«Άρχισαν να με Xτυπάνε σε Όλο το Σώμα» - Ήρωες Είναι τα Θύματα που Στάθηκαν Όρθια

Το VICE Greece δίνει βήμα σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άτομα, με τη δημιουργία της στήλης «Ρισπέκτ», στην οποία κάθε Δευτέρα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα με τα οποία καταπιάνονται και αξίζουν την προσοχή όλων.

Το συγκεκριμένο άρθρο υπογράφουν η Ελένη Τάκου, αναπληρώτρια διευθύντρια HumanRights360 και η Ηλέκτρα Αλεξανδροπούλου, project manager Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ. Η Καμπάνια «Βάλ’τους Χ» είναι κοινή πρωτοβουλία της HumanRights360 και του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Πάνε σχεδόν δέκα χρόνια πια, που ο Αμπουζίντ Εμπάρακ ήρθε στην Ελλάδα. Τον Ιούνιο του 2012, κάπου στο Πέραμα, ακόμα νεοφερμένος και χωρίς δουλειά, φιλοξενούνταν στο σπίτι του Αμπού Χαμέντ Σαάντ και των αδελφών του.

Μια οικογένεια Αιγύπτιων αλιεργατών που φιλοξενούσε τον συμπατριώτη τους. Οι οικοδεσπότες έπεσαν για ύπνο κατά τις 22.00, την άλλη μέρα δούλευαν στην ισχυόσκαλα. Ο μουσαφίρης τους κοιμόταν στην ταράτσα τις τελευταίες μέρες, γιατί είχε πολλή ζέστη.

Θα μπορούσε να είναι σκηνή από κάποιο διήγημα του Γιώργου Ιωάννου. Ή από κάποια ελληνική ταινία εποχής. Αλλά δεν τελειώνει εδώ.

Μέσα στη νύχτα, μια ομάδα μαυροφορεμένων ατόμων σπάνε τα παράθυρα του σπιτιού, πετούν καπνογόνα και επιτίθενται με ρόπαλα και ξύλα. Οι υπόλοιποι που κοιμούνται κάτω, καταφέρνουν να γλιτώσουν. Ο τέταρτος, όμως, όχι. Ο 28χρονος Αμπουζίντ πέφτει θύμα άγριου ξυλοδαρμού*.

«Με χτύπησαν αμέσως στο πρόσωπο με έναν μεταλλικό σωλήνα. Άρχισαν να με χτυπάνε σε όλο το σώμα. Όποιος είχε μεταλλικό σωλήνα χτυπούσε με τον σωλήνα, όποιος είχε ξύλινο κοντάρι με το κοντάρι, όποιος δεν είχε τίποτα με τα πόδια. Δεν πρόλαβα να αμυνθώ, άρχισαν να με χτυπάνε σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και όλο αυτό κράτησε μόλις δυο-τρία λεπτά. […] Τότε, ήξερα 15 λέξεις ελληνικές. "Πάμε" ήταν μια απ’ αυτές και άκουσα το βράδυ εκείνο να τη λένε όταν νόμισαν ότι πέθανα. Δεν κουνιόμουν, είχα παντού χτυπήματα, ήμουν σαν πεθαμένος. Αν ήξεραν ότι ήμουν ζωντανός, δεν θα με άφηναν».

Την επίθεση κατά του Αμπουζίντ κατέγραψε οργάνωση για λογαριασμό του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας. Ηταν ένα από τα 154 που καταγράφηκαν εκείνη τη χρονιά. Ο Αμπουζίντ είχε σπασμένα δόντια, ράμματα στα χείλη, πληγές στο κεφάλι. Έβαλε λάμες στη γνάθο. Για μήνες, έτρωγε με καλαμάκι. Έχει ακόμα πόνους στην κοιλιά, πρόβλημα στο συκώτι, δυσκολία να δουλέψει.

Την υπεράσπισή του ανέλαβε αφιλοκερδώς η Πρωτοβουλία για την Πολιτική Αγωγή του Αντιφασιστικού Κινήματος. Στο δικαστήριο ειπώθηκαν πολλά από την υπεράσπιση της Χρυσής Αυγής, πολλά και αντιφατικά. Ότι τα χτυπήματα δεν ήταν σοβαρά, αφού μετά από τέσσερα χρόνια δεν φαίνονταν εξωτερικά, ότι η επίθεση ήταν στημένη για να επιταχυνθεί η διαδικασία έκδοσης άδειας παραμονής παρόλο που τότε δεν υπήρχε σχετική νομοθεσία, ότι η επίθεση δεν ήταν δολοφονική, μιας και το θύμα… ζει. Ο Αμπουζίντ, από την άλλη, παρά τα χτυπήματα, ήξερε πολύ καλύτερα τι ήθελε να πει: «Μένω στην Ελλάδα για να βρω το δίκιο μου. Θα καθίσω μέχρι να τιμωρηθούν αυτοί που με σκότωσαν. Θέλω να δικαιωθώ».

VICE Meets: Νατάσσα Μποφίλιου

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Όλα αυτά είναι πλέον ιστορία και η πρωτοβουλία Βάλ’τους Χ ελπίζουμε ότι έβαλε ένα λιθαράκι για να είναι μια ιστορία ορατή από όλους, μέσω της τέχνης των σκίτσων. Αυτό όμως που εκφεύγει από κάθε ιστορία και κάθε τέχνη, αυτό που δεν μπορεί να αποτυπωθεί ποτέ σε όλο του το μεγαλείο, είναι το σθένος, η ψυχή που χρειάστηκαν αυτά τα θύματα για να σταθούν απέναντι στους θύτες και να ζητήσουν δικαιοσύνη.

Θύματα «χωρίς χαρτιά», αόρατα, άνθρωποι-φαντάσματα, που αντιμετωπίζονταν από τις Αρχές στην καλύτερη περίπτωση σαν αδιάφορες υπάρξεις, στην πιο συνηθισμένη σαν ύποπτοι και στην χειρότερη ως θύτες οι ίδιοι. Κι όμως, όρθωσαν το ανάστημά τους.

Σε μία εξαιρετική του ανάρτηση από το 2016, ο Κωστής Παπαϊώννου, πρώην Γ.Γ. Διαφάνειας & Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, έγραφε: «Δείτε στη φωτογραφία από το δικαστήριο τον Αιγύπτιο αλιεργάτη, τον πιο αδύναμο των αδύναμων, τον στόχο των ταγμάτων εφόδου, τον ημιθανή στην ταράτσα του Περάματος. Διένυσε την απόσταση από το άκρο της αβύσσου ως την αίθουσα του Εφετείου. Στέκεται όρθιος απέναντι στους φυσικούς αυτουργούς. Τους αναγνωρίζει. Τους δείχνει. Ζητά δικαιοσύνη καιδικαίωση. Αυτός που γνώρισε την κτηνώδη βία των νεοναζί ξαναβάζει το κεφάλι του στον ντορβά […] Η φωτογραφία είναι κορυφαία στιγμή της νεότερης ιστορίας μας. Πρέπει να μπει στα σχολικά βιβλία, να διδάσκεται εσαεί, σύμβολο του αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη».

Μέσα στην περιπέτεια αυτής της καμπάνιας, τον χρόνο που πέρασε, σκεφτόμασταν πολλούς ανθρώπους. Αν όμως κάπου αφιερώνουμε όλη αυτή την προσπάθεια, την αφιερώνουμε σε αυτούς τους πραγματικούς ήρωες: στα θύματα που στάθηκαν όρθια απέναντι στους θύτες ζητώντας δικαιοσύνη.

*Η επίθεση στο σπίτι όπου έμεναν οι τέσσερις Αιγύπτιοι αλιεργάτες στο Ικόνιο Περάματος έγινε τη νύχτα, 11 προς 12 Ιουνίου 2012. Κατά το κατηγορητήριο, εμπλέκονταν περί τα 20 άτομα, μεταξύ των οποίων τα μέλη της Χρυσής Αυγής Μάρκος Ευγενικός, Δημήτρης Αγριόγιαννης, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Θωμάς Μαριάς, Ελένη-Χριστίνα Νικητοπούλου και Αναστάσιος Πανταζής, τα οποία δικάζονται για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη, φθορά ξένης περιουσίας και διατάραξη οικιακής ειρήνης. Η υπόθεση των Αιγύπτιων αλιεργατών είναι μία από τις τρεις ατομικές δικογραφίες που συνεκδικάζονται στην ευρύτερη δίκη για την εγκληματική οργάνωση «Χρυσή Αυγή».

Περισσότερα από το VICE

Ασκήσεις για να Γίνεις Fit αν Έχεις Λίγο Χρόνο στη Διάθεσή σου

Persa & Jessy: Δύο Ντομινατρίξ που Κάνουν BDSM Tour στην Ελλάδα

«Δεν Είναι μία Δουλειά που Κάνεις Μέχρι τα 75» - Μια Ελληνίδα Σεξεργάτρια στη Γερμανία