Έζησα σαν τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη για Μία Μέρα

Πριν από μερικούς μήνες, στα τέλη του 2022, η πιο πρόσφατη σειρά που έγραψε, σκηνοθέτησε και όπου πρωταγωνίστησε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, το “Maestro” μπήκε στο Netflix. Έτσι, έγινε η πρώτη ελληνική σειρά που έκανε την είσοδό της στην παγκόσμια, δημοφιλή πλατφόρμα. Μάλιστα, η σειρά οκτώ επεισοδίων (αρχικά του Mega), κατέκτησε τη 10η θέση στο top 10 του Netflix στις ΗΠΑ, καθώς και σε πολλές χώρες του κόσμου. Για έναν-δυο μήνες διαβάζαμε από εδώ κι από ‘κει, σχεδόν καθημερινά, γιατί άρεσε ή δεν άρεσε η συγκεκριμένη παραγωγή. Κάπως έτσι αποφάσισα να την παρακολουθήσω κι εγώ. Τις ημέρες που ακολούθησαν εκείνου του σαββατοκύριακου που έκανα binge watching, χάζευα συνεντεύξεις του Χριστόφορου Παπακαλιάτη και τσουπ, έπεσα πάνω στην εκπομπή Dot του Star, όπου είχε μιλήσει ο γνωστός δημιουργός, σε ένα format 20 γρήγορων ερωτήσεων. Εκεί, στην ερώτηση «Ποια είναι τα τρία πράγματα που κάνεις κάθε πρωί;», ο Παπακαλιάτης απάντησε «ντουζ, καφέ, δόντια» και αυτό ήταν το έναυσμα για να ψάξω στο Διαδίκτυο, σε συνεντεύξεις που έχει δώσει, ώστε να μάθω περισσότερα για την καθημερινότητα και τις συνήθειες του Χριστόφορου.

Να μη σας τα πολυλογώ, βρήκα αρκετά πράγματα. Ντάξει, κάποια άλλα τα τράβηξα λίγο από τα μαλλιά – όπως και να ‘χει, βγήκε. Και είμαι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσω ένα -σχεδόν- 24ωρό μου ως άλλος Χριστόφορος Παπακαλιάτης.

Videos by VICE

Όπως είπα και στην εισαγωγή του παρόντος πονήματος, ο “maestro” ξεκινά τη μέρα του με ντουζ, βούρτσισμα δοντιών και καφέ – θα ήθελα να ξέρω πώς τον πίνει, αλλά ευκαιρία να μας αφήσει ένα σχόλιο από κάτω όταν το δει. Πολύ εύκολο ξεκίνημα ημέρας, καθώς κι εγώ -όπως και δισεκατομμύρια κόσμος, φαντάζομαι- έτσι αρχίζω τη μέρα μου κάθε πρωί.

«Σε μια κανονική και ήρεμη φάση της ζωής μου, μία από τις πολύ ωραίες στιγμές που άμα την πετύχω την απολαμβάνω, είναι αν έχω κοιμηθεί καλά κι αν έχω ξυπνήσει νωρίς το πρωί, να πίνω τον καφέ μου την ώρα που μπαίνει το πρωί ο ήλιος στο σπίτι και να γράφω», είπε κάποτε σε ένα podcast ο ίδιος και έσπευσα να τον αντιγράψω. Επειδή, όμως, δεν ξύπνησα τόσο νωρίς για να μπαίνει τίγκα ο ήλιος μες στο σπίτι, αποφάσισα να βγω έξω στη βεράντα να «ρουφήξω» βιταμίνη D. Άλλωστε, τον θυμάμαι να κάνει ηλιοθεραπεία στη βεράντα εκμεταλλευόμενος τον ανοιξιάτικο ήλιο -καλή ώρα- σε βίντεο που είχε αναρτήσει ο ίδιος στο Instagram του.

Έπειτα πέρασα μέσα στο σπίτι, κάθισα στο γραφείο το οποίο βλέπει το φως του ήλιου και έγραψα μερικές σειρές από ένα βιβλίο που ετοιμάζω. Τι να κάνουμε; Δεν γράφω σενάρια ακόμα εγώ. Επίσης, όπως έχει πει κάποτε ο Χριστόφορος, συνήθιζε να γράφει σε μπλε τετράδια. «Όταν ήμουν στο L.Α. με ρώταγαν για το writers’ room μου. Το writers’ room μου ήταν το γραφείο μου, εγώ κι ένα στιλό. Ούτε καν κομπιούτερ. Στιλό»! Πλέον, όμως, τον έχω δει αρκετά να βρίσκεται μπροστά από το λάπτοπ του συγγράφοντας. Οπότε, εγώ τα χρησιμοποίησα και τα δύο. Σημειωματάριο και λάπτοπ. Και αφιέρωσα λίγες ώρες στο γράψιμο.

Ουφ, κουράστηκα λίγο. Θέλω κάτι να ξεχαστώ. Ένα από τα πράγματα που με κάνουν να γελάω, ασταμάτητα κιόλας, είναι οι κολλητοί μου. Τόσο ως Χριστόφορος, όσο και ως Παύλος. Οπότε, έκανα κάνα δυο τηλέφωνα στους bros μου. Επειδή, όμως -ως Παύλος τώρα- στο τηλέφωνο συνηθίζουμε να βριζόμαστε λίγο με τους κολλητούς, δεν μπόρεσε να το αποφύγω. Ωστόσο χρησιμοποιούσα τη βρισιά που λέει πιο συχνά ο Χρ. Παπακαλιάτης: «Γαμώτο μου»!

Τώρα που τα είπα με τα παιδιά στο τηλέφωνο, πήρα λίγη δύναμη και αποφάσισα να πάω για ένα τρεξιματάκι. Έχει κι ωραία μέρα άλλωστε. Τον θυμάμαι τον Χριστόφορο, που πήγαινε για τρέξιμο όταν είχαμε καραντίνα. Αθλητικός! Επίσης, είναι μια ωραία ευκαιρία να συνδυάσω την άσκηση με το βουνό, το οποίο προτιμά ο Παπακαλιάτης αντί της θάλασσας, σε αυτό το κλασικό δίλημμα.

Μετά τη σύντομη άσκηση, επέστρεψα σπίτι και όντας hype-αρισμένος από την ντοπαμίνη της γυμναστικής, αποφάσισα να κάνω κάποιες δουλειές του σπιτιού. Αρχικά έκανα ένα γρήγορο σφουγγάρισμα υπό τους ήχους του «Τι Καλά» του Τζίμη Μακούλη, όπως ο Χριστόφορος – εγώ, όμως, χωρίς να φάω τούμπα. Κι έπειτα πέρασα στην κουζίνα, για να πλύνω μια μικρή στοίβα από πιάτα. Σαν σωστός Παπακαλιάτης, έπλυνα τα πιάτα φορώντας το μποξεράκι μου. Δεν φταίω: Ό,τι βλέπω κάμω.

Φαντάζομαι ότι κάπου εδώ θα έπρεπε να κάνω ξανά ένα ντουζ. Αλλά ντάξει, δεν έχω πολλές ώρες ακόμα. Προχωράμε. Σειρά έχει η εξής συνήθεια: Ένα ωραίο βιβλίο, μαζί με καλή μουσική. Όπως έχει πει ο ίδιος σε συνέντευξή του, έχουν αποτελέσει έμπνευση για αυτόν συγγραφείς όπως ο Τσέχοφ, ο Ντοστογιέφσκι, ο Πίντερ και ο Κοκτό. Δεν έχω κανένα βιβλίο τους, αλλά έχω ένα του Καμύ. Νταξ’, ποιοτικός είναι κι αυτός. Ας διαβάσω. Κι αν αναρωτιέστε τι μουσική ακούει ο Παπακαλιάτης, προφανώς δεν μπορώ να γνωρίζω όλο το φάσμα των μουσικών του προτιμήσεων, όμως διάβασα ότι ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια είναι το “The Wall” των Pink Floyd. Και το έβαλα να παίζει στο background.

Αφού διάβασα κάνα δυο σελίδες, μέχρι να βρούμε την καλή τη λήψη, πείνασα. Ως δια μαγείας, δεν κατάφερα να βρω κάποιο αγαπημένο φαγητό του Χριστόφορου. Ωστόσο, ερμηνεύοντας την απάντησή του «Ελλάδα», στο δίλημμα Αμερική ή Ελλάδα, αποφάσισα να το ερμηνεύσω γαστρονομικά, λόγω πείνας. Ε και τι πιο ελληνικό από το σουβλάκι; Παρόλα αυτά, ως χορτοφάγος βγήκα να πάρω ένα σουβλάκι με μανιτάρι. Σταματήστε το κράξιμο ρε μαλάκες!

Στον δρόμο καθώς επέστρεφα στο σπίτι, πέρασα έξω από έναν (κλειστό) κινηματογράφο, διότι ο Παπακαλιάτης αγαπά το σινεμά περισσότερο από την τηλεόραση. Λογικό.

Μετά το πέρασμα έξω από τον κινηματογράφο, μου άνοιξε η όρεξη για ταινία και επιστρέφοντας στη θαλπωρή του σπιτιού αποφάσισα να δω μία. Εκείνη που δεν βαριέται ποτέ να βλέπει και να ξαναβλέπει ο Παπακαλιάτης: Το «Νονός». Εγώ έβαλα να δω το Νο.2 από την τριλογία, έτσι στην τύχη.

Αφού τελείωσε και λίγο πριν πάω προς την κρεβατοκάμαρα, για το τελευταίο κεφάλαιο αυτής της μέρας, αποφάσισα να γκουγκλάρω τον εαυτό μου – το έχει κάνει κι ο ίδιος. Κι αφότου δεν βρήκα κάποιο γαργαλιστικό αποτέλεσμα, πήγα προς την κάμαρά μου παίρνοντας μαζί μου το λάπτοπ, όπως ο ίδιος.

Είναι σχετικά νωρίς, αλλά αποφάσισα να κοιμηθώ νωρίς ώστε να προλάβω αύριο τον πρωινό ήλιο που θα μπαίνει μες στο σπίτι. Έβαλα να χαζέψω λίγο “Dolce Vita”, σειρά την οποία προτιμά έναντι του “Απαράδεκτοι” -έχει παίξει και στις δύο- κι έπειτα έκλεισα το λάπτοπ και κοιμήθηκα. Ή αποκοιμήθηκα πριν το κλείσω – δεν θυμάμαι. Γαμώτο μου.