Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Ζούμε περίεργες μέρες όσον αφορά το μετρό. Δεν μιλάω φυσικά για τις συχνές απεργίες, αλλά για το γεγονός πως υπάρχουν άνθρωποι που τον παίζουν, χουφτώνουν κοπέλες ή τρίβονται σε γυναίκες εκεί μέσα (και όχι μόνο στο συγκεκριμένο μέσο).

Νομίζω, πως έχει έρθει η ώρα να κάνουμε μια αναδρομή στους σωστούς τρόπους συμπεριφοράς στο μετρό. Αρχικά, δεν τον παίζουμε. Ούτε για λίγο. Ξέρω πως πιθανότατα το αφεντικό σου σε έχει ξεσκίσει και πως ήθελε να έχεις έτοιμο εκείνο το σημαντικό έγγραφο (πάντα είχα την εντύπωση πως όλες οι δουλειές, πέραν της δικής μου, αποτελούνται από σημαντικά έγγραφα), πως πρόλαβες με πολύ κόπο να το τελειώσεις και πως βγήκε τέλειο. Είσαι λοιπόν στο μετρό, έχεις ξεχάσει το βιβλίο σου σπίτι και λες στον εαυτό σου, «τόσο κακό είναι να ξεγλιστρήσει λίγο το ένα μου χέρι και να μπει στο παντελόνι μου με σκοπό να έρθω σε έναν μοναχικό οργασμό;». Έτσι, για να φύγει η ένταση της ημέρας. «Είναι τόσο κακό να το κάνω αν το καλύψω με ένα free press που πήρα στην είσοδο;».

Ε, είμαι λοιπόν εδώ για να σου πω πως, ναι, είναι πραγματικά κακό. Πολύ κακό.

Φαίνεται πως πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον κανόνα περί αυνανισμού στο μετρό. Είναι από αυτούς τους άγραφους κανόνες, που απλά δεν τους βλέπεις πουθενά αλλά όλοι τους ξέρουμε. Για να δούμε όμως, τι άλλο κάνουμε λάθος στο μετρό;

Πάντα αναρωτιέμαι σχετικά με το ψυχολογικό προφίλ αυτών των ανθρώπων, ειδικά όταν πέφτω ξαφνικά πάνω τους. Αυτή η ομάδα ανθρώπων αποτελείται από τύπους που περπατάνε αργά και τους ηλίθιους. Είναι οι ίδιοι που κάθονται και χαζεύουν ακριβώς στην είσοδο ενός μαγαζιού χωρίς να είναι σίγουροι αν θέλουν να μπουν μέσα ή όχι. Από που έρχονται αυτοί οι άνθρωποι; Η αίσθηση τους, όσον αφορά τον χώρο φαίνεται να αγνοείται.

Η βασική ιδέα του να χρησιμοποιείς το μετρό είναι πως πρέπει και εσύ, όπως τα τρένα, να κινείσαι γρήγορα και με ακρίβεια. Όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει αυτούς τους κανόνες, θα πρέπει να τιμωρείται με δημόσιο κάψιμο εισιτηρίου και να μην του επιτρέπεται η είσοδος στο μετρό για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Μιλάω για εσένα, που πας πιο αργά και από την επανάληψη. Εσένα και τους τουρίστες, που επειδή κάνουν διακοπές δεν σκέφτονται τους άλλους.

Αγαπητές έγκυες, τρέφω απέραντο σεβασμό προς το πρόσωπο σας. Βρίσκεστε σε μια όμορφη περίοδο της ζωής σας, μέσα στην κοιλιά σας, ουσιαστικά, δημιουργείτε μια νέα ζωή, έναν άνθρωπο. Όμως, είναι Δευτέρα πρωί και έχω ένα τρελό hangover και δεν θέλω να κουνηθώ από την θέση μου. Βασικά, θέλω να μείνω έτσι όπως είμαι, φορώντας τα γυαλιά μου, δίχως να κουνηθεί ούτε ένα μικρό μέρος του σώματος μου, πίνοντας έναν χυμό. Αν δεν ακολουθήσω αυτή τη διαδικασία, πιθανότατα θα πεθάνω.

Μια έγκυος γυναίκα, βρίσκεται στην κορυφή της ιεραρχίας όσον αφορά τις θέσεις. Πάντα κερδίζουν σε αυτό το παιχνίδι. Όμως και οι άνθρωποι που ακόμη έχουν στο σώμα τους μεγάλες ποσότητες αλκοόλ ή ναρκωτικών, χρειάζονται ειδική μεταχείριση κατά την ταπεινή μου άποψη.

Ουσιαστικά η ιεραρχία των θέσεων έχει ως εξής: έγκυες> γέροι που φαίνονται λες και θα πεθάνουν σύντομα> οι υπόλοιποι γέροι > άνθρωποι με πολλές σακούλες. Τι γίνεται όμως με όσους έχουν hangover ή με τους τεμπέληδες; Τι γίνεται με όσους έπαιξαν μπάλα μετά από πολύ καιρό και πονάνε τα πόδια τους;

Αγαπητό μετρό. αν δεν φτιάξεις ειδικό βαγόνι για όσους έχουν hungover, που να παίζει από τα ηχεία ήχους της φύσης ή απαλή μουσικούλα, εγώ δεν πρόκειται να δώσω τη θέση μου σε έγκυο. Εκτός και αν είναι έτοιμη να γεννήσει μπροστά στα μάτια μου.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αν κοιμάσαι επίτηδες στο μετρό, είσαι μαλάκας. Αν, από την άλλη, σε παίρνει ο ύπνος κατά λάθος, τότε πιθανότατα θα σου κλέψουν το κινητό ή το πορτοφόλι κάπου στις τελευταίες στάσεις.

Έχεις πιαστεί ποτέ στην πόρτα του μετρό; Αν σου έχει τύχει, τότε πιθανότατα και εσύ άρχισες να σκέφτεσαι αν έχεις κάνει όσα θα ήθελες στη ζωή σου και αν αυτή, γενικότερα, έχει κάποιο νόημα.

Χιλιάδες άνθρωποι, που κάθονται με τα κινητά στο χέρι, σε βρίζουν επειδή η ανικανότητα σου στο να βγεις σαν άνθρωπος από μία πόρτα, έχει γονατίσει ένα ζωτικό όργανο της μεγαλύτερης πόλης της χώρας. Σκέψου λίγο τη ζωή σου. Είσαι τόσο κακός στο να βγαίνεις από μια πόρτα, που κοντεύει να θεωρηθεί εγκληματική ενέργεια.

Οι μόνοι άνθρωποι που σε κοιτάνε μέσα στα μάτια στο μετρό, είναι οι φυγάδες-εγκληματίες και οι Αυστραλοί.

Το να φλερτάρεις στο μετρό είναι περίπου σαν να φλερτάρεις με κάποιον που είναι στην τουαλέτα. Βασικά, μπορεί να έχει επιτυχία αλλά ουσιαστικά, ενοχλείς, παριστάνοντας τον Μπραντ Πιτ, κάποιον που εκείνη την ώρα βρίσκεται εκεί από ανάγκη ενώ πιθανότατα πάει να κάνει κάτι σημαντικό. Πριν λοιπόν μιλήσεις σε κάποιον στο μετρό, ρώτα τον εαυτό σου. Θα του την έπεφτες αν εκείνη την ώρα αυτός έχεζε; Αν η απάντηση είναι ναι, τότε πήγαινε κατευθείαν στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα και παραδώσου.

Θα μου πεις, «μα, το να πίνεις στο μετρό απαγορεύεται». Ναι, απαγορεύεται για τους φοβιτσιάρηδες. Για όποιον έχει όρεξη, μπορεί να βάλει κρασάκι, βότκα ή τζιν σε ένα μπουκάλι νερό και έτσι, το πάρτι συνεχίζεται. Βέβαια, στον ηλεκτρικό, δεν χρειάζεται καν να το κρύψεις. Δεν λέω πως το μετρό θα πρέπει να γίνει μπαρ, όμως γιατί να μην πιεις κάποια pre-drinks στην πορεία σου από το Ελληνικό στο Κεραμεικό; Όταν μάλιστα, πρέπει να αλλάξεις και γραμμή; Δεν έχουμε λεφτά να πίνουμε όσα ποτά θέλουμε έξω πλέον και η κυβέρνηση πρέπει να δείξει κατανόηση.

Δεν είναι και τόσο κακό να ξερνάς στο μετρό. Όλοι έχουμε πιει λίγο παραπάνω και έχουμε βρεθεί να τρώμε τον ζεστό αέρα, που έρχεται από τα τούνελ του μετρό, στη μούρη ενώ μετά, μέσα στον συρμό, κινούμαστε με τους ρυθμούς του τρένου δεξιά και αριστερά. Το σουβλάκι που φάγαμε για να στρώσουμε αρχίζει να κάνει κύκλους στο στομάχι μας, οπότε, απλά ξερνάμε. Ξεράστε ελεύθερα, στην τσάντα σας ή τα χέρια σας και μετά σηκώστε το βλέμμα σας και κοιτάξτε τον άνθρωπο που κάθεται απέναντι σας και χαμογελάστε. Γιατί, στο κάτω κάτω της γραφής είμαστε όλοι άνθρωποι. Όλοι δεν έχουμε αισθανθεί κάποια στιγμή την ανάγκη να κάνουμε εμετό στο μετρό;

Βασικά, κάποιος πέθανε και όλες οι δουλειές που τρέχεις να προλάβεις δεν έχουν και τόση σημασία πια. Οπότε, κάθεσαι εκεί, χαζεύεις το free press που έχεις στα χέρια σου προσπαθώντας να αποφύγεις βλέμματα με άλλους επιβάτες οι οποίοι μπορεί και να παραπονιούνται. Κάτσε και διάβασε αυτό που διάβαζες και μην γίνεις ο μαλάκας που είχα δίπλα μου σε μια τέτοια περίπτωση, ο οποίος φόραγε ένα καλό κουστούμι και έλεγε δυνατά τη λέξη «εγωιστής, εγωιστής, εγωιστής».

Όταν προσπαθείς να συζητήσεις με έναν φίλο σου που κρεμιέται από τα κάγκελα και ο οποίος μιλάει τόσο δυνατά που καλύπτει τον θόρυβο της μηχανής και σε ρωτάει σχετικά με τα σχέδια σου για το Σαββατοκύριακο. Αλλά ακόμα χειρότερα, όταν προσπαθείς να πιάσεις κουβέντα με έναν τύπο που δεν είναι καν φίλος σου, αλλά, ίσως κάποιος από τη δουλειά με τον οποίο λέτε μόνο καλημέρα και τώρα, στο μετρό, καταλαβαίνεις πως ζείτε στην ίδια περιοχή και κατεβαίνετε στην ίδια στάση. «Ναι, και εσύ Άλιμο κατεβαίνεις; Που μένεις στον Άλιμο; Α, ναι, τον ξέρω αυτόν τον δρόμο».

Όχι. Μην το κάνεις αυτό. Το μετρό δεν είναι μέρος για να κάνεις δημόσιες σχέσεις ή κουβέντα. Το μετρό είναι ένα μέρος που απαιτεί ησυχία. Απόλυτη ησυχία.

Νομίζεις πως είσαι γαμάτος ε; Νομίζεις πως είσαι ο αρχηγός της ισορροπίας και πως μπορείς να μείνεις όρθιος ότι και να γίνει; Προσπάθησε να μείνεις όρθιος στο μετρό λοιπόν. Ή απλώς, χάζεψε τους υπόλοιπους που αποτυγχάνουν. Δες τους, εκεί, με μια τσάντα ανάμεσα στα τρεμάμενα γόνατα τους, να προσπαθούν να πιαστούν από μία, ή περισσότερες, χειρολαβές και να αστοχούν. Το τρένο να ξεκινά απότομα και αυτοί να πέφτουν με το κεφάλι πάνω στο πουλί του ανθρώπου που βρίσκεται μπροστά τους.

Κάποιες φορές, ο χάρτης, άλλα λέει και άλλα εννοεί. Για παράδειγμα, η στάση Αγία Παρασκευή, είναι πιο κοντά στο Χαλάνδρι από αυτή του Χαλανδρίου…

…Ψυχεδέλεια.

Καφέ, στο χρώμα του χώματος, παλτό, στυλό στη κωλότσεπη, φακοί στα γυαλιά που αλλάζουν χρώμα ανάλογα με το πόσο ήλιο έχει, περίεργο κούρεμα, ροζ φλεβίτσες στην μύτη απλώς.Στέκεται εκεί, φορώντας αυτά τα κλασικά κίτρινα μποτάκια τα οποία έχουν λερωθεί από μικρές σταγονίτσες (μάλλον από κατούρημα), ακριβώς στο ίδιο σημείο που στεκόταν πάντα και οι πόρτες ανοίγουν με τον χαρακτηριστικό ήχο, κςςςςςςς. Κοίτα τον, είναι ο μελλοντικός σου εαυτός. Μην τον πλησιάσεις, επειδή θα γίνεις και εσύ σαν αυτόν.

Κάποια μέρα, θα τα καταφέρεις. Θα μάθεις ποιο δρομολόγιο σε συμφέρει και σε ποιο σημείο του τρένου πρέπει να κάθεσαι για να είσαι άνετα. Θα βρεις τρόπους να φτάνεις πιο εύκολα στον προορισμό σου και θα βρεις το θάρρος να την «πεις» στον τύπο που κάθεται στα αριστερά των κυλιόμενων και εμποδίζει όλους του υπόλοιπους που βιάζονται και τότε, θα είσαι ο ένας και μοναδικός. Θα πιεις τις ποτάρες σου και με περίσσιο θάρρος θα πας και θα ξεράσεις πάνω στα σανδάλια των τουριστών και δεν θα σε νοιάζει.

Ξέρεις γιατί;

Επειδή θα είσαι πλέον, ο βασιλιάς του μετρό.

Περισσότερα από το VICE

Η Ναταλία Ρασούλη Έχει Πάρει τα πιο Απειλητικά Μηνύματα από «Χρυσαυγίτες, Νταλαριστές και Σφακιανακιστές»

Το 20% των Γκέι Ανδρών Αποφεύγει το Σεξ Εξαιτίας του Body Shaming

Τα Θύματα Ενδοοικογενειακής Βίας που Καλύπτουν τα Σημάδια τους με Τατουάζ