Τύποι Επιβατών που Συναντάς στα Καλοκαιρινά Πλοία

Διανύουμε το πρώτο μισό του Αυγούστου και πολλοί μετρούν αντίστροφα για την εκκίνηση των διακοπών τους. Τσεκάρουμε λίστες με πράγματα που θέλουμε να χωρέσουν στο backpack, πηγαίνουμε για τα τελευταία ψώνια, ζητάμε από φίλους και γνωστούς προτάσεις για το νησί και το μυαλό έχει ήδη ταξιδέψει εκεί, στις ακρογιαλιές, τα μπαράκια και την ξεγνοιασιά. Ο ενθουσιασμός είναι διάχυτος και όσο κυλούν οι ώρες, τόσο αυξάνεται η ανυπομονησία. Είμαστε ήδη νοητά εκεί. Όμως, υπάρχει ένας παράγοντας που μπορεί να κατευνάσει αυτή την ασυγκράτηση χαρά που μας έχει πλημμυρίσει. Η διαδρομή μέχρι εκεί με πλοίο... στα σαλόνια των οικονομικών θέσεων ή -ακόμα χειρότερα- στο κατάστρωμα. Μια διαδρομή που μπορεί να είναι στην καλύτερη δυο ώρες και στη χειρότερη 11 ή ακόμα και 15. Και μέσα σε αυτές τις ώρες, αφού έχεις πάρει τη δραμαμίνη σου -εάν είσαι από εκείνους που ζαλίζονται με το ταρακούνημα από το κυματάκι- έχεις άπλετο χρόνο να παρατηρήσεις τους υπόλοιπους ταξιδιώτες, εάν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις. Μπορεί ο προορισμός κάθε χρονιά να αλλάζει, όμως οι τύποι των επιβατών είναι ίδιοι και παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτοι στο χρόνο, σαν το παλιό καλό κρασί.

Παρακάτω λοιπόν, παρουσιάζουμε τους τύπους επιβατών που σίγουρα θα συναντήσεις κάθε χρόνο στα πλοία της γραμμής:

Πρώτη και καλύτερη κατηγορία ανθρώπων που συναντάς στάνταρ κάθε χρόνο στα πλοία, είναι οι «φοιτητές». Και δεν αναφερόμαστε στους πραγματικούς φοιτητές. Αναφερόμαστε στους 30+ τύπους που σκάνε στην είσοδο με φοιτητικά εισιτήρια, χωρίς -ή με ληγμένο εδώ και μια δεκαετία- πάσο ή με φωτοτυπία από το πάσο -κατά πάσα πιθανότητα φωτοσοπαρισμένη- και προσπαθούν να πείσουν τους ελεγκτές ότι είναι φοιτητές. Μερικές φορές, μπορεί να είναι τυχεροί και να τη σκαπουλάρουν έτσι. Τι έχουν να χάσουν; Εξάλλου τα ακτοπλοϊκά έχουν πάει στο θεό. Στη χειρότερη, θα τους καλέσουν μετά από λίγο να πληρώσουν τη διαφορά.

Και όταν το πλοίο απομακρυνθεί από το Λιμάνι του Πειραιά και η Αθήνα αχνοφαίνεται πλέον, οι γραμμές στο κινητό πέφτουν και το 4G εξαφανίζεται. Σίγουρα θα υπάρχει ένας τύπος, ο οποίος στην αρχή θα κάνει γκριμάτσες αγανάκτησης και στη συνέχεια θα σηκώνεται και θα πηγαίνει πέρα δώθε στο πλοίο με τεντωμένο το χέρι ψηλά και το κινητό ανά χείρας, να δει πού πιάνει καλύτερο σήμα, γιατί δεν μπορεί να μείνει ούτε λεπτό disconnected. Τελικά δεν θα βρει και θα μουρμουρίζει ευφάνταστες βρισιές ή θα τσακώνεται με τους φίλους του που τον αποκαλούν καΐδι.

Σε κάθε πλοίο, υπάρχει τουλάχιστον ένας «βιβλιοφάγος». Θα τον ξεχωρίσεις εύκολα, αφού συνήθως φορά ψαράδικο καπέλο, γυαλί ηλίου και teva, και με το που ξεκινά το πλοίο, βγάζει να διαβάσει ένα wanna be ψαγμένο βιβλίο. Μπορεί να είναι όντως βιβλιοφάγος, αλλά το πιο πιθανό είναι να περιλαμβάνεται στους τύπους των ανθρώπων που απλά παίρνουν βιβλίο μαζί στις διακοπές -είναι το μοναδικό που παίζει να διαβάζουν όλο το χρόνο- για να συμπληρώσουν το intellectual στιλ ή απλά για να το βγάλουν φωτογραφία και να το ανεβάσουν στο Instagram.

Είναι ο κλασικός τύπος που θα κάθεται κουλουριασμένος στον καναπέ και θα φορά δυο-τρεις ζακέτες, γιατί δεν μπορεί να αντέξει τον κλιματισμό του πλοίου.

Μέσα στο πλήθος των επιβατών, άλλοι οπλίζονται με περίσσια υπομονή και άλλοι με τάβλι/τράπουλες για να σκοτώσουν τις νεκρές ώρες. Συνήθως είναι παρέες, οι οποίες παίζουν και τις 11 ώρες που θα είναι μέσα στο πλοίο. Ασταμάτητα. Και κάνουν φασαρία. Αν κάθεσαι κάπου δίπλα τους, πιθανότατα θα αναγκαστείς να αλλάξεις θέση, διότι δεν παλεύονται.

Όχι, δεν είναι ο αχθοφόρος του πλοίου. Είναι ο μέσος Έλληνας που φεύγει από το σπίτι του μία φορά τον χρόνο, συνήθως κάθε Αύγουστο για ένα δεκαημεράκι, μαζί με τα υπόλοιπα πέντε εκατομμύρια κόσμος της Αθήνας και κουβαλά μαζί του 15 βαλίτσες, λες και πάει για μετακόμιση, μην τυχόν και του λείψει τίποτα. Συνήθως δεν πάει κάμπινγκ, διότι «πού να ξεβολεύεται τώρα». Αλλά, όπως και να 'χει, παίρνει μαζί του όλο του το σπίτι, από ψυγειάκια, μέχρι καρέκλες για την παραλία, φορητά ανεμιστηράκια, ομπρέλες θαλάσσης και ένα σωρό γκάτζετ που κανείς δεν γνωρίζει τη χρησιμότητά τους.

Είναι ο τύπος που κάθεται στον καναπέ του πλοίου και ανά δύο λεπτά σηκώνεται και βγαίνει στο κατάστρωμα για να καπνίσει ένα ακόμη τσιγάρο. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό. Μέχρι το πλοίο να δέσει στο λιμάνι του προορισμού έχει τελειώσει σίγουρα δύο πακέτα.

Τουρισμός. Η βαριά βιομηχανία της χώρας. Προφανώς υπάρχουν σε όλα τα πλοία τουρίστες, συνήθως βορειοευρωπαίοι, οι οποίοι κάνουν μπαμ από μακριά, αφού κυκλοφορούν με ψάθινο καπέλο, backpack, γυαλιά ηλίου και το αγαπημένο-διαχρονικό πέδιλο με κάλτσα. Δεν κατακρίνω, μπορεί να είναι άνετο.

Συνήθως ταξιδεύει μόνος. Όμως πάντα επιλέγει να κάθεται δίπλα σε άλλες παρέες, να στήνει αυτί και να πιάνει κουβέντα. Πηγαίνει από παρέα σε παρέα, είναι επικοινωνιακός και μιλά ασταμάτητα. Μπορεί να είναι και λίγο παραβιαστικός, αλλά δεν τον νοιάζει. Θέλει να κάνει γνωριμίες. Και συνήθως είναι ξερόλας. Έχει πάει σε όλα τα νησιά του Αιγαίου. Μόνος.

Δεν θα αφήσει ούτε λεπτό το κινητό από το χέρι. Θα βγάζει φωτογραφίες τη θάλασσα με hashtag #vitaminsea και θα τραβά βίντεο τον εαυτό του, κάνοντας vlog. Θα βγάλει περίπου 500 selfie από κάθε πιθανή γωνία, με όλα τα διαθέσιμα φίλτρα. Θα μοιραστεί τα πάντα με το κοινό και θα δημοσιεύσει ασταμάτητα στο instagram. Το ίδιο θα κάνει και στο νησί.

Θα τον δεις να σηκώνεται κάθε λίγο από το κατάστρωμα και να πηγαίνει να τσεκάρει τις αεροπορικές θέσεις, μήπως και υπάρχει πουθενά κενό για να κάτσει στα μουλωχτά. Προφανώς δεν ήθελε να πληρώσει έξτρα λεφτά, αλλά, από την άλλη, δεν παλεύεται και το κατάστρωμα τόσες ώρες.

Τελικός προορισμός είναι σίγουρα η Πάρος. Το νησί που πάνε ΟΛΟΙ όσοι τελειώνουν τις Πανελλαδικές, λες και έχουν υπογράψει κάποιο κρυφό συμβόλαιο. Το νησί των 18χρονων, τρελαμένων, αφηνιασμένων παιδιών που έχουν ανάγκη να παρτάρουν ασύστολα, αφού τα τελευταία δύο χρόνια τα έχουν φάει στα φροντιστήρια και τα βιβλία. Αν δεν τους δεις να πλησιάζουν, θα τους ακούσεις, αφού μιλάνε υπερβολικά δυνατά. Δεν κάθονται καθόλου μέσα στο πλοίο, γυρνούν και τσεκάρουν την κάθε σπιθαμή. Γελάνε, φωνάζουν, βγάζουν φωτογραφίες.

Όσο ενοχλητικά είναι τα μαθητούδια, άλλο τόσο ενοχλητικό είναι και το ζευγαράκι που πάει μαζί διακοπές. Κάθονται ο ένας πάνω στον άλλον, είναι αγκαλιά όλες τις ώρες -φοβάσαι μην πάθουν αγκύλωση από την ακινησία- ή αλλιώς φιλιούνται χωρίς να πάρουν ανάσα. Όταν σηκωθούν να περπατήσουν, θα πάνε παντού χεράκι-χεράκι. Πιθανότατα θα κατευθύνονται σε ένα ζευγαρονήσι, όπως η Μήλος, για να ζήσουν τον έρωτά τους. Και φυσικά το Instagram θα γεμίσει με τις φωτογραφίες που φαίνονται τα χέρια που κρατάνε, οι σκιές τους να φιλιούνται με φόντο ηλιοβασιλέματα και από κάτω hashtag του τύπου #couplegoals.

Συνήθως στέκονται πρώτοι στις ουρές για το τσεκάρισμα των εισιτηρίων και αμέσως τρέχουν στο πλοίο για να καβατζώσουν όλες τις καλές θέσεις. Και όχι μόνο αυτό. Παίρνουν μαζί τους τσάντες, τσαντάκια, βαλίτσες, κράνη και χίλια δύο ακόμα άχρηστα αντικείμενα και τα βάζουν στις κενές θέσεις δίπλα τους, για να μην κάτσει κανένας.

Ανάλογη κατηγορία με την προηγούμενη. Είναι εκείνος που έχει να ταξιδέψει πάνω από δέκα ώρες, οπότε επιλέγει να κοιμηθεί από την αρχή μέχρι το τέλος. Και αποφασίζει να το κάνει πάνω στον καναπέ, πιάνοντας τρεις- τέσσερις θέσεις επιβατών, λες και είναι μόνος του. Και δεν τον απασχολεί κιόλας.

Η Νίκη Σερέτη Δεν θα Έσβηνε Ποτέ τη Δεβόρα από το Παρελθόν της

Ένας «Ξεχασμένος» Κόσμος Ζει και Πεθαίνει Μόλις 19 Χιλιόμετρα από το Κέντρο της Αθήνας

Συγκλονιστικές Φωτογραφίες: Τι Άφησαν Πίσω τους οι Ουκρανοί που Εγκατέλειψαν τα Σπίτια τους

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.