Διασκέδαση

Πώς Περνάει η Ζωή σε Ένα «Εργοστάσιο» Πτυχίων στη Ρουμανία;

Kοινοποίηση

Όλα είναι τέλεια όταν παίρνεις το πτυχίο σου εύκολα, έτσι; Φωτογραφία από τον Mihaita Enache μέσω της σελίδας του Facebook του Πανεπιστημίου Spiru Haret.

Το άρθρο αρχικά δημοσιεύτηκε στο VICE Romania.

Ας το παραδεχτούμε, κάποια στιγμή όλοι έχουμε σκεφτεί ότι τα πτυχία μας έχουν σχεδόν την ίδια αξία με ένα κομμάτι χαρτί με το οποίο δεν μπορείς καν να σκουπιστείς. Τα επιχειρήματα κατά της ανώτατης εκπαίδευσης είναι πολλά: Είτε έχουν να κάνουν με εργοδότες που αγνόησαν εντελώς τις σπουδές σου, είτε αφορούν τα ανεξόφλητα φοιτητικά δάνεια που θα κυνηγούν καθώς κάνεις αμισθί δουλειά σχεδόν για πάντα. Τουλάχιστον, όμως, έχεις την υπερηφάνεια ότι έχεις τελειώσει ένα πανεπιστήμιο που θα σε κάνει να κερδίσεις τον σεβασμό στα μάτια των γονιών σου.

Videos by VICE

Δεν έχω αυτή την πολυτέλεια, καθώς πηγαίνω στο Spiru Haret, ένα από τα «εργοστάσια» πτυχίων της Ρουμανίας. Αν δεν έχετε ξαναδιαβάσει αυτό τον όρο, είναι εκπαιδευτικά ιδρύματα που βγάζουν τεράστιο κέρδος πουλώντας φθηνά, άχρηστα πτυχία, τα οποία μπορεί κανείς να βρει παντού στις χώρες του Δεύτερου και του Τρίτου Κόσμου.

Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece

Το Πανεπιστήμιο Spiru Haret ήταν κάποτε η πιο κερδοφόρα επιχείρηση της Ρουμανίας, βγάζοντας περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο. Κι αυτό διότι πάνω από 300.000 φοιτητές κατέβαλλαν δίδακτρα, οι περισσότεροι εκ των οποίων έκαναν εγγραφή για εκπαίδευση εξ αποστάσεως ή για εκπαίδευση χαμηλής συχνότητας, όπου έπρεπε να πηγαίνεις για μάθημα μόνο λίγες ημέρες τον μήνα και το μόνο που σε ενδιέφερε ήταν οι τελικές εξετάσεις.

Από το 2008, το υπουργείο Παιδείας της Ρουμανίας έχει εμπλακεί σε δικαστικές διαμάχες με το Spiru Haret, ώστε να μην επιτρέπεται στο τελευταίο να χορηγεί πτυχία για μη εγκεκριμένες ειδικότητες. Καθώς τα χρόνια περνούν, η κυβέρνηση εξακολουθεί να προβληματίζεται για το αν θα χορηγήσει επίσημα πτυχία σε 70.000 φοιτητές από το Spiru Haret και άλλα μη διαπιστευμένα πανεπιστήμια. Όμως, για όποιον ενδιαφέρεται να πάρει ένα πτυχίο ευκολότερα και φθηνότερα απ’ ό,τι πηγαίνοντας σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο ή σε κάποιο σοβαρό πανεπιστήμιο στη δυτική Ευρώπη, ακολουθεί μια περιγραφή της κατάστασης σε ένα εργοστάσιο πτυχίων.

Ξυπνάς μια μέρα και ολόκληρο το πανεπιστήμιο έχει εξαφανιστεί

Ασχέτως του τι είναι αυτό που σε φέρνει στη γραμματεία, οι κυρίες που δουλεύουν στο Spiru θα σου ζητήσουν αναπόφευκτα χρήματα. Όταν πήγα εκεί για να υπογράψω το φετινό φοιτητικό συμβόλαιο, είχα την παρακάτω συνομιλία, πριν προλάβω καν να διαβώ το κατώφλι:

– Έχεις πληρώσει δίδακτρα;
– Όχι.
– Θα πληρώσεις τώρα;
– Ναι.

Ύστερα από αυτό, όλα ήταν εντάξει.

Τα δίδακτρα αυξάνονται από χρονιά σε χρονιά και ο αριθμός των φοιτητών ελαττώνεται, οπότε κάποια τμήματα ή σχολές κλείνουν. Πέρυσι, για παράδειγμα, έκλεισε το τμήμα «Τοπικής Αστυνομίας» που υπαγόταν στο τμήμα της Νομικής. Φέτος, έκλεισε το τμήμα Διεθνών Σχέσεων και οι γυναίκες της γραμματείας υπέδειξαν στους λίγους φοιτητές του να εγγραφούν στο τμήμα Δημόσιας Διοίκησης ή στη Νομική. Δεν έχει σημασία από τη στιγμή που θα πάρεις ένα πτυχίο, έτσι;

Οι διδάσκοντες είναι πλούσιοι και επιτυχημένοι, όμως τα μαθήματά τους είναι σκέτη κοροϊδία


Αυτή η φωτογραφία βρίσκεται στη σελίδα του Facebook του πανεπιστημίου με τη λεζάντα «Καλή επιτυχία στο νέο ακαδημαϊκό έτος!»

Οι περισσότεροι διδάσκοντες στο Spiru έχουν επιτυχημένες επιχειρήσεις ή κατέχουν υψηλές θέσεις σε διάφορα ιδρύματα, οπότε δεν βασίζονται οικονομικά μόνο στη ακαδημαϊκή θητεία τους. Καλύπτοντας μια ευρεία γκάμα από πρώην συνεταίρους πολιτικών μέχρι δικαστές, «το διδακτικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Spiru Haret αποτελείται από εξαιρετικούς, κορυφαίους στο είδος τους επαγγελματίες,», όπως δήλωσε ο πρύτανης της Νομικής στη φετινή εναρκτήρια ομιλία του.

ΟΚ, αυτοί οι τύποι θα μπορούσαν να είναι ο Bill Gates στο είδος τους – το θέμα είναι ότι ακόμα κι αν ήθελαν να ανταποκριθούν σε υψηλά πρότυπα διδασκαλίας, δεν θα υπήρχε κανείς για να διδάξουν. Αυτοί που παρακολουθούν τα μαθήματα και τις διαλέξεις είναι λιγότεροι απ’ ό,τι το κοινό στο αγαπημένο τουρνουά γκολφ του μπαμπά σου. Στο δικό μου έτος, γύρω στους επτά-οκτώ φοιτητές παρακολουθούν τακτικά τα μαθήματα από τους 50 συνολικά. Οι υπόλοιποι πηγαίνουν μόνο στην εξεταστική. Κι αυτό μόνο αν στο μεταξύ δεν τα έχουν παρατήσει, κάτι που συμβαίνει όλο και περισσότερο, όταν συνειδητοποιούν πόσο μάταια είναι όλα αυτά.

Το πρόγραμμα στριμώχνεται όσο περισσότερο γίνεται. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα πολύ πολύπλοκο, χρονοβόρο μάθημα, όπως αυτό του Αστικού Δικαίου. Το έχουν μειώσει σε επτά παρουσιάσεις με Power Point, με 10-12 διαφάνειες η καθεμία. Στην αρχή κάθε εξαμήνου, κάθε καθηγητής προτείνει μερικά βιβλία για την αντίστοιχη τάξη του. Οι επτά φοιτητές που παρακολουθούν σημειώνουν με ζήλο αυτούς τους τίτλους και τους ξεχνούν την επόμενη μέρα.

Υπάρχουν μερικά τραπέζια με δωρεάν βιβλία στους διαδρόμους του πανεπιστημίου, όπου οποιοσδήποτε φοιτητής μπορεί να πάρει όποιο θέλει. Αν και τα περισσότερα δεν έχουν καμία σχέση με τη σχολή μας, μια συμφοιτήτριά μου πήρε ένα από το καθένα, πράγμα που σημαίνει ότι γύρισε σπίτι με 25 βιβλία. Και είμαι διατεθειμένος να στοιχηματίσω τη μάσκα που έχω από το Scary Movie ότι δεν διάβασε ούτε έναν πρόλογο από αυτά.

Και αυτό μας φέρνει στο μεγαλύτερό μας πρόβλημα.

Ο μόνος λόγος που υπάρχουν φοιτητές στο Spiru είναι επειδή χρειάζονται τα πτυχία

Ο συμφοιτητής μου ο Gabi, για παράδειγμα, είναι τοπικός αστυνομικός και ήρθε στο Spiru για τα 50 επιπλέον ευρώ που θα έπαιρνε στον μισθό του αν ήταν απόφοιτος πανεπιστήμιου, καθώς και για να του δοθεί η δυνατότητα για μελλοντική προαγωγή. Το ίδιο ισχύει και για τον Cristi, έναν άλλο συμφοιτητή μου που είναι πυροσβέστης. Η Claudia ήρθε στο Spiru επειδή δεν πέρασε σε δημόσιο πανεπιστήμιο. Εγώ ήρθα στο Spiru επειδή απέτυχα στην καριέρα μου ως μηχανικού. Και όλοι μας χρειαζόμαστε να πάρουμε ένα bachelor με τον ευκολότερο δυνατό τρόπο.

Όπως τα πάντα στη Ρουμανία, τα πρότζεκτ και οι εργασίες στο Spiru είναι πολύ λίγα και δεν λειτουργούν σωστά. Κι αυτό μόνο αν κάποιος τύχει να δουλέψει πραγματικά πάνω σε μια εργασία, καθώς οι περισσότερες είναι αντιγραφές από το Ίντερνετ. Πέρυσι, στο Αστικό Δίκαιο, μια κοπέλα έφερε μια εργασία που έγραψε στο κινητό, στην οποία χρησιμοποιούσε γλώσσα δημοτικού και είχε τρομακτικά λάθη στην ορθογραφία και τη στίξη. Πιθανώς να ήταν η χειρότερη επιστημονική εργασία στην ακαδημαϊκή ιστορία της σχολής.

Το πάρτι υποδοχής πρωτοετών

«Τι είναι αυτές οι κοτσάνες; Με δουλεύεις; Δεν είναι δυνατόν. Τι θα κάνω με εσάς;», φώναζε η καθηγήτρια για κανένα μισάωρο. Παρ’ όλα αυτά, όταν ηρέμησε έβαλε και στους τέσσερις συμφοιτητές μου που παρέδωσαν εργασίες εκείνη την ημέρα τον μέγιστο βαθμό του δέκα – συμπεριλαμβανομένου του εν λόγω κοριτσιού, για το «κουράγιο» της και για να τη «στηρίξει».

Είναι λοιπόν προφανές ότι…

Οι εξετάσεις είναι σκέτη ντροπή

Οι εξετάσεις είναι δύσκολη δοκιμασία για όλους μας. Φωτογραφία του Marcin Krzyżanowski, μέσω Flickr

Ξέρεις προ πολλού τα θέματα που θα πέσουν, καθώς είναι πάνω-κάτω τα ίδια κάθε χρόνο σε κάθε εξεταστική, ενώ οι κόλλες με τις απαντήσεις αλλάζουν χέρια μέχρι να πεις «ψεύτικο πτυχίο».

Στις γραπτές εξετάσεις, μαθαίνεις τις ερωτήσεις λίγες ώρες πριν: κάποιοι πιο τολμηροί φοιτητές έρχονται με τις απαντήσεις ήδη γραμμένες και αλλάζουν απλώς τις κόλλες μόλις τελειώσει ο χρόνος.

Δεν έχω παρακολουθήσει ούτε ένα μάθημα Συνταγματικού Δικαίου, για παράδειγμα. Έκανα χειραψία με τον καθηγητή τη μέρα των εξετάσεων, σίγουρος ότι ήταν κάποιος συμφοιτητής μου που δεν είχε χρόνο να παρακολουθεί μαθήματα στο πανεπιστήμιο και ερχόταν μόνο στην εξεταστική. Και για να φέρω ένα παράδειγμα προς σύγκριση, μια φίλη μου που σπουδάζει επίσης νομική –στο κρατικό πανεπιστήμιο, όμως– προετοιμαζόταν μία ολόκληρη βδομάδα για να δώσει, μελέτησε τις σημειώσεις της, διάβασε βιβλία και παρέδωσε και μια εργασία πριν από τις εξετάσεις. Και με το ζόρι πήρε επτά στα δέκα.

Εγώ αντέγραψα δύο απαντήσεις και πήρα δέκα. Στην Οικονομία οι εξετάσεις είχαν ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής, ενώ η καθηγήτρια περπατούσε ανάμεσα στα θρανία και κυριολεκτικά εκφωνούσε τις απαντήσεις, πιθανώς για να σιγουρευτεί ότι κανείς δεν θα κοβόταν στο μάθημά της.

Κάποιες εξετάσεις είναι τόσο εύκολες που δεν χρειάζεται καν να αντιγράψεις. Για παράδειγμα, στο μάθημα της Νομικής Πληροφορικής, το τελικό διαγώνισμα αποτελούνταν από online ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής. Κάτι σαν τις εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης, μόνο που οι ερωτήσεις για τα αυτοκίνητα είχαν αντικατασταθεί με ερωτήσεις για τις συντομεύσεις στο Microsoft Word.

Το ενδιαφέρον για σοβαρά ακαδημαϊκά επιτεύγματα είναι ελάχιστο, τόσο από την πλευρά των φοιτητών όσο και από την πλευρά της διοίκησης και των καθηγητών. Κάνεις, όμως, δεν έχει πρόβλημα με αυτό στο Spiru. Το πανεπιστήμιο έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αποφοίτησης, πράγμα που είναι καλό για την εικόνα του και του εξασφαλίζει ότι θα αναγνωριστεί από το υπουργείο Παιδείας. Και οι φοιτητές αποκτούν ένα πτυχίο bachelor.

Όνειρο.

Περισσότερα από το VICE

Η Ελευθερία Είναι πιο Σημαντική από τις Ουλές και την Όραση για Αυτήν τη Σκλάβα του Σεξ του ISIS

Ο Martin Shkreli Υπόσχεται ότι θα Διαθέσει Ακυκλοφόρητη Μουσική των Wu Tang, Nirvana και Beatles αν Κερδίσει ο Trump

Ο Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου Ετοιμάζει Σχολεία για να Κάνει Straight τους Ομοφυλόφιλους

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.