Οι Ισλανδοί Εκτός από Μπάλα Ξέρουν κι από Μουσική

Χθες το βράδυ, οι Άγγλοι έζησαν ακόμη ένα ποδοσφαιρικό βατερλό από αυτά που μας συνηθίζουν εδώ και χρόνια. Συγκεκριμένα, ένα μάτσο Ισλανδοί έστειλαν τα «λιοντάρια» ντροπιασμένα σπίτια τους και εμάς, τους αγνούς υποστηρικτές της εθνικής Αγγλίας, στον «κουβά». Δικαιολογημένα λοιπόν, μιας και πρόκειται για τη μεγαλύτερη φετινή ποδοσφαιρική έκπληξη, τα social media πήραν φωτιά και το δούλεμα στους Άγγλους συνεχίστηκε όλο το βράδυ. Όπως καταλαβαίνετε, οι ατάκες που σχετίζονταν με το Brexit είχαν τη τιμητική τους. Οι περισσότεροι, όμως, προτίμησαν να κάνουν χαβαλέ εις βάρος του Wayne Rooney και της παρέας του, και όχι να αποδώσουν τα εύσημα στους Ισλανδούς. Αυτή η αδικία όμως τελειώνει εδώ και τώρα. Αφού λοιπόν η εθνική ομάδα μιας χώρας με 323.000 κατοίκους, το 10% των οποίων βρίσκονται στη Γαλλία για να παρακολουθήσουν το Euro (do the math), κατάφερε να αποκλείσει τους ψωνισμένους και καλοπληρωμένους Άγγλους, αξίζει τον κόπο ένα -κάπως- σχετικό αφιέρωμα.

Δεν έχει όμως κάποιο νόημα να μιλήσουμε για τα ποδοσφαιρικά. Οι σχετικές αναλύσεις έγιναν από τις αρμόδιες αθλητικές εκπομπές, που σίγουρα ανέλυσαν φάσεις και στατιστικά μέχρι αηδίας. Οι Ισλανδοί φίλοι μας δείχνουν να τα πηγαίνουν μια χαρά στη μία από τις μεγάλες αγάπες των Άγγλων, δηλαδή το ποδόσφαιρο. Θα είχε λοιπόν ενδιαφέρον να δούμε αν τα πηγαίνουν το ίδιο καλά και σε μια εξίσου μεγάλη αγάπη των χθεσινών αντιπάλων τους, τη μουσική. Ιδού λοιπόν κάποιοι από τους πιο γαμάτους Ισλανδούς καλλιτέχνες, οι οποίοι θα μπορούσαν να κοντράρουν τους αντίστοιχους, Βρετανούς, συναδέλφους τους στα ίσα.

Αγαπημένη του ελληνικού κοινού και μία από τις πιο ιδιόρρυθμες performer εκεί έξω. Ξεκίνησε την καριέρα της στους Sugarcubes, μια alternative μπάντα που δραστηριοποιήθηκε από το 1986 μέχρι το 1992. Έναν χρόνο μετά τη διάλυση του γκρουπ, αποφάσισε να συνεχίσει ως solo καλλιτέχνις και έκτοτε, έχει καταφέρει να αναγνωριστεί παγκοσμίως. Το δυνατό της σημείο είναι η πραγματικά ξεχωριστή της φωνή αλλά και οι αλλοπρόσαλλες -με καλό τρόπο- συνθέσεις της. Το 2004 εμφανίστηκε ζωντανά στη τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, αποτελώντας μια όαση ανάμεσα σε κάτι Datsun με καρπούζια και το υπόλοιπο χωριάτικο πανηγύρι που είχαμε στήσει. Τo 1996, ένας τύπος ονόματι Ricardo Lopez, προσπάθησε να τη σκοτώσει, στέλνοντας σπίτι της ένα φάκελο με μια μικρή βόμβα. Αφού ταχυδρόμησε το πακέτο, κινηματογράφησε τον εαυτό του να λέει τους λόγους που την ήθελε νεκρή (ουσιαστικά, το γεγονός πως η Björk είχε σχέση με τον Goldie) και στη συνέχεια, τίναξε τα μυαλά του στον αέρα με ένα περίστροφο. Ευτυχώς, η αστυνομία είδε εγκαίρως το βίντεο και το αγαπημένο μας μουσικό ξωτικό δεν έπαθε τίποτα.

Δεν έχει περάσει ούτε μήνας από την ημέρα που οι Sigur Rós εμφανίστηκαν στην Αθήνα με το κοινό να τους αποθεώνει. Οι post rockers από το υπέροχο Reykjavík, είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να ακούσεις ό,τι αφορά ατο συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα. Όντας ενεργοί εδώ και 22 χρόνια, έχουν δημιουργήσει τη δική τους «σχολή» και τα live τους αποτελούν μια οπτικοακουστική εμπειρία ζωής. Ακόμα και αν δεν σου αρέσει το συγκεκριμένο είδος, είμαι σίγουρος πως αν τους πετύχεις κάπου ζωντανά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μαγευτείς από αυτό που θα δεις και θα ακούσεις.

Την ακούγαμε για δύο χρόνια σχεδόν κάθε μέρα στη τηλεόραση, μιας και το κομμάτι της Jungle Drum έπαιζε σε μία διαφήμιση (δεν θυμάμαι ποια). Υπήρξε πρώην μέλος των Gus Gus και οι φίλοι του Lord of the Rings ίσως να τη γνωρίζουν επειδή ερμήνευσε το Gollum's Song. Ένα τραγούδι που συμπεριλήφθηκε στο soundtrack του δεύτερου μέρους (The Two Towers) της επικής τριλογίας ταινιών του Peter Jackson. Το συγκεκριμένο κομμάτι προορίζονταν για τη Björk, όμως λόγω της προχωρημένης εγκυμοσύνης της δεν κατάφερε να μπει στο στούντιο κι έτσι τη θέση της πίσω από το μικρόφωνο πήρε η όμορφη Emilíana.

Απλά, τους αγαπώ. Πρόκειται για μία electro pop μπάντα από τη λεβεντομάνα πόλη του Reykjavík (όλοι από εκεί είναι ούτως ή άλλως) που κάνει και γαμώ τα live. Το 2010, ο Ισλανδός σκηνοθέτης Árni Sveinsson αποφάσισε να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ γύρω από ένα πάρτι με live μουσική που διοργάνωνε ο Árni Rúnar Hlöðversson, των FM Belfast, στην αυλή του. Υποθετικά, θα ήταν μια μικρή συνάθροιση ανθρώπων της σκηνής οι οποίοι θα έπιναν μπυρίτσες και θα παρακολουθούσαν ζωντανά κάποιες από τις πιο γνωστές τοπικές μπάντες. Τελικά, τα νέα μαθεύτηκαν σε όλη τη γειτονιά και, έτσι, η όλη φάση κατέληξε σε ένα επικό πάρτι. Η ταινία ονομάζεται Backyard και στην Ελλάδα παίχτηκε στις «Νύχτες Πρεμιέρας». Αν τη βρείτε κάπως να τη δείτε, αξίζει τον κόπο.

Τους έμαθα μέσω του Backyard και τους ερωτεύτηκα. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε αυτή την underground μίξη από pop, indie και ολίγον funk. Ούτε στα πολύχρωμα ρούχα τους.

Κάποτε «έλιωνα» τις κυκλοφορίες των múm στο cd player μου. Μου λείπει η εποχή που η folktronica ήταν «της μόδας» και όλοι γουστάραμε αυτές τις μπάντες που έπαιζαν αυτό το είδος χαλαρωτικής, ηλεκτρονικής μουσικής που ακουγόταν σαν ηχητικό φάρμακο για το κυριακάτικο hangover. Ίσως κάποια μέρα να επιστρέψει αυτή η φάση στο προσκήνιο.

Περισσότερα από το VICE Η Γενιά των Millennials Προτιμά να «Σαπίζει» στους Καναπέδες απ' το να Βγαίνει Έξω

Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο: Σταματάει από την Εθνική Αργεντινής ο Λιονέλ Μέσι

Σεξ, Κουνούπια και Καραόκε: Η Ζωή μου ως Ομαδάρχης σε μια Ελληνική Κατασκήνωση