«Δεν Ξέρουμε Πόσοι Έχουν Πεθάνει Εκτός ΜΕΘ» - Μία Παθολόγος σε Κλινική Covid Περιγράφει τι Ζει Καθημερινά

Το τελευταίο διάστημα, οι δείκτες της πανδημίας είναι αμείλικτοι. Μόνο τον Ιανουάριο, πάνω από 2.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της Covid-19. Όσο άλλες ειδήσεις μονοπωλούν την επικαιρότητα, σχετικές με την κακοκαιρία ή άλλα πολύ σοβαρά περιστατικά, όπως την καταγγελία της Γεωργίας για βιασμό ή την τραγική δολοφονία του 19χρονου Άλκη, από κάτω συνεχίζει να τρέχει ένα αμείωτο «ρεύμα» άνω των 100 νεκρών την ημέρα, που μοιάζει πια με εφιαλτική «κανονικότητα».

Η συσσωρευμένη πίεση δύο χρόνων πανδημίας σε νοσοκομεία, γιατρούς και νοσηλευτές είναι αφόρητη και όπως λένε οι ίδιοι έχουν αφεθεί να παλεύουν με τα θηρία, χωρίς τα κατάλληλα «όπλα».

Ένας άνθρωπος στην πρώτη γραμμή της μάχης, η Γεωργία Φιλίππα, παθολόγος στην κλινική Covid του Νοσοκομείου «Γεώργιος Γεννηματάς» περιγράφει στο VICE τις πολύ δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν γιατροί και νοσηλευτές στις μονάδες Covid, εδώ και δύο χρόνια.

Πώς είναι για έναν γιατρό να βλέπει, σχεδόν σε καθημερινή βάση, διασωληνωμένους ασθενείς σε αναμονή για να βρεθεί κρεβάτι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και ορισμένες φορές οι άνθρωποι αυτοί να πεθαίνουν σε κοινές κλίνες;

Η Γεωργία Φιλίππα λέει στο VICE (όταν γράφεται αυτό το κείμενο) ότι αυτή τη στιγμή, στην κλινική «υπάρχουν πέντε διασωληνωμένοι ασθενείς που περιμένουν εκτός ΜΕΘ, οι περισσότεροι για τρία-τέσσερα 24ωρα». Όσο σοκαριστικό κι αν ακούγεται αυτό, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. «Από πέντε έως οκτώ διασωληνωμένοι βρίσκονται εκτός ΜΕΘ, σε καθημερινή βάση, το τελευταίο διάστημα».

Η πραγματικότητα που αφηγείται η γιατρός είναι εφιαλτική. «Διασωληνωμένοι ασθενείς περιμένουν για πολλά 24ωρα -τέσσερα, πέντε, έξι- για να βρουν μονάδα - εάν βρουν και δεν καταλήξουν.

»Την προηγούμενη βδομάδα, είχαμε οκτώ διασωληνωμένους σε αναμονή. Ορισμένοι περίμεναν οκτώ ή δέκα μέρες, και τελικά κάποιοι απ΄αυτούς πέθαναν σε κοινές κλίνες. Το τελευταίο δεκαήμερο είχαμε πέντε διασωληνωμένους που πέθαναν εκτός ΜΕΘ στο “Γεννηματάς”».

Σύμφωνα με τους ειδικούς, κάθε μέρα που ένας διασωληνωμένος ασθενής μένει εκτός ΜΕΘ αυξάνεται το ποσοστό της θνητότητάς του, καθώς δεν λαμβάνει την απαραίτητη φροντίδα.

«Οι συγγενείς των διασωληνωμένων ασθενών που περιμένουν να ελευθερωθεί κάποιο κρεβάτι στην εντατική αγωνιούν για τον άνθρωπό τους. Εμείς, με τους ασθενείς και με τους συγγενείς είμαστε στην ίδια πλευρά. Κι εμείς κι εκείνοι θέλουμε ένα δημόσιο σύστημα υγείας ενισχυμένο, πρώτα απ’ όλα για τους ασθενείς αλλά και για να δουλεύουμε οι εργαζόμενοι με αξιοπρεπή ωράρια και συνθήκες.

»Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει καμία αξιοπρέπεια ούτε για εμάς, ούτε για τους ασθενείς, ούτε για τις οικογένειές τους», λέει στο VICE η Γεωργία Φιλίππα με φανερό θυμό για αυτόν τον άνισο «πόλεμο» που τα δύο τελευταία χρόνια είναι καθημερινότητα τόσο για την ίδια, όσο και για τους συναδέλφους της.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο ψυχοφθόρο είναι για τις οικογένειες των ασθενών που καταλήγουν εκτός της εντατικής, αλλά και για το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό να αναρωτιούνται πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν είχε βρεθεί κενό κρεβάτι σε ΜΕΘ.

Η Γεωργία Φιλίππα λέει αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι που καλείται να αντιμετωπίσει την περίοδο της πανδημίας, «το να καταλήγει ένας ασθενής που λες ότι αν είχε μεταφερθεί στη ΜΕΘ θα μπορούσε να είχε σωθεί, γιατί τώρα μιλάμε και για νέους ανθρώπους, όχι μόνο για υπερήλικες».

Το γιατί στην Ελλάδα έχουμε τόσο πολλούς θανάτους είναι ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα, αλλά σίγουρα η σύγκριση με άλλες χώρες προκαλεί μεγάλη ανησυχία. Την τελευταία βδομάδα του Ιανουαρίου, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, παρά το γεγονός ότι καταγράφηκε μεγάλος αριθμός κρουσμάτων, οι θάνατοι παρέμειναν σε χαμηλά επίπεδα.

Συγκεκριμένα, στην Αυστρία, χώρα της οποίας ο πληθυσμός είναι ανάλογος της Ελλάδας, τα κρούσματα ήταν 17.000 και οι νεκροί 20. Στην Πορτογαλία, με διπλάσιο αριθμό κρουσμάτων από την Ελλάδα καταγράφηκαν 40 θάνατοι. H γιατρός του «Γεννηματάς» δίνει τη δική της οπτική πάνω στο θέμα.

 «Υπάρχει εξήγηση για τους πάνω από 100 θανάτους την ημέρα. Όταν σε πανελλαδικό επίπεδο υπάρχουν κάθε μέρα 100 άτομα σε αναμονή εκτός ΜΕΘ, όταν έχεις ένα νοσηλευτή για 20 ασθενείς και όχι ένα νοσηλευτή για τέσσερις όπως θα έπρεπε να είναι και δύο γιατρούς για 30 ασθενείς στη ΜΕΘ, θα υπάρχουν και θάνατοι ασθενών που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το ποσοστό, αλλά από αυτά που ζω, πιστεύω ότι είναι πολύ μεγάλο».

«Ταυτόχρονα, δεν ξέρουμε πόσοι άνθρωποι έχουν πεθάνει εκτός ΜΕΘ, διότι δεν υπάρχουν τα στοιχεία σε μια κεντρική βάση, αλλά από μαρτυρίες συναδέλφων που δουλεύουν σε όλα τα νοσοκομεία ξέρουμε ότι αυτό συμβαίνει».

«Στην κλινική Covid του “Γεννηματάς”, αυτήν τη στιγμή, σχεδόν όλες οι κλίνες είναι γεμάτες. Δεν φτάνει ο κόσμος που έχουμε. Δύο νοσηλευτές προσπαθούν να φροντίσουν 40 ασθενείς. Πρέπει τα παιδιά να κάνουν τη νοσηλεία, να τους ταΐσουν, να τους αλλάξουν, να πάρουν τα ζωτικά. Στις εφημερίες ή την επομένη των εφημεριών που είναι οι πιο απαιτητικές μέρες, ένας εφημερεύων επιμελητής παθολόγος καλείται να διαχειριστεί έως και 40 ασθενείς» λέει η Γεωργία Φιλίππα, περιγράφοντας ένα σκηνικό μάχης.

«Οι γιατροί φοράμε την ειδική προστατευτική στολή για τον κορονοϊό και τη βγάζουμε 12 ώρες μετά. Νοσηλευτές και γιατροί τρέχουμε πανικόβλητοι και προσπαθούμε να σώσουμε ό,τι σώζεται. Οι δυνάμεις μας έχουν τελειώσει. Όταν υπάρχει τέτοια τραγική έλλειψη προσωπικού, για να καλυφθούν τα ωράρια χρειάζεται υπερεργασία.

»Την ίδια ώρα, είμαστε παροπλισμένοι επειδή και έχει φύγει πολύς κόσμος λόγω σύνταξης ή αναστολής συμβάσεων εργασίας και νοσούν αρκετοί υγειονομικοί που είναι σε καραντίνα. Όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι οι συνάδελφοι είμαστε αρκετά θυμωμένοι με το πώς έχει διαχειριστεί η κυβέρνηση την πανδημία».

Τι σκέφτεται ένας άνθρωπος της πρώτης γραμμής όταν ακούει σχεδόν «πανηγυρικές» δηλώσεις από στόματα πολιτικών για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης; «Αυτήν τη στιγμή, περιγράφονται δύο πραγματικότητες. Η μία πραγματικότητα είναι αυτή που περιγράφει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση ολόκληρη, αυτό το “όλα υπό έλεγχο”, “τα νοσοκομεία είναι οχυρωμένα”, έχουμε αντιμετωπίσει την πανδημία αποτελεσματικά και δεν υπάρχει κίνδυνος για τους ασθενείς”.

»Από την άλλη, υπάρχει η εκ διαμέτρου αντίθετη πραγματικότητα που βιώνουμε οι υγειονομικοί, όπου τα νοσοκομεία είναι υπό κατάρρευση, οι κλίνες δεν φτάνουν, το προσωπικό είναι ελάχιστο», τονίζει φανερά απογοητευμένη η Γεωργία Φιλίππα.

Την ώρα που η εργασιακή εξουθένωση του προσωπικού των νοσοκομείων αυξάνεται καθημερινά και λειτουργεί σωρευτικά μετά από δύο χρόνια στη δίνη της πανδημίας, οι εισαγωγές ασθενών με Covid παραμένουν πολύ υψηλές και ασκούν αφόρητες πιέσεις στο σύστημα υγείας.

Η Γεωργία Φιλίππα παρατηρεί ότι στο Γεννηματάς, «το τελευταίο δεκαήμερο είναι σταθερή η εισροή ασθενών. Παρ’ όλο που δεν υπάρχει άνοδος, παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα και σίγουρα πάνω από τις δυνατότητες των νοσοκομείων».

Στην ερώτηση «πόσοι άνθρωποι με συμπτώματα κορονοϊού μπορεί να έρθουν σε μια εφημερία του νοσοκομείου;», η γιατρός μου απαντάει ότι στη μονάδα όπου διενεργούνται τα τεστ για την Covid-19, «βλέπουμε γύρω στους 100 ασθενείς, από τους οποίους οι 30 θα μπουν για νοσηλεία στο Γεννηματάς».

«Όταν τελειώσουν τα κρεβάτια -διότι αντιμετωπίζουμε αυτό το φαινόμενο στις εφημερίες– οι ασθενείς περιμένουν για ώρες να διακομιστούν στα επείγοντα άλλων νοσοκομείων. Μπορεί να έχει κλείσει η εφημερία στις 8 το πρωί και να διακομιστούν το απόγευμα. Περιμένουν καθισμένοι πάνω στα φορεία, εκεί που τους είχε γίνει το τεστ», σημειώνει η Γ. Φιλίππα.

Αυτό που λένε ορισμένοι ότι «τελειώνουμε με την πανδημία», για τη γιατρό μοιάζει με ευχολόγιο. «Εμείς δεν βλέπουμε ύφεση της πανδημίας, σε ό,τι έχει να κάνει και με την εισροή ασθενών και με τον αριθμό νεκρών και διασωληνωμένων. Ακόμα, βρισκόμαστε σε ένα πανδημικό κύμα που είναι απ’ ό,τι φαίνεται στην όξυνση – μακάρι να περάσει, όπως λένε, αλλά μέχρι στιγμής δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο».

«Δεν πρέπει να καλλιεργείται αυτός ο εφησυχασμός που καλλιεργείται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα νοσοκομεία δεν έχουν ηρεμήσει ούτε στο ελάχιστο», λέει η Γεωργία καθώς ολοκληρώνουμε την κουβέντα.

Εκείνη, αύριο το πρωί θα αποχαιρετήσει τις δύο κόρες της και θα ακολουθήσει την καθημερινή της διαδρομή για το νοσοκομείο. Θα είναι εκεί, όπως και όλοι οι συνάδελφοί της, για να φροντίσει τους ασθενείς της και να σταθεί δίπλα στους ίδιους και τους συγγενείς τους.

Την ίδια ώρα, θα βλέπει ανθρώπους διασωληνωμένους να περιμένουν εκτός της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας να αδειάσει κρεβάτι, θα αναγκαστεί να ανακοινώσει σε ανθρώπους ότι πρέπει να διασωληνωθούν και σε οικογένειες ότι ο άνθρωπός τους κατέληξε.

«Είναι μια πραγματικότητα για όλους τους γιατρούς: έχουμε φτάσει και τις 30-32 ώρες, φορώντας την ειδική στολή στη μονάδα Covid, σε μέρα γενικής εφημερίας. Και μετά εξοντωμένοι, γυρνάμε για λίγο στα σπίτια μας να μαζέψουμε δυνάμεις για την επόμενη μέρα».

Manolo: «Πιστεύω πως αν με Έβλεπαν Τώρα Αυτοί που μου Έκαναν Bullying θα Έπρεπε να Ζητήσουν Συγγνώμη»

Η Ψυχολογία του Θύτη Ακραίου Bullying: Πώς Φτάνει μια Ομάδα Νεαρών στο «Όλοι σε Θέλουν Νεκρό»;

Ρώτα την Μπάρα: H Σμαράγδα Πιστεύει ότι Φλερτάρουμε σαν να Πηγαίνουμε Σούπερ-Μάρκετ

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.