Η σειρά Pine του Eirik Johnson θα μπορούσε να είναι η τέλεια φωτογραφική συνοδεία της δισκογραφίας των Smiths. Οι μεγάλης κλίμακας εικόνες του με χαραγμένα μηνύματα σε κορμούς δέντρων παρουσιάζουν λέξεις όπως «Timothy X», «Ο Alex είναι ΤΡΕΛΟΣ», «Αντίο Κτλ» και «Ήμασταν εδώ». Υπό το φως φωτοβολίδων και άλλων αντισυμβατικών πηγών φωτισμού, οι φωτογραφίες διατηρούν τη διαχρονική τάση των ανθρώπων να αφήνουν το σημάδι τους. Συνδυάζουν τα στοιχεία του εφηβικού άγχους, της αγάπης, της απώλειας και της αβεβαιότητας, τα οποία λειτουργούν ως μνημεία που απαθανατίζουν την εύθραυστη ύπαρξη.
Η Minor Matters θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με αυτές τις εικόνες το φθινόπωρο. Διατηρώντας τη βαθιά σύνδεση του φωτογράφου με τη μουσική, θα συνοδεύεται από ένα 12ιντσο βινύλιο που θα περιλαμβάνει τραγούδια των Tenderfoot, Sassyblack, Whiting Tennis και άλλων. Για τον Johnson, η μουσική βρίσκεται σε αρμονία με το έργο του, συμβάλλοντας στη διαμόρφωσή του και στη δημιουργία ενός πλαισίου ηχητικής περισυλλογής.
Videos by VICE
Το VICE μίλησε πρόσφατα με τον φωτογράφο με έδρα το Σιάτλ, για να μάθει περισσότερα για την εύθραυστη μαγεία πίσω από τις εικόνες του.
VICE: Πώς ξεκίνησε αυτό το έργο και ποιο ήταν το πρώτο δέντρο που φωτογράφισες;
Eirik Johnson: Έκανα πεζοπορία με τον γιο μου σε μια χαράδρα γεμάτη δέντρα, αργά ένα απόγευμα, πολλούς χειμώνες νωρίτερα. Το φως της ημέρας εξασθενούσε γρήγορα, οπότε άναψα έναν φακό για να φωτίσω τον δρόμο μας μέσα από το απότομο μονοπάτι. Όταν φτάσαμε σε ένα σημείο με ζιγκ-ζαγκ, η δέσμη του φωτός έπεσε σε έναν άλνο με χαραγμένο κορμό, κατά μήκος του μονοπατιού. Έγραφε «Lianne σ’ αγαπώ», το οποίο, φωτισμένο με την κίτρινη ακτίνα του φακού μου, έμοιαζε με αρχαίο ερείπιο που βρέθηκε στη διάρκεια μιας κατάδυσης. Ένιωσα ξαφνικά την ανάγκη να μάθω ποια ήταν η Lianne και ποιος ήταν αυτός που την είχε αγαπήσει τόσο, που χάραξε αυτά τα λόγια.
Σε μια εικόνα, κάποιος είχε χαράξει τη φράση «ALEX IS NUTS» (ο Alex είναι τρελός) σε ένα δέντρο που είχε καεί παλαιότερα, ίσως από κεραυνό.
Η λέξη «μαγικό» χρησιμοποιείται περισσότερο από όσο θα έπρεπε σε λεζάντες φωτογραφιών, όμως αυτές οι φωτογραφίες είναι πραγματικά μαγικές – ως προς τις ίδιες τις σκαλισμένες λέξεις και τη χρήση της φωτιάς ως πηγή φωτός.
Έχω βρει τις περισσότερες από αυτές τις χαραγμένες λέξεις σε πάρκα κοντά σε ποτάμια που διασχίζουν πόλεις ή σε άλλα μέρη που φαντάζομαι ότι πηγαίνει ένας έφηβος στο σούρουπο, για να διακηρύξει την αγάπη του, την αποξένωση που νιώθει ή κάτι μεταξύ των δύο. Φωτίζοντας τους σκαλισμένους κορμούς στις ώρες του λυκαυγούς με τη βοήθεια φωτοβολίδων, φωτιάς, πρισματικού φωτός και του φεγγαρόφωτου, καταφέρνεις να συνδεθείς με τα συναισθήματα που κρύβουν μέσα τους. Φαντάζομαι τους χαραγμένους κορμούς να παραπέμπουν σε μια αίθουσα χορού γεμάτη με γκράφιτι ή στις τοιχογραφείς των προϊστορικών σπηλαίων.
Γιατί είναι σημαντικός αυτός ο φωτισμός στις εικόνες;
Όταν είδα για πρώτη φορά τον σκαλισμένο κορμό με τον φακό στο σούρουπο, αισθάνθηκα μια μαγεία και νομίζω ότι αυτό συνέβη, επειδή εκείνη η μοναδική μπλε/πράσινη δέσμη φωτός «εξαφάνισε» το πλαίσιο του δάσους, ενώ παράλληλα μου χτύπησε μια ευαίσθητη χορδή. Τελικά, ξεκίνησα να χρησιμοποιώ διάφορες πηγές φωτός, όπως χρωματιστά φίλτρα, φωτοβολίδες, φωτιά, πρισματικό φως και το φως του φεγγαριού. Η έκθεση (exposure) της κάθε εικόνας μπορεί να κυμαίνεται από 30 δευτερόλεπτα έως 40 λεπτά και η όλη διαδικασία είναι σαν ένα performance. Μου επιτρέπει να είμαι πιο δημιουργικός, όταν αντιδράω σε αυτό που βρίσκω. Σε μια εικόνα, κάποιος είχε χαράξει τη φράση «ALEX IS NUTS» (ο Alex είναι τρελός) σε ένα δέντρο που είχε καεί παλαιότερα, ίσως από κεραυνό. Χρησιμοποίησα φωτιά, για να φωτίσω τη σκαλισμένη και απανθρακωμένη επιφάνεια του ξύλου και αυτό μου φάνηκε ότι ήταν η καταλληλότερη απάντηση σε αυτήν τη σκοτεινή, εμφατική φράση.
Συνάντησα και φωτογράφισα τον πρώτο σκαλισμένο κορμό, όταν ακόμα κουβαλούσα τον πρώτο μου γιο σε ένα backpack. Τώρα είναι εννέα ετών και ψάχνει μόνος του για σκαλισμένους κορμούς.
Μαζί με το βιβλίο, συμπεριλαμβάνεται ένας 12ιντσος δίσκος. Πώς προέκυψε αυτό;
Υπάρχει μια βαθιά σύνδεση με τη μουσική που υποβόσκει σε όλο το project. Ορισμένοι χαραγμένοι κορμοί απαθανατίζουν αγαπημένους μουσικούς, όπως τους Smiths ή γράφουν «I Miss Kurt» (Μου λείπει ο Kurt) και στίχους όπως το «Τhe Wild Wolves Around You» των BonIver. Σε άλλες εικόνες, οι κορμοί γράφουν «SAVE» (Σώσε) ή «We Were Here» (Ήμασταν Εδώ), κάνοντας ίσως παραπομπές σε τραγούδια ή στίχους. Όσο δούλευα πάνω σε αυτό το project, αναπολούσα συνεχώς παλιές κασέτες από τα νιάτα μου και πλημμύριζα με τα ίδια συναισθήματα που κάποτε τις συνόδευαν. Έχοντας επηρεαστεί από αυτό, ζήτησα από επτά διαφορετικούς μουσικούς να συνθέσουν πρωτότυπα τραγούδια, εμπνευσμένα από συγκεκριμένες φωτογραφίες ή από τη γενικότερη ατμόσφαιρα του project. Ένιωθα ότι ταιριάζει να δημιουργήσουμε ένα βινύλιο, δεδομένου ότι τα τραγούδια είναι χαραγμένα στην επιφάνειά του.
Ο αρχικός τίτλος ήταν We Were Here – αλλά τώρα έχει γίνει Pine (Πεύκο). Γιατί άλλαξε;
Ο πρώτος τίτλος προήλθε από έναν από τους κορμούς. Το Pine προέκυψε μετά από συνομιλίες με την εκδότρια της Minor Matters Books, Michelle Dunn Marsh. Δεν θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε μια από τις χαραγμένες φράσεις ως τίτλο και προτιμήσαμε να βρούμε μια λέξη που να παραπέμπει στα συναισθήματα του project, διατηρώντας παράλληλα κάτι το αινιγματικό. Το Pine προφανώς συνδέεται με την ιδέα των ίδιων των δέντρων, αλλά είναι επίσης αποτελεσματικό, καθώς ξυπνά τη λαχτάρα και τη νοσταλγία που βρίσκονται στην καρδιά του έργου.
!!!!
Προετοίμαζες για χρόνια αυτήν τη δουλειά. Έχουν αλλάξει οι ιδέες σου από την πρώτη φωτογραφία που έβγαλες;
Οι ιδέες δεν έχουν αλλάξει, ουσιαστικά. Αν μη τι άλλο, οι συνεισφορές των διαφόρων μουσικών και η δική μου ηχογράφηση για το άλμπουμ έχουν ενισχύσει τις αρχικές ρομαντικές ιδέες που με ενέπνευσαν. Συνάντησα και φωτογράφισα τον πρώτο σκαλισμένο κορμό, όταν ακόμα κουβαλούσα τον πρώτο μου γιο σε ένα backpack. Τώρα είναι εννέα ετών και ψάχνει μόνος του για σκαλισμένους κορμούς.
Μίλησε μου για κάτι αναπάντεχο, τρελό, σαγηνευτικό ή παραπλανητικό για το project και τη διαδικασία του μέσα στα χρόνια.
Αν βγεις βόλτα στο δάσος τη νύχτα, φωτίζοντας χαραγμένους κορμούς δέντρων, αναπόφευκτα θα έχεις κάποιες τέτοιες εμπειρίες. Το μόνο που θα πω είναι ότι τα κογιότ φαίνεται να είναι μεγάλοι fan των κόκκινων φωτοβολίδων.
Tο άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE US.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίοNewsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Έκανα Ελεύθερη Πτώση και Δεν Άνοιξε το Αλεξίπτωτό μου, Όμως Επέζησα
Η Θεανώ Θέλει να Μιλάμε Χωρίς Ταμπού για την Αναπηρία και το Σεξ