Η Μεγαλορεξία Είναι η Εμμονή με το Μυώδες Σώμα για την Οποία οι Άνδρες Δεν Μιλούν

Ένα από τα καλύτερα άρθρα για την κουλτούρα της διατροφής που έχω διαβάσει, είναι γραμμένο από τον Αμερικανό ηθοποιό Matthew McGorry, γνωστό για τον ρόλο του ως δεσμοφύλακα στη σειρά “Orange Is the New Black”. 

Στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Medium, ο McGorry μίλησε για τη δική του ιστορία διατροφικής διαταραχής, λέγοντας ότι αφότου πήρε βάρος τού είπαν ότι δεν μπορούσε να πάρει πρωταγωνιστικούς ρόλους. «Για μεγάλο διάστημα θεωρούσα ότι το παχουλός είναι το χειρότερο που μπορούσα να είμαι. Οι άνδρες υποτίθεται ότι πρέπει να είναι δυνατοί και σκληραγωγημένοι», έγραψε.

Η ιστορία του McGorry, μας θυμίζει ότι οι διατροφικές διαταραχές δεν αφορούν μόνο τις γυναίκες.

«Στην Ιταλία, μόνο 5-10% των ατόμων με ανορεξία –και 10% των ατόμων με βουλιμία– είναι άνδρες», λέει η διατροφολόγος Viviana Valtucci. Στη Βόρεια Αμερική, τα στατιστικά είναι παρόμοια. «Αλλά δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα φύλα σε ό,τι αφορά την αδηφαγική διαταραχή. Επίσης υπάρχει η μεγαλορεξία, μια εμμονή με το μυώδες σώμα, που δεν θεωρείται ασθένεια αλλά αφορά κυρίως τους άνδρες».

Όπως η ανορεξία, η μεγαλορεξία συνδέεται με τη δυσμορφία του σώματος – μια ψευδαισθητική εμμονή με «ελαττώματα» στο σώμα. Ενώ η ανορεξία είναι η συνεχής επιθυμία να είσαι αδύνατος, η μεγαλορεξία μπορεί να συνοψιστεί ως μια εμμονή ότι δεν έχεις αρκετούς μυς ή δεν είσαι αρκετά γραμμωμένος. Σύμφωνα με το NHS (Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας), η σωματική δυσμορφία μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη, στο να κάνεις κακό στον εαυτό σου και στην αυτοκτονία.

Η εμμονή με το fitness είναι ουσιαστικό κομμάτι της κουλτούρας δίαιτας και ευεξίας, όπου ακόμη και οι πιο φαινομενικά υγιείς στόχοι μπορεί να κρύβουν ανθυγιεινές ή μη ρεαλιστικές αισθητικές προσδοκίες. Για παράδειγμα, να φτάσεις ένα συγκεκριμένο ποσοστό σωματικού λίπους. Για τους άνδρες που προσπαθούν να γραμμωθούν ιδανικά, δίαιτες όπως η paleo ή η keto, συχνά θεωρούνται πιο «ανδρικές» για τους συσχετισμούς με τους ανθρώπους των σπηλαίων, παρόλο που δεν είναι βιώσιμες ή μπορεί να είναι και επιβλαβείς μακροπρόθεσμα – δεν συζητάμε καν την περίπτωση να συνδυάζονται με αναβολικά.

Ο Giuseppe Magistrale, από το Centro Pugliese per i Disturbi Alimentari, βασισμένος στην προσωπική του μάχη, περιέγραψε την εμπειρία του με τις κοινότητες bodybuilding και powerlifting, ως έναν κόσμο που του έδινε μεγάλη αίσθηση δύναμης και καταφύγιο, όπου διαχώριζε τα πάντα σε λάθος και σωστό σώμα. «Είχαμε εμμονή με το βάρος και τα ποσοστά λίπους. Θυμάμαι ένας τύπος κάποτε έγραψε σε ένα φόρουμ fitness: Δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω να ζητήσω από μια κοπέλα να βγούμε, μέχρι το μπράτσο μου να φτάσει τα 44 εκατοστά - όλα περιστρέφονταν γύρω από το σώμα».

Ενώ η εμπειρία του μπορεί να ακούγεται ακραία για κάποιους, ο Magistrale λέει ότι υπάρχουν προειδοποιητικά σημάδια. «Για παράδειγμα, η δέσμευση να αλλάξεις το σώμα σου καταναλώνει όλο τον χρόνο σου ή αρχίζεις να παραμελείς σχέσεις και αναπτύσσεις ψυχαναγκαστική συμπεριφορά», εξηγεί. «Το πρόβλημα δεν είναι το ίδιο το fitness, το πρόβλημα είναι να νομίζεις ότι είναι η λύση σε όλα τα προβλήματα. Να προσπαθείς να ξεπεράσεις μια ντροπή για το σώμα σου, που στην πραγματικότητα δεν θα φύγει ποτέ». 

Έπειτα είναι ότι οι άνδρες δυσκολεύονται να ζητήσουν βοήθεια. «Συνήθως αν πάνε για ψυχοθεραπεία, πηγαίνουν για άλλα ζητήματα και η εμμονή με το fitness εμφανίζεται αργότερα», λέει ο Magistrale. Η Valtucci συμφωνεί: «Οι γυναίκες σήμερα έχουν περισσότερα πρότυπα στη διαδρομή για την αποδοχή του σώματος, ενώ οι άνδρες όχι. Και καταλήγουν να υποφέρουν σιωπηλά. Κραυγές για βοήθεια συχνά προέρχονται από μητέρες ή συντρόφους που ανησυχούν».

Αν μέχρι πριν δυο χρόνια το feed μου ήταν γεμάτο περιεχόμενο #fitspo που μου υπενθύμιζε διαρκώς ότι έπρεπε να κάψω το μπισκότα που μόλις είχα φάει, βασανίζοντας τον εαυτό μου στο γυμναστήριο, τώρα είναι γεμάτο με διαφορετικό περιεχόμενο που εμπνέει: Θεραπεία διατροφικών διαταραχών, αντι-χοντροφοβία και διαθεματικό φεμινισμό. Σχεδόν όλο αυτό το περιεχόμενο προέρχεται από γυναίκες.

Ένας από τους λίγους άνδρες που κάνει κάτι τέτοιο είναι ο Riccardo Onorato, γνωστός ως Guy Overboard. Όταν ξεκίνησε ένα blog ανδρικής μόδδας το 2012, γνώρισε γυναίκες bloggers που ήταν ακτιβίστριες για τo body positivity και συνειδητοποίησε ότι οι εμπειρίες τους δεν ήταν τόσο διαφορετικές από τη δική του, ανάμεσά τους και η προσπάθεια να βρει ρούχα στο μέγεθός του. Αποφάσισε να μιλήσει γι’ αυτό και να παρακινήσει κι άλλους άνδρες να μιλήσουν για τη σχέση τους με το φαγητό, το σώμα τους και τα συναισθήματά τους. «Νομίζω είναι σημαντικό να κάνω την ανδρική μου φωνή να ακουστεί και να δείξω ότι μπορείς να είσαι ευάλωτος, να έχεις αμφιβολίες για το σώμα σου ή τον εαυτό σου και να είσαι άνδρας», λέει.

Δείτε επίσης:

Σύμφωνα με τον Onorato, ο σεξουαλικός προσανατολισμός επίσης παίζει ρόλο στην προβληματική σχέση με την «αρρενωπότητα». Πιστεύει ότι οι gay άνδρες μπορεί να δυσκολεύονται περισσότερο να εγκαταλείψουν το status που φέρνει η επίτευξη του «τέλειου» ανδρικού σώματος. «Ζούμε σε έναν κόσμο που είναι ακόμα πολύ ομοφοβικός για να νιώσουν ελεύθεροι και ασφαλείς ως άνδρες», λέει. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εθνική Ένωση Διατροφικών Διαταραχών, 42% των ανδρών με αδηφαγική διαταραχή αυτοπροσδιορίζονται ως gay, παρόλο που αποτελούν μόνο το 5% του πληθυσμού.

Έχοντας βιώσει διατροφικές διαταραχές, δεν υπάρχει αμφιβολία στο μυαλό μου ότι το γυναικείο σώμα καταπιέζεται περισσότερο από την κοινωνία μας: Μας αντικεμενοποιούν, μας υπερσεξουαλικοποιούν και μας λένε ότι η ομορφιά μας είναι η μόνη ικανότητά μας. Διαρκώς απαιτείται να αυτοπεριοριστούμε, να είμαστε τέλειες και να καταλαμβάνουμε λιγότερο χώρο.

Αλλά είμαστε όλοι θύματα της κουλτούρας δίαιτας, ασχέτως του φύλου μας. «Ο αγώνας ενάντια στην κουλτούρα της δίαιτας έχει να κάνει με ένα ένα σύστημα προνομίων και διακρίσεων που πρέπει να διαλύσουμε», λέει ο Riccardo Onorato. «Οι ιστορίες υγείας και fitness που οι άνδρες λένε στον εαυτό τους προέρχονται από ένα σύνολο πεποιθήσεων που προκρίνουν ορισμένα σώματα σε σχέση με άλλα. Και είναι καταπιεστικό για όποιον δεν ανταποκρίνεται στο ιδεώδες αυτής της κουλτούρας».

Το άρθρο αρχικά δημοσιεύτηκε στο VICE Italy.

Περισσότερα από το VICE

Τα Μαλλιά Είναι η πιο Ισχυρή Γλώσσα του Σώματος που Έχουμε Κατακτήσει

Κυκεώνα για Πρωινό και Πλακούντες: Φάγαμε ό,τι Έτρωγαν οι Αρχαίοι Έλληνες

Επί Eννέα Xρόνια Kατέγραφα τη Xρήση Nαρκωτικών που Kάνω σε Ένα Φύλλο Excel

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.