Ο Άλκης Καμπανός «Αγκαλιάζει» τη Διαφορετικότητα σε Τοίχο Σχολείου στην Καλαμαριά

Στην οδό Ανδριανουπόλεως, στην ανατολική έξοδο της Θεσσαλονίκης προς τη Χαλκιδική, στον τοίχο του 11ου δημοτικού σχολείου Καλαμαριάς, ο Άλκης χαμογελάει. Στον τοίχο του σχολείου, ο SAME84 της ομάδας UrbanAct έχει ζωγραφίσει μία τεράστια αγκαλιά. Αγόρια κορίτσια, διαφορετικών φυλών και χρωμάτων. Που φορούν αθλητικές φανέλες διαφορετικών χρωμάτων. Και αγκαλιάζονται μεταξύ τους. Κι από πάνω, τα μάτια του Άλκη Καμπανού που «αγκαλιάζουν» έξι παιδιά. Είναι το μεγάλο γκράφιτι που κάνει τον γύρο του Διαδικτύου με αφορμή τη θλιβερή επέτειο από τη δολοφονία του 19χρονου φιλάθλου του Άρη. 

Πολλοί θα μπορούσαν να σκεφτούν ότι το γκράφιτι με τον Άλκη να αγκαλιάζει ουσιαστικά τη διαφορετικότητα, έγινε απλώς για να τιμηθεί η επέτειος. Ή ότι δάσκαλοι και μαθητές του 11ου δημοτικού έβαλαν και αυτοί ένα λιθαράκι στην εικόνα ενάντια στην οπαδική βία. Και αυτό θα ήταν καλό, όμως για όσους εμπνεύστηκαν και υλοποίησαν αυτή τη δράση, δεν είναι αρκετό. «Αυτό είναι το κλείσιμο ενός προγράμματος που εφαρμόζουμε εδώ και έναν χρόνο» εξηγεί η διευθύντρια του 11ου δημοτικού σχολείου Καλαμαριάς, Μαρία Καπόγιαννη. «Από την ημέρα του συμβάντος, πέρσι τον Φεβρουάριο, στο σχολείο μας βάλαμε τα παιδιά σε διαδικασία να καταλάβουν τι έχει συμβεί. Δουλεύουμε έναν χρόνο πάνω σε αυτό. Μιλάμε για την οπαδική βία». Και προσθέτει πως «τα παιδιά δεν βλέπουν την τοιχογραφία σαν μνημόσυνο. Βλέπουν ότι είναι μια αγκαλιά. Ότι πρέπει να είναι μια αγκαλιά όλοι τους και να παίζουν μαζί».

Οι μαθητές του δημοτικού όταν έβγαιναν διάλειμμα φώναζαν ρυθμικά «Άλκης – Άλκης», συζητούσαν με τον καλλιτέχνη, μιλούσαν για το τι είχε συμβεί με τον Άλκη. Ένιωθαν περήφανα που στον τοίχο του δικού τους σχολείου έγινε αυτό το υπέροχο γκράφιτι. «Η τοιχογραφία είναι καλό εργαλείο, μπορεί κάποιος να το βλέπει και να συζητάει. Είναι κάτι που μένει, δημιουργεί ένα τοπόσημο». Ο Κυριάκος Ιωσηφίδης είναι από την ομάδα UrbanAct και νυχθημερόν βοηθάει στην ολοκλήρωση του γκράφιτι, υποστηρικτικά στον Same84. Εργάστηκαν όλοι τους εθελοντικά γι’ αυτό. Είναι η ίδια ομάδα που φιλοτέχνησε το γκράφιτι για το Ολοκαύτωμα στον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Φοράει ένα τζιν γεμάτο μπογιές και απολαμβάνει το τελικό αποτέλεσμα. Όπως και ότι έγινε στην αυλή ενός σχολείου και μάλιστα ακόμη και τις ώρες που λειτουργεί. Μεταφέρει τις αντιδράσεις των μαθητών και ότι όλοι τους επέλεξαν να είναι ανοιχτό το σχολείο, για να υπάρχει αλληλεπίδραση. 

Ο Αλέξανδρος Τζιμπιλής είναι από τους ιδρυτές της Δομής της 1ης Φεβρουαρίου 2022 «Εις το όνομα του Άλκη» (www.InTheNameOfAlkis.com). Ο 8χρονος γιος του είναι μαθητής του 11ου δημοτικού σχολείου. Είχε την ιδέα να δημιουργήσουν τη δομή όταν ο γιος του, του μετέφερε πως φοβάται να ξεστομίσει ποια ομάδα υποστηρίζει μετά τη δολοφονία του Άλκη. Και στη συνέχεια του ζήτησε να πάρει μαζί του ένα μαχαίρι. «Για να μη με σφάξουν», του είπε.

Εξηγεί ότι οι συνθήκες, λόγω της διευθύντριας και των δασκάλων του σχολείου, ήταν ιδανικές για να γίνει εκεί αυτό το γκράφιτι, ενώ ευχαριστεί την ομάδα UrbanAct και τους χορηγούς. «Τα παιδιά πρέπει να μάθουν από εμάς ότι δεν πρέπει να φοβούνται να πουν ποια ομάδα υποστηρίζουν, ούτε σε ποια φυλή ανήκουν, ούτε ποιο είναι το φύλο τους», λέει. Και μεταφέρει ότι το μήνυμα του γκράφιτι, το γράφει ο άλλος τοίχος όπου τα παιδιά έγραψαν τις λέξεις σεβασμός, συνύπαρξη, αλληλεγγύη.

Ο SAME84 είναι ανεβασμένος σε ένα γερανό και βάζει τις τελευταίες πινελιές στο γκράφιτι. Όπως μεταφέρει ο Κυριάκος Ιωσηφίδης συζητήθηκε μεταξύ όλων το θέμα του και το μήνυμα για τη διαφορετικότητα. «Ο καλλιτέχνης όμως είχε τον βασικό λόγο», υπογράμμισε. Μία βάφει με το σπρέι, μία χρησιμοποιεί ένα πινέλο. Φοράει ακουστικά και δεν απαντάει. «Δεν προλαβαίνω, θα μας πιάσει η νύχτα και αύριο πρέπει να είναι έτοιμο», μας λέει την παραμονή της παρουσίασης του γκράφιτι. Βλέπει τον Άλκη που χαμογελάει. Πάνω από έξι παιδιά. Τρία αγόρια και τρία κορίτσια. Διαφορετικών φυλών και διαφορετικών ομάδων, με κόκκινες, πράσινες, κίτρινες μαύρες και μπλε φανέλες. Όλα με διαφορετικά πιστεύω. «Αυτό θα ήθελε ο Άλκης», λέει στα μέσα ενημέρωσης την ημέρα των εγκαινίων ο καλλιτέχνης. 

Στις αίθουσες και στην αυλή του 11ου δημοτικού σχολείου, η εκπαιδευτική συζήτηση μετά τη δολοφονία του Άλκη έχει διαφοροποιήσει το κλίμα. «Όλο αυτό είχε πολύ θετικά αποτελέσματα. Τα παιδιά δίνουν πλέον περισσότερες ευκαιρίες στους συμμαθητές τους, ακόμα και στα μικρά μαλώματα. Καταλαβαίνουν ότι και οι πιο μικροί διαπληκτισμοί μπορούν να οδηγήσουν στο χειρότερο», μεταφέρει η διευθύντρια του σχολείου. «Αυτό που έγινε δεν πρέπει να ξεχαστεί. Στόχος είναι ο καθένας που περνάει όταν πηγαίνει ταξίδι ή συμμετέχει σε μία εκδρομή με την ομάδα του να το βλέπει και να σκέφτεται. Γι’ αυτό θέλουμε να υπάρχει η εικόνα. Να σκέφτεται», λέει και δίνει μεγάλη σημασία στη συγκεκριμένη λέξη. Διότι από εκεί ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση για να εκλείψει η οπαδική βία.

Περισσότερα από το VICE

Ο Αγώνας Δρόμου του Παναγιώτη από την Ηρωίνη στον Μαραθώνιο

«Δούλεψα σε Studio με Μεξικανούς Gangster» - Ο Joza Είναι Νομάς Tattoo Artist

Γιατί Αποκαλούμε «Μαϊμού» τις Απομιμήσεις Γνωστών Προϊόντων;

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.