Λίγους μήνες πριν, ένα περίεργο email έφτασε στο inbox μου. Κάτι έλεγε για στρατιωτική θητεία, για μια αναβολή και ένα τάγμα, λέξεις πραγματικά άγνωστες σε εμένα, έναν 18χρονο πρωτοετή φοιτητή. Έπαθα ένα σοκ. Νόμιζα ότι κλήθηκα να υπηρετήσω στον στρατό. Ήμουν έτοιμος να κατέβω στο Μοναστηράκι να αγοράσω χακί μπλουζάκια και να κλείσω εισιτήριο για το στρατόπεδο στο οποίο μου είπαν να παρουσιαστώ.
Τελικά η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική. Μου είπαν ότι απλά έπρεπε να καταθέσω τα χαρτιά μου για αναβολή. Τα κατέθεσα και όλα καλά, όλα ανθηρά. Βέβαια, δεν κοίταξα ποτέ αν τα χαρτιά που υπέβαλα ήταν σωστά ή αν τα είχαν δεχτεί.
Videos by VICE
Πέρασαν δύο μήνες και καθώς χάζευα στο κινητό μου, λοιπόν, εμφανίστηκε ένα βίντεο από αυτά τα κλασικά που έχουν γεμίσει το ελληνικό Tik Tok οι Έλληνες στρατιώτες. Ξαφνικά, θυμήθηκα τα χαρτιά που είχα καταθέσει. Με διαπέρασε ένα στιγμιαίο άγχος.
Πετάχτηκα αμέσως στον υπολογιστή να συνδεθώ στην πλατφόρμα της στρατολογίας. Συνδέθηκα και για καλή μου τύχη η αναβολή μου είχε γίνει δεκτή. Καθώς, όμως, έκανα την πλοήγησή μου στην πλατφόρμα, πάτησα ένα λάθος κουμπί. Για ευνόητους λόγους, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά το κουμπί αυτό με πέταξε σε τυχαίο έγγραφο του Ελληνικού Στρατού. Στην αρχή κόμπλαρα. Νόμιζα ότι είχα ανακαλύψει κάτι παράνομο.
Κατάλαβα ότι χιλιάδες έγγραφα του Ελληνικού Στρατού (της Στρατολογίας για ακρίβεια) ήταν εκτεθειμένα στον κάθε πολίτη που είχε συνδεθεί στην πλατφόρμα του ΓΕΕΘΑ. Έγγραφα τα οποία αφορούσαν προσωπικά στοιχεία χιλιάδων πολιτών. Ονόματα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, ιατρικές γνωματεύσεις, αναφορές σε ψυχικές διαταραχές και βίαιες συμπεριφορές.
Δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν έχω καμία σχέση με τις λειτουργίες του Δημοσίου -πόσο μάλλον του Στρατού- και είχα κομπλάρει τελείως. Μίλησα με κάποιους ανθρώπους και με παρότρυναν να απευθυνθώ στις αρμόδιες Αρχές.
Έτσι, το επόμενο πρωί ξεκίνησα τα τηλέφωνα. Πρώτο τηλεφώνημα έκανα στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Το τηλέφωνο το σήκωσε ένας κύριος μεγάλης ηλικίας που πραγματικά βαριόταν να μου απαντήσει. Νόμιζε ότι τον παίρνω για προσωπική καταγγελία και επαναλαμβανόμενα μου έλεγε να κάνω καταγγελία «εγγράφως και ηλεκτρονικά». Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες έγγραφα πολιτών και του Ελληνικού Στρατού, αλλά δεν έδειξε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Απελπίστηκα, έκλεισα το τηλέφωνο και ξεκίνησα τα τηλέφωνα στο Υπουργείο Άμυνας.
Χρειάστηκε να μιλήσω με πάνω από επτά άτομα, ο ένας με έστελνε στον άλλον. Οι περισσότεροι ήταν ευγενικοί άνθρωποι -όχι όλοι- αλλά δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν. Στο τέλος, έφτασα να μιλήσω με ένα υψηλόβαθμο στέλεχος του ΓΕΕΘΑ.
Ξεκίνησα να περιγράφω το κενό ασφαλείας τους και θυμάμαι χαρακτηριστικά τη φράση που αναφώνησε: Ωχ αμάν. Αυτό είναι σοβαρό! «Ναι», του είπα προσπαθώντας να συγκρατήσω τα γέλια μου. «Γι’ αυτό και σας πήρα τηλέφωνο». Μετά από μία εκτενή περιγραφή, η κλήση τελείωσε και με διαβεβαίωσε πως θα το λύσουν άμεσα. Όπως και έκαναν. Σε μισή ώρα το θέμα είχε λυθεί.
Μέσα από την περιπέτεια αυτή έμαθα κάτι βασικό: Αν θέλεις να λύσεις ένα ζήτημα με το ελληνικό Δημόσιο, ακύρωσε ό,τι έχεις στο πρόγραμμά σου για τις επόμενες δύο ώρες.
Το πρόβλημα ασφαλείας λύθηκε άμεσα. Είναι, όμως, το μόνο; Σε μία εποχή που τα προσωπικά δεδομένα είναι «χρυσός», δεν θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στη διαφύλαξή τους; Πόσο μάλλον από δημόσιους φορείς! Τα έγγραφα που ήταν εκτεθειμένα ήταν πολύ εμπιστευτικά. Είχαν διευθύνσεις, κάποια περιλάμβαναν γνωματεύσεις ψυχολόγων και ψυχιάτρων.
Ελπίζω να ήταν μοναδική φορά που κάτι τέτοιο έγινε και πως τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών είναι προστατευμένα.
Ακούστε το Unplugged, το podcast του VICE Greece, όπου αποκωδικοποιούμε την απόφαση της κυβέρνησης για αύξηση της στρατιωτικής θητείας σε 12 μήνες.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
«Μη με Σκοτώσετε» – Η Μαφία της Χωματερής στα Άνω Λιόσια
Μια Παρέα στη Θεσσαλονίκη Ράβει Εσώρουχα Αποκλειστικά για LGBTQ+ Άτομα