Από τη μία, θα μπορούσες να τους αποκαλέσεις διαδόχους των The Pogues. Κατά μία άλλη οπτική, τους ανθρώπους που έστησαν το κάρο και έφεραν το celtic punk στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Όποια από τις δύο εκδοχές και να διαλέξει κάποιος, σίγουρα δεν θα μπορέσει να αμφισβητήσει το γεγονός ότι οι Dropkick Murphys είναι μία εμβληματική μπάντα που ξεκίνησε από τη Μασαχουσέτη, την εποχή που η εκεί punk σκηνή βρισκόταν στο απόγειό της, και έφτασε ως εδώ ανατρέποντας πολλά από όσα θεωρούσαμε μουσικά δεδομένα.Πέρα από τα κλασικά “I’m Shipping Up to Boston” και “Rose Tattoo”, που το πιθανότερο είναι ότι θα τα έχεις ακούσει σε κάθε μαγαζί που παίζει rock και σκληρό ήχο, οι Dropkick Murphys μοιράζονται εδώ και παραπάνω από 25 χρόνια ένα όραμα. Όπως το έλεγαν σε μία συνέντευξη το μακρινό 1999, «είμαστε ένα τσούρμο σκληροί καργιόληδες, στόκοι και φρικιά και το μόνο που δεν θέλαμε θα ήταν μία κανονική δουλειά με ωράριο». Αν δεν είναι αυτό punk απάντηση, δεν ξέρω τι άλλο στον κόσμο είναι.Περίπου 23 χρόνια μετά από εκείνη τη συνέντευξη, μίλησα με τον βασικό κιθαρίστα της μπάντας, Tim Brennan. Οι τόνοι έχουν πέσει αρκετά από τότε. Πρώτα μου ζήτησε πολλές φορές συγγνώμη που καθυστέρησε μόλις 10 λεπτά να με καλέσει. Η onstage αλητεία της μπάντας είχε κάνει για λίγο στην άκρη και εγώ συνομιλούσα με έναν φανταστικά πράο και ευγενικό τύπο πρόθυμο να απαντήσει σε οτιδήποτε τον ρωτούσε.Μου αφηγήθηκε ιστορίες της μπάντας και μου μίλησε για την ανυπομονησία του να επιστρέψει στην Ευρώπη και δη στην Ελλάδα όπου οι Dropkick Murphys θα κάνουν δύο μεγάλες συναυλίες σε Αθήνα (ΟΑΚΑ) και Θεσσαλονίκη (Μονή Λαζαριστών) στις 13 και 14 Ιουνίου.VICE: Έχω διαβάσει ένα σωρό ιστορίες για το από πού βγαίνει το όνομα της μπάντας. Ειλικρινά, πες μου την αληθινή…
Tim Brennan: Κοίτα, το όνομα της μπάντας βγαίνει από έναν τύπο που ήταν κάτι σαν μπόξερ-παλαιστής και κυκλοφορούσε με το όνομα Dropkick Murphy. Αυτός σε κάποια φάση ξεκίνησε κάτι σαν μία πρωτόγονη εκδοχή των σημερινών κέντρων απεξάρτησης των αλκοολικών στο New England. Σκέψου ότι, όταν παιδιά όπως ο Ken ξέφευγαν, η μόνιμη απειλή των γονιών ήταν ότι θα τα στείλουν στο Dropkick Murphy, αν δεν μαζευτούν.Ξέρεις, μου φαίνεται αστείο καμιά φορά που σκέφτομαι ότι κάποιος μπορεί να έχει μία ταγκιά των Dropkick Murphys στο backpack του και να τον δει ένας παππούς από το New England, να τον κοιτάξει καχύποπτα και να πει «Σοβαρά, νεαρέ, ξέρεις τι είναι Dropkick Murphy;».Εσύ προσωπικά πώς ήρθες σε επαφή με την punk-rock μουσική;
Είχα έναν αδερφό που ήταν μεγαλύτερος από εμένα και κατά κάποιον τρόπο αυτός που διαμόρφωσε το μουσικό μου γούστο. Δεν θυμάμαι όμως ακριβώς πώς μπλέξαμε με την punk rock. Σίγουρα πάντως, όταν ήμασταν 12 και 13 χρονών, είχαμε έναν καθηγητή φυσικής που μας έδινε διάφορα άλμπουμ του Ιggy Pop ή των The Dead Boys και κάπως με επηρέασαν πολύ.Από την άλλη, μεγαλώνοντας ως Αμερικανοί με ιρλανδικές ρίζες στο New England, ζούσαμε πλάι σε Ιρλανδούς που διατηρούν ζωντανά στοιχεία της ιρλανδικής κουλτούρας. Έτσι, η παραδοσιακή μουσική ήταν μέρος της ζωής μας από τότε που ήμασταν παιδιά. Είναι μία ευτυχής σύμπτωση που κατέληξα να βγάζω το ψωμί μου παίζοντας τέτοια μουσική.Ποια είναι ας πούμε η αγαπημένη σου αντίδραση από τους fans. Κάποιος/-α που κλαίει με τα τραγούδια σου ή ένα ωραίο moshpit;
Να σου πω την αλήθεια, δεν έχουμε και πολλούς κλαψιάρηδες στο κοινό μας. Εντάξει, μία στο τόσο μπορεί να δεις κάποιον που να έχει επηρεαστεί συναισθηματικά από ένα συγκεκριμένο τραγούδι και να δακρύσει. Εδώ που τα λέμε όμως το πιο συχνό πράγμα είναι τα χοροπηδήματα και τα moshpits.Θυμάμαι ήμασταν μικρά και βλέπαμε κάτι βίντεο του Michael Jackson με τους fans του από κάτω να ουρλιάζουν και να κλαίνε και μετά να λιποθυμούν (σ.σ. γέλια). Αυτό εμείς δεν το έχουμε. Δυστυχώς.Και κάτι τελείως τρελό που να θυμάσαι από κάποιο live σας;
Αυτή είναι μία πραγματικά δύσκολη ερώτηση που φοβάμαι ότι θα χρειαστώ πάρα πολύ χρόνο για να στην απαντήσω. Βλέπεις έχουν γίνει πάρα πολλά τρελά πράγματα στις συναυλίες μας. Μου έρχονται στο μυαλό οι τελευταίες φορές που ήρθαμε στην Ελλάδα. Ήμασταν σε κλειστό χώρο και από κάτω άναβαν το ένα καπνογόνο μετά το άλλο. Πραγματική τρέλα!Υπάρχει ένα low και ένα high point της μπάντας που να το θυμάσαι;
Ειλικρινά θα σου πω ότι όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στην μπάντα δεν μπορώ να σκεφτώ ότι είχαμε ένα low point. Έχουμε αυτή την πανέμορφη, σταθερή και αργή πορεία προς τα πάνω. Δεν μπορώ δηλαδή να σκεφτώ κάποια στιγμή που να βρεθήκαμε στα κάτω μας. Ίσως η πιο δύσκολη περίοδος να ήταν κλασικά ο Μάρτιος του 2020. Η αρχή της πανδημίας και όσα συνέβησαν τότε.Ως προς το high point. Θα μπορούσα να ξεχωρίσω τα live streams που κάναμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τη συμμετοχή του Bruce Springsteen. Ειδικά εκείνη η φάση που το κοινό μου ήταν οι γονείς μου και εγώ έπαιζα πλάι στον Bruce. Τι μπορώ να πω γι’ αυτό;Ποια είναι η πιο σημαντική επιρροή σου μουσικά;
Προφανώς είναι πολλές. Αν όμως το συνδέσω με τους Dropkick Murphys, πιστεύω ότι η πιο σημαντική μπάντα για μένα είναι οι The Pogues. Ήταν χάρη σε αυτούς που άκουσα για πρώτη φορά σύνθετη παραδοσιακή ιρλανδική μουσική αναμεμειγμένη με punk ήχο. Αυτοί ήταν ουσιαστικά και ο λόγος που έμαθα να παίζω διάφορα ιρλανδικά μουσικά όργανα. Είναι δεδομένο ότι χωρίς αυτούς δεν θα ήμουν στους Dropkick, οπότε η ζωή μου θα ήταν τελείως διαφορετική.Θέλω να μου πεις και για την ενασχόληση της μπάντας με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις στη Βοστώνη…
Κοίτα, η μπάντα πάντοτε είχε τις ρίζες της στην εργατική τάξη. Ο Ken για παράδειγμα προέρχεται από μία οικογένεια πολύ γνωστή για τη συνδικαλιστική της δράση. Αυτός είναι και ο λόγος που συνέχεια στηρίζουμε και υπερασπιζόμαστε τις διάφορες συνδικαλιστικές ενώσεις. Ούτως ή άλλως εμείς είμαστε ένα μάτσο τύπων της τάξης αυτής που μεγάλωσαν μέσα σε τέτοιες οικογένειες. Το στίγμα μας αυτό δεν θα το εγκαταλείψουμε ποτέ.Θα έπιανες ποτέ μία κανονική 9-5 δουλειά;
Ελπίζω πως όχι. Το πράγμα που κάνω καλύτερα στη ζωή μου είναι να παίζω μουσική και θα ήθελα πολύ να το κάνω σε όλο το υπόλοιπο της ζωής μου. Από την άλλη, το καλύτερο πράγμα με αυτή την μπάντα είναι ότι όλοι μας, αν χρειαζόταν να πάμε σε μία τέτοια δουλειά, θα το κάναμε και θα ήμασταν οκ με αυτό. Ούτως ή άλλως και αυτό που κάνουμε τώρα το αντιμετωπίζουμε και λίγο σαν μία τέτοια δουλειά οκταώρου με την έννοια ότι εξασκούμαστε από τις 9:30 το πρωί. Η ιδέα πίσω από αυτό είναι ότι, αν δεν ζούσαμε από τη μουσική, θα δουλεύαμε ούτως ή άλλως κάπως έτσι.Τι να περιμένουμε από εσάς στα live Αθήνας και Θεσσαλονίκης;
Σίγουρα αυτό το show υψηλής ενέργειας που αρέσει τόσο στους Dropkick να δίνουν στο κοινό τους. Εξάλλου, αυτή είναι η πρώτη φορά που επιστρέφουμε στην Ευρώπη από τότε που βγάλαμε το τελευταίο μας άλμπουμ “Turn Up That Dial”, οπότε θα παίξουμε μερικά τραγούδια και από εκεί. Σε κάποιες εβδομάδες θα έχουμε και μεγάλες ανακοινώσεις. Μόλις τελειώσαμε το επόμενο μας άλμπουμ, οπότε όσοι έρθουν θα έχουν ένα sneak peak και από αυτό. Σε κάθε περίπτωση πάντως ανυπομονούμε να έρθουμε. Λατρεύουμε την τρέλα του ελληνικού κοινού!Ακολουθήστε τον Νίκο Σταματίνη στο Instagram.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Tim Brennan: Κοίτα, το όνομα της μπάντας βγαίνει από έναν τύπο που ήταν κάτι σαν μπόξερ-παλαιστής και κυκλοφορούσε με το όνομα Dropkick Murphy. Αυτός σε κάποια φάση ξεκίνησε κάτι σαν μία πρωτόγονη εκδοχή των σημερινών κέντρων απεξάρτησης των αλκοολικών στο New England. Σκέψου ότι, όταν παιδιά όπως ο Ken ξέφευγαν, η μόνιμη απειλή των γονιών ήταν ότι θα τα στείλουν στο Dropkick Murphy, αν δεν μαζευτούν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είχα έναν αδερφό που ήταν μεγαλύτερος από εμένα και κατά κάποιον τρόπο αυτός που διαμόρφωσε το μουσικό μου γούστο. Δεν θυμάμαι όμως ακριβώς πώς μπλέξαμε με την punk rock. Σίγουρα πάντως, όταν ήμασταν 12 και 13 χρονών, είχαμε έναν καθηγητή φυσικής που μας έδινε διάφορα άλμπουμ του Ιggy Pop ή των The Dead Boys και κάπως με επηρέασαν πολύ.Από την άλλη, μεγαλώνοντας ως Αμερικανοί με ιρλανδικές ρίζες στο New England, ζούσαμε πλάι σε Ιρλανδούς που διατηρούν ζωντανά στοιχεία της ιρλανδικής κουλτούρας. Έτσι, η παραδοσιακή μουσική ήταν μέρος της ζωής μας από τότε που ήμασταν παιδιά. Είναι μία ευτυχής σύμπτωση που κατέληξα να βγάζω το ψωμί μου παίζοντας τέτοια μουσική.Ποια είναι ας πούμε η αγαπημένη σου αντίδραση από τους fans. Κάποιος/-α που κλαίει με τα τραγούδια σου ή ένα ωραίο moshpit;
Να σου πω την αλήθεια, δεν έχουμε και πολλούς κλαψιάρηδες στο κοινό μας. Εντάξει, μία στο τόσο μπορεί να δεις κάποιον που να έχει επηρεαστεί συναισθηματικά από ένα συγκεκριμένο τραγούδι και να δακρύσει. Εδώ που τα λέμε όμως το πιο συχνό πράγμα είναι τα χοροπηδήματα και τα moshpits.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτή είναι μία πραγματικά δύσκολη ερώτηση που φοβάμαι ότι θα χρειαστώ πάρα πολύ χρόνο για να στην απαντήσω. Βλέπεις έχουν γίνει πάρα πολλά τρελά πράγματα στις συναυλίες μας. Μου έρχονται στο μυαλό οι τελευταίες φορές που ήρθαμε στην Ελλάδα. Ήμασταν σε κλειστό χώρο και από κάτω άναβαν το ένα καπνογόνο μετά το άλλο. Πραγματική τρέλα!Υπάρχει ένα low και ένα high point της μπάντας που να το θυμάσαι;
Ειλικρινά θα σου πω ότι όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στην μπάντα δεν μπορώ να σκεφτώ ότι είχαμε ένα low point. Έχουμε αυτή την πανέμορφη, σταθερή και αργή πορεία προς τα πάνω. Δεν μπορώ δηλαδή να σκεφτώ κάποια στιγμή που να βρεθήκαμε στα κάτω μας. Ίσως η πιο δύσκολη περίοδος να ήταν κλασικά ο Μάρτιος του 2020. Η αρχή της πανδημίας και όσα συνέβησαν τότε.Ως προς το high point. Θα μπορούσα να ξεχωρίσω τα live streams που κάναμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τη συμμετοχή του Bruce Springsteen. Ειδικά εκείνη η φάση που το κοινό μου ήταν οι γονείς μου και εγώ έπαιζα πλάι στον Bruce. Τι μπορώ να πω γι’ αυτό;Ποια είναι η πιο σημαντική επιρροή σου μουσικά;
Προφανώς είναι πολλές. Αν όμως το συνδέσω με τους Dropkick Murphys, πιστεύω ότι η πιο σημαντική μπάντα για μένα είναι οι The Pogues. Ήταν χάρη σε αυτούς που άκουσα για πρώτη φορά σύνθετη παραδοσιακή ιρλανδική μουσική αναμεμειγμένη με punk ήχο. Αυτοί ήταν ουσιαστικά και ο λόγος που έμαθα να παίζω διάφορα ιρλανδικά μουσικά όργανα. Είναι δεδομένο ότι χωρίς αυτούς δεν θα ήμουν στους Dropkick, οπότε η ζωή μου θα ήταν τελείως διαφορετική.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κοίτα, η μπάντα πάντοτε είχε τις ρίζες της στην εργατική τάξη. Ο Ken για παράδειγμα προέρχεται από μία οικογένεια πολύ γνωστή για τη συνδικαλιστική της δράση. Αυτός είναι και ο λόγος που συνέχεια στηρίζουμε και υπερασπιζόμαστε τις διάφορες συνδικαλιστικές ενώσεις. Ούτως ή άλλως εμείς είμαστε ένα μάτσο τύπων της τάξης αυτής που μεγάλωσαν μέσα σε τέτοιες οικογένειες. Το στίγμα μας αυτό δεν θα το εγκαταλείψουμε ποτέ.Θα έπιανες ποτέ μία κανονική 9-5 δουλειά;
Ελπίζω πως όχι. Το πράγμα που κάνω καλύτερα στη ζωή μου είναι να παίζω μουσική και θα ήθελα πολύ να το κάνω σε όλο το υπόλοιπο της ζωής μου. Από την άλλη, το καλύτερο πράγμα με αυτή την μπάντα είναι ότι όλοι μας, αν χρειαζόταν να πάμε σε μία τέτοια δουλειά, θα το κάναμε και θα ήμασταν οκ με αυτό. Ούτως ή άλλως και αυτό που κάνουμε τώρα το αντιμετωπίζουμε και λίγο σαν μία τέτοια δουλειά οκταώρου με την έννοια ότι εξασκούμαστε από τις 9:30 το πρωί. Η ιδέα πίσω από αυτό είναι ότι, αν δεν ζούσαμε από τη μουσική, θα δουλεύαμε ούτως ή άλλως κάπως έτσι.Τι να περιμένουμε από εσάς στα live Αθήνας και Θεσσαλονίκης;
Σίγουρα αυτό το show υψηλής ενέργειας που αρέσει τόσο στους Dropkick να δίνουν στο κοινό τους. Εξάλλου, αυτή είναι η πρώτη φορά που επιστρέφουμε στην Ευρώπη από τότε που βγάλαμε το τελευταίο μας άλμπουμ “Turn Up That Dial”, οπότε θα παίξουμε μερικά τραγούδια και από εκεί. Σε κάποιες εβδομάδες θα έχουμε και μεγάλες ανακοινώσεις. Μόλις τελειώσαμε το επόμενο μας άλμπουμ, οπότε όσοι έρθουν θα έχουν ένα sneak peak και από αυτό. Σε κάθε περίπτωση πάντως ανυπομονούμε να έρθουμε. Λατρεύουμε την τρέλα του ελληνικού κοινού!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Περισσότερα από το VICEΤο Animation που Αποτυπώνει την Κινηματογραφικότητα του ΕλληναριούΣταμάτα το Doomscrolling και Δες Αυτές τις Φωτογραφίες του ΓαλαξίαΤην Αστρολογία μου ΜέσαΑκολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece