Οι Συνταξιούχοι Στους Αμπελόκηπους Παίζουν Πετάνκ και Γουστάρουν

Τετάρτη μεσημέρι, σε μια αλάνα πίσω από τη «Λεωφόρο», ακούγονταν ποδοσφαιρικές ατάκες, που θα μπορούσαν να διατυπωθούν μέσα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, ίσως σε μία προηγούμενη εποχή: «Είσαι ρούκουνας», «μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα», «ήρθαν και οι τσουρουκάδες».

Δύο ομάδες από συνταξιούχους ως επί το πλείστον (ένας-δυο ήταν κάτω των 60) εμφανίστηκαν στο καθιερωμένο ραντεβού τους. «Άλλοι κάθονται στα καφενεία», μου είπε ο κύριος Λευτέρης για να μου δώσει μία άλλη επιλογή που έχουν οι συνομήλικοί του. «Τσιγάρο, εφημερίδα, πολιτική συζήτηση και “κολλάνε” με τα χαρτιά. Παίζουν Θανάση, Πόκα. Στρώνονται σε ένα τραπέζι γύρω-γύρω, από πάνω ντουμάνι και μιζεριάζουν. Ενώ εμείς εδώ, στο γήπεδο. Παίζουμε Πετάνκ και γουστάρουμε».

Πετάνκ; Ναι, αλλά ποιος τους το έμαθε, ποιος τους το «κόλλησε»; Τι είναι το Πετάνκ; «Περίμενε να έρθει ο Μάικ και θα στα πει. Αυτός έφερε τις πρώτες μπάλες. Μέχρι να έρθει παρακολούθησε και όταν είσαι έτοιμος βγάλε το μπουφάν και έλα να παίξεις».

Εν τω μεταξύ, ο Μάικ αργούσε. «Το παίζει φίρμα και έρχεται τελευταίος αλλά είναι ασχετίδης». Οι ατάκες συνεχίζονταν… Οι ομάδες έχουν χωριστεί και ο Λάμπρος πετάει το κοσονέ από τη βάση. Το παιχνίδι ξεκινά! Παρακολουθώντας κατάλαβα πάνω κάτω τους κανόνες, αλλά τα περισσότερα μου τα εξήγησε ο κύριος Μιχάλης (ο Μάικ) όταν ήρθε -με μισή ώρα καθυστέρηση…

«Έφερα τις πρώτες μπάλες από τη Γαλλία πριν από περίπου 20 χρόνια. Είναι οι γνήσιες, από μασίφ ατσάλι. Είχα παρακολουθήσει εκεί το παιχνίδι η ιστορία του οποίου λέγεται ότι έρχεται από την αρχαία Ελλάδα και εντοπίζεται στον 6ο αιώνα όταν έπαιζαν ένα παρόμοιο παιχνίδι, στην αρχή με πλακέ πέτρες και έπειτα με πέτρινους βόλους. Στην πραγματικότητα όμως, πήρε τη σημερινή του μορφή πολύ αργότερα».

Άκρως ενημερωμένος, σαν πρεσβευτής του αθλήματος και με πλούσιες ιστορικές γνώσης συνέχισε ακάθεκτος. «Όταν η Νότια Γαλλία βρισκόταν υπό Ρωμαϊκή κατοχή, οι Ρωμαίοι έπαιζαν κάτι κοντινό στο Πετάνκ που ξέρουμε πλέον. Πάντως, αν θα πρέπει να δώσουμε μία ιστορική χρονολογία στη δημιουργία του, τότε αυτή είναι το 1907. Τότε ξεκίνησε να ασχολείται ένα σεβαστό μέρος ανθρώπων και με λογική οργάνωση στην Λα Σιοτά της Προβηγκίας. Στην Νότια Γαλλία δηλαδή. Σήμερα υπάρχουν παγκοσμίως πάνω από 600.000 καταγεγραμμένοι παίκτες, με άδεια από την ομοσπονδία. Μόνο στη Γαλλία όμως, περίπου 17 εκατομμύρια άνθρωποι ασχολούνται με το Πετάνκ ως ένα είδος διασκέδασης, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες».

Στην Ελλάδα πάντως, «παίζουμε τα τελευταία χρόνια. Εγώ συνάντησα τα παιδιά σε καφενείο εδώ κοντά στους Αμπελόκηπους. Το έριξα σαν ιδέα, τους έδειξα τις μπάλες, διάβασαν τους κανόνες και ξεκινήσαμε. Εδώ και 4-5 χρόνια παίζουμε κάθε Τετάρτη εδώ στην αλάνα. Ο Αλέκος», μου τον δείχνει την ώρα που πέταγε τη μπάλα, «έχει οργανώσει κόσμο και στον Πόρτο Ράφτη. Έχει εξοχικό εκεί και τα καλοκαίρι κάνουν τουρνουά. Πάντως, απ' ότι ξέρω στη Βουλιαγμένη έχουν ομάδα και παίζουν συνέχεια, καθώς και στο Φάληρο και στην Πετρούπολη. Και στην επαρχία μου είπαν ότι ασχολούνται. Σίγουρα στα Χανιά και στην Κέρκυρα. Έχει ενδιαφέρον και πλάκα. Θα δεις…».

Οι κανόνες είναι απλοί. Βάσει επίσημων κανονισμών μπορούν να παίξουν από 2 έως 6 άτομα. «Εμείς είμαστε 8, οπότε χωριζόμαστε σε δύο τετράδες. Ακόμα καλύτερα». Το παιχνίδι ξεκινάει ουσιαστικά όταν ο παίκτης της μιας ομάδας πετάει σε απόσταση 7-10 μέτρα ένα ξύλινο μπαλάκι, το λεγόμενο και κοσονέ. Αυτό είναι η βάση για τη βαθμολόγηση. Στόχος είναι οι ατσαλένιες μπάλες να πλησιάσουν το κοσονέ. Η ομάδα που έχει περισσότερες μπάλες πιο κοντά στο στόχο είναι αυτή που κερδίζει. «Στα πόσα παίζουμε;» φωνάζει ο Τάκης, ο οποίος «είναι στοιχηματάκιας», μου λέει ο Μάικ. «Παίζουμε με λεφτά, μην φανταστείς, ένα δίευρο ο καθένας βάζουμε» και η απάντηση; «Άστα αυτά, σήμερα θα σου φάω όλη τη σύνταξη».

Ο κύριος Τάκης ήταν αποφασισμένος. Στο τέλος η τετράδα του νίκησε.