To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.To να διευθύνεις ένα κλαμπ είναι ιδιαιτέρως αγχωτικό, πόσο μάλλον αν το κλαμπ βρίσκεται στη μέση μιας εμπόλεμης ζώνης όπου απαγορεύεται το αλκοόλ. Από το 2004 έως το 2008 ο Marc Victor «έτρεξε» το L'Atmosphere στην Καμπούλ, το διαβόητο ταρατσάτο pool bar/club που πλημμύριζε από δημοσιογράφους, εργαζόμενους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, διπλωμάτες, φιλάνθρωπους, κατασκόπους, εργολάβους και μισθοφόρους. Όπως το περιέγραψε ένας δημοσιογράφος του VICE: «Φαντάσου αν το μπαρ από το Star Wars ήταν αληθινό».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το 2008, με τα στέκια των δυτικών να γίνονται ολοένα και πιο συχνά στόχοι τρομοκρατικών επιθέσεων, ο Marc πούλησε το μαγαζί και επέστρεψε στο Παρίσι, όπου και αποφάσισε να γράψει για το εγχείρημά του. Το αποτέλεσμα είναι το Kabul Kitchen, μια κωμωδία βασισμένη στην περίοδο της ζωής του κατά την οποία «έτρεχε» το L'Atmosphere.Συναντάω τον Marc σε μια λιθόστρωτη αυλή, έξω από το διαμέρισμά του στο Παρίσι. Επικρατεί απόλυτη ηρεμία, σαν να έχει βγει από καρτ ποστάλ. Με οδηγεί στο εσωτερικό του διαμερίσματός του και παρατηρώ ότι είναι τελείως άδειο. Το υπνοδωμάτιο έχει μόνο ένα κρεβάτι, το σαλόνι έναν απλό καναπέ και μόνο. Δεν υπάρχουν εικόνες, αντικείμενα, πράγματα. Μου δίνει μια κούπα με λίγο νερό. «Είναι δύσκολο να βρεις ήσυχο μέρος μέσα στο Παρίσι», μου λέει. Καθώς συζητάμε για την απίστευτη ζωή του, γίνεται ξεκάθαρο γιατί ο Marc επιζητεί πλέον την ηρεμία.
Το μπαρ στο L' Atmosphere.
VICE: Γεια σου, Marc. Λοιπόν, πώς κατέληξες να ανοίξεις κλαμπ στην Καμπούλ; Marc Victor: Ποτέ δεν είχα σχέδιο να στήσω μπαρ. Δημοσιογράφος ήμουν. Ξεκίνησα ως κριτικός θεάτρου και πήγα να δουλέψω στην Καμπότζη για 6 χρόνια για τον γαλλικό ραδιοσταθμό RFI. Όταν επέστρεψα στο Παρίσι βαριόμουν φρικτά. Το 2002, λοιπόν, όταν έπεσαν οι Ταλιμπάν, αποφάσισα να πάω στο Αφγανιστάν για να δουλέψω για μια ΜΚΟ που εκπαίδευε δημοσιογράφους εκεί. Όταν ολοκληρώθηκε αυτό το project μετά από μερικά χρόνια, ήθελα να μείνω. Οι φίλοι μου έλεγαν συνεχώς ότι δεν υπήρχαν μέρη για να βγεις στην Καμπούλ, οπότε μου ήρθε η ιδέα έτσι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γίνονταν πάρτι στην περιοχή εκείνη την περίοδο;
Η κοινότητα των δυτικών ήταν νεαρής ηλικίας. Οι περισσότεροι ήταν ανάμεσα σε 20 και 40 ετών και ελεύθεροι. Ήταν σαν campus πανεπιστημίου. Τα παιδιά αυτά δούλευαν σκληρά, είχαν αγχωτικές εργασίες και ήθελαν να παρτάρουν σκληρά. Πριν ανοίξω το μαγαζί στήνονταν πάρτι σε γραφεία ΜΚΟ όπως η UNICEF και καμιά φορά γίνονταν τρελά πάρτι στην αμερικανική πρεσβεία, ειδικά όταν ήταν εκεί διάφοροι εργολάβοι. Αλλά όταν άνοιξε το L'Atmosphere άρχισαν να έρχονται στο μπαρ. Η Πέμπτη ήταν πάντα «σκληρή» νύχτα, γιατί οι περισσότεροι δεν δούλευαν την Παρασκευή.Φαντάζομαι ότι όταν ζεις σε τόσο επικίνδυνη περιοχή θες να πας κάπου για να ξεδώσεις.
Ακριβώς. Γι' αυτό άλλωστε φτιάξαμε και πισίνα. Βασικά μας πήρε κάποιο χρόνο γιατί κανείς από τους μάστορες εκεί στην Καμπούλ δεν είχε ξαναδεί πισίνα και όταν προσπάθησα να τους το εξηγήσω, απλώς σκάψανε μια τρύπα και τη γέμισαν με νερό. Αλλά εγώ ήθελα να δημιουργήσω μια όαση.
Στην τηλεοπτική σειρά όλοι πίνουν, πηδιούνται και παίρνουν ναρκωτικά λες και έπρεπε να παρτάρουν κάθε βράδυ επειδή μπορεί να ήταν και το τελευταίο τους. Ήταν όντως έτσι;
Κάθε φορά που έφτανε ένα νεαρό ζευγάρι στην Καμπούλ βάζαμε στοίχημα σχετικά με το πότε θα χώριζαν. Κατά 99% χώριζαν. Υπάρχει μια μόνιμη, υποβόσκουσα ένταση όταν ζεις σε μια εμπόλεμη ζώνη. Δεν ξέρεις τι θα γίνει από τη μια ημέρα στην άλλη. Αυτό, όπως είναι φυσικό, επηρεάζει πολύ τις σχέσεις. Όλοι οι εργαζόμενοι των ΜΚΟ πηδιόντουσαν μεταξύ τους, και γινόταν ακόμα πιο πολύπλοκο μιας και έμεναν όλοι στους ίδιους κοιτώνες. Το να βρεις δηλαδή μέρος για να πηδηχτείς ήταν δύσκολο. Δούλευαν μαζί, ζούσαν μαζί, πάρταραν μαζί, κοιμόντουσαν μαζί. Ήταν μια έντονη κατάσταση και χρειάζονταν έναν τρόπο για να ξεδίνουν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πώς τρέχεις ένα μπαρ σε μια χώρα όπου το αλκοόλ απαγορεύεται;
Η ζωή μου έγινε ένας αέναος αγώνας για να βρω αλκοόλ. Είναι πιο εύκολο να βρεις ναρκωτικά στο Αφγανιστάν παρά ποτά. Όταν πρωτοέφτασα, υπήρχαν καταστήματα που πουλούσαν αλκοόλ σε δυτικούς. Όταν όμως αυτά έκλεισαν, έπρεπε να πηγαίνω στις στρατιωτικές βάσεις και να αγοράζω αλκοόλ από τον στρατό. Όταν τους τελείωνε, έπρεπε να το αγοράζω στη μαύρη αγορά, το οποίο στοίχιζε μια περιουσία, ενώ επιπλέον δεν ήξερες και τι αγόραζες. Εν συνεχεία έπρεπε να επιστρέφω στο μπαρ με τα ποτά χωρίς να με πιάσει η αστυνομία του Αφγανιστάν. Αν με έπιαναν, με πήγαιναν στο τμήμα και έπρεπε να τους δωροδοκήσω με λεφτά ή ποτά. Ήταν πάντα μια μάχη. Κανείς δεν μπορούσε να φύγει από το μαγαζί σε κατάσταση μέθης γιατί υπήρχε ο κίνδυνος σύλληψης. Εν τω μεταξύ, αν κάποιος Αφγανός έπινε στο μαγαζί μου και τον έπιαναν οι αστυνομικοί, θα μας έκλειναν.Πώς σταματάς κάποιον από το να μεθάει στο μαγαζί σου;
Με δυσκολία. Ο τύπος στον οποίο πούλησα την επιχείρηση όταν έφυγα το 2008 κατέληξε στη φυλακή. Υπήρχαν κάποιες περίοδοι που οι αφγανικές δυνάμεις γίνονταν πιο αυστηρές, ως επίδειξη δύναμης. Έκαναν έφοδο στο μαγαζί, κατέσχεσαν όλα τα ποτά και τον έριξαν στη φυλακή για μερικές ημέρες. Ο Karzai ήθελε να δείξει τη δύναμή του. Ότι αυτός όριζε τους νόμους, όχι οι δυτικοί.
Γι' αυτό παράτησες την επιχείρηση;
Έξι χρόνια στην Καμπούλ με εξουθένωσαν. Μέχρι το 2006 η κατάσταση δεν ήταν τόσο άσχημη για τους πολίτες και τους ξένους, μια και οι συγκρούσεις ήταν μεταξύ του στρατού και των Ταλιμπάν. Μετά όμως άρχισαν οι απαγωγές και οι επιθέσεις αυτοκτονίας. Το 2008 έγινε μια επίθεση αυτοκτονίας στο ξενοδοχείο Serana, κατά την οποία σκοτώθηκαν έξι άνθρωποι. Ήταν μια ξεκάθαρη επίθεση προς τους ξένους της πόλης. Έκλεισα το μαγαζί για έναν μήνα και αποφάσισα να φύγω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πρέπει να ήταν δύσκολο να προστατέψεις του πελάτες σου.
Στην αρχή ήταν εντάξει. Αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια και η κατάσταση μεταξύ Αφγανών και ξένων γινόταν όλο και πιο δύσκολη, χρειαζόμουν όλο και περισσότερη ασφάλεια. Στο τέλος είχαμε έξι ένοπλους φρουρούς, οχυρώματα, πολλαπλές πόρτες ασφαλείας και ανιχνευτές μετάλλων. Έγινε σχεδόν αδύνατο να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια του μαγαζιού και των πελατών. Ένα σκηνικό το 2006 ήταν αυτό που με έκανε να αρχίσω να εξετάζω τη φυγή μου. Μια ομάδα Αμερικανών στρατιωτών, οι οποίοι λέγεται πως ήταν μεθυσμένοι, δημιούργησε ένα μεγάλο αυτοκινητικό ατύχημα οδηγώντας ένα στρατιωτικό όχημα. Μια ομάδα Αφγανών τους περικύκλωσε και άρχισε να πετάει πέτρες. Η αντίδραση των στρατιωτών ήταν να απαντήσουν με πυροβολισμούς. Η κατάσταση εξελίχτηκε σε μια μεγάλη ταραχή, με τους ντόπιους να θέλουν να σκοτώσουν όλους τους ξένους της πόλης. Την ώρα που γίνονταν όλα αυτά εγώ είχα βγει για να αγοράσω ποτά για το μαγαζί. Με σταμάτησε η αστυνομία να οδηγάω ένα φορτηγάκι γεμάτο παράνομο αλκοόλ. Όλοι οι ξένοι της πόλης είχαν φύγει και επικρατούσε χάος. Κινδυνεύαμε όλοι. Οι γείτονές μας εντέλει έσωσαν τους πελάτες μας τοποθετώντας μια σκάλα για να σκαρφαλώσουν τον τοίχο του μαγαζιού και εν συνεχεία τους έκρυψαν στα σπίτια τους.Πώς αντιμετώπιζε η τοπική κοινότητα το μαγαζί; Είχες ένα μπαρ με πισίνα στο οποίο σύχναζαν γυναίκες με μπικίνι και όλα αυτά σε μια μουσουλμανική χώρα.
Όπως και κάθε άνθρωπος που διευθύνει ένα κλαμπ ή ένα εστιατόριο, πρέπει να έχεις καλή σχέση με τους γείτονες. Έδωσα δουλειά σε πολλούς από αυτούς και στις οικογένειές τους. Τοποθέτησα ένα φράκτη γύρω από την πισίνα για να μη φαίνεται εξωτερικά, αν και τα παιδιά των γειτόνων έκαναν τρύπες για να βλέπουν τις γυναίκες.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
