Όταν βγαίνω έξω, μου παίρνει τουλάχιστον μια ώρα να ανεβάσω ένα story στο Instagram και μόνο αφού το σκεφτώ προσεκτικά και το ελέγξω διεξοδικά. Να ξεκινήσω με μια φωτογραφία του φαγητού; Είναι καλή αυτή η selfie; Τι λογοπαίγνιο με τραγούδι της Taylor Swift να κάνω;
Αν ακούγεται μεγάλος κόπος όλο αυτό, είναι. Το θλιβερό; Πλέον έχει γίνει δεύτερη φύση μου. Ο millennial εγκέφαλός μου έχει προγραμματιστεί να επιμελείται όλη μου τη ζωή όπως τα περιοδικά που διάβαζα μικρή, πράγμα που περιλαμβάνει και διάφορα πράγματα που μου αρέσουν: ποπ κουλτούρα μουσική, φαγητό. Πολύ φαγητό. Στο Instagram είναι αποδεκτό έως και αναμενόμενο λίγο δήθεν. Το έχω συνηθίσει, χαίρομαι που μπορώ να ελέγχω ένα μικρό κομμάτι της ζωής μου. Αλλά συχνά, επίσης, μου λείπουν οι παλιές μέρες των social media που έμπαινα στο Friendster για μια ώρα τη μέρα, επειδή το Ίντερνετ ήταν προπληρωμένο, για να ποστάρω άθλιες φωτογραφίες και να επιστρέψω στην πραγματικότητα. Τότε έμπαινα στο Διαδίκτυο για να μοιραστώ τη ζωή μου, όχι να τη ζήσω.
Videos by VICE
Έτσι δοκίμασα το BeReal.
Το BeReal, η γαλλική εφαρμογή social media που δημιουργήθηκε από τον πρώην υπάλληλο της GoPro, Alexis Barreyat, κυκλοφόρησε το 2020 αλλά έγινε δημοφιλής στον κύκλο των φίλων μου τον τελευταίο μήνα. Από τον Ιούλιο έχει εγκατασταθεί 20 εκατομμύρια φορές. Αυτήν τη στιγμή είναι η κορυφαία δωρεάν εφαρμογή για iPhone στο αμερικανικό App Store και είναι πολύ δημοφιλής στην Gen Z.
Τι είναι το αντι-Instagram: όλοι οι χρήστες (ή τουλάχιστον όσοι βρίσκονται στην ίδια ζώνη ώρας) λαμβάνουν ταυτόχρονα μια ειδοποίηση να ανεβάσουν μια φωτογραφία μια τυχαία ώρα, μια φορά τη μέρα και έχουν μόνο λίγα λεπτά, πράγμα που δεν τους δίνει χρόνο να το σκεφτούν πολύ. Τραβάει φωτογραφίες κι από την μπροστινή και από την πίσω κάμερα, χωρίς επιλογές για φίλτρα και συχνά βγαίνουν αμήχανες selfie ή στραβά τοπία που την επόμενη μέρα εξαφανίζονται. Η εφαρμογή υπόσχεται ότι δεν θα σε κάνει να χάσεις τον χρόνο σου και δεν θα σε κάνει διάσημο.
Κάποιοι λένε ότι είναι βαρετή. Είναι λίγο. Απ’ όταν την κατέβασα δεν με έπιασα να σχεδιάζω τι θα ποστάρω. Μάλιστα ξεχνάω καν ότι την έχω, μέχρι που έρχεται μια ειδοποίηση “Time to BeReal”.
Κανείς δεν μπορεί να δει τις παλιές φωτογραφίες μου διότι δεν υπάρχει grid, αλλά υπάρχει μια σελίδα “Your Memories” ορατή μόνο σε μένα, που περιλαμβάνει ένα post του δωματίου μου με μια selfie όπου φαίνεται το ένα τέταρτο του προσώπου μου. Μια άλλη παλιά φωτογραφία είναι της οθόνης του λάπτοπ μου που είναι ανοιχτή σε ένα άρθρο για ένα σάντουιτς μαζί με μια selfie όπου φοράω ένα μπλουζάκι με το οποίο κοιμήθηκα το προηγούμενο βράδυ.
Αυτές τις φωτογραφίες τις τράβηξα στα 2 λεπτά περιθώριο που είχα και δεν μπήκα στον κόπο να σκεφτώ έξυπνες λεζάντες. Δεν θα πω ψέματα, ήταν δύσκολο. Τσέκαρα πολλές φορές τις φωτογραφίες που πόσταρα μήπως πόσταρα κάτι προσωπικό ή εμπιστευτικό – η προστασία δεδομένων και η ιδιωτικότητα ήδη έχουν αρχίσει να γίνονται red flags για την εφαρμογή. Σταμάτησα να ελέγχω. Είναι σαν finsta (που έκτοτε έχει τη δική του αισθητική) ή εκείνα τα tags στο Instagram που σου λένε «ανέβασε μια φωτογραφία απ’ ό,τι έχεις μπροστά σου (μην κλέβεις)», μόνο που είναι πιο δύσκολο να κλέψεις.
Ενώ έγραφα αυτό το άρθρο γύρω στις 5 το απόγευμα, μου ήρθε ειδοποίηση να ανεβάσω τη φωτογραφία της μέρας. Ανέβασα άλλη μια φωτογραφία του πληκτρολογίου μου. Οι φωτογραφίες των φίλων μου είναι εξίσου βαρετές – το πάτωμα του γυμναστηρίου, ο πάγκος με τον καφέ σε ένα γραφείο, ένα κρεβάτι. Είναι μια ματιά στο πώς περνάνε πραγματικά τις μέρες τους οι άνθρωποι και ένα γρήγορο vibe check για όποιον το χρειάζεται.
Μου πήρε 30 δευτερόλεπτα να δω όλες τις αναρτήσεις ων φίλων μου χθες. Και όσες φορές κι αν έκανα swipe up, σε μια ακούσια προσπάθεια για μια τελευταία δόση, τίποτα άλλο δεν εμφανιζόταν. Η σελίδα μοιάζει έρημη. Είναι σαν την τεχνική διαχείρισης χρόνου Pomodoro για τα social media που με αναγκάζει να σταματήσω να σκρολάρω και να επιστρέψω στο άρθρο που γράφω, στη σειρά που βλέπω ή στη συζήτηση που γίνεται στο τραπέζι που κάθομαι. Δεν μ’ αρέσει που το λέω αλλά αυτό είναι το καλύτερο. Το περιορισμένο feed του BeReal είναι μια αποτοξίνωση για τον εγκέφαλό μου που έχει καταστραφεί από το ατελείωτο περιεχόμενο.
Με την εφαρμογή μαθαίνω ξανά να τσεκάρω τι κάνουν οι φίλοι μου μια φορά τη μέρα, όπως πριν. Ξέρω ότι δεν έχει νόημα να ανοίγω κάθε 15 λεπτά, γιατί δεν έχει συμβεί τίποτα.
Ακολουθώντας το πνεύμα «μη δίνεις δεκάρα» της εφαρμογής, δεν θέλω να υπερβάλλω ως προς την επίδραση του BeReal πάνω μου αλλά το να μη σκέφτομαι υπερβολικά τα ποστ μου και να τσεκάρω συνέχεια για καινούργιο περιεχόμενο ήταν καλή άσκηση για το μυαλό μου. Απ’ ό,τι φαίνεται δεν χρειάζεται αν σκέφτομαι με κάθε λεπτομέρεια ό,τι κάνω.
Δεν νομίζω ότι θα ξεπεράσω ποτέ το ινσταγκραμικό μυαλό μου, έχω ακόμα την εφαρμογή, μου αρέσει και δεν σκοπεύω να τη σβήσω. Η κυνική πλευρά μου πιστεύει ότι και το BeReal θα γίνει στο τέλος επιτελεστική. Σύντομα θα δημιουργήσουμε οπτικά και ακουστικά στοιχεία για το τι είναι cool ή αποδεκτό για μια γλώσσα BeREal, όπως του TikTok. Και τι θα γίνει όταν αγαπημένοι μας celebrities αρχίσουν να μπαίνουν στην εφαρμογή; Δεν ξέρω. Προς το παρόν απολαμβάνω το τίποτα.
Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.
Περισσότερα από το VICE
Εντυπωσιακές Φωτογραφίες της Ελλάδας από Ψηλά
Η Έλενα Τοπαλίδου Κάποτε Έφυγε από την Παλιά της Ζωή με Ένα Αμάξι Όπως στα «Μαγνητικά Πεδία»
