afghan refugee experience
Νέα

Μία Πρόσφυγας Από το Αφγανιστάν Εξηγεί πώς Διέφυγε και Πέρασε Από τα Σημεία Ελέγχου των Ταλιμπάν

«Πατρίδα σου είναι εκεί όπου καταφεύγεις, όχι εκεί απ’ όπου φεύγεις αλλά ήξερα ότι δεν είχα επιλογή».
SA
Κείμενο Sheren Adel

Οι Ταλιμπάν έχουν μπει στην Καμπούλ και όλοι προσπαθούν να διαφύγουν. «Πάμε σπίτι», είπε μια συνάδελφός με τρεμάμενη φωνή. Ήταν Κυριακή πρωί, η μέρα που οι μαχητές Ταλιμπάν κατέλαβαν την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν - την πατρίδα μου.

Υπήρχε μια αίσθηση φόβου και ανησυχίας στο γραφείο όταν το μάθαμε. Καθώς πήγαινα στη δουλειά το πρωί πρόσεξα πλήθη να περιμένουν μπροστά σε τράπεζες για να βγάλουν τα λεφτά τους. «Τι συμβαίνει; Τι να κάνω;», σκεφτόμουν όλο αγωνία.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Οι συγκάτοικοί μου πήραν να δουν τι κάνω. Κι εκείνες ένιωθαν απειλή. Η μία ήταν καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο και τελείωσε απότομα το μάθημα της. Η άλλη δούλευε για την κυβέρνηση και αναγκάστηκε να φύγει από το γραφείο της και να γυρίσει σπίτι με τα πόδια. Τα παπούτσια της χάλασαν στον δρόμο και έφτασε ξυπόλυτη.

Σε μένα και τους συναδέλφους μου είπαν ότι το πιο ασφαλές μέρος να είμαστε εκείνο το πρωί ήταν το γραφείο. Περιμέναμε τρεις ώρες και τελικά φύγαμε γύρω στις 2 το μεσημέρι. Τέσσερις πήγαμε με το αυτοκίνητο ενός συναδέλφου και κάθισα στη θέση του συνοδηγού - ήταν η τελευταία φορά που μπορούσα να το κάνω ως γυναίκα στην Καμπούλ.

Στον δρόμο είδα στρατιωτικά οχήματα να πηγαίνουν στο προεδρικό μέγαρο, πλήθη να τρέχουν να γυρίσουν σπίτι. Ο πρόεδρος Ashraf Ghani είχε φύγει και υπέφερα που έβλεπα τη χώρα μου να αλλάζει μπροστά στα μάτια μου.

Εκείνο το βράδυ έβλεπα εφιάλτες. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, να σταματήσω να κλαίω, να κλαίω για όλες τις γυναίκες που ήταν στην ίδια κατάσταση. Είμαι μορφωμένη επαγγελματίας, ένας τρόπος ζωής που έρχεται ενάντια στις ακραίες απόψεις των Ταλιμπάν. Όταν κατέρρευσε η κυβέρνηση του Αφγανιστάν, κατέρρευσαν και οι ελπίδες εκατομμυρίων ανθρώπων για ένα καλύτερο μέλλον.

Ήμουν πολύ μικρή όταν οι Ταλιμπάν ήρθαν στην εξουσία, τη δεκαετία του ‘90. Μέναμε στο Γκαζνί, 130 χιλιόμετρα από την Καμπούλ και η οικογένειά μου είχε ένα παντοπωλείο. Ζούσαμε ήσυχα αλλά οι Ταλιμπάν έδειραν και συνέλαβαν τον πατέρα μου δύο φορές, μάλλον επειδή ανήκουμε στη μειονοτική κοινότητα των Σιιτών. Θυμάμαι που τον επισκέφτηκα στη φυλακή με τον θείο μου. Μια άλλη φορά χτύπησαν τη μαμά μου μπροστά μου ενώ ήμασταν για ψώνια, επειδή είχε βγει χωρίς συνοδεία άνδρα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όταν οι Ταλιμπάν διώχθηκαν το 2001 άρχισα να πιστεύω ότι τα πράγματα θα βελτιώνονταν. Πήγα στο πανεπιστήμιο, ζούσα μόνη στην Καμπούλ και στήριζα οικονομικά την οικογένειά μου. Όταν είδα τους Ταλιμπάν ξανά στην εξουσία και τα δικαιώματα των γυναικών να απειλούνται ξανά, ένιωσα πως ό,τι είχα καταφέρει τα τελευταία 20 χρόνια θα εξαφανιζόταν. Φοβόμουν για την ανεξαρτησία μου και για την ασφάλεια της οικογένειάς μου. Πατρίδα σου είναι εκεί όπου καταφεύγεις, όχι εκεί απ’ όπου φεύγεις, αλλά ήξερα ότι δεν είχα επιλογή. 

Μαθαίνοντας για την κατάσταση στο Αφγανιστάν, φίλοι από διάφορα μέρη του κόσμου προσφέρθηκαν να βοηθήσουν εμένα και την οικογένειά μου ώστε να διαφύγουμε. Πρόσφατα έλαβα μια επιστολή εκκένωσης από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ισπανίας, αλλά το να πας εκεί ήταν δύσκολο. Θα έπρεπε να περάσουμε από πολλά σημεία ελέγχου, μόνο για να φτάσουμε στο αεροδρόμιο και ήξερα ότι δεν θα ήταν εύκολο.

Η μαμά μου και τα αδέρφια μου είχαν φτάσει πια στην Καμπούλ, ενώ ο μπαμπάς μου και ο αδερφός μου, τη μέρα που έλαβα την επιστολή. Νοικιάσαμε αυτοκίνητο και πήγαμε στο αεροδρόμιο στις 3.30 το μεσημέρι. Χωρίς Ίντερνετ διαθέσιμο κοντά στις πύλες του αεροδρομίου και σημεία ελέγχου σε όλη την πόλη, δεν ξέραμε πώς να φτάσουμε στον προορισμό μας

Υπήρχαν χιλιάδες άτομα στο πρώτο σημείο ελέγχου - άνδρες με τις οικογένειές τους, γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά και κορίτσια κι αγόρια που σπρώχνονταν για να περάσουν από το φορτηγάκι που χρησιμοποιούνταν ως φράγμα, καθώς νεαροί μαχητές Ταλιμπάν με μαστίγια και όπλα του απωθούσαν. Σκέφτηκα να γυρίσω σπίτι αλλά έπρεπε να παλέψω για την οικογένειά μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ανέλαβε ο μπαμπάς μου. Κρατώντας τα χέρια περάσαμε από τους φρουρούς που προσπάθησαν να μας εκφοβίσουν. Κάποιος με γαλανά μάτια και μαύρο τουρμπάνι έσπρωχνε το πλήθος και φώναζε ότι είμαστε σκλάβοι των ΗΠΑ και ύστερα μας σημάδεψε με το όπλο και φώναζε «γυρίστε πίσω αλλιώς θα σας σκοτώσω». Γέλασε μετά, λες και για εκείνον να ήταν όλα ένα αστείο.

Οι πρώτοι που πέρασαν ήταν η μητέρα μου, ο πατέρας μου και η αδελφή μου. Εγώ έμεινα στο πλήθος με τους τρεις αδερφούς μου, ανάμεσά τους και τον πιο μικρό της οικογένειας που είναι μόνο δέκα ετών. Ένας από τους νεαρούς που φρουρούσε την πύλη  τον άφησε να κάτσει στο φορτηγό που χρησιμοποιούσαν για να μπλοκάρουν την είσοδο και τελικά πέρασε. Άφησαν και εμένα και τον μεγαλύτερο αδερφό μου να περάσουμε αλλά πρώτα ένας φρουρός κλότσησε τον άλλον αδερφό μου στο στήθος και τον έριξε στο πλήθος. Του πήρα κάποια λεπτά να σηκωθεί ξανά με τη βοήθεια του κόσμου.

afghan refugee experience

ΟΙ ΜΕΛΑΝΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: SHEREN ADEL

Κάτι αντίστοιχο έγινε στο δεύτερο σημείο ελέγχου, όπου βρήκαμε την υπόλοιπη οικογένεια. Προσπαθούσαμε να πάρουμε ανάσα καθώς διασχίζαμε την ανθρωποθάλασσα. Όταν φτάσαμε κοντά στη δεύτερη πύλη ήταν ήδη 9 το βράδυ και οι φρουροί μας είπαν ότι είχε κλείσει – έπρεπε να διανυκτερεύσουμε. Εκεί παρατήρησα τους Ταλιμπάν από πιο κοντά από ποτέ.

Ένας Ταλιμπάν πείραζε έναν νεαρό πωλητή και τον προκαλούσε να του φέρει ένα μπουκάλι κρύο νερό σε 24 ώρες. Ένας άλλος που μασούσε τσίχλα και είχε σάλια γύρω από το στόμα, μας φώναζε για να μας τρομάζει με φωνή λύκου. Είδα έναν άλλον να χτυπάει κόσμο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Κανείς μας. Οι Ταλιμπάν έριχναν σφαίρες στον ουρανό και σημάδευαν τον κόσμο. Χτυπούσαν όποιον έκανε να κουνηθεί, οπότε καθόμασταν στο έδαφος περιμένοντας να ανατείλει. 

Περάσαμε το δεύτερο σημείο ελέγχου μετά από 15 ώρες γύρω στις 7 πμ, την άλλη μέρα.

Ο πατέρας μου έχει την καρδιά του και ήταν εξαντλημένος όταν φτάσαμε πια στο τρίτο σημείο. «Να γυρίσουμε», μου είπε. Του είπα να κάνει λίγη υπομονή. Μείναμε εκεί πέντε ώρες, περπατούσαμε ώσπου φτάσαμε στο τελευταίο πέρασμα.

afghan refugee experience

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: SHEREN ADEL

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο μετά από 22 ώρες άυπνοι και τελικά βρήκαμε τους Βρετανούς και Ισπανούς στρατιώτες που θα μας βοηθούσαν να φύγουμε από το Αφγανιστάν. Μόνο ένα κοντέινερ χώριζε τους ξένους στρατιώτες και τους Ταλιμπάν, αλλά η διαφορά στις δύο πλευρές ήταν άβυσσος. Στην άλλη πλευρά δεν χρειαζόταν να είμαστε σε επιφυλακή.

afghan refugee experience

ΞΕΝΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΝΕΡΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ​​SHEREN ADEL

Μείναμε στο στρατόπεδο στο αεροδρόμιο της Καμπούλ εκείνο το βράδυ. Την άλλη μέρα επιβιβαστήκαμε σε ένα ισπανικό στρατιωτικό αεροπλάνο και πετάξαμε για το Ντουμπάι και ύστερα πήραμε άλλο αεροπλάνο για τον τελικό προορισμό μας, την Ισπανία.

afghan refugee experience

ΣΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ, ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΚΑΜΠΟΥΛ ΓΙΑ ΝΤΟΥΜΠΑΪ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: SHEREN ADEL

Η ομάδα του Ερυθρού Σταυρού μάς υποδέχτηκε στην Ισπανία. Μας πήγαν στον καταυλισμό προσφύγων όπου είδα εκατοντάδες νεαρούς Αφγανούς που είχαν φύγει από τη χώρα για να βρουν ένα ασφαλές μέρος, όπως κι εγώ. Γνώρισα έναν 27χρονο οδοντίατρο που μόλις είχε ανοίξει δική του κλινική, αλλά είπε ότι έπρεπε να φύγει για την ασφάλεια της οικογένειάς του.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
afghan refugee experience

Ο ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: SHEREN ADEL

afghan refugee experience

Η ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: SHEREN ADEL

afghan refugee experience

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΑ ΚΙΑΝΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΠΙΤΙΑ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: SHEREN ADEL

Αφότου διανυκτερεύσαμε στον καταυλισμό, μια κυβερνητική οργάνωση μάς οδήγησε στο καινούργιο μας διαμέρισμα, σε μια περιοχή κοντά στη θάλασσα. Σκέφτηκα πως οι ξένοι μας φέρθηκαν ανθρώπινα, ενώ συμπατριώτες μας μάς χτυπούσαν και μας πυροβολούσαν σαν να ήμασταν ζώα

Όπως κάθομαι στο μπαλκόνι του καινούργιου μας σπιτιού, υποφέρω για τους Αφγανούς, ιδίως τις γυναίκες που είναι καταδικασμένοι σε μια ζωή υπό τη σκιώδη κυβέρνηση των Ταλιμπάν. Οι Ταλιμπάν δεν πιστεύουν στα δικαιώματα των γυναικών ή την ελευθερία του λόγου. Κάποτε είχα πάρει συνέντευξη από έναν διοικητή των Ταλιμπάν που αρνήθηκε να βγει φωτογραφία μαζί μου, που είμαι δημοσιογράφος, λέγοντας ότι δεν επιτρέπεται να φωτογραφηθεί με γυναίκες. Συνειδητοποίησα τότε ότι τα πιστεύω τους δεν είχαν αλλάξει.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί σε όσους έφυγαν από το Αφγανιστάν, αλλά ελπίζω η διεθνής κοινότητα να δράσει, όπως έδρασαν άλλοι για μένα.

Το όνομα της αρθρογράφου έχει αλλαχθεί για ασφάλεια και προστασία.

Περισσότερα από το VICE

O Gen-Z «Φιλόσοφος» του Instagram που μας Μαθαίνει πώς να Ζούμε σαν Στωικοί

Το «Κομάντα και Δράκοι» Δεν Είναι το Ελληνικό "Stranger Things" - και Αυτό Είναι Καλό

Ένας Άνδρας Εκσπερμάτωνε Από τον Πρωκτό για Δύο Χρόνια Λόγω μιας Σπάνιας Επιπλοκής

Ακολουθήστε το VICE σε FacebookInstagram και Twitter.