Το Χειρότερο Πράγμα που μου Ζήτησε το Αφεντικό μου να Κάνω

Όλοι έχουμε κάνει δουλειές στις οποίες εκτοξεύαμε σιωπηλά ή φωναχτά «καντήλια». Οι περισσότεροι εργοδότες, άλλωστε, θεωρούν πως μπορούν να έχουν τις πιο παράλογες απαιτήσεις επειδή σου δίνουν κάποια χρήματα, άλλοι είναι πεπεισμένοι πως σου κάνουν και τη χάρη, οπότε δεν είναι καθόλου περίεργο και σπάνιο να πέσεις πάνω σε κάποιο εγοδότη που προσπαθεί να σου πιει το αίμα όλη την εβδομάδα. Όλοι έχουμε κάνει χάλια δουλειές σε περίεργες εργασιακές συνθήκες, με περίεργους ανθρώπους και περίεργα περιβάλλοντα.

Υπάρχουν ωστόσο κάποιες στιγμές, κυρίως σε δουλειές που τις κάνεις όταν είσαι πιτσιρικάς και ψαρωμένος, που τις θυμάσαι για πάντα. Αυτές είναι οι χειρότερες απαιτήσεις από αφεντικά που βρήκαμε εμείς:

Καιρό πριν, εργαζόμουν σε ένα ζαχαροπλαστείο που έφτιαχνε κέικ αμερικάνικου τύπου. Το κατάστημα εμφανισιακά ήταν σαν βγαλμένο από παραμύθι, η κουζίνα πεντακάθαρη, ενώ οι ιδιοκτήτες του φρόντιζαν πάντα να χρησιμοποιούμε τα καλύτερα υλικά και ας είχε μεγαλύτερο κόστος. Η δουλειά πήγαινε αρκετά καλά και σύμφωνα με αυτά που έβλεπα, επρόκειτο για μια υγιή επιχείρηση. Ωστόσο, αυτό που δεν μπορώ να πω ότι έσφυζε από υγεία ήταν η σχέση των αφεντικών μου, ένα κλασικό ζευγάρι λίγο μετά τα 30, που ετοιμαζόταν να παντρευτεί. Οι καυγάδες τους μέσα στο μαγαζί -κάποιες φορές μπροστά σε πελάτες- ήταν τρομακτικοί. Εκσφενδόνιζαν απειλές και είδη ζαχαροπλαστικής μεταξύ τους, φωνάζοντας λες και βρίσκονταν σε γήπεδο. Μάλιστα, υπήρξε ένα μεγάλο διάστημα κατά τη διάρκεια του οποίου είχαν αποφασίσει να μη μιλάνε μεταξύ τους, χρίζοντάς με αγγελιοφόρο. Οι καυγάδες συνεχίστηκαν, μόνο που τώρα είχα αναλάβει εγώ τον ρόλο της μεταφοράς των απειλών από το εργαστήριο στο μπροστά μέρος του καταστήματος και το αντίστροφο: «Να της πεις, ότι τα πράγματα θα μπουν στη θέση που θέλω εγώ», «να του πεις ότι θα μιλήσει με τον δικηγόρο μου» και έγραφα χιλιόμετρα.

Σαν να μην έφτανε αυτό, κάθε φορά που έλειπε ο ένας, ο άλλος με έβαζε να αλλάζω πράγματα στο μαγαζί, μόνο για να τα επιστρέψω στην αρχική τους θέση με την έλευση του έτερου εταίρου. Μπορεί να έφτιαχνα για 40 λεπτά κάτι που μου είχαν ζητήσει στη διακόσμηση, για να ακούσω μετά: «Ποιος σου είπε να το κάνεις αυτό; Δεν μου αρέσει φτιάξ' το πάλι όπως ήταν». Είμαι σίγουρος ότι αν τους έλεγα πως η ιδέα ήταν δική μου θα τους άρεσε, απλώς ήθελαν να τη σπάσουν ο ένας στον άλλον και με χρησιμοποιούσαν. Η κατάσταση, ακόμη και τις μέρες που δεν ήμουν εγώ ο «μεταφορέας θυμού», ήταν εκνευριστική κι έτσι αποφάσισα να παραιτηθώ χωρίς να αναφέρω φυσικά τους πραγματικούς λόγους που με οδήγησαν στην έξοδο. Δηλαδή, ότι ναι μεν γύριζα σπίτι με δωρεάν cupcake, αλλά παράλληλα τα νεύρα μου ήταν σπασμένα. Πριν από λίγο καιρό έτυχε να περάσω έξω απ' το μαγαζί -που έχει αλλάξει διεύθυνση- και τους είδα χαμογελαστούς με τη γυναίκα να κρατάει ένα μωρό. Παρότι δεν πέρασα καλά ως εργαζόμενός τους -μάλλον είχα πέσει σε κάποια περίοδο κρίσης της σχέσης-, εύχομαι να έχουν ξεπεράσει τα προβλήματά τους επειδή κατά βάθος ήταν καλοί τύποι.
- Χρήστος, 30 ετών

VICE VIDEO: Εργάτες από τη Βόρεια Κορέα Δουλεύουν «Μέχρι Θανάτου» στην Πολωνία

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Πριν χρόνια, έπιασα δουλειά σε μια εταιρία πνευματικών δικαιωμάτων στο εξωτερικό. Αρχικά, η δουλειά μού φαινόταν αρκετά ενδιαφέρουσα και ασχολούμουν με τομείς που μου άρεσαν. Ωστόσο, έπειτα από τους πρώτους μήνες -και αφού έγινα πρόσωπο εμπιστοσύνης- ο εργοδότης μου, μου πρότεινε να μεταφερθώ σε μια θέση, όπου θα έπρεπε -για να μην τα πολυλογώ- να κάνω τον ρουφιάνο. Έπρεπε να του «δίνω» κάθε μέρα πελάτες που δεν ήταν συνεπείς στις πληρωμές τους -ή ήταν, απλώς θέλαμε να τους πάρουμε περισσότετρα- ώστε μετά να στέλνει τα «παιδιά» του και να τους απειλούν. Τις περισσότερες φορές, ίσως, αυτοί οι πελάτες ήταν άνθρωποι μεροκαματιάρηδες, που δεν τα έβγαζαν πέρα, αλλά έπρεπε να πληρώνουν τον «νταβατζή» τους. Προφανώς, δεν μου «πούλησε» έτσι τη θέση. Αντίθετα, ψάρωσα με το πώς μου την παρουσίασε και δέχτηκα. Δυο εβδομάδες αργότερα, υπέβαλα την παραίτησή μου.
- Τρύφωνας, 35

Αν και έχω κάνει πολλές σκατοδουλειές στη ζωή μου, νομίζω η χειρότερη ήταν σε μια καφετέρια της Καλλιθέας πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Δούλευα εκεί κάποιες φορές σαν σερβιτόρος και άλλες σαν μπουφετζής, το μεροκάματο ήταν καλό, τα tips διπλάσια γιατί βρισκόμασταν ακόμη στις προμνημονιακές εποχές και το ωράριο ικανοποιητικό. Βέβαια, όλα αυτά σίγουρα έρχονται με κάποιο κόστος. Και στην περίπτωση αυτής της δουλειάς ήταν το αφεντικό, επειδή ήταν απ' αυτούς τους «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Εννοείται πως άφηνε τους πελάτες να μας μιλάνε άσχημα ενώ απαιτούσε να μην αντιμιλάμε οτιδήποτε κι αν συμβαίνει. Όλα αυτά ήταν υποφερτά, αλλά κάποια στιγμή άρχισε να έρχεται μια πελάτισσα στο μαγαζί, η οποία έκανε συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα. Μια καλοβαλμένη κοκέτα που όμως έκανε και το ψιλό και το χοντρό, εκτός λεκάνης. Αυτό δεν έγινε μια φορά. Γινόταν επί έναν μήνα μέχρι να καταλάβουμε ποια είναι, ενώ σε κάθε βάρδια βαρούσαμε σκοπιά για να δούμε ποιος πελάτης είναι ο σιχαμένος. Μέχρι τότε όμως μας έβαζε να καθαρίζουμε την τουαλέτα, επειδή η καθαρίστρια ερχόταν μετά το κλείσιμο ή νωρίς το πρωί προφανώς. Ευτυχώς, επειδή πηγαίναμε με rotation, μου είχε τύχει μόνο να σφουγγαρίσω το ψιλό. Οι συνάδελφοι μου όμως είχαν αναγκαστεί να μαζεύουν σκατά απ' το πάτωμα. Κυριολεκτικά. Μας είχε φέρει και μια στολή που έμοιαζε με αυτές που φοράνε οι μηχανικοί στους πυρηνικούς αντιδραστήρες, γάντια, φαράσι, τα πάντα. Βρισκόταν, βέβαια, σε μια συνεχή άρνηση να συμμετέχει κι αυτός σε όλο αυτό, διότι «δεν μπορεί ένα αφεντικό να καθαρίσει την τουαλέτα». Κάποια στιγμή, όταν καταλάβαμε ποια είναι, είπαμε στο αφεντικό να τη διώξει και ότι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα τόσο συστηματικά. Το ότι αρνήθηκε να τη διώξει λέγοντας «πελάτισσα είναι ρε παιδιά, κάθε μέρα τα αφήνει τα τρία ευρώ της», με έκανε να παραιτηθώ. Κυρίως από φόβο ότι κάποια στιγμή θα έρθει η δική μου σειρά να μαζέψω σκατά απ' το πάτωμα για να κερδίσει ο εργοδότης μου τρία ευρώ από ένα γαμωφραπεδάκι.
- Γιώργος, 31

Όταν ζούσα στο εξωτερικό, μία ελληνική εταιρία είχε προσπαθήσει να έρθει να προωθήσει μία εφαρμογή κι εκεί. Βρήκε λοιπόν κάποιους Έλληνες φοιτητές που είχαν ανάγκη τα χρήματα και μας έβαλε να δουλέψουμε «μαύρα» και σε μισό μεροκάματο από ό,τι θα πέρναμε αν είχε προσλάβει ντόπιους υπαλλήλους. Όταν όμως έχεις ανάγκη, ακόμα κι αυτές οι ευκαιρίες για έξτρα χρήματα είναι σημαντικές. Ήμασταν λοιπόν στον δρόμο και κάναμε προώθηση της εφαρμογής με φυλλάδια. Ένα βράδυ λοιπόν έκανα πάρα πολύ κρύο και άρχισε να χιονίζει. Εκτός από ότι δεν υπήρχε καθόλου κόσμος έξω και ήταν ούτως ή άλλως παράλογο να στεκόμαστε απλά στον δρόμο, τους εξηγούσαμε ότι τουρτσουρίζουμε και παρόλα αυτά δεν μας άφηναν να φύγουμε. Την επόμενη παραιτήθηκα.
- Χριστίνα, 29

Την περίοδο που ήμουν φοιτήτρια χρειαζόμουν δουλειά και οι συγκυρίες με οδήγησαν στο να ενταχθώ κι εγώ στο ενοικιαζόμενο προσωπικό μιας τράπεζας. Αρχικά, όταν μπήκα στο τμήμα ξεκίνησα την κλασική εκπαίδευση προώθησης πιστωτικών καρτών και αποταμιευτικών προγραμμάτων. Ήταν της μόδας τότε άλλωστε. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως ο παλιότερος στο τμήμα μου, εργαζόταν εκεί μόλις πέντε μήνες. Ενώ ξεκίνησα με αισιοδοξία, δεν άργησα να καταλάβω το γιατί.

Στη διάρκεια της εκπαίδευσης μάς δόθηκε ένα σενάριο ερωτήσεων–αντιρρήσεων, που ενδεχομένως να δεχόμασταν από τα πιθανά «πελατάκια», όπως τα αποκαλούσαν οι leaders. Μπήκα στα βαθιά κατευθείαν, αφού μετά από λίγες ημέρες ξεκίνησα τις κλήσεις. Εκτός από την εχθρική, ως επί το πλείστον, αντιμετώπιση των πελατών, είχα ν’ αντιμετωπίσω και τον συνεχή έλεγχο των κλήσεών μου από την team leader, η οποία τις ηχογραφούσε και άκουγε τα πάντα. Όταν κάτι δεν της άρεσε σε φώναζε στο γραφείο, σε έβαζε να ακούσεις την συνομιλία και σου έκανε παρατηρήσεις.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που, κάποια στιγμή, χωρίς ίχνος ντροπής, μου φώναξε: «Θέλουμε να τους λέτε ψέμματα αν χρειαστεί». Τότε κατάλαβα γιατί ο πιο παλιός ήταν εκεί πέντε μήνες. Εγώ παραιτήθηκα στους τέσσερις.
- Ανώνυμη, 25

Περισσότερα από το VICE

«Είσαι Προδότης της Τάξης σου»: Η Ζωή μου ως Μέλος της ΚΝΕ

Αντλία Βενζίνης, Κρεμάστρα, Βέσπα - Κάποιοι στην Ελλάδα «Χτυπάνε» Tattoo Αγαπημένα τους Αντικείμενα

Σεξ στις Ελληνικές Φυλακές: Εκεί που το Φύλο Είναι Απλώς μια Κοινωνική Κατασκευή