Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Κυνηγό Θησαυρών

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Indonesia.

Κοντά στις ακτές της Ινδονησίας, υπάρχει μια περιουσία. Απλώς έχει χαθεί κάτω από τα κύματα. Η Ινδονησία ήταν σημαντική στάση στις παλιές ρότες του εμπορίου ανάμεσα στην Κίνα και τη Δύση. Εκατομμύρια εμπορικά πλοία διέσχιζαν αυτά τα νερά και σχεδόν 20.000 ποτέ δεν πέρασαν τον πορθμό της Μαλάκα, σύμφωνα με έρευνα της UNESCO.

Περισσότερα από 400 από αυτά τα εμπορικά πλοία είναι χαμένα κάπου στα χωρικά ύδατα της Ινδονησίας – το καθένα μια βυθισμένη περιουσία, αρκεί να ξέρεις πού να ψάξεις. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, η συνολική αξία των χαμένων θησαυρών της Ινδονησίας που δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη είναι γύρω στα 12,7 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο Gogo Kamargo αναζητά επαγγελματικά θησαυρούς στον βυθό. Είναι ένας Indiana Jones της Ινδονησίας με μάσκα καταδύσεων. Ο Gogo έχει κάνει εκατοντάδες καταδύσεις για λογαριασμό της Cosmix Asia, μιας από τις τελευταίες εταιρείες ανάκτησης θησαυρών των βυθών της χώρας.

Δείτε ακόμη: Δύο Φίλοι Αποφάσισαν να Φτιάξουν τον Δικό τους Indiana Jones

Είναι δύσκολη δουλειά. Δεν είναι μόνο ότι αντιμετωπίζει δυνατά υποθαλάσσια ρεύματα, επικίνδυνες ταραχώδεις θάλασσες και ανήθικους ανταγωνιστές, έχει να αντιμετωπίσει επίσης και τη βασανιστική κρατική γραφειοκρατία και ισχυρισμούς ότι ίδιος και οι συνεργάτες του είναι κοινοί κλέφτες.

Η κυβέρνηση εξέδωσε ένα μορατόριουμ σχετικά με τις άδειες ανάκτησης θυσαυρών από τον βυθό, το 2011. Έκτοτε, η χώρα έχει χάσει αμέτρητα αντικείμενα που βρίσκονται στον βυθό από πλιατσικολόγους που δεν νοιάζονται για άδειες και κυβερνητικά μορατόριουμ. Στο μεταξύ, οι νόμιμοι κυνηγοί θησαυρών, όπως ο Gogo, περιμένουν άδειες που έχουν κολλήσει σε κάποιο συρτάρι. Κανείς δεν είπε ότι η ζωή ενός κυνηγού θησαυρών ήταν εύκολη, αλλά ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι είχε τόση χαρτούρα;

Μιλήσαμε με τον Gogo, για να μάθουμε πώς είναι να βουτάς, για να βρεις χαμένους θησαυρούς.

VICE Video: Κάποιοι στη Βόρεια Ελλάδα Ψάχνουν στα Βουνά για να Βρουν Χρυσές Λίρες

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

VICE: Πώς ξέρεις πού να ψάξεις για κάποιον θησαυρό;
Gogo Kamargo: Πρώτον, πρέπει να γνωρίζεις ιστορία, τις θαλάσσιες οδούς του εμπορίου στην Ινδονησία. Για παράδειγμα, τις ρότες από την Κίνα στα παλιά βασίλεια Σριβιτζάγια ή Ματζαπαχίτ. Αφού βρούμε τις διαδρομές, ψάχνουμε τις περιοχές που είναι πιο πιθανόν να συμβούν ναυάγια και μετά ζητάμε άδεια, για να ερευνήσουμε την περιοχή. Όλες αυτές οι διαδικασίες παίρνουν τουλάχιστον δυο χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας και της ανάσυρσης του θησαυρού του ναυαγίου.

Πόσοι θησαυροί υπάρχουν στα νερά της Ινδονησίας;
Πάρα πολλοί. Κάθε περιοχή αξίζει περίπου 75 εκατομμύρια δολάρια – αν δεν έχει ήδη λεηλατηθεί. Εκτιμώ ότι υπάρχουν περίπου 360 τέτοια σημεία σε όλη την Ινδονησία. Έτσι, συνολικά μιλάμε για 270 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ποιος είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχεις βρει;
Έχω πάει μόνο στο Λίνγκα και στο Μπιντάν. Συνολικά έχω ψάξει περίπου 100 σημεία. Τα πιο πολύτιμα ευρήματα μπορεί να αξίζουν 70.000-150.000 δολάρια. Αλλά εξαιτίας του μορατόριουμ αντιμετωπίζουμε κάποια προβλήματα. Ζητήσαμε άδεια να τα ανασύρουμε το 2012, αλλά η κυβέρνηση μας έδωσε άδεια το 2014. Ανάμεσα στο 2012 και το 2014, η περιοχή του θησαυρού λεηλατήθηκε.

Μέχρι στιγμής, τα πιο πολύτιμα πράγματα βρέθηκαν στη θάλασσα κοντά στο Σιρεμπόν. Γενικά, μπορούσα να ανασύρω πολλούς πολύτιμους θησαυρούς, αλλά προλαβαίνουν να λεηλατήσουν τα ναυάγια, έτσι ποτέ δεν παίρνεις όλη την «ψαριά». Ζητήσαμε από κάποιους να προσέχουν τα ευρήματά μας, αλλά στο τέλος τα έκλεψαν.

Άρα υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός ανάμεσα σε νόμιμους κυνηγούς θησαυρών, όπως εσύ και σε αυτούς τους παράνομους πλιατσικολόγους;
Έχουμε χάσει περίπου 3,7 δισεκατομμύρια σε αντικείμενα, ως σήμερα. Είναι κρίμα, επειδή η κυβέρνηση θα μπορούσε να τα είχε διασφαλίσει. Σύμφωνα με τους κανονισμούς, η κυβέρνηση και μια ιδιωτική εταιρεία μοιράζονται τα ευρήματα 50-50. Αλλά η κυβέρνηση απλούστατα αγνοεί τους θησαυρούς. Αποστρέφουν το βλέμμα όταν τα ναυάγια λεηλατούνται. Μου είπαν κιόλας ότι λυπούνται τους πλιατσικολόγους, επειδή είναι απλοί ψαράδες. Έτσι, δυσκολεύομαι να μην υποθέτω το χειρότερο, όταν έχω να κάνω με την κυβέρνηση.

Μπήκες ποτέ στον πειρασμό να κρατήσεις τον θησαυρό για τον εαυτό σου;
Φυσικά. Όταν κάνεις μια τέτοια δουλειά, υπάρχει κάποια στιγμή κάτι που θέλεις να κρατήσεις κάτι για την προσωπική σου συλλογή. Βρίσκουμε πολλά πράγματα. Αλλά πάντα ζητάμε άδεια, αν θέλουμε να κρατήσουμε κάτι, ως αναμνηστικό. Αν τα πουλούσαμε, δεν θα είχαν αξία, επειδή ό,τι βρίσκουμε δεν είναι πάντα κάποιο πολύτιμο αντικείμενο ιστορικής αξίας. Υπάρχουν και κοινά αντικείμενα. Επίσης, υπάρχει και το εμπόρευμα, τα πράγματα που πήγαιναν από την Κίνα στο Ματζαπαχίτ ή το Σριβιτζάγια. Αυτά είναι πολύτιμα, για ιστορικούς λόγους. Είναι κάτι που δεν αγοράζεται με χρήματα.

Πού βρίσκεις πληροφορίες για το πού βρίσκεται ένας θησαυρός;
Από πολλές πηγές. Από ψαράδες, από κυβερνητικούς υπαλλήλους. Μερικές φορές, οι ψαράδες βρίσκουν κάτι στα δίχτυα τους ή τυλιγμένο στην πετονιά τους. Υπάρχουν πράγματα που μπορούν να κολλήσουν οπουδήποτε. Αν το αναφέρουν, τους δίνουν μόνο ένα ευχαριστήριο πιστοποιητικό. Είναι απλώς μια αναγνώριση ότι βρήκαν χαμένο θησαυρό, μόνο αυτό μπορεί να κάνει η κυβέρνηση. Αλλά οι ψαράδες δεν έχουν ανάγκη τέτοια πράγματα. Θέλουν άλλες, μεγαλύτερες ανταμοιβές. Έτσι, στρέφονται σε εταιρείες, όπως η δική μας, που μπορεί να ζητήσει άδεια έρευνας και να αποδείξει ότι υπάρχει κρυμμένος θησαυρός εκεί κάτω.

Σε έχει πλησιάσει ποτέ κάποιος για να κάνεις μια παράνομη δουλειά;
Ναι, πολλές φορές. Συνήθως κάποιος πλούσιος Ινδονήσιος. Δεν θέλουν να το κάνουν νόμιμα, λόγω της γραφειοκρατίας. Η γραφειοκρατία είναι ζόρικη. Αλλά μετά, η κυβέρνηση τσαντίζεται, αν ανακαλύψει κάποιο αντικείμενο ιστορικής αξίας στον οίκο Christies του Λονδίνου. Το βγάζουν στο σφυρί και η κυβέρνηση κατηγορεί εμάς λέγοντάς μας κλέφτες. Δεν καταλαβαίνω. Αν το κάνουμε όπως πρέπει, είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουμε δικά μας χρήματα. Εκείνοι δεν κουνάνε ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι και παίρνουν 50% απ' ό,τι βρούμε. Είναι γελοίο.

Διαβάστε ακόμη: Η Ιστορία Πίσω από το Αρχαιοελληνικό Αντικείμενο του 4ου Αιώνα π.Χ. που Βγήκε σε Δημοπρασία

Είναι επικίνδυνη δουλειά; Είσαι στη θάλασσα, δεν μπορεί να είναι πάντα ασφαλής.
Όταν είσαι καταμεσής στη θάλασσα, πάντα μπορεί να είναι επικίνδυνα. Με έχουν παρασύρει ρεύματα, όταν ήμουν στο Λίνγκα και στο Μπιντάν. Πάντα βάζουμε πρώτη την ασφάλειά μας, γι' αυτό πέρα από το καράβι διαθέτουμε και ταχύπλοο. Είμαστε εκπαιδευμένοι να ψάχνουμε για δύτες που αγνοούνται. Όταν με παρέσυρε το ρεύμα, το πλήρωμα με έψαχνε προσπαθώντας να καταλάβει προς τα πού πήγαινε το ρεύμα. Αυτό έγινε το 2012, όταν έκανα έρευνα. Όταν δεν βουτούσα, είχα να αντιμετωπίσω και τυφώνες.

Ποιο είναι το πιο ενοχλητικό πράγμα, όταν περνάς τόσον καιρό στη θάλασσα;
Μερικές φορές, μου λείπουν φαγητά. Κάθε μέρα τρώμε ψάρι. Στη στεριά μπορούμε να πάμε σε διάφορα μέρη, να δούμε κόσμο. Στη θάλασσα απλώς μετράμε τις βίδες και τα μπουλόνια του πλοίου. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το δορυφορικό τηλέφωνο, αλλά όχι πάντα. Στη στεριά έχουμε WiFi, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε WhatsApp ή να δούμε ταινίες με streaming. Αλλά όταν δουλεύουμε στη θάλασσα, χάνουμε επαφή με τον έξω κόσμο. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο, αν έχεις φίλη ή φίλο. Κάποτε αναρωτιόμουν τι να έκανε η κοπέλα μου στη στεριά. Μου έλειπε πολύ. Τώρα είμαι παντρεμένος.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος; Δεν υπάρχουν πειρατές, ξέρω 'γω;
Πρέπει να συντονιζόμαστε με το Ναυτικό πρώτα. Τους λέμε πού ρίχνουμε άγκυρα, αλλά μερικές φορές δεν έχουν αρκετούς άνδρες, για να είναι διαρκώς σε επιφυλακή. Επίσης, οι πλιατσικολόγοι είναι παράτολμοι, ιδίως όταν το σημείο βρίσκεται σε μόλις 100 μέτρα βάθος. Είναι δύσκολο να το προσέχεις. Αλλά το τελευταίο σημείο που πήγα, ήταν σχεδόν οκτώ μίλια από την ακτογραμμή.

Περισσότερα από το VICE

Ένα Κείμενο για το «Game of Thrones» Χωρίς Spoiler

Ο Στηβ Ντούζος Διηγείται τη Ζωή του, από τον «Μπίλια» Μέχρι την Εντατική και τη Φυλακή

Αγριογούρουνα Ψάχνουν για Τροφή στις Αυλές Σπιτιών της Θεσσαλονίκης