Μουσική

Η Ομάδα "90's Golden Clubbing Society" Τιμά τη Χρυσή Εποχή του Εγχώριου Clubbing

Αναμνήσεις, χορός, αγάπη και ενότητα.
p24
Οι φωτογραφίες αποτελούν Ευγενική Παραχώρηση της Ομάδας και του Φωτογράφου Δημήτρη Νικολαΐδη.

Αν ζήσατε ως έφηβοι τα early-mid 00's, όπως εγώ, τότε το clubbing έχει μια ιδιαίτερη θέση στις αναμνήσεις σας. Είτε ήσασταν clubber είτε όχι, προλάβατε την κουλτούρα ζωντανή. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τις χοροεσπερίδες που κάναμε στα τοπικά club των νοτίων προαστίων της Αθήνας, αλλά και την αγωνία αν θα μας αφήσει ο πορτιέρης να μπούμε στις πρώτες μας εξόδους. Μια διαδικασία που απαιτούσε πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις διαίρεσης της παρέας στον τέλειο αριθμό, μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, λαμβάνοντας υπόψιν ακόμη και τα παπούτσια που φορούσε ο καθένας, με σκοπό την είσοδο στο “in” club. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ένα ακόμη πράγμα που δεν θα ξεχάσω είναι ο σεβασμός που δείχναμε απέναντι στους μεγαλύτερους clubber, αυτούς που πρόλαβαν τη «χρυσή» δεκαετία των 90's. Σεβασμός και ζήλια, επειδή θα θέλαμε πολύ να παρτάρουμε έστω για μία φορά με τον τρόπο που το έκαναν αυτοί. Οι ιστορίες από εκείνη την περίοδο είναι ατελείωτες. Το clubbing στα 90's ήταν ένα ανερχόμενο παγκόσμιο κίνημα που λειτουργούσε από στόμα σε στόμα και τελικά έβαλε στον χάρτη την ηλεκτρονική μουσική.

Τέσσερις φίλοι από τη Θεσσαλονίκη (ο Χρήστος Τεκερίδης, ο Μπάμπης Λέτσας, ο Άκης Κατήρας και ο Νικόλαος Δραγούμης) που έζησαν από μέσα -ως DJ και εργαζόμενοι σε club- τη σκηνή της Ελλάδας, αποφάσισαν πριν από λίγους μήνες να ξεκινήσουν ένα σχετικό group στο Facebook: 90s Golden Clubbing Society. Μέσα σε ελάχιστο διάστημα μάζεψαν 14.000 φίλους της κουλτούρας και συνέχισαν με ένα κανάλι στο YouTube και μια σχετική fan page. Πρόσφατα, τους ακολούθησα και πραγματικά ενθουσιάστηκα με το υλικό που ανεβαίνει εκεί. Οι αναμνήσεις, τα σχόλια και τα κομμάτια είναι όντως «χρυσά». Αποφάσισα λοιπόν να έρθω σε επαφή μαζί τους και να κάνω μια τρομερά ενδιαφέρουσα διαδικτυακή κουβέντα. Βάλτε δυνατά κάποιο από τα DJ set που έχουν ανεβάσει στο YouTube και απολαύστε υπεύθυνα. 

p16.jpg

VICE: Πώς σας ήρθε η ιδέα να ξεκινήσετε την ομάδα στο Facebook;
Άκης Κατήρας: Ξεκίνησε εντελώς παρεΐστικα, χάρη σε ένα post ενός φίλου που είχε ανεβάσει ένα παλιό flyer. Βρεθήκαμε στα comment να το συζητάμε με τον Νίκο και κάποια στιγμή, πέταξε την ιδέα - «Δεν φτιάχνουμε ένα group, να μαζευτούμε 50 φίλοι και να τα λέμε εκεί για να μη ζαλίζουμε τον κόσμο»; Το δημιουργήσαμε ξημερωματα 5ης Μαΐου, με σκοπό να μην είναι απλώς ένα γκρουπ όπου ο καθένας μπαίνει και ανεβάζει κομμάτια. Να είναι περισσότερο σαν ένα ψηφιακό περιοδικό με αφιερώματα σε ανθρώπους που άφησαν ιστορία στην πόλη (Θεσσαλονίκη), κομμάτια που συζητήθηκαν και να μοιραστούμε σπάνια flyer και φωτογραφικό υλικό. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν πολλοί εκεί έξω που είχαν ίδιες αναμνήσεις και ήθελαν να τις μοιραστούν. Περάσαμε έναν μήνα μέσα στον οποίο είχαμε χιλιάδες followers τη μέρα, σκέψου μαζέψαμε 10.000 άτομα σε 30 μέρες. Αναμνήσεις άρχισαν να μοιράζονται μέσω (χιλιάδων) comment. Από το παγκάκι που μαζεύονταν για να φάνε μετά τα party, μέχρι τα παπούτσια που φορούσαν. Πήρε μεγάλες διαστάσεις και προσπαθήσαμε να οργανωθούμε. Σκέψου ότι για κάποιες μέρες εγώ κοιμόμουν ελάχιστα για να λειτουργεί σωστά όλο αυτό. 

Πλέον υπάρχει και το κανάλι στο YouTube. 
Νίκος Δραγούμης: Μετά από όλο αυτό που έγινε, δημιουργήθηκε η ανάγκη, ειδικά για τον Χρήστο και τον Μπάμπη που ήταν ενεργοί DJ εκείνη την εποχή, να το πάμε κάπου αλλού. Υπάρχει και η μόδα του εξωτερικού, την οποία ακολουθούν και μεγάλοι DJ, με τα streams. Μπήκαμε λοιπόν στη διαδικασία να κάνουμε κάτι παραπάνω, να δώσουμε τον ήχο εκείνης της εποχής. Να το ζωντανέψουμε ξανά με τους ανθρώπους που του έδωσαν πνοή εκείνη την εποχή. Το ξεκινήσαμε δειλά-δειλά με τον Μπάμπη -ο πρώτος που έπαιξε- και η απήχηση ήταν τρομερή.

Πλέον, το τρέχουμε μέσω διάφορων πλατφόρμων -Facebook, Mixcloud κ.ά.- κάτι που βοηθάει στο να υπάρξει και μια εξωστρέφεια της πόλης. Μέσω του SynTHESSize προσπαθούμε να αναδείξουμε και όμορφα σημεία της. Μας βοήθησε ο καιρός και έτσι βγήκαμε από τα studio και στήσαμε κάποια set σε όμορφους εξωτερικούς χώρους. Δυστυχώς η καραντίνα μας έχει μπλοκάρει, αλλά έχουμε πολλά σχέδια. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Είχατε προλάβει να κάνετε κάποια συνάντηση με τα μέλη πιο πριν; 
Νίκος: Είχαμε κάνει ένα κάλεσμα σε έναν χώρο, την «Αίγλη», τηρώντας φυσικά τα μέτρα που υπήρχαν εκείνη την περίοδο. Η ανταπόκριση και σε αυτό ήταν τρομερή και μέσα σε ένα 24ωρο το event έγινε sold out. Όταν το επιτρέψουν οι καταστάσεις θα κάνουμε περισσότερα. 

Ποιες οι διαφορές των '90's με το σήμερα αναφορικά με το clubbing;
Χρήστος Τεκερίδης: Στα 90's δεν υπήρχε αυτή η αμεσότητα της τεχνολογίας - βασική λεπτομέρεια. Το clubbing έμενε κατά κάποιο τρόπο, σε έναν κλειστό κύκλο. Ο κόσμος περίμενε το βράδυ για να βγει και να διασκεδάσει, χωρίς να έχει στο μυαλό του ότι πρέπει να συμβεί κάτι ιδιαίτερο. Θα συναντούσες τους φίλους σου χωρίς καν να τους πάρεις τηλέφωνο - ειδικά τον πρώτο καιρό που δεν υπήρχαν κινητά. Υπήρχαν στέκια-σημεία συνάντησης και η κάθε παρέα τραβούσε τον δρόμο της αναλόγως τις ορέξεις. Έγινε μια «έκρηξη» της ηλεκτρονικής μουσικής και τα club προσάρμοσαν τον ήχο στα προγράμματά τους. Παράλληλα, αρκετοί DJ είχαν επαφή με το εξωτερικό και ενημερώνονταν για τις νέες τάσεις. 

Υπήρχε ένα δίκτυο με την Αθήνα, τη Μύκονο και κάποια ακόμη νησιά και έφερναν τον ήχο στην πόλη. Στη συνέχεια όλο αυτό μεταφέρθηκε κι εκτός των club. Σε αποθήκες, μεγάλους χώρους και εγκαταλελειμμένα κτίρια, όπου υπήρχε μεγαλύτερη ελευθερία στις επιλογές της μουσικής. Αξίζει να αναφέρουμε ότι εκείνη την εποχή εμφανίστηκε η λογική του DJing και στα μπουζούκια, δηλαδή έφυγε ένα μέρος αυτής της κουλτούρας προς κάποια νέα μαγαζιά που έπαιζαν αυτή τη μουσική, με CD και όχι ζωντανά. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Άκης: Υπήρχε και το "word of mouth" τότε. Μια παρέα μπορεί να άλλαζε τέσσερα club μέσα σε ένα βράδυ. Δεν υπήρχαν τα social media. Μακάρι να μπορούσαν να ζήσουν αυτό το συναίσθημα οι νέοι σήμερα.  

Το πιο συγκλονιστικό post που έχει γίνει στο group;
Άκης: Κατά τη διάρκεια αυτού του «ταξιδιο"» έγινε κάτι πολύ όμορφο. Εμφανίστηκε μια φωτογραφία μέσα στην οποία ήταν και ο παρουσιαστής του MTV, Steve Blame. Κάποιος που τον γνώριζε προσωπικά επικοινώνησε μαζί του κι έτσι μπήκε στο group, έγραψε τις δικές του αναμνήσεις σε σχόλια και μάλιστα έστειλε ένα ευχαριστήριο βιντεάκι. Εκείνη την εποχή ερχόταν συχνά στη Θεσσαλονίκη. Ήταν πολύ τιμητικό για εμάς. 

Μπάμπης Λέτσας: Δεν μπορώ να σου πω κάτι συγκεκριμένο. Προσωπικά με συγκλονίζει ότι καταφέραμε να αποτυπώσουμε το συναίσθημα μιας ολόκληρης εποχής μέσα στο group. Κάτι σαν αφιέρωμα σε όλα τα άτομα που βλέπαμε, ακόμα και πριν μπούμε ενεργά στην ηλεκτρονική σκηνή, πίσω από τα μπαρ, στην πόρτα, τους ιδιοκτήτες μαγαζιών. Τους είδαμε ξανά νέους και πήγαμε πίσω. 

Άκης: Άτομα που έκαναν τότε παρέα βρέθηκαν ξανά, μετά από χρόνια. Κάποιοι πίστευαν ότι δεν θα ξαναβρεθούν ποτέ. 

Χρήστος: Ακόμη και εμείς βρεθήκαμε με παλιούς φίλους, αλλά γνωρίσαμε και νέους τους οποίους βλέπαμε συνεχώς στα μαγαζιά χωρίς να έχουμε μιλήσει μεταξύ μας. Γίναμε φίλοι με πολύ κόσμο και μάλιστα ήρθαμε ξανά σε επαφή με ανθρώπους που ανήκαν ενεργά στην underground κοινότητα και τους βάλαμε ξανά στο τριπάκι να κάνουν πάλι DJ set μέσω των live stream. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα μένουν μόνιμα στο εξωτερικό. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τα ναρκωτικά ήταν κομμάτι της σκηνής; 
Μπάμπης: Τα drugs υπήρχαν πάντα και παντού, είτε αυτό λέγεται ηλεκτρονική μουσική είτε rock των 60's - που μπορεί να ήταν και πιο σκληρά.

Άκης: Το ecstasy, για παράδειγμα, που ήταν κάτι σαν «μόδα» εκείνη την περίοδο και σίγουρα έφερε τον κόσμο πιο κοντά.

Μπάμπης: Το θέμα είναι ότι παρόλο που τα ναρκωτικά υπήρχαν παντού, τα media στην Ελλάδα χρησιμοποίησαν το θέμα σαν «τυράκι» για να χτυπήσουν την ηλεκτρονική σκηνή που ανέβαινε. Ενώ μέχρι το '96-'96 υπήρχε στήριξη, κάπου εκεί άρχισαν να ανεβαίνουν και τα ελληνικά, και ίσως να βρήκαν ένα αδύναμο σημείο για να χτυπήσουν τη νέα μόδα. Θεωρώ ότι όλο αυτό έγινε εσκεμμένα. 

Χρήστος: Πάντως, σε καμία περίπτωση δεν επικρατούσε η λογική του "sex, drugs & rock'n'roll". 

p17.jpg

Κάνετε ακόμα clubbing;
Άκης: Δεν υπάρχει πια clubbing. Ήταν κάτι που γεννήθηκε τη δεκαετία του '90 και γιγαντώθηκε σε μαζική κουλτούρα στα 00's. Προσωπικά υπολογίζω ότι έφτασε στα όριά του γύρω στο 2010. Άλλαξε η γενιά και με τα social media χάθηκε η έννοια του clubber. Πλέον είναι κάποιος που βγαίνει σε club απλώς για να πιει ποτό. Η πραγματική έννοια του clubbing είναι να βγαίνεις για να χορέψεις, χωρίς να γνωρίζεις πού θα σε βγάλει η νύχτα.

Μπάμπης: Αφού δεν υπάρχουν καν μαγαζιά με πίστα πλέον. Πώς να κάνεις clubbing όταν ο άλλος κάθεται στο τραπέζι και τρώει σφυρίδα;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Νίκος: Μόνο στα φεστιβάλ μπορείς να πεις ότι κάνεις κάτι. Κάποτε πηγαίναμε διακοπές για να χορέψουμε, πηγαίναμε στη Μύκονο, δουλεύαμε στο νησί και το βράδυ βγαίναμε για να ακούσουμε διάφορους DJ. Κατεβαίναμε Αθήνα για να ακούσουμε έναν DJ το Σάββατο και την Κυριακή πίσω Θεσσαλονίκη. 

Άκης: Είναι σημαντικό να πούμε ότι αυτό το κάναμε και για τους Έλληνες DJ, όχι μόνο για τους ξένους. 

Χρήστος: Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί μιλούν για την περίοδο 1987-2007. Αυτή η 20ετία ήταν το clubbing, με αποκορύφωμα τα 90's.

Μπορείτε να θυμηθείτε κάποιο αξέχαστο βράδυ; 
Νίκος: Είναι πολλά, όμως υπάρχει ένα που άφησε εποχή. Μιλάω για την πρώτη εμφάνιση του Danny Tenaglia στη Θεσσαλονίκη. Ο τύπος έπαιξε για 12 ώρες συνεχόμενα σε ένα club-σταθμό για τη Θεσσαλονίκη, το Coco's. Ίσως από τα κορυφαία, από άποψη αισθητικής. Ένα εκπληκτικό one man show, εξαιρετική μουσική, κόσμος από Αθήνα, Βαλκάνια, τρομερό event. Ο άνθρωπος έπαιξε από τις 12 το βράδυ μέχρι τις 12 το πρωί.

Άκης: Μιλάμε και για έναν χώρο που προσωπικά θα τον έβαζα στα top 3 όλων των εποχών για την Ελλάδα. Εγώ θα σου πω μια πιο απλή εμπειρία που είχα σε μια από τις πρώτες φορές που βγήκα ως πιτσιρικάς, γύρω στα 14. Έχει να κάνει με ένα θρυλικό μαγαζί, την Αλυσίδα - mainstream club με αρκετά δύσκολη πόρτα. Ένα βράδυ που καταφέραμε να μπούμε, έρχεται ένας φίλος και μου λέει, «σήμερα θα σου δείξω κάτι που δεν έχεις ξαναδεί στη ζωή σου».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Γύρω στις 3-4 το πρωί πήγαμε σε ένα σημείο όπου υπήρχε μια μυστική πόρτα, με κλειδαριά. Έπρεπε να γνωρίζεις πώς να την ξεκλειδώσεις, άνοιγε η πόρτα και βρισκόμουν σε ένα μαύρο κουτί με μια ντισκομπάλα στη μέση, έναν ημίγυμνο DJ να παίζει κι ένα μπαρ. Μια εμπειρία που σε έκανε να αισθάνεσαι ότι μεταφέρθηκες σε έναν άλλο κόσμο. Ένα μικρό, μυστικό club μέσα στο club. To όνομά του: Major Decibel Area

Υπάρχει κάτι που θεωρείτε σημαντικό να ειπωθεί;
Μπάμπης: Ναι, κάτι που βίωσα και εγώ ως DJ είναι η παρουσία της gay κοινότητας. Σε μια πολύ διαφορετική εποχή η συγκεκριμένη κοινότητα ενσωματώθηκε στο clubbing και η αλήθεια είναι ότι έδωσαν χρώμα σε αυτή. Ο χώρος τούς χρωστάει πολλά. Νιώθαμε σαν να είμαστε στη Νέα Υόρκη. 

Χρήστος: Εκείνο τον καιρό ήταν μια πιο «κρυφή» κοινότητα. Το γεγονός ότι μπορούσαν να βρεθούν σε έναν χώρο όπου τα πάντα έμεναν εκεί -ειδικά σε μια εποχή χωρίς social media και κινητά με κάμερες- τους εδινε μια ελευθερία έκφρασης. Γινόμασταν όλοι ένα. Όλοι αγαπούσαμε τον χορό και τη μουσική. 

Μπάμπης: Μαζί τους, έβλεπες να απελευθερώνεται και ο υπόλοιπος κόσμος. 

Χρήστος: Με τον Μπάμπη σταθήκαμε αρκετά τυχεροί ώστε να δουλέψουμε το 1995 στο Factory της Θεσσαλονίκης. Εκεί έγινε το «μπαμ». Ήμασταν πάντα μαζί, αλλά σε αυτό το μαγαζί ήρθε η έκρηξη και έγινε χαμός. Περάσαμε απίστευτα, είδαμε το καλλιτεχνικό κομμάτι αυτής της καταπιεσμένης κοινότητας -σκέψου ότι η Θεσσαλονίκη δεν ήταν τόσο ανοιχτόμυαλη όσο ήταν ενδεχομένως η Αθήνα- και εμπνευστήκαμε. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μπάμπης: Η έλλειψη των social media έδινε ένα είδος «ασυλίας». Μπορούσες να εκφραστείς, να μεταμορφωθείς, να κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς αυτό να καταγραφεί πουθενά, ώστε να σου δημιουργήσει πρόβλημα. 

Νίκος: Ήταν η πρώτη δεκαετία που όλο αυτό «ξεμπλόκαρε». Gay και straight ήμασταν όλοι μαζί μια παρέα και κανείς δεν είχε να φοβηθεί κάτι. 

Χρήστος: Και αυτό δεν αφορά μόνο τις σεξουαλικές προτιμήσεις. Σκέψου και δικηγόρους, εισαγγελείς, ιατρούς, άτομα με δουλειές στις οποίες η εικόνα παίζει μεγάλο ρόλο. Σήμερα δεν υπάρχει αυτό. Τότε υπήρχαν άτομα που έκαναν ακρότητες τα σαββατοκύριακα (γέλια).

p22.jpg

Οι Φωτογραφίες Είναι Μια Ευγενική Παραχώρηση της Ομάδας και του Φωτογράφου Δημήτρη Νικολαΐδη.​​

Ακρότητες που σε βοηθούσαν να βγάλεις την υπόλοιπη εβδομάδα.
Νίκος: Φυσικά. Εκτόνωση. Ήταν το δικό μας γήπεδο. Εκτονωνόμασταν και τη Δευτέρα πηγαίναμε στη δουλειά με ένα χαμόγελό. 

Επόμενα σχέδια της ομάδας; 
Χρήστος: Κάτι που δεν έχουμε ανακοινώσει ακόμα είναι πως ετοιμάζουμε μια σειρά από video συνεντεύξεις με πολλούς από τους συντελεστές που έφτιαξαν τις νύχτες μας. Από πορτιέρηδες και barman, μέχρι ιδιοκτήτες μαγαζιών και χορευτές. Να μάθουν οι νεότεροι τις ιστορίες τους και να θυμηθούν οι παλαιότεροι. Μάλιστα, ο κόσμος θα μπορεί να θέσει τις ερωτήσεις του ζωντανά.

Κορυφαία clubs της πόλης για τα '90's:
Splendid, Cocos, Troll, Αλυσίδα-Major Decibel Area, Μπουντρούμ, Factory, Nani Nani, Kinky Bambolina, Spacemobile, Soho, Queen, Xpose, Acid, Gate 8, Decadence.

Top 5 κομματιών -σε τυχαία σειρά- σύμφωνα με του διαχειριστές της ομάδας:

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

«Μου Τηλεφώνησε για να Ακούσω το Παιδί να Κλαίει» - Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια ή Όχι;

In Photos: Η Θεσσαλονίκη Ξύπνησε με Lockdown

Οι «Αγρότες» της Κρίσης Έχουν Μετατρέψει ένα Πρώην Στρατόπεδο στον Μεγαλύτερο Λαχανόκηπο της Θεσσαλονίκης

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram