Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Romania.
Η αυτοανακηρυγμένη Δημοκρατία της Υπερδνειστερίας, που βρίσκεται μεταξύ Μολδαβίας και Ουκρανίας, παλεύει για αναγνώριση τα τελευταία 27 χρόνια. Το 1990, το κρατίδιο που έχει μήκος (κατά προσέγγιση) 200 χιλιόμετρα, διακήρυξε ανεξαρτησία από τη Μολδαβία, αφού η χώρα αποσπάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση που κατέρρεε. Η Υπερδνειστερία (ή Τρανσνίστρια), που είχε μεγάλο ρωσικό πληθυσμό, έλπιζε να δημιουργήσει μια χώρα που μπορούσε να παραμείνει κομμάτι της ΕΣΣΔ. Μετά από διετή πόλεμο, η κυβέρνηση της Μολδαβίας παραχώρησε στη χώρα περιορισμένη αναγνώριση ως «αυτόνομη χωρική μονάδα», με κάποιο έλεγχο στην οικονομία της.
Σήμερα, αν και έχει δική της κυβέρνηση, νόμισμα και στρατό, η Υπερδνειστερία επιβιώνει με δάνεια από τη Ρωσία και δεν αναγνωρίζεται επίσημα από τα Ηνωμένα Έθνη. Μοιάζει να έχει κολλήσει σε μια περασμένη σοβιετική εποχή. Ένα άγαλμα του Λένιν κοιτάζει το κεντρικό κτίριο του κοινοβουλίου, τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα φέρουν εικόνες σοβιετικών στρατηγών και σχεδόν σε κάθε σπίτι και επίσημο κυβερνητικό κτίριο, κρέμεται ένα κορνιζαρισμένο πορτρέτο του Στάλιν.
Ο φωτογράφος Anton Polyakov, θέλει να μάθει ο κόσμος λίγο καλύτερα την πατρίδα του. Η σειρά φωτογραφιών του Transnistria Conglomerate κέρδισε πρόσφατα το βραβείο «Bob Books Photobook», του British Journal of Photography, για τον τρόπο που «δίνει φωνή στους κατοίκους της Υπερδνειστερίας και μας θυμίζει την ύπαρξή τους». Μίλησα με τον Anton για να μάθω πώς είναι να ζεις σε μια χώρα που δεν υπάρχει και με ποιο τρόπο ελπίζει ότι η δουλειά του θα αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ένα κράτος που συχνά λέγεται «η μαύρη τρύπα της Ευρώπης».
VICE: Πώς αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι τη σκέψη ότι ζουν σε μια χώρα που τυπικά δεν υπάρχει;
Anton Polyakov: Η καθιέρωση εθνικής ταυτότητας είναι πολύ δύσκολη. Ιστορικά, διάφορες εθνικές ομάδες –Ρώσοι, Μολδαβοί, Ουκρανοί, Βούλγαροι- έχουν αποκαλέσει πατρίδα τους την Υπερδνειστερία. Σχεδόν όλοι οι νέοι έρχονται αντιμέτωποι με μια δύσκολη επιλογή. Αν μείνεις, τι μπορείς να κάνεις σε μια χώρα που δεν έχει δικές της καθιερωμένες παραδόσεις, βιομηχανία, τέχνες και πολιτισμό, ενώ έχει λίγες ελπίδες να τα αποκτήσει στο μέλλον; Και αν φύγεις, πού να πας; Οι περισσότεροι επιλέγουν ανάμεσα στη Ρωσία και τη Μολδαβία.
Στα μάτια των ξένων, ολόκληρη η χώρα μοιάζει με σοβιετικό μουσείο.
Ό,τι αφορά στα σοβιετικά σύμβολα και την αρχιτεκτονική, δεν νομίζω ότι υπάρχουν περισσότερα εδώ απ' ό,τι σε οποιαδήποτε πρώην σοβιετική δημοκρατία. Μου αρέσει η αισθητική της σοβιετικής αρχιτεκτονικής. Πρέπει να διατηρηθεί και όχι να αντικατασταθεί. Είναι κομμάτι της πολιτισμικής μας ιστορίας και είναι ντροπή να βλέπεις κάποιους να προσπαθούν να το αποτινάξουν.
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Εγώ γεννήθηκα αφού η Υπερδνειστερία διακήρυξε την ανεξαρτησία της κι έτσι δεν ξέρω πώς ήταν η ζωή υπό σοβιετική διακυβέρνηση. Αλλά δεν θεωρώ ότι θα έπρεπε να μας προκαλεί έκπληξη ότι υπάρχει σοβιετική νοοτροπία. Για πολλούς, μπορεί να ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος στην ιστορία της Υπερδνειστερίας.
Κρίνοντας από τις φωτογραφίες σου, φαίνεται να υπάρχει μια αγάπη για τον στρατό και το bodybuilding στους νέους της Υπερδνειστερίας. Γιατί λες ότι συμβαίνει αυτό;
Η Υπερδνειστερία δεν έχει αναπτύξει ακόμα δικό της πολιτισμό και παραδόσεις. Η ενασχόληση με τη στρατιωτική και σωματική εκπαίδευση είναι μια προσπάθεια να εμφυσήσουμε κάποιες πατριωτικές αξίες στα παιδιά – να τα εμποτίσουμε με αγάπη για τη χώρα τους.
Στο πρότζεκτ Mahala εξερευνάς την αγροτική ζωή της Υπερδνειστερίας, πηγαίνοντας στο απομονωμένο χωριό Χριστοβάγια. Γιατί σε ενδιέφερε τόσο αυτή η κοινότητα;
Όλο και λιγότεροι άνθρωποι σήμερα ζουν ακόμα σε απομονωμένες, αγροτικές περιοχές. Έτσι, ήθελα να δω πώς ζουν οι κάτοικοι καθημερινά και πώς η εγγύτητα με τη φύση επηρεάζει τη ζωή και την κοσμοθεωρία τους. Ήθελα να μάθω τι προκλήσεις αντιμετωπίζουν – τόσο προσωπικά, όσο και ως κοινότητα.
Σε τέτοια χωριά, πώς περνούν τον χρόνο τους οι νέοι;
Όπως φαντάζεσαι, υπάρχουν λίγα πράγματα να κάνεις σε ένα μικρό χωριό, σε μια μικροσκοπική χώρα. Ωστόσο, αρκετοί έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία κι έτσι είναι ενημερωμένοι για το τι συμβαίνει αλλού. Προφανώς οι έφηβοι είναι σαν τους περισσότερους εφήβους οπουδήποτε – τους αρέσει η ποπ μουσική, τα video games και το κουτσομπολιό.
Τι σε κάνει να παραμένεις στην Υπερδνειστερία;
Τη νιώθω πατρίδα μου. Όπου κι αν πάω, αυτό το μέρος με τραβάει. Και νομίζω ότι είναι σημαντικό να κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω τη δημοκρατία μας.
Δείτε παρακάτω περισσότερες φωτογραφίες του «Transnistria Conglomerate», του Anton Polyakov.
