Eξερευνώντας ένα από τα Φετιχιστικά Πάρτι του Λονδίνου

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στo VICE UK.

«Είναι καινούργιος. Φοράει κοστούμι από πολυεστέρα, από το Burton's. Φαίνεται φτηνιάρικο. Όχι σαν αυτόν εκεί πέρα. Αυτός πήρε το δικό του από τη Saville Row. Σίγουρα».

Είναι 11 το βράδυ σε ένα κελάρι στα έγκατα του King's Cross και συγκεκριμένα στο κάπως πιο κακόφημο τμήμα του που βρίσκεται πίσω από τον σταθμό του τραίνου. Ο Doug, ο τριχωτός αναψοκοκκινισμένος οδηγός μου, που είναι ντυμένος με καφέ κοστούμι και μια έντονη μοβ γραβάτα, σταματάει για να πάρει μια ανάσα. Σκουπίζει τον ιδρώτα από το μέτωπό του με ένα μεταξένιο μαντίλι. Είναι εμφανώς ξαναμμένος. Και λογικό είναι: ο Doug έχει φετίχ με τα κοστούμια και βρισκόμαστε στο City Boys, το καλύτερο (και, εδώ που τα λέμε, μοναδικό) πάρτι για άντρες που γουστάρουν να «ψαρεύουν» άλλους άντρες φορώντας άψογα σιδερωμένο παντελόνι, καλό πουκάμισο και blazer ή σμόκιν.

O χώρος της εκδήλωσης συνηθίζει να φιλοξενεί μερικά από τα πιο περίεργα πάρτι «ειδικού ενδιαφέροντος» της πόλης. Είναι ουσιαστικά ένα από τα τελευταία προπύργια του παλιού, πιο «αλήτικου» Λονδίνου, σε ένα μέρος της πόλης που πλέον έχει πέσει για τα καλά στην αγκαλιά του gentrification. Σήμερα, όμως, η εμφάνιση μιας ομάδας από μεσήλικες που πίνουν μπίρες φορώντας κοστούμια μοιάζει περισσότερο με επιχειρηματική συνάντηση παρά με φετιχιστικό πάρτι.

Οι οθόνες που βρίσκονται διασκορπισμένες στον χώρο, βέβαια, διηγούνται μια άλλη ιστορία, καθώς δείχνουν ταινίες «κοστουμάτου» πορνό της εταιρείας Men At Play. Καθώς από τα ηχεία ξεχύνεται ένα club remix του Worship Me Now του Marc Almond, ένας τύπος με τιράντες εμφανίζεται σε μια οθόνη να κάνει σεξ με έναν άλλο τύπο που φοράει ριγέ κοστούμι.

Στο σκοτάδι του υπογείου μπαρ, το οποίο είναι χωρισμένο με μαύρες κουρτίνες που κρέμονται από το ταβάνι και οι οποίες δημιουργούν χώρους για «παιχνίδι», το στιλ του ντυσίματος των καλεσμένων κυμαίνεται από φτηνά κοστούμια με φαγωμένα γόνατα μέχρι κοστούμια Kilgour με γραβάτες Hermes. Τι είναι όμως αυτό που εξιτάρει τους φετιχιστές κοστουμιών και τελικά είναι ένα φετίχ στην ίδια κλίμακα με το φετίχ για το δέρμα ή το latex, για παράδειγμα;

Ο Jamie McDonald, ο οποίος χειρίζεται την γκαρνταρόμπα απόψε και δουλεύει στο κλαμπ εδώ και πέντε χρόνια, λέει πως το φετίχ με τα κοστούμια είναι πολύ πιο «λεπτό».

«Όταν ακούς φετίχ, σκέφτεσαι κάτι περίεργο ή kinky, αλλά υπάρχει η περίπτωση κάτι τόσο καθημερινό όσο ένα κοστούμι, ή ακόμα και τα πόδια ή τα δάχτυλα, να είναι εξίσου φετιχιστικό».

Βέβαια, το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Όποιος θέλει να γίνει μέλος του φετιχιστικού αμερικανικού σάιτ suitandtiefetish.com πρέπει να απαντήσει σε 40 ερωτήσεις σχετικά με τα κοστουμάτα του βίτσια, οι οποίες κυμαίνονται από το απλό «σου αρέσει η επένδυση από μετάξι στα κοστούμια καθώς και οι αντίστοιχες επενδύσεις σε γιλέκα και φανέλες;», στο πιο πιπεράτο «όταν βλέπεις άντρες με κοστούμια σε καταλόγους και στο διαδίκτυο, νιώθεις ότι βλέπεις πορνό;» και από εκεί στο πλέον ξεκάθαρο «χύνεις πάνω σε κοστούμια;», καθώς και στο εξίσου ξερό «σου αρέσει το bondage με κοστούμια;»

Σε όσους City Boys μιλάω για το φετίχ τους, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: έχουν ΠΟΛΥ συγκεκριμένες απόψεις σχετικά με το ράψιμο και την αίσθηση των κοστουμιών τους, καθώς και για το στιλ των αντρών που ψάχνουν στις πιο σκοτεινές γωνίες του κλαμπ. Ρωτάω τον Jamie σχετικά με το πόσοι από τους συχνούς καλεσμένους είναι ορκισμένοι φετιχιστές κοστουμιών και πόσοι είναι πιο περαστικοί.

«Θα έλεγα πως το 95% είναι ορκισμένοι», μου λέει. «Πέρα από το ότι γουστάρουν να φοράνε κοστούμια, τους αρέσουν και τα υλικά υψηλής ποιότητας. Όχι μόνο στα κοστούμια, αλλά και στα πουκάμισα, στις γραβάτες, στα μανικετόκουμπα, στα μαντίλια, στις κάλτσες».

Βρίσκουν δηλαδή πιο ερωτικό ένα υψηλής ποιότητας κοστούμι απ' ό,τι, ας πούμε, κάτι που έχει αγοραστεί από ένα κατάστημα της σειράς;

«Σίγουρα. Κάποιοι από τους θαμώνες έχουν σχολιάσει τη χαμηλή ποιότητα κοστουμιών των "πρωτάρηδων"».

Ένα από τα πράγματα που μου κάνουν εντύπωση είναι το πόσο επίσημο φαίνεται αυτό το πάρτι σε σχέση με άλλα φετιχιστικά πάρτι στα οποία έχω πάει. Μέχρι βέβαια που πας στις πιο σκοτεινές γωνιές, οπού συμβαίνουν διάφορα όχι και τόσο «επίσημα». Το παραπάνω είναι κάτι που αυξάνει τον ενθουσιασμό των θαμώνων για την όλη ιδέα;

«Είναι σίγουρα ένα στοιχείο που υπάρχει από την αρχή. Είναι κάτι που αρέσει στους άντρες εδώ, το ότι μπορούν να κοιτάξουν, να φλερτάρουν και τελικά να το πάνε και παραπέρα, αν το επιθυμούν».

Ο Tom, promoter του κλαμπ, έχει περισσότερα να πει σχετικά με το συγκεκριμένο φετίχ.

«Νομίζω ότι αυτό που προσελκύει κόσμο είναι ότι δεν είναι ένα κλασικό gay φετίχ, όπως το δέρμα ή το λάστιχο. Υπάρχει μια σύνδεση με τον "πραγματικό" κόσμο. Όπως και το φετίχ με τον αθλητικό ρουχισμό, είναι κάτι που μπορείς να φοράς στην καθημερινή σου ζωή και κανείς δεν ξέρει ότι για σένα είναι φετίχ, ότι σε φτιάχνει και μόνο που το φοράς. Επιπλέον έχει να κάνει με την αρρενωπότητα. Για μένα ένας άντρας που φοράει κοστούμι φαίνεται ΑΝΤΡΑΣ. Σε αυτό προσθέτω και το στοιχείο της εξουσίας και της υπεροχής που υπάρχει στο φετίχ με τα κοστούμια. Πάντα υπάρχει ένα αφεντικό και ένα "παιδί του γραφείου" που πασχίζει να ευχαριστήσει το αφεντικό του».

Ρωτάω τον Tom για την πιο περίεργη ιστορία που έχει να μας πει από όλα τα χρόνια που διοργανώνεται αυτή η βραδιά.

«Ένα βράδυ υπήρχε ένας πολύ γοητευτικός νεαρός εδώ. Άρχισα να του μιλάω και μου είπε ότι δούλευε σε μια τράπεζα επενδύσεων στο Λονδίνο. Φαινόταν πολύ ευθύς και πέντε λεπτά μετά βρέθηκα μαζί του σε μια από τις σκοτεινές γωνιές του χώρου. Αφού τελειώσαμε, μου είπε ότι έπρεπε να φύγει γιατί τον περίμενε η κοπέλα του. Δεν τον είδα ποτέ ξανά, αλλά ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές που έχω ζήσει εδώ. Απλώς αναρωτιέμαι πώς εξήγησε στην κοπέλα του τους λεκέδες στο κοστούμι του».

Όταν ξανακοιτάω την ώρα, είναι περασμένα μεσάνυχτα και όσοι άντρες δεν γνωρίζονται κάπως καλύτερα στα δύο μπουντρούμια στο πίσω μέρος του κλαμπ, στέκονται και πίνουν την μπίρα τους, τσεκάροντας ο ένας τον άλλον, αναζητώντας την ευκαιρία για λίγη δράση. Ρωτάω τον Doug από πού αγόρασε το κοστούμι του.

«Αυτό; Από το Primark».

Φαίνεσαι όμως τύπος που ξοδεύει πολλά στο ντύσιμό του.

«Συνήθως ξοδεύω. Αλλά αυτό που με φτιάχνει πολύ είναι να με κατουράνε ενώ φοράω κοστούμι. Δεν υπάρχει λόγος να ξοδευτείς όταν θες κάτι τέτοιο».

Δεν έχει άδικο.

«Η καλύτερη βραδιά που είχα ποτέ ήταν όταν γνώρισα έναν πανέμορφο Σουηδό με μούσια. Τον προκάλεσα να πάμε στην τουαλέτα και να περάσουμε όλο το βράδυ εκεί. Εντέλει με κατούρησε, με το κοστούμι μου εγώ, και ήταν λες και άνοιξαν οι ουρανοί. Περπάτησα σπίτι μούσκεμα, αλλά με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου».

Καθώς ο Doug θυμάται αυτή την υπέροχη στιγμή, εγώ αποφασίζω να αποχωρήσω αφήνοντας τους City Boys στα εξαιρετικά καλοντυμένα παιχνίδια τους. Σε μια πόλη όπως το Λονδίνο, όπου υπάρχει κόσμος με τόσο πολλά διαφορετικά γούστα αλλά όλο και λιγότερα μέρη για να εκφραστούν αυτά, είναι ωραίο να βλέπεις κάτι τόσο συγκεκριμένο όσο το κοστουμάτο φετίχ των City Boys να πηγαίνει καλά.

Tα ονόματα έχουν αλλαχθεί. Το CITY BOYS λαμβάνει χώρα κάθε πρώτη Παρασκευή του μήνα στο Central Station, από τις 7 το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα.

Περισσότερα από το VICE

Η Ελλάδα Μέσα από τον Φωτογραφικό Φακό μιας Αμερικανίδας

Ρωτήσαμε τους Παλιούς μας Συγκάτοικους να μας Πουν πώς Ήταν να Ζουν Μαζί μας

Η Ιστορία Πίσω από την Άγνωστη Πρώτη Επαγγελματική Φωτογράφιση της Kate Moss