνθρωπος που τα είχε δοκιμάσει σχεδόν όλα, μου είπε: "Γενναίος είναι ο άνδρας που δεν κάνει ναρκωτικά". Ήταν σημαντικό να μου το πει μιας και αυτός πουλούσε και έβγαζε λεφτά από αυτά. "Αν μία μέρα έχεις μεγάλη περιέργεια να δοκιμάσεις ναρκωτικά, θα με φωνάξεις να το κάνουμε μαζί. Θα δοκιμάσουμε μαζί", μου είπε. Από τότε ο πατέρας μου νομιμοποίησε στο μυαλό μου τη χρήση ναρκωτικών και έχασα οποιαδήποτε περιέργεια να τα δοκιμάσω. Ακόμη και μαριχουάνα δοκίμασα πολύ αργότερα, όταν ήμουν 28 χρόνων».

Η εικόνα του πατέρα που νοιάζεται για τα παιδιά του και φοβάται μην μπλέξουν στα ναρκωτικά -«μπορώ να ανταλλάξω τα πάντα, όμως δεν θα μπορούσα ποτέ να ανταλλάξω τη γυναίκα και τα παιδιά μου», είπε κάποτε ο ίδιος- προκάλεσε στον έφηβο Juan βαθειά οργή όταν έμαθε ότι ο πατέρας του σκοτώθηκε από πυρά της αστυνομίας. «Όταν έμαθα για το θάνατό του, ένιωσα τόση λύπη και θυμό που αυτόματα σκέφτηκα να πάρω εκδίκηση. Όμως αυτό κράτησε για μόλις δέκα λεπτά. Θα μπορούσα να κάνω πράξη αυτή την εκδίκηση, έχοντας μεγαλώσει μέσα στα όπλα. Όμως η ιστορία της εκδίκησης και της βίας θα με είχαν οδηγήσει στα ίδια λάθη που έκανε ο πατέρας μου».

Κατά τον Juan, ο δρόμος της ειρήνης δικαιώθηκε. «Παρά την όποια βοήθεια προσέφερε στους φτωχούς και στην οικογένειά του, ο πατέρας μου παρέμεινε ένας εγκληματίας που συνέβαλε στη διαφθορά της χώρας και διέταξε το θάνατο πολλών ανθρώπων», είπε στην Αθήνα. «Ο πατέρας μου μού κληροδότησε ένα βάρος. Αν και δεν είμαι προσωπικά ένοχος, έχω ηθική ευθύνη για τα εγκλήματα του πατέρα μου και ζητάω συγχώρεση από τις οικογένειες των θυμάτων».

Ό,τι αφορά στις υπαρκτές πολιτικές φιλοδοξίες του πατέρα του -ο οποίος εκλέχθηκε μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων το 1982- ο γιος του Juan σημείωσε: «Ο πατέρας μου ονειρεύτηκε να γίνει Πρόεδρος της Κολομβίας, όμως γρήγορα κατάλαβε ότι μπορούσε ήδη να πει στον Πρόεδρο τι έπρεπε να κάνει».

Ο Juan θυμάται τον πατέρα του ως έναν εγκληματία έμπορο ναρκωτικών, «που ήταν υπερβολικά φιλόδοξος. Όταν ήταν 23 ετών έλεγε στους φίλους του ότι "αν δεν βγάλω ένα εκατομμύριο δολάρια μέχρι τα 30 μου, θα αυτοκτονήσω». Ο ίδιος γνώριζε τι δουλειά κάνει ο πατέρας από τότε που ήταν επτά ετών: «Όταν δολοφονήθηκε ο υπουργός Δικαιοσύνης, ο πατέρας μου ήρθε και μου είπε πως ήταν ληστής. Όταν διαβάζαμε εφημερίδα ή βλέπαμε τηλεόραση, μου έδειχνε τους ανθρώπους στις φωτογραφίες και μου έλεγε: "Αυτόν τον σκότωσα εγώ, αυτόν δεν τον σκότωσα εγώ».

Αν και έχουν περάσει 25 χρόνια από τον θάνατο του Pablo Escobar, «ακόμη ονειρεύομαι τον πατέρα μου, όμως τις περισσότερες φορές η αστυνομία μας κυνηγάει».

Εκτός από τις εγκληματικές του πράξεις και τις αντιφάσεις του χαρακτήρα του, ο Pablo Escobar θα μείνει στην ιστορία και για την αγάπη του για τους αγώνες αυτοκινήτου και για τις εκκεντρικότητες που τον χαρακτήριζαν: «Στα ένατα γενέθλιά μου του 1986, έλαβα ένα μοδανικό δώρο που εξαιτίας της ανωριμότητάς μου δεν είχε για μένα ιδιαίτερη σημασία: ένα σεντούκι με τα αυθεντικα ερωτικά γράμματα που έγραψε η Manuela Sáenz στον απελευθερωτη Simón Bolívar. Επίσης έλαβα αρκετά μετάλλια του Απελευθερωτή», διηγείται ο γιος του στο βιβλίο, για να προσθέσει: «Οι σοκολάτες της πρώτης μου μετάληψης και οι προσκλήσεις ήρθαν από την Ελβετία με το ιδιωτικό αεροπλάνο του πατέρα μου, ενώ τα Χριστούγενα, ένα από τα ελικόπτερα του πατέρα μου πετούσε για να μοιράσει χριστουγεννιάτικα γλυκά νατίγια, μπουνιουέλος, ακόμα και λουκάνικα μορθίγια. Αναμφίβολα ένας εξωτικός τρόπος για να κρατήσεις ενωμένη την οικογένεια. Στις οικογενειακές γιορτές ήταν συνηθισμένες οι λοταρίες έργων γνωστών καλλιτεχνών, καθώς και γλυπτών και αρχαιοτήτων».

Η ιστορία του Pablo Escobar, από τα τρύπια παππούτσια με τα οποία περπατούσε τους χωμάτινους δρόμους του Μεντεγίν έως τα αμύθητα πλούτη, και από την πατρική φροντίδα έως την στυγνή εγκληματικότητα, δείχνει ότι ο άνθρωπος και ο κόσμος είναι ο πιο σύνθετος από ό,τι νομίζουμε. Ειδικά για έναν γιο, που θέλει να κοιμάται ήσυχος το βράδυ.

Ακολουθήστε τον Θοδωρή Χονδρόγιαννο στο Twitter.

Περισσότερα από το VICE

Τι Σημαίνει να Είσαι Agender και Νon Βinary Άτομο στην Ελλάδα του 2017;

Οι Όμορφοι Άνθρωποι δεν τα Πάνε Καλά με τις Μακροχρόνιες Σχέσεις

Το Αληθινό Survivor: Ένας Μισθοφόρος των Ειδικών Δυνάμεων Εξηγεί πώς να Επιβιώσεις στη Ζούγκλα