Μουσική

Carpenter Brut: «Η Παιδική μου Ηλικία Είναι το Sega, το Nintendo και οι Horror Ταινίες»

Carpenter_Brut,_live_performance,_Hamburg_2018
Kοινοποίηση

Πρόκειται για έναν από τους πιο μυστήριους και ιδιαίτερους καλλιτέχνες εκεί έξω. Ο Carpenter Brut είναι ένας από τους μπροστάρηδες του synthwave και της ευρύτερης 80’s revival σκηνής, ο οποίος, όπως μαρτυρά και το καλλιτεχνικό του όνομα, έχει εμπνευστεί τόσο από τους αναλογικούς ήχους της εν λόγω δεκαετίας, όσο και από τα κινηματογραφικά της δρώμενα.

Στις 30 Σεπτεμβρίου και 1 Οκτωβρίου, ο Γάλλος μουσικός θα βρεθεί σε Θεσσαλονίκη (Principal Club Theatre) και Αθήνα (Gagarin 205) για να αποδείξει, για πρώτη φορά επί ελληνικού εδάφους, ότι μπορεί να μεταφέρει τον δυναμισμό και το νεύρο των album του πάνω στο stage. Το saga των περιοδειών του συνεχίζεται με ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία τους -υπάρχει concept πίσω από αυτές- και οι φίλοι της μουσικής του στην Ελλάδα είναι έτοιμοι να τον υποδεχτούν και να αφεθούν στη δύναμη των synth και των beat του.

Videos by VICE

Λίγο πριν προσγειωθεί στην Ελλάδα, λοιπόν, ο Carpenter Brut μίλησε στο VICE για την πορεία του, τα αγαπημένα του soundtrack, αλλά και το γεγονός ότι τον αγαπάνε και οι μεταλλάδες.

VICE: Αποτελείς κινητήρια δύναμη στο κύμα μοντέρνων καλλιτεχνών που αντλούν έμπνευση από τα 80’s. Ποια είναι η σχέση σου με αυτήν τη δεκαετία;
Carpenter Brut:
Η άμεση επαφή μου είναι ότι μεγάλωσα κατά τη διάρκειά της. Σίγουρα δεν ήμουν πολύ μεγάλος, το 1987 ήμουν δέκα ετών, αλλά έβλεπα κομπιούτερ, κονσόλες παιχνιδιών, κασέτες VHS και έγχρωμες τηλεοράσεις να μπαίνουν στο σπίτι μας, αλλά και σε αυτά των φίλων μου. Φυσικά, έζησα και όλα όσα ήρθαν μαζί τους: τις horror ταινίες, την επιστημονική φαντασία, αλλά και τις ταινίες δράσης.

Είναι τόσο μεγάλη πηγή έμπνευσής για σένα ή απλά εμείς υπερβάλλουμε λίγο;
Όχι, αποτελεί πραγματική έμπνευση. Όσο μεγαλώνεις προσπαθείς να βρεις δεσμούς με την παιδική σου ηλικία και να κρατηθείς από αυτά που σου άρεσαν κατά τη διάρκεια αυτής της ανέμελης περιόδου. Για μένα ήταν το Sega, η Nintendo, τα Star Wars και άλλα πολλά. Θα μου πεις, όλα αυτά υπάρχουν και σήμερα, όμως, για εμάς τότε ήταν κάτι καινούργιο. Κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί. Τέλος πάντων, κάθε άνθρωπος μεγαλώνει με τις δικές του επιρροές και πάει λέγοντας. Εγώ, έτυχε να πετύχω τα ‘80’s.

Greg Puciato, Ulver, Gunship, David Eugene Edwards και πολλοί ακόμη. Προφανώς διαλεγμένοι «στο χέρι» και πραγματικά ενδιαφέροντες συνεργάτες. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη τακτική στην οποία βασίζεσαι για να διαλέξεις έναν guest καλλιτέχνη και να βρεις κοινό έδαφος μαζί του;
Όχι ιδιαίτερα. Ρισκάρω και συνήθως το αποτέλεσμα με ανταμείβει. Δεν υπάρχει λόγος να κάνω τη ζωή μου δύσκολη. Τώρα έχω γίνει κάπως πιο γνωστός, οπότε οι καλλιτέχνες γνωρίζουν ήδη το project. Πάντως, πρέπει να παραδεχτώ πως όταν επικοινώνησα με τον Kris των Ulver ή τον David από τους Wovenhand, δεν περίμενα να πάρω απάντηση. Πόσω μάλλον μια θετική απάντηση.

Όταν ξεκινάμε να δουλεύουμε τους εξηγώ το concept του τραγουδιού και του album, και τους αφήνω να κάνουν τη δουλειά τους. Είναι τόσο ταλαντούχοι που προτιμώ να τους αφήσω να διασκεδάσουν δουλεύοντας στο project, παρά να τους πω όσα έχω εγώ στο μυαλό μου και να είναι κάτι που δεν τους ταιριάζει.

Πώς προσεγγίζεις ένα soundtrack για μια ταινία ή ένα video game;
Προσπαθώ να ταιριάξω στις οδηγίες που έχω λάβει. Έχω αρνηθεί games επειδή ήξερα ότι δεν έχω το ταλέντο ώστε να κάνω αυτό που ήθελαν οι δημιουργοί του. Σε ένα τέτοιο project είναι υποχρεωτικό να σέβεσαι τις οδηγίες.

Είναι πολύ διαφορετικό από ένα album, όπου δεν χρειάζεται να γράψεις σε ένα συγκεκριμένο tempo (βασιζόμενος σε εικόνες) και μια επίσης συγκεκριμένη ατμόσφαιρα που πρέπει να δημιουργήσεις. Είναι μια πρόκληση όλο αυτό, μια άσκηση. Ωστόσο, δεν έχω ακόμη αρκετή εμπειρία. Θα πρέπει να το κάνω περισσότερο για να νιώσω άνετα.

Σε περιορίζει πολύ το να δουλεύεις σε ένα project που υπάρχει από πριν και έχει συγκεκριμένες οδηγίες;
Σίγουρα υπάρχουν αρκετά όρια. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να δοκιμάσεις κάποια πράγματα. Σημαίνει απλά ότι υπάρχουν πολλά που δεν μπορείς να κάνεις (γέλια).

Πες μου κάποια από τα αγαπημένα σου soundtracks;
Μου άρεσε πολύ του Sleepy Hollow. Συνήθως είναι θέματα από ταινίες όπως το Inception, ή το 28 Days Later. Βέβαια, είναι από αυτές τις ερωτήσεις που η απάντηση μπορεί κάθε μέρα να είναι διαφορετική.

Πόσο σημαντικό είναι το οπτικό κομμάτι (live visuals και artwork) μέσα στο concept του Carpenter Brut;
Όσο σημαντικό μπορεί να είναι το poster μιας ταινίας ή το εξώφυλλο κάποιου βιβλίου. Είναι αυτό που βλέπει πρώτα ο κόσμος πριν ακούσει την πρώτη νότα. Όταν ήμουν μικρότερος, συνήθιζα να ανακαλύπτω σκηνοθέτες πολύ καιρό αφότου είχα δει τις ταινίες τους.

Όσο δεν βλέπεις τον μάγειρα, μπορείς να φαντάζεσαι πολλά πράγματα κοιτάζοντας το πιάτο. Δεν ήθελα ο κόσμος να επηρεαστεί από αυτόν που δημιουργεί τη μουσική του Carpenter Brut, αλλά να έχει συγκεκριμένα συναισθήματα. Αυτό δείχνει το πόσο σημαντικό είναι το οπτικό σύμπαν του project.

Υπάρχει κάποια πολύ σημαντική επιρροή σου που να μην την περιμένει ο κόσμος που σε ακούει;
Οι Type O Negative. Η μουσική και το ύφος τους με έχουν επηρεάσει ως μουσικό αλλά και ως άνθρωπο.

Η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ;
«Η υπομονή είναι ο άρχοντας όλων των αρετών».

Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που σου έχει συμβεί ποτέ; Κάτι που δεν μπορείς να εξηγήσεις, ίσως στα όρια του paranormal;
Δεν έχω κάτι κατά της ιδέας των φαντασμάτων (πιστεύω ότι είναι πολύ cool concept και δείχνει ωραίο στις ταινίες), όμως, δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι παραφυσικό. Οπότε, δεν έχω κάποια τρομερή ιστορία να πω. Ίσως το πιο περίεργο πράγμα που μου συνέβη ποτέ να ήταν το Carpenter Brut. Δεν πίστευα ότι θα φτάσει μέχρι εδώ. Ξέρω ότι είναι κάπως lame αυτό που λέω και ότι έχει ειπωθεί από εκατομμύρια ανθρώπους, όμως, θεωρώ ότι όσοι το έχουν πει όντως το πιστεύουν.

Έχω την εντύπωση ότι έχεις πολλούς fans που γενικότερα ακούνε κυρίως metal. Ισχύει κάτι τέτοιο ή κάνω λάθος;
Όχι, δεν κάνεις λάθος. Μου κάνουν συχνά αυτή την ερώτηση και στην πραγματικότητα δεν έχω κάποια απάντηση να δώσω. Οι μεταλλάδες ακούνε πολλά διαφορετικά είδη και η μουσική μου δεν είναι πολύ μακριά από το metal. Μάλλον τους τραβάει η πιο βίαιη πλευρά του ήχου μου.

Τι να περιμένει το ελληνικό κοινό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη από τις εμφανίσεις που θα κάνεις στις δυο πόλεις;
Το καλύτερο πάντα είναι να μην περιμένουν τίποτα για να μην απογοητευτούν (γέλια).

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.

 Περισσότερα από το VICE

Εντυπωσιακές Φωτογραφίες της Ελλάδας από Ψηλά

Η Έλενα Τοπαλίδου Κάποτε Έφυγε από την Παλιά της Ζωή με Ένα Αμάξι Όπως στα «Μαγνητικά Πεδία»

Σε Ένα Μικρό Χωριό της Πιερίας το Έδαφος Βγάζει Φωτιά

Ακολουθήστε το VICE σε FacebookInstagram και Twitter.