Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο MOTHERBOARD.

Από την Keyboard Cat στις μουσικές Cats, τα αιλουροειδή που αγαπούν την μουσική είναι η βάση πλέον της λαϊκής ιντερνετικής κουλτούρας., αλλά σύμφωνα με νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας, η μουσική είναι κάτι περισσότερο από διασκέδαση για τις γάτες γιατί μπορεί να λειτουργήσει και ως αναισθητικό.

«Υπάρχουν διάφορες μελέτες στους ανθρώπους -ενήλικες και παιδιά- που δηλώνουν ότι η μουσική έχει θετικά αποτελέσματα στους ασθενείς που πονούν», δηλώσε o Miguel Carreira, ένας χειρούργος κτηνίατρος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας, μέσω email. «Η προσθήκη μη φαρμακολογικών παραγόντων, όπως η μουσική, γίνεται πολύ σημαντική στο ιατρικό και χειρουργικό σενάριο».

Ο Carreira ήθελε να ανακαλύψει αν οι γάτες που μπαίνουν σε χειρουργείο θα βιώσουν τα ίδια πλεονεκτήματα από την μουσική θεραπεία όπως οι άνθρωποι, έτσι σχημάτισε μια ομάδα κτηνιάτρων για να απαντήσει στο ερώτημα. Το αποτέλεσμα, δημοσιεύτηκε αυτή την βδομάδα στο Journal of Feline Medicine and Surgery - παρεπιπτόντως πρέπει να είναι η πιο αξιολάτρευτη ιατρική έρευνα στην ιστορία των ερευνών.

Η ομάδα έβαλε ακουστικά σε 12 θηλυκές γάτες που υποβάλονταν σε ovariohysterectomies (ο ιατρικός όρος για την στείρωση). Η ομάδα έβαλε ακουστικά σε κάθε αυτί της γάτας κατά την διάρκεια του χειρουργίου, και διοχέτευσε σε 2 λεπτά αποσπάσματα από 3 τραγούδια από τελείως διαφορετικά είδη: «Adagio For Strings (Opus 11)» του Samuel Barber, «Torn» της Natalie Imbruglia, και το «Thunderstruck» των AC/DC.

Με την παρακολούθηση του αναπνευστικού ρυθμού και της διαμέτρου της κόρης των αναισθητοποιημένων γάτων, ο Carreira και οι συνεργάτες του έκαναν υποθέσεις για τα επίπεδα του stress. Δεν αποτελούν έκπληξη, ότι οι κραυγές του Brian Johnson στρέσαραν τις γάτες, ενώ τα ήρεμα κλασικά stylings του Barber τις ανακούφισαν. Η Imbruglia φαίνεται να αφήνει τις γάτες αδιάφορες.

«Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η μουσική είναι μια σύνθετη έννοια, η οποία παρουσιάζει μια μεταβλητή φύση και θολά όρια», είπε ο Carreira, «παράμετροι όπως ο παλμός ανά λεπτό, ο ρυθμός, ή η αρμονία, που δεν αξιολογήθηκαν σε αυτή τη μελέτη λόγω της διερευνητικής φύσης, μπορεί να είναι χρήσιμες για να κατανοήσουμε γιατί οι γάτες προτιμούν ορισμένα μουσικά είδη και συνθέτες αντί άλλων.»

«Έχει αποδειχθεί ότι καθώς ο εγκέφαλος ερμηνεύει και επεξεργάζεται τα μουσικά ερεθίσματα, μια σειρά από διαδοχικές βιοχημικές αντιδράσεις και μηχανισμούς ενεργοποιούνται οδηγώντας σε διαφορετικές αποκρίσεις στο σώμα » πρόσθεσε.

Σε περίπτωση που υποψιάζεστε ότι τα επίπεδα θορύβου μόνα τους θα μπορούσαν να ήταν υπεύθυνα για τις προτιμήσεις που έχουν οι γάτες, αξίζει να σημειωθεί ότι η ομάδα του Carreira πρόσεξε να κρατήσει το εύρος των decibel σταθερό.

«Η τελική ένταση που κάθε ασθενής γάτα βρισκόταν εκτεθειμένη ήταν πάντα ίδια, και λιγότερη από 80 decibels», μας είπε. «Στην έρευνα, τα τελικά mp3 player decibel output προερχόντουσαν από το μηχάνημα στον ασθενή μέσω των ακουστικών, που μετρήθηκαν και επιβεβαιώθηκαν με την χρήση ενός μηχανήματος Digital Sound Noise Level Meter (κοινώς, ένα κυριλέ ντεσιμπελόμετρο), ώστε να εγγυηθούν ότι οι τελικές τιμές ήταν λιγότερες αππό 80 decibels για τα 3 μουσικά είδη.»

Η μελέτη προτείνει ότι ορισμένα είδη μουσικής μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην ηρεμία των ζώων όταν επισκέπτονται τον κτηνίατρο. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της ποσότητας του αναισθητικού που απαιτείται για το χειρουργείο, η οποία θα μειώσει επομένως τις παρενέργειες της φαρμακολογικής καταστολής.

Προχωρώντας, ο Carreira θα ήθελε να δοκιμάσει αυτήν την προσέγγιση με άλλα ζώα, και να εφαρμόσει μαγνητική και ηλεκτροεγκεφαλογραφική ανάλυση στους ασθενής του. «Στο μέλλον [θέλουμε να συνεχίσουμε] την έρευνα [με] σκύλους. »

Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν άλλα ζώα μοιράζονται τα κλασικά γούστα που έχουν οι γάτες για την κλασική μουσική ή αν υπάρχουν μεταλλάδες κατοικίδια εκεί έξω.

Η φωτογραφία είναι από το Pixabay.