Η Αισθητική Επέμβαση στο Στήθος με Κάνει Λιγότερο Φεμινίστρια;

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Germany.

Το όνομά μου είναι Suzie. Είμαι 24 ετών και θα έλεγα πως είμαι φεμινίστρια. Γνώριζα από τα 13 μου πως θα ήθελα να αλλάξω το στήθος που μου έδωσε η φύση. Όχι πως υπήρξε ποτέ κάποιος ή κάποια σύντροφός μου που αντέδρασε αρνητικά στο στήθος μου, αλλά πάντα είχα πρόβλημα να βρίσκομαι δίπλα σε ανθρώπους φορώντας τα εσώρουχά μου, πόσο μάλλον topless. Τα στήθη που μου έδωσε η φύση είναι λίγο μικρά και μυτερά για τα γούστα μου. Δεν μου φαινόταν ποτέ ότι ανήκαν στο σώμα μου και από τη στιγμή που αυτό δεν μπορεί να αλλάξει με τη σωματική άσκηση, εντέλει απευθύνθηκα σε έναν ειδικό -και άγνωστο σε μένα άνθρωπο- και τον πλήρωσα ώστε εκείνος να μου ανοίξει το στήθος και να μου βάλει δύο κομμάτια πλαστικό μέσα. Ακούγεται σκληρό. Σας διαβεβαιώνω πως ήταν ακριβώς αυτό.

Ίσως να μη μου έμπαινε ποτέ η ιδέα να αλλάξω χειρουργικά το σώμα μου αν δεν είχα μεγαλώσει τη δεκαετία του '90, με τις εικόνες της Pamela Anderson να ορίζουν το πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς. Ίσως το σχήμα του στήθους μου να μη με ενοχλούσε τόσο αν τα fashion billboards και τα βίντεο του MTV δεν μου είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου πως το «σωστό» σχήμα για το γυναικείο στήθος είναι το ολοστρόγγυλο. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις. Δεν πρέπει να ήμουν πάνω από 15 ετών όταν μια συμμαθήτριά μου με κορόιδεψε για πρώτη φορά για το σχήμα του στήθους μου. Σήμερα, δηλώνω με σιγουριά πως ήταν μαλακισμένη. Και δεν έφταιγε αυτή ακριβώς, μιας και είχαμε μεγαλώσει με την ιδέα πως τα μικρά βυζιά ήταν κάτι κακό. Τα κορίτσια στην κοινωνία μας μεγαλώνουν με την ιδέα πως πάντα διαγωνίζονται η μια την άλλη και πως πρέπει να ψάχνουν διαρκώς τον τρόπο να βελτιώσουν την εμφάνισή τους.

Σύμφωνα με μια μελέτη, αρχίζουμε να μορφοποιούμε τις προτιμήσεις μας σχετικά με το πώς «πρέπει» να είναι ένα σώμα όταν ακόμα είμαστε παιδιά, σύμφωνα πάντα με τις αρνητικές και θετικές τάσεις που υπάρχουν στο άμεσο περιβάλλον μας. Στην περίπτωσή μου, ήξερα από μικρή ηλικία με ποιες «μετατροπές» θα άλλαζε το σώμα μου και ποιες ακριβώς ήθελα να κάνω. Τι σημαίνει αυτό για μένα σήμερα; Έχω τατουάζ από τον λαιμό μέχρι τα καλάμια μου. Έχω αρκετά piercings, ψεύτικα νύχια και χρησιμοποιώ makeup με το ίδιο πάθος που το χρησιμοποιούν και οι drag queens. Οι προσθήκες και οι μετατροπές που έχω κάνει στο σώμα μου είναι ξεκάθαρο ότι με κατατάσσουν στην κατηγορία της «πηδήξιμης» στα μάτια της κοινωνίας μας. Έστω κι έτσι βέβαια, το ότι έχω δύο κομμάτια πλαστικό στο στήθος μου δεν με έχει κάνει ηλίθια και σίγουρα δεν με έχει μετατρέψει σε μια γυναίκα που θέλει να της σφυρίζουν στον δρόμο ή να της φωνάζουν ότι θέλουν να την πηδήξουν. Η ιδέα και η ανάγκη για μια κοινωνία όπου οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι και όχι ως αντικείμενα είναι και ο βασικός λόγος που ο φεμινισμός παραμένει πιο σημαντικός από ποτέ.

Όχι βέβαια πως πιστεύω ότι η δική μου άποψη για το πώς θέλω να είμαι πρέπει να βρίσκει τους πάντες σύμφωνους. Στη ζωή μου έχω δει πολλές «φυσικές γυναίκες», γυναίκες δηλαδή που είναι απολύτως τέλειες χωρίς ίχνος makeup ή άλλων «βοηθητικών». Δεν υπάρχει ένας απόλυτος ορισμός της ομορφιάς. Για παράδειγμα, εμένα με ελκύει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που είμαι εγώ, με άλλα λόγια οι ανδρόγυνες γυναίκες που δεν ξοδεύουν ώρες μπροστά από τον καθρέφτη. Αν είσαι γυναίκα που της αρέσει να πλαγιάζει με άλλες γυναίκες, βοηθάει πολύ αν μπορείς να έχεις ρεαλιστική ματιά πάνω στα σωματικά ζητήματα, μιας και τελικά οι περισσότερες γυναίκες του κόσμου δεν μοιάζουμε με κάποιο μοντέλο της Victoria's Secret όταν δεν φοράμε ρούχα. Το λεσβιακό στοιχείο του χαρακτήρα μου σίγουρα με έχει βοηθήσει να αποδεχτώ τη φυσική μορφή του στήθους μου ως κομμάτι του σώματός μου.

Τα γούστα μου σχετικά με το τι είδους ανθρώπους γουστάρω και η συνεχιζόμενη προσπάθειά μου να επιτύχω την εικόνα που θέλω για τον εαυτό μου δεν έχουν αλλάξει από όλη αυτήν τη συναισθηματική διαδικασία. Μπορεί να με πείτε ηλίθια, αλλά προσωπικά το ότι ο τραπεζικός μου λογαριασμός βρέθηκε να έχει το κατάλληλο χρηματικό ποσό που χρειαζόμουν για να βελτιώσω το στήθος μου, όταν πλέον αποδέχτηκα το σώμα μου το θεώρησα σημάδι. Από εκείνο το σημείο και μετά, η επέμβαση δεν ήταν κάποιο «κλειδί» για την ευτυχία μου, ήταν απλώς μια ακόμη σωματική «μετατροπή», κάτι που θα μπορούσες να κάνεις για τον εαυτό σου και να το χαρείς. Η κοπέλα μου προφανώς και προσπάθησε να με πείσει να μην το κάνω, απόπειρα που είχε σχεδόν την ίδια επιτυχία με εκείνη τη φορά που προσπάθησε να με πείσει να μην κάνω τατουάζ συρματόπλεγμα. Σπόιλερ: δεν έπιασε. Όχι βέβαια πως η τατουαζική αναφορά στην Pamela μεταφέρθηκε και στο στήθος μου. Σας λέω υπεύθυνα πως τα βυζιά μου είναι πολύ μικρότερα από τις δικές της υπερπαραγωγές. Και έστω και αν πιστεύω πως η δική της παρουσία έχει ανεβάσει πολύ το προφίλ των αισθητικών επεμβάσεων, η προσωπική μου εμπειρία ήταν απόλυτα θετική και θαρρώ πως αν έλεγα οτιδήποτε άλλο θα ήταν ψέμα.

Έπειτα από online έρευνα βρήκα έναν γιατρό στο Βερολίνο που ειδικευόταν στις αισθητικές επεμβάσεις στήθους, για τον οποίο όλα τα φόρουμ έλεγαν πως ήταν ο καλύτερος. Χρήσιμη σημείωση: οι ικανότητές σου στο online stalking, που τόσο προσεκτικά κρατάς κρυφές, θα σου φανούν ΠΟΛΥ χρήσιμες όταν προσπαθείς να βρεις σοβαρές και σωστές πληροφορίες για μια τέτοια επέμβαση online. Μετά το πρώτο μου ραντεβού με τον γιατρό, είχα τόσο καλή αίσθηση για την όλη ιστορία που έκλεισα αμέσως το επόμενο για να συζητήσουμε για την επέμβαση. Το μόνο που είχα στο μυαλό μου ως αρνητικό πριν από την επέμβαση ήταν τα λόγια φίλων και γνωστών που με είχαν προειδοποιήσει για τρομακτικούς μετεγχειρητικούς πόνους.

Όταν άνοιξα τα μάτια μου μετά την επέμβαση -η καλύτερη εμπειρία ναρκωτικών που είχα ποτέ, πρέπει να σας πω- δεν ένιωσα τίποτα.

Οι πόνοι άρχισαν να με χτυπάνε όταν έφυγα πλέον από την κλινική και πέρασαν μερικές ημέρες, αλλά τότε ήρθαν με άγριες διαθέσεις. Αν δεν έχετε κάνει ποτέ κάποια τέτοια επέμβαση, να το πούμε απλά: πονάει σαν τον διάολο. Η πίεση που ασκούν τα εμφυτεύματα στο στήθος σου τις πρώτες μέρες κάνει ακόμα και τη διαδικασία της αναπνοής πολύ δύσκολη ιστορία. Το πρήξιμο σε κάνει να μπορείς να νιώσεις ακόμα και την τελευταία σου φλέβα. Ο μυϊκός πόνος, περιέργως, απλώνεται και πέρα από το στήθος και διαρκεί μια εβδομάδα. Την πρώτη φορά που είδα το στήθος μου χωρίς τους επιδέσμους ήταν τόσο σκληρό που θα μπορούσε να είναι και ρομποτικό. Η αλήθεια είναι πως εκείνη τη στιγμή ανησύχησα αν το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν αυτό που είχα φανταστεί.

Σήμερα, βέβαια, κάθε φορά που περνάω μπροστά από έναν καθρέφτη γυμνή, σκέφτομαι αμέσως: «ωραία βυζιά, γλυκιά μου». Οι αναλογίες του κορμιού μου επιτέλους μου βγάζουν νόημα. Τα σημάδια κάτω από το στήθος μου «κουμπώνουν» άψογα με τα stretch marks στον κώλο μου. Τα βυζιά μου είναι λες και επιτέλους ανήκουν σε μένα. Αισθάνομαι ελεύθερη. Προφανώς και δεν θα αισθανόμουν έτσι αν ένιωθα πως το στήθος μου ήταν «εξωγήινο». Η αλήθεια είναι πως δεν είναι όλες οι φεμινίστριες σαν κι εμένα και είμαι οκ με αυτό. Το να είσαι όμορφη, το να είσαι γυναίκα, σημαίνει να είσαι αυθεντική. Ανεξάρτητα από το τι νούμερο φόρεμα φοράς, αν έχεις τρίχες στη μασχάλη ή εμφυτεύματα στο στήθος. Δεν πρόκειται να αρχίσω να καίω τα σουτιέν μου ή να «βελτιώνω» το σώμα μου μόνο και μόνο για να χωρέσω σε κάποια στερεότυπα του φεμινισμού.

Αν η κοινωνία μας είναι βασισμένη στην ιδέα πως ο καθένας μπορεί να εκπληρώσει το όραμα της ταυτότητας που θέλει να έχει, τότε μπορώ να αγαπώ το makeup και το ροζ τόσο όσο και τα ψεύτικα βυζιά μου. Το παραπάνω επίσης δεν βλέπω τον λόγο γιατί πρέπει να θέτει υπό αμφισβήτηση τα φεμινιστικά μου πιστεύω. Νομίζω τελικά πως η Kim Kardashian το έχει θέσει άψογα: «Είμαι μητέρα. Είμαι σύζυγος. Είμαι μαχητική, είμαι επιχειρηματίας και μπορώ και να είμαι σέξι».

Περισσότερα από το VICE

Φωτογραφίες από Τόπους Εγκλημάτων στην Ιταλία του 20ού Αιώνα

Ο Έλληνας που Κατέχει τη Χαμένη Συλλογή του Άλφρεντ Νόμπελ και Ανέκδοτα Ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα

Ο Χορός της Kate Moss στο Νέο Βίντεο των Massive Attack Είναι ό,τι πιο Ωραίο θα Δεις