Το Inanna Studio δεν μοιάζει με αυτό που θα περίμενες από το κορυφαίο BDSM dungeon του Λονδίνου. Οι τοίχοι έχουν ένα απαλό γκρι χρώμα, τα έπιπλα είναι ροζ και υπάρχουν τόνοι ροζ, χρυσού και μαύρου. Δεν βλέπεις σταυρούς στους τοίχους και το κόκκινο λάτεξ είναι κρυμμένο στις ντουλάπες.Έτσι, όταν ένα πλήθος γυναίκες και non-binary άτομα αρχίζουν να συρρέουν, και τους υποδέχονται με ένα ποτήρι σαμπάνια και μια πιατέλα σταφύλια, αναρωτιέμαι μήπως βρέθηκα κατά λάθος σε ένα καλόγουστο event δικτύωσης γυναικών κι όχι σε φετιχιστικό πάρτι. Έπειτα οι παρευρισκόμενοι αρχίζουν να γδύνονται και να μένουν με αξιοζήλευτα σετ εσωρούχων από δαντέλα και δέρμα και συνειδητοποιώ ότι έχω έρθει στο σωστό μέρος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το One Night ξεκίνησε το 2019 ως συνδυασμένη προσπάθεια από τη φωτογράφο φετίχ Dina Gold (το ένα μέλος των The London Vagabond, διδύμου φωτογράφων και δημιουργών zine) και τη Mistress Adreena, επαγγελματία dominatrix, μοντέλο και ιδιοκτήτρια του Inanna Studio. Λόγω του κορονοϊού τα events σταμάτησαν ενώ είχαν πραγματοποιηθεί μόλις δύο, έτσι η επιστροφή του One Night το φθινόπωρο χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τις kink-friendly femmes του Λονδίνου και όχι μόνο (έρχεται κόσμος από Ιρλανδία, Σκοτία, Ισπανία και Ολλανδία).
Στόχος ήταν να παρέχουν έναν χώρο μακριά από το ανδρικό βλέμμα για γυναίκες και non-binary άτομα, ώστε να μπορούν να χαίρονται τα κορμιά τους, να κάνουν γνωριμίες και ναι, να κάνουν παιχνίδι αν θέλουν. Τα events φωτογραφίζει η Dinah ,ενώ ο σύντροφός της –συνήθως ο μόνος άνδρας στο πάρτι– παρέχει υπηρεσίες ανθρώπινης τουαλέτας για όσους θέλουν να συμμετάσχουν. Υπάρχει και πραγματική τουαλέτα αν θέλεις.Κάθε πάρτι έχει υποχρεωτική θεματική εσωρούχων και υπάρχουν performances και επιδείξεις από strippers και καλλιτέχνες δεσίματος shibari .Στο event που πήγα στα τέλη Νοεμβρίου, το θέμα ήταν animal print και πολύτιμα μέταλλα. Λεοπάρ γόβες στιλέτο, φιδίσιες ζώνες, χρυσές δαντέλες και ρούχα που κουδουνίζουν.Σε αντίθεση με πολλά μεγαλύτρα φετιχιστικά events, εδώ δεν «βαράει» τέκνο. Υπάρχει μόνο μια αίθουσα υποδοχής με μπαρ για γνωριμίες, ένα playroom με βαρούλκα και πάγκους για spanking, κουβέντα και παιχνίδι και παίζει ένα σιγανό R&B.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Φυσικά το να βρεις εισιτήριο είναι η μισή διασκέδαση. Είναι διαθέσιμα μόνο στα 2.000 επιβεβαιωμένα μέλη μιας mailing list. Όμως η χωρητικότητα του κλαμπ είναι 40 άτομα και το τελευταίο event ξεπούλησε σε 30 δευτερόλεπτα.Λίγες μέρες μετά το πάρτι, η Adreena με καλεί μαζί με την Dinah στο σπίτι της που είναι διακοσμημένο με τα ίδια ροζ και γκρι του στούντιο, για να μιλήσουμε για το One Night τρώγοντας.«Δεν νομίζω ότι θα το κάναμε ποτέ μεγαλύτερο», λέει η Dinah. «Θα θέλαμε μεγαλύτερα πάρτι, αλλά δεν μπορώ να τα κάνω σε άλλο μέρος».
Η Adreena συμφωνεί: «Πιστεύω ότι όταν ανοίγουν τα events στραβώνουν τα πράγματα. Μπορείς να βρεις φοβερά κλαμπ αλλά δεν είναι play party. Νομίζω πως το μυστικό είναι η οικειότητα. Άπαξ και ανοίξει, η οικειότητα χάνεται. Έχουμε συζητήσει για κάτι μεγαλύτερο μια φορά τον χρόνο ίσως, αλλά σαν ιδιαίτερο event όχι κάτι σταθερό».Για τον λόγο αυτό είναι και περιορισμένος ο αριθμός των συμμετεχόντων. «Όσοι παίρνουν το εισιτήριο το νιώθουν πολύ ξεχωριστό».
Καθώς μετά το lockdown υπάρχει μεγάλη δίψα για τέτοια events, κάποια όπως το Klub Verboten και το Crossbreed, από περιθωριακά underground πάρτι έχουν ανοίξει και κάνουν μεγάλες βραδιές που ξεπουλάνε. Και στις δύο αρέσουν τα πάρτι (η Dinah είναι επίσης επίσημη φωτογράφος στο KV) αλλά έχουν ανάμεικτα συναισθήματα για το άνοιγμα.«Κατά μία έννοια είναι σούπερ αυτό», λέει η Adreena, «είναι ωραίο που υπάρχει αυτή η τεράστια κοινότητα και τόσοι άνθρωποι αποδέχονται τον εαυτό τους ώστε να γίνονται μεγάλα events. Αλλά μερικές φορές χάνονται στοιχεία που μου άρεσαν».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και όπως λέει η Dinah, πολλά περισσότερα πράγματα μπορεί να στραβώσουν.«Εν μέρει είμαι επιφυλακτική με τα μεγάλα events. Είναι μεγάλο άγχος. Πρέπει όλο το προσωπικό να σε καταλαβαίνει – αρκεί ένας να κάνει κάτι λάθος και επέρχεται η καταστροφή. Έτσι με ανησυχεί η έλλειψη οικειότητας και το να μην υπάρχει η ίδια ασφάλεια. Και επίσης ότι χάνει την αίσθηση κάτι ξεχωριστού».Τελειώνουμε το φαγητό μας και περνάμε στο επιδόρπιο, γεμιστά brownies που διάλεξε η Dinah. Καθώς τα κόβει η Andreena εξηγεί πώς ο μικρότερος χώρος επιτρέπει πιο ουσιαστική επικοινωνία ανάμεσα σε αγνώστους, που είναι πολύ σημαντικό όταν έχουμε να κάνουμε με σεξ ή BDSM.«Είναι πολύ ωραία. Όλοι μπορούν να μιλήσουν μεταξύ τους και αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον και τα πρόσωπα είναι γνωστά. Στα μεγάλα πάρτι πηγαίνεις με τους φίλους σου», λέει.
Τα εισιτήρια πωλούνται ανά ένα ή δύο, έτσι είναι εύκολο να φλερτάρεις. Πριν ανοίξει το playroom, οι παρευρισκόμενοι παραμένουν στην υποδοχή, πίνοντας και μιλώντας - ένα ωραίο γυναικείο βουητό.Καθώς η ανυπομονησία μεγαλώνει, οι καλεσμένοι μπορούν να ρωτήσουν τους υπόλοιπους για ποιο λόγο ήρθαν, τι τους αρέσει. Πολλές γυναίκες και non-binary άτομα που έρχονται λένε ότι φεύγουν με πραγματικές φιλίες και ερωτικές επαφές. Γιατί δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο;«Υπάρχουν events όπως το Skirt Club, αλλά έχουν διαφορετικό vibe και κοινό», λέει η Adreena. «Είναι σχεδόν σαν swingers events για γυναίκες και μπορεί και να είναι πιο επιθετικά σεξουαλικά. Δεν ένιωσα ποτέ ότι ταίριαζα στη σκηνή των swingers. Δεν είμαι εναντίον αλλά το κλίμα είναι διαφορετικό».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αν και μερικές φορές εμπλέκονται γυναίκες, η Dinah λέει ότι αυτά τα πάρτι τα διοργανώνουν κατά βάση άνδρες. «Αυτοί θα μας πουν πώς θέλουμε να παίξουμε; Ακόμα έχουμε δρόμο για να αποτινάξουμε την ετεροκανονικότητα από τα sex party – να είναι εκεί οι γυναίκες για να τις βλέπουν οι άνδρες». Η Adreena συμπληρώνει ότι η διαφορά ανάμεσα στο ανδρικό και γυναικείο βλέμμα προκύπτει από τη γενική εμπειρία του να είσαι γυναίκα και του τι έχουμε περάσει».«Έχουμε περάσει όλη μας της ζωή να μας βλέπουν σαν αντικείμενα, έτσι με παρηγορούν οι άλλες γυναίκες και η ενέργεια που δημιουργείται με το να υπάρχουν μόνο γυναίκες και non-binary άτομα στον χώρο», λέει. «Στα πάρτι μας νομίζω ότι το γυναικείο βλέμμα απλώς αποδέχεται και έχει τρυφερότητα. Όλοι κάνουν φιλοφρονήσεις για τα εσώρουχα ή ακόμη και τα ονόματα – υπάρχει αγάπη - κι όχι κόβω βόλτες καβλωμένος και σκέφτομαι πού να τον βάλω», λέει γελώντας η Dinah. «Υπάρχουν γυναίκες με strap-on, αλλά οι γυναίκες δεν αντικειμενοποιούν με τον ίδιο τρόπο τις άλλες γυναίκες».
Στο event, εγώ, η Adreena και μερικές άλλες γυναίκες στεκόμαστε κοντά σε ένα submissive κλουβί και παρακολουθούμε. Πολλά συμβαίνουν –spanking, ομαδικό σεξ, swing sex, bondage– αλλά τίποτα δεν είναι απειλητικό. Δεν υπάρχει κανένας κρίπουλας να κοιτάζει και να τον παίζει σε μια γωνία. Αν κάποιος ήθελε κάτι πιο ιδιωτικό σίγουρα θα του το πρόσφεραν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Στο One Night μπορείς να είσαι ηδονοβλεψίας αν θέλεις, αλλά όλοι έχουν σεβασμό. Στα μεγαλύτερα events υπάρχουν οι λεγόμενοι solo wankers, ηδονοβλεψίες που αυνανίζονται χωρίς συναίνεση. Τους σιχαίνομαι, πραγματικά».«Από βιολογικής άποψης είναι πολύ πιο δύσκολο να υπάρχει solo wanker σε ένα πάρτι όπου τα περισσότερα άτομα έχουν αιδοίο».Ακολουθήστε το One Night στο Instagram.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
