Σάββατο βράδυ στο μπαρ της γειτονιάς μου με πολύ κόσμο. Μετά από τρεις βότκες με σόδα, φρέσκο λάιμ και λίγο κράνμπερι (ναι, είμαι γκέι), νιώθω το γνώριμο σφίξιμο στην κύστη μου. Πηγαίνω στις ανδρικές τουαλέτες και οι φόβοι μου επιβεβαιώνονται: είναι γεμάτες. Δεν είναι πιασμένη μόνο η κλειστή τουαλέτα, αλλά έχει μεγάλη ουρά και για τους ουρητήρες.
Αν δεν σ’ αρέσει να κατουράς στους ουρητήρες, υπάρχουν δύο επιλογές. Μία, περιμένεις σε μια άλλη, για κάποιον λόγο πιο ταπεινωτική ουρά, για να μπεις στην τουαλέτα, σαν να λες σε όλους ότι θέλεις να πας για το χοντρό σου απεγνωσμένα – παρόλο που δεν θέλεις. Διαφορετικά, μπορείς να περιμένεις να αδειάσει κάποιος ουρητήρας, ελπίζοντας να καταφέρεις να κατουρήσεις, όταν φτάσεις εκεί. Δυστυχώς, διαλέγω το δεύτερο. Μετά από 30 δευτερόλεπτα κατά τα οποία δεν φεύγει σταγόνα, με πιάνει πανικός και σιγά-σιγά παθαίνω κρίση, καθώς συνειδητοποιώ ότι δεν μου βγαίνουν με τίποτα. Στα γρήγορα, προσποιούμαι ότι την τινάζω, πλένω τα χέρια μου και βγαίνω ντροπαλά έξω.
Videos by VICE
Ανέκαθεν σιχαινόμουν τους ουρητήρες. Πάντα η κατάσταση καταλήγει όπως περιέγραψα, εκτός και αν έχω πιει επτά βότκες. Ως γκέι άνδρας δεν έχω σε γενικές γραμμές πρόβλημα με τα πέη –το αντίθετο θα έλεγα-, αλλά το να χρησιμοποιήσω ένα ουρητήριο και να κατουρήσω όρθιος είναι από τα δύο μεγαλύτερα μειονεκτήματα του να έχεις πέος. Στο σπίτι, το κάνω χαλαρά, πολλές φορές μάλιστα κάθομαι χαζεύοντας φαγητά στο Instagram. Αλλά μόλις μπω σε δημόσια τουαλέτα, βγαίνω όσο πιο γρήγορα μπορώ.
Τελικά, δεν είμαι ο μόνος που αντιπαθώ τους ουρητήρες. Ο James, 29 ετών, μου λέει ότι πριν από περίπου πέντε χρόνια, ξεκίνησε να παθαίνει τρακ στους ουρητήρες. «Δεν είχα θέμα ποτέ. Αλλά μια φορά μπλόκαρα άσχημα σε ένα ουρητήριο ενός φεστιβάλ, το οποίο ήταν εκτεθειμένο από παντού και ίσως να με επηρέασε», λέει. Ως προς το τι κάνει για να το αποφύγει, o James λέει ότι εξαρτάται από την περίπτωση: «Αν δεν έχει κόσμο, θα χρησιμοποιήσω το ουρητήριο. Αλλά αν υπάρχει και άλλος, θα μπω στην κλειστή τουαλέτα»
Είναι σύνηθες όσοι χρησιμοποιούν τους ουρητήρες να πηγαίνουν μακριά από άλλους άνδρες. Μάλιστα, ο διαδικτυακός προσομοιωτής ουρητηρίων urinalman.com είναι αφιερωμένος σε αυτό το στιγμιαίο δίλημμα. Ο προσομοιωτής έχει χρησιμοποιηθεί τρία εκατομμύρια φορές και δείχνει ότι οι περισσότεροι διαλέγουν τον ουρητήρα που είναι πιο μακριά από αυτούς που χρησιμοποιούνται.
Αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα. Ο Liam* σταμάτησε να χρησιμοποιεί τους ουρητήρες, όταν ένας ανώτερός του στη δουλειά κατουρούσε συνέχεια δίπλα του. «Υπάρχουν πέντε ουρητήρες στη δουλειά και ακόμη και αν πάω στον ακριανό, ένας διευθυντής πωλήσεων πάντα έρχεται και κατουράει δίπλα μου και μου πιάνει την κουβέντα. Είναι σαν παιχνίδι εξουσίας, σαν να με προκαλεί να νιώσω άβολα».
Ο Henry* επίσης προσπαθεί να αποφεύγει τους ουρητήρες, ξεχωρίζοντας μια άσχημη σχετική ανάμνηση: «Έμενα για πρώτη φορά στα πεθερικά μου. Είχα γνωρίσει τον μπαμπά της κοπέλας μου και ήθελα να του κάνω καλή εντύπωση. Μια μέρα, πήγαμε σινεμά. Μετά την ταινία καταλήξαμε να κατουράμε δίπλα-δίπλα, επειδή η ουρά ήταν μεγάλη και πηγαίναμε σε όποιον ουρητήρα άδειαζε. Δεν μπόρεσα να κατουρήσω και μέχρι σήμερα αναρωτιέμαι αν το πρόσεξε. Δεν έχω πάει ξανά σε ουρητήρα».
42,195 χλμ
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Rachel Hard, η παρούρηση ή «σύνδρομο ντροπαλής κύστης» είναι εξαιρετικά συνηθισμένο φαινόμενο στους άνδρες. Αναφέρεται στη δυσκολία ή στην αδυναμία να ουρήσεις παρουσία άλλων. Επηρεάζεται από το άγχος, που προκαλεί σύσφιξη του σφιγκτήρα μυ, εμποδίζοντας τη ροή των ούρων. «Όταν η ούρηση συνδυαστεί με μια κατάσταση που προκαλεί άγχος, το άτομο μπορεί να έχει ανήσυχες ή αρνητικές σκέψεις όσον αφορά την ούρηση, όπως “Δεν μπορώ να το κάνω” ή “Με κοιτάζουν και σκέφτονται ότι δεν είμαι φυσιολογικός”», εξηγεί. «Αυτές οι σκέψεις συχνά διακόπτουν τη ροή των ούρων και αυτή η δυσκολία ή ανικανότητα για ούρηση ενισχύεται».
Η ψυχοθεραπεύτρια Sally Barker συμφωνεί ότι το άγχος που σχετίζεται με την ούρηση είναι από τις πιο συνήθεις μορφές ανδρικού κοινωνικού άγχους. Το περιγράφει ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανδρικού τρόπου σκέψης «όλα ή τίποτα». «Οι άνδρες μερικές φορές αφήνουν μια εμπειρία μικρού άγχους ή αμηχανίας που αφορά τη δημόσια ούρηση να κυριεύσει τις σκέψεις τους, ώσπου νιώθουν τελείως μπλοκαρισμένοι και ξεχνάνε όλες τις περιστάσεις όπου δεν είχαν πρόβλημα».
Τόσο η Rachel όσο και η Sally, αναφέρουν ότι οι παιδικές αναμνήσεις από χρήση δημόσιας τουαλέτας –ιδίως κοντά σε μεγαλύτερους ξένους ή σε συγγενείς σε καταστάσεις που έμοιαζαν φοβιστικές– μπορεί να στοιχειώσουν τους άνδρες και στην ενήλικη ζωή τους. Εγώ σίγουρα θυμάμαι να είμαι αγοράκι και να μη θέλω να πάω μόνος στις τουαλέτες των αντρών, έτσι η μαμά μου συχνά με έπαιρνε μαζί της.
Ο Stephen*, άλλος ένας γκέι άνδρας με το ίδιο πρόβλημα, είχε μια ανάλογη εμπειρία. «Θυμάμαι ότι όταν μεγάλωσα αρκετά και έπρεπε να μπαίνω στις ανδρικές τουαλέτες μόνος μου, φοβόμουν», εξηγεί. «Όταν μεγάλωσα λίγο περισσότερο, μπορεί να ένιωθα και μια μικρή διέγερση, πράγμα που δημιουργούσε ντροπή και σύγχυση. Κάπως έτσι νιώθω και στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου, που μου ξυπνάει αναμνήσεις, επειδή μου θυμίζει τα σχολικά αποδυτήρια – αλλά εκεί τουλάχιστον δεν χρειάζεται να επιτελέσω κάποια σωματική λειτουργία».
Άλλοι γκέι άνδρες στους οποίους μίλησα συμμερίζονται την αμηχανία του Stephen για τους «ανδρικούς χώρους». Σύμφωνα με την LGBT+ σύμβουλο ταυτότητας Gina Battye, το άγχος που έχει σχέση με την ούρηση μπορεί να ενεργοποιήσει ψυχολογικές ανησυχίες που είναι συνήθεις σε γκέι άνδρες, όπως σκέψεις για τη σωματική δυσμορφία και τη σωματική οικειότητα. Μπορεί επίσης να ξυπνήσει παιδικές μνήμες ανασφάλειας και ανεπάρκειας. Η ντροπή που νιώθουν τα γκέι παιδιά, καθώς αντιστέκονται «στο να ζήσουν σε έναν ετερόφυλο κόσμο» μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονη στους «ανδρικούς χώρους», όπως οι τουαλέτες και τα αποδυτήρια. Αυτοί οι έμφυλοι χώροι δημιουργήθηκαν με την υπόθεση της ετεροφυλοφιλίας και η διαχείρισή τους προκαλεί αμηχανία.
Ο Jake*, γκέι με φοβία για τους ουρητήρες, περιγράφει την παράνοιά του ότι οι άλλοι θα καταλάβουν ότι είναι γκέι. «Ανησυχώ ότι οι στρέιτ άνδρες θα νομίσουν ότι κοιτάζω το πουλί τους, ακόμη και αν δεν ξέρουν ότι είμαι γκέι και δεν κοιτάζω», λέει. Ο Josh* χρησιμοποιεί τέτοιους ουρητήρες μόνο σε γκέι χώρους: «Συχνά το αποφεύγω στα στρέιτ μπαρ, ιδίως αν παίζει ποδόσφαιρο. Αλλά σε μεγάλους γκέι χώρους, μού είναι πιο εύκολο να χαλαρώσω, επειδή είναι ήδη αυτονόητο ότι είμαι γκέι».
Το να νιώθεις άβολα ως προς τη χρήση ουρητήρων είναι σύνηθες και όχι μόνο για τους γκέι. «Υπάρχει πάντα μια περίεργη ατμόσφαιρα, αν έχει κόσμο. Αν υπάρχει μόνο ένας ελεύθερος ουρητήρας και υπάρχει ουρά, τις περισσότερες φορές οι άνδρες διστάζουν ή περιμένουν, για να μπουν στην κλειστή τουαλέτα», εξηγεί ο Matt*. «Κάποιοι είναι τολμηροί και κατουράνε παντού, αλλά εμένα το κλίμα με επηρεάζει. Αν δεν νιώθω άνετα, μπορεί να με πιάσει ανασφάλεια, αλλά αν νιώθω στα νερά μου, κατουράω δίπλα σε οποιονδήποτε».
Επειδή συχνά οι άνδρες ντροπιάζονται, αν φαίνονται ευάλωτοι, είναι δύσκολο να συζητάνε τις ανασφάλειές τους. Τα αγόρια ήδη ξέρουν καλά την πίεση του να είναι «θαρραλέα», όταν μπαίνουν στις τουαλέτες των μεγάλων. Η σύμβουλος αυτοπεποίθησης Lisa Phillips εξηγεί ότι οι ουρητήρες -και η δυνητική αποτυχία «απόδοσης»- ενέχουν «ένα ρίσκο εξευτελισμού, όταν το άτομο ήδη νιώθει εσωτερικά ντροπή».
Η Phillips λέει ότι η ντροπή που έχουμε νιώσει ως παιδιά μας ακολουθεί. Ο Prakash* θυμάται σχετικά πειράγματα για την κουλτούρα του. «Μεγάλωσα με την κουλτούρα της νότιας Ασίας, όπου κατουράς καθιστός ή ανακούρκουδα», εξηγεί. «Δεν το σκέφτηκα ποτέ, μέχρι που μετακόμισα στο Ηνωμένο Βασίλειο και οι φίλοι μου ξεκίνησαν να με κοροϊδεύουν, επειδή νόμιζαν ότι πάντα πήγαινα για χέσιμο. Ως ενήλικας, εκτός και αν κατουριέμαι τρομερά, δεν μπορώ να κατουρήσω όρθιος – μου φαίνεται αφύσικο». Ως ο μόνος Εβραίος στην τάξη του, τον Jonathan* τον κορόιδευαν, επειδή είχε περιτομή. «Το ανακάλυψαν, όταν χρησιμοποίησα για πρώτη φορά έναν ουρητήρα. Είχα κατεβάσει εντελώς το παντελόνι μου μέχρι κάτω και με κορόιδεψαν γι’ αυτό. Αλλά μετά πρόσεξαν πώς ήταν το πουλί μου. Από τότε ξεκίνησα να χρησιμοποιώ την κλειστή τουαλέτα».
Οι άνδρες δυσκολεύονται με τους ουρητήρες για πολλούς λόγους, αλλά ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται είναι ότι υπήρξε μια στιγμή που ένιωσαν άβολα και αμήχανα. Δεν είναι παράλογο -δεδομένου ότι το πέος συχνά αναφέρεται ως «ο ανδρισμός μας»- που η ανικανότητα να ουρήσεις δημόσια προκαλεί άγχος. Οι ουρητήρες και οι δημόσιες τουαλέτες είναι ένας χώρος όπου η επιτέλεση του ανδρισμού –στην οποία όλοι επιδιδόμαστε με διαφορετικούς τρόπους– μπορεί να είναι δύσκολο να συμφιλιωθεί με συναισθήματα που συνδέονται με την ανατροφή μας, τη σεξουαλικότητά μας, την κουλτούρα ή την επιθυμία για προσωπικό χώρο.
Οι άνδρες –και όσοι ντρεπόμαστε να κατουρήσουμε σε ουρητήρια και οι υπόλοιποι – πρέπει να συνεχίσουμε να μιλάμε για εκείνα τα πράγματα στη ζωή που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα. Αλλά, κατούρημα σε ουρητήρες; Εγώ; Με την καμία.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Ο WΔLF Είναι Εδώ και Έχει Σκοπό να Πάει την Trap Ένα Επίπεδο πιο Πάνω
Plus-Size Άνθρωποι Αποκαλύπτουν τις Διακρίσεις που Γίνονται εις Βάρος τους στη Δουλειά
