Η προηγούμενη δεκαετία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «χρυσή» για την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία. Τα συντηρητικά κόμματα κυριάρχησαν και οι παραδοσιακοί αντίπαλοί τους βρέθηκαν στο πολιτικό περιθώριο σε μια σειρά από ισχυρές χώρες (Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο) ή -σχεδόν- εξαϋλώθηκαν σε άλλες (Γαλλία). Στην τελευταία κατηγορία, της εξαΰλωσης, βρέθηκε και ο εγχώριος εκφραστής αυτού του πολιτικού χώρου, το ΠΑΣΟΚ, που από το πανηγυρικό 44% των εκλογών του 2009, βρέθηκε το 2015 να αγκομαχάει για να μπει στη Βουλή. Για την ακρίβεια, έφτασε στο σημείο να θεωρείται cult, ενώ το πάθημα του άλλοτε κραταιού κινήματος έγινε και διεθνής όρος, το γνωστό -πλέον- Pasokification.Υπό την ηγεσία της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά κατάφερε να ξεφύγει από το 4%. Ο «άνεμος» αλλαγής που έφερε η πρόσφατη εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στη θέση του προέδρου, σε συνδυασμό με την επαναφορά των συμβόλων και του ονόματος που ξύπνησε τα αντανακλαστικά των παλαιοπασόκων, έδωσαν μεγάλη δημοσκοπική πνοή στη Χαριλάου Τρικούπη.Παράλληλα, σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία), οι Σοσιαλιστές ξαναβρέθηκαν στην εξουσία, δίνοντας μεγάλη έμφαση στα εργασιακά και στα κοινωνικά δικαιώματα. Λίγο-πολύ, αυτοί ήταν οι τομείς στους οποίους θα στήριζε ο Νίκος Ανδρουλάκης την προσπάθεια που καταβάλλει ώστε να καταστήσει το ΠΑΣΟΚ ως τον τρίτο μεγάλο πολιτικό πόλο της χώρας.Τις προηγούμενες ημέρες, ένα από τα θέματα που απασχόλησαν τον δημόσιο διάλογο ήταν η αποφυλάκιση του σκηνοθέτη Δημήτρη Λιγνάδη, παρά το γεγονός ότι καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 12 χρόνια κάθειρξη για δύο βιασμούς ανηλίκων. Όπως ήταν λογικό, το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις - κοινωνικές, με πολλές αντιδράσεις στα social media και σε χώρους πολιτισμού, αλλά και πολιτικές, καθώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25) σχολίασαν αρνητικά τη δικαστική απόφαση, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν με την κυβέρνηση. Ακόμη και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, προχώρησε σε μια έμμεση αναφορά επί του θέματος – γεγονός που ενόχλησε, βέβαια, την αντιπολίτευση.Και το ΠΑΣΟΚ τι είπε για όλα αυτά; Απολύτως τίποτα. Σαν να μην απασχολούσε το θέμα κανέναν, σαν να μην υπήρχε η πολιτική αντιπαράθεση, ούτε οι κοινωνικές αντιδράσεις. Παράλληλα, δεν αναφέρθηκε καθόλου στο χτύπημα που δέχθηκε από την αστυνομία η πορεία κατά των βιασμών που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στα Εξάρχεια, ενώ ακόμα δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τη θέση του για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία.Με λίγα λόγια, το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη που προσπαθεί να εμφανιστεί ξανά ως ο εκφραστής της λεγομένης προοδευτικής παράταξης στην Ελλάδα -εκμεταλλευόμενο και τις κακές αναμνήσεις που άφησε στους πολίτες η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- αγνοείται στα κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα, αρνούμενο να λάβει δημόσια θέση.Αν και προκαλεί μεγάλη εντύπωση αυτή η στάση του, μάλλον υπάρχει εξήγηση. Μέσα στο κόμμα συνυπάρχουν δύο τάσεις. Όπως αναφέρουν πρόσωπα που έχουν γνώση των εσωκομματικών συσχετισμών, υπάρχει μια «αριστερή», κλασική Σοσιαλδημοκρατική και μια «δεξιά», που καλοβλέπει πάντα τη συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία.Και ο Νίκος Ανδρουλάκης καλείται να ισορροπήσει αυτή την κατάσταση, έτσι ώστε να μην προκαλέσει αναταραχή μέσα στο κόμμα. Πάντως, η προσπάθεια που καταβάλλει προκειμένου να μείνει ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, δεν δείχνει να έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς το ΠΑΣΟΚ αρχίζει σταδιακά να «ξεφουσκώνει» στις δημοσκοπήσεις.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Περισσότερα από το VICEΦύγε Τετάρτη, Γύρνα Παρασκευή: Πώς να Απολαύσεις τις Διακοπές σουΦωτογραφίες Δείχνουν Ναρκωτικά Αξίας Μισού Δισεκατομμυρίου να Γίνονται ΚαπνόςΟι Τελευταίες Μέρες μιας Οικογένειας με Έναν ΜελλοθάνατοΑκολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.