Έμαθα πώς να Κάνω Οικονομία Επειδή Μεγάλωσα Φτωχή

Συνειδητοποίησα ότι ήμασταν φτωχοί την πρώτη φορά που κόπηκε το ρεύμα. Ως το μικρότερο από πέντε αδέρφια, θυμάμαι ξεκάθαρα να είμαι επτά χρονών και να ψάχνω σε ένα ντουλάπι να βρω κεριά, όταν το σπίτι μας βυθίστηκε στο σκοτάδι. Αργότερα το ίδιο βράδυ, κοίταζα από το παράθυρο συνειδητοποιώντας ότι ήμασταν το μόνο σπίτι στη γειτονιά χωρίς φως.

Άκουσα τη μητέρα μου στο τηλέφωνο, στο διπλανό δωμάτιο, να παρακαλάει την εταιρεία του ηλεκτρικού, «Θα σας δώσω μερικά ακόμη χρήματα την άλλη Τρίτη, το υπόσχομαι». Εκείνο το βράδυ το πήραμε σαν παιχνίδι, γελώντας ενώ κάναμε σκιές στους τοίχους της κουζίνας, αλλά η ψευδαίσθηση διαλύθηκε σύντομα, καθώς το ρεύμα κοβόταν κάθε βδομάδα μετά από εκείνη την πρώτη φορά.

Το ότι ήμασταν φτωχοί μας έκανε να διαφέρουμε από τους γείτονές μας στη μεσοαστική επαρχιακή πόλη Ρανγκιόρα έξω από το Κράισττσερτς της Νέας Ζηλανδίας όπου μεγαλώσαμε και εμένα να ντρέπομαι πάρα πολύ. Όπως πολλά άλλα παιδιά που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας, αντί να μαθαίνουμε πώς να κάνουμε οικονομία, μαθαίναμε πώς να επιβιώνουμε.

Η μητέρα μου, που ήταν μόνη και είχε προβλήματα όρασης εξαιτίας μιας σπάνιας κληρονομικής διαταραχής, δεν μπορούσε να δουλέψει και δεν έμαθε ποτέ να κάνει οικονομία - έτσι ούτε και εμείς. Αντ’ αυτού, μάθαμε ότι έπρεπε να ξοδεύουμε κάθε σεντ, αλλιώς θα εξαφανιζόταν. Δεχόμασταν ότι το μεγαλύτερο μέρος των 550 δολαρίων που έμπαιναν στον λογαριασμό μας κάθε δύο εβδομάδες ξοδευόταν σε ψώνια για το σπίτι, και μέναμε πεινασμένοι, όταν το φαγητό δεν έφτανε για 15 μέρες. Μάθαμε πώς να ζούμε χωρίς πολλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ποθούσα ό,τι δεν μπορούσα να αποκτήσω.

Όταν τελείωσα το Λύκειο, δεν ήμουν η μόνη που διακατέχονταν από άγνοια για τα οικονομικά. Αυτό το θέμα δεν αφορά μόνο όσους προέρχονται από μη προνομιακό background. Σε μια

έρευνα του 2016 σε φοιτητές

κολλεγίου στις ΗΠΑ, διαπιστώθηκε ότι τέσσερις στους δέκα δεν κρατάνε λογαριασμό του τι ξοδεύουν, ενώ πάνω από τους μισούς είπαν ότι δεν πήραν εκπαίδευση για τα προσωπικά οικονομικά τους στο Λύκειο.

Στα 18 έφυγα από το σπίτι. Το μόνο που ήξερα από λεφτά ήταν πώς να τα ξοδεύω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

Στα 20 μου, ήμουν η τύπισσα που παράγγελνε ακριβά τοστ με αβοκάντο, όταν ήμουν έξω. Σπίτι μου, όμως, αγνοούσα λογαριασμούς και πετούσα τις ειδοποιήσεις των εισπρακτικών εταιρειών. Ήμουν βουτηγμένη στα άχρηστα πράγματα: αρωματικά κεριά, ακριβά καλλυντικά, άχρηστα διακοσμητικά, αρώματα σχεδιαστών, ρούχα από τα οποία δεν θα έβγαζα ποτέ τα ταμπελάκια και ένα φλις με παπάκια, εξαιτίας του οποίου ένας πρώην απείλησε ότι θα με παρατήσει.

VICE VIDEΟ: Ανακαλύψαμε τους Ανθρώπους που Βγάζουν Χρήματα από το Gaming στην Ελλάδα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Πριν από πέντε χρόνια, όταν ήμουν 23, έπρεπε να γεμίσω ένα ολόκληρο στέισον βάγκον και ένα τρέιλερ, για να καταλάβω το πελώριο τέρας που είχα δημιουργήσει. Η φούσκα των πραγμάτων με τα οποία με καθησύχαζα τόσα χρόνια έσκασε επί τόπου. Τίποτα από αυτά δεν με γέμιζε. Επί τέσσερα χρόνια έτρεχα μια online εταιρεία ρούχων και το μόνο που είχα να επιδείξω ήταν ένας σωρός ακριβά, κακοφτιαγμένα σκουπίδια - και χρέη.

Στο τέλος, ο φόβος του να μετανιώσω τα επόμενα δέκα χρόνια της ζωή μου υπερίσχυσε του πόσο ντρεπόμουν να αντιμετωπίσω το πρόβλημα που είχα με τα χρήματα. Δεν ήθελα αυτήν τη ζωή. Ούτε καν. Αν δεν είχα αλλάξει, θα ήμουν ακόμη άφραγκη, κολλημένη στην ίδια πόλη και να περιμένω κάθε μήνα πώς και πώς τον μισθό μου, μέχρι να ασπρίσουν τα μαλλιά μου. Δεν θα μάθαινα τι πάει να πει οικονομική σταθερότητα, ούτε θα πραγματοποιούσα το όνειρό μου να

διασχίσω το Μονοπάτι Πασίφικ Κρεστ

. Έτσι, πήρα μια σακούλα σκουπιδιών με τα πράγματά μου, άλλαξα πόλεις, πούλησα ό,τι δεν χρειαζόμουν και δώρισα τα υπόλοιπα. Έπρεπε να αφήσω πίσω μου το παρελθόν και να μάθω από αυτό. Στο χέρι μου ήταν να σπάσω τον κύκλο.

Να πώς το έκανα:

Προσδιόρισα έναν στόχο. Έβαλα στόχο να μαζέψω χρήματα, για να ταξιδέψω για έναν χρόνο. Για να μάθω πώς να το κάνω, καταβρόχθισα βιβλία για τα προσωπικά οικονομικά από τη βιβλιοθήκη, όπως το The Total Money Makeover (εκδ. Thomas Nelson Inc) του Dave Ramsey και το Get a Financial Life (εκδ. Touchstone) της Beth Kobliner. Είδα βιντεάκια στο YouTube για βασική οικονομία και ακολούθησα bloggers που έκαναν παρόμοια διαδρομή. Έχοντας έναν στόχο, ήταν πιο εύκολο να γεμίσω τη ζωή μου με ό,τι ήθελα πάντα.

Έφτιαξα ένα απλό budget που να ακολουθώ. Χρησιμοποιώντας το Microsoft Word, έφτιαξα ένα πρότυπο για να κρατάω λογαριασμό του τι ξόδευα κάθε βδομάδα στα βασικά - ψώνια, νοίκι, λογαριασμούς. Έπειτα, άφησα στον εαυτό μου ένα περιθώριο 15 δολαρίων (λέγοντας «περιθώριο», εννοώ σαββατόβραδα στο σπίτι με ένα μπουκάλι κρασί των τεσσάρων δολαρίων και μπόλικο κλάμα) και με τα υπόλοιπα χρήματά μου κάλυπτα χρέη. Ενημέρωνα το πρότυπο κάθε βδομάδα. Το ότι ήταν απλό σήμαινε ότι μπορούσα να το ακολουθώ.

Συγχώρεσα τον παλιό μου εαυτό. Ντρεπόμουν τρομερά για το πώς είχαμε μεγαλώσει στην οικογένεια και την ανεύθυνη σχέση μου με το χρήμα, αλλά και επειδή φορούσα πεισματικά ένα φλις με παπάκια κάθε μέρα τα τελευταία δύο χρόνια.

Τώρα που πλησιάζω τα 30, αναγνωρίζω ότι ο τρόπος που μεγάλωσα και στην αρχή αποτελούσε εμπόδιο, χρόνια αργότερα με βοηθάει να κρατάω σταθερή στάση. Διαπίστωσα ότι το να τη βγάζω χωρίς πολλά μου έρχεται φυσικά, από τη στιγμή που από αναγκαιότητα έγινε προσωπική επιλογή. Ο τρόπος που μεγάλωσα μου έδωσε τα πνευματικά εργαλεία να εκτιμάω αυτό που έχω, αντί να παθαίνω εμμονή με ό,τι δεν έχω.

Καθώς οι γιορτές πλησιάζουν, ξέρω ότι πρέπει να συγκρατηθώ. Από τη μια θέλω να χαρίσω στα ανίψια μου ό,τι δεν είχαμε εμείς, αλλά ταυτόχρονα ξέρω ότι θέλω περισσότερο να εκτιμήσουν πως τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία και την αγάπη. Συνειδητοποίησα ότι ήμουν φτωχή, όταν μας κόψαν το φως, αλλά σε μια στιγμή φώτισης ήξερα ότι η ζωή μου πάντα θα ήταν πλούσια.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Ένα Τεμαχισμένο Πτώμα στον Κηφισό: Η Δολοφονία του Αθανασόπουλου Συζητιέται Μέχρι Σήμερα

Ο Λευτέρης Πανταζής Πιστεύει ότι θα τον Πεθάνουν οι Γυναίκες και το Τραγούδι

Στο Παγκράτι Λειτουργεί Ένα Ιατρείο για Κούκλες - Κυριολεκτικά