H φωτογραφία είναι από την επίσημη σελίδα του Steam στο facebook
DJ, παραγωγός, συνθέτης ταινιών, ντράμερ είναι λίγοι από τους τίτλους που μπορείς να βάλεις πάνω από το όνομα Kevin Yost. Γεννημένος στην Πενσυλβάνια και πρόσφατα κάτοικος Αθήνας, ο Υοst καταπιάστηκε με το Djing στην ηλικία των 11 ετών και από τότε έμεινε για πάντα ερωτευμένος με την House μουσική. Πλέον μετρά πάνω από 100 single κυκλοφορίες, 8 άλμπουμ και πολλά mix cds. Το DJing για αυτόν, είναι κάτι πολύ προσωπικό που όμως το μοιράζεται με τους ανθρώπους που τον ακούν να παίζει κάνοντάς τον γνωστό για τα ξεχωριστά sets που δημιουργεί εκείνη την στιγμή.VICE: Πώς αισθάνεσαι που μετακόμισες στην Ελλάδα; Σου αρέσει ο τρόπος ζωής εδώ;
Kevin Yost: Την Ελλάδα ανέκαθεν την είχα σαν δεύτερο σπίτι μου και ναι, μου αρέσει ο τρόπος ζωής εδώ. Ο καιρός είναι τέλειος, η θάλασσα είναι πανέμορφη και ο κόσμος εδώ πάντα υποστήριζε τη μουσική μου και εμένα. Νιώθω σαν το σπίτι μου.Πώς είναι οι Έλληνες ως κοινό και πώς αισθάνεσαι που θα παίζεις στο Steam;
Από τότε που έπαιξα πρώτη φορά στην Ελλάδα, το 2000 στο +Soda, ένιωσα ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τους ανθρώπους. Κάτι μαγικό συμβαίνει, όποτε παίζω εδώ. Υπάρχει πάντα ένα ιδιαίτερο vibe ανάμεσα σε εμένα, τη μουσική και τους ανθρώπους από κάτω. Δεν μοιάζει με κανένα άλλο μέρος που έχω παίξει. Δεν έχω ξανά παίξει στο Steam, αλλά έχω ακούσει πολύ καλά πράγματα γι’ αυτό το κλαμπ. Κλείνουν τους καλύτερους DJs από όλον τον κόσμο και είμαι πολύ ενθουσιασμένος και περήφανος που θα παίζω εκεί. Από τα posts σου στο Facebook, καταλαβαίνω ότι σου αρέσει η όπερα. Έχεις εμπνευστεί από αυτήν;
Εμπνέομαι από τα πάντα, κατά κάποιον τρόπο. Η όπερα φυσικά είναι πολύ διαφορετική από τη μουσική που φτιάχνω και παίζω ως DJ, αλλά η έμπνευση μετατρέπεται σε ενέργεια και η ενέργεια μετατρέπεται σε κάτι δημιουργικό για εμένα. Προσπαθώ να πηγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ και χρησιμοποιώ την έμπνευση, για να δημιουργήσω τη μουσική μου. Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους δεν έχουν πάει ακόμη στην όπερα να πάνε τουλάχιστον μια φορά.
Κάποια από τα πρώτα κομμάτια που είχα ακούσει ήταν το «No way back» του Adonis και το «You use to hold me» του Ralphi Rosario. Με είχε συνεπάρει αυτός ο νέος ήχος που δεν είχα ακούσει ξανά. Κόλλησα αμέσως. Έπιασες πρώτη φορά μπαγκέτες όταν ήσουν τεσσάρων. Μετά από αυτό, έκανες κάποια μαθήματα ή είσαι αυτοδίδακτος;
Έμαθα μόνος μου να παίζω ντραμς. Όταν πήγα στο πανεπιστήμιο, έμαθα πολλές καινούριες τεχνικές, αλλά η αληθινή εκπαίδευση έρχεται παίζοντας με άλλους ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια των show «Live & Improvised», έχεις έρθει ποτέ σε δύσκολη θέση, επειδή έκανες κάποιο λάθος;
Tα «Live & Improvised» ήταν δύσκολα στην αρχή, επειδή χρειαζόταν να νιώσω άνετα με την τεχνολογία που χρησιμοποιούσα. Από τότε που ξεκίνησα να φτιάχνω μουσική επάνω στη σκηνή, το τελευταίο που ήθελα ήταν να σκέφτομαι το τεχνικό κομμάτι. Έτσι, πραγματικά έπρεπε να αισθάνομαι πως ήμουν σε πλήρη έλεγχο των εργαλείων που χρησιμοποιούσα. Το κύριο πρόβλημα με το show ήταν πως έπρεπε συνεχώς να έχω έμπνευση και να δημιουργώ εκείνη τη στιγμή. Αυτό μπορεί να σε ξεζουμίσει μετά από λίγες εμφανίσεις, επειδή μέσα σε μια νύχτα φτιάχνω δέκα με 20 νέα κομμάτια live. Το αγαπώ όμως και αισθάνομαι ότι είμαι σε θέση να μοιραστώ με το κοινό κάτι ιδιαίτερο, που και οι δύο μπορούμε να βιώσουμε για πρώτη φορά εκείνη τη στιγμή.
Μου αρέσει να πηγαίνω να ακούω και να υποστηρίζω άλλους DJ, αλλά ομολογώ πως μισώ να πηγαίνω σε κλαμπ. Μεγάλωσα στην ασφάλεια του DJ booth, όπου έχω χώρο να κουνηθώ, νιώθω ασφαλής και υπό έλεγχο. Το να βρίσκομαι σε ένα κλαμπ γεμάτο κόσμο μου προκαλεί άγχος και έτσι μου είναι δύσκολο να ακούσω μουσική και να το απολαύσω. Υπάρχουν πολλοί DJs που θαυμάζω, αλλά πρέπει να πω πως πολλοί από αυτούς είναι opening DJs, ίσως να μην είναι τόσο γνωστοί, αλλά είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι.
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook
Επίσης, νομίζω ότι αγαπάς και την jazz. Έχεις παίξει ποτέ jazz στα sets σου;
Όχι αυτό που αποκαλώ πραγματική, παραδοσιακή jazz, αλλά φυσικά παλιότερα ο ήχος μου ήταν πιο jazzy και περισσότερο γλυκός. Έχω κάνει μερικά shows που ήταν πολύ jazzy, μαζί με άλλους μουσικούς.Έχεις πει πως όταν παίζεις μουσική εμπνέεσαι από τους ανθρώπους που έχεις μπροστά σου, το κοινό. Θυμάσαι κάποια ξεχωριστή στιγμή, με τέλειο κοινό;
Λοιπόν, θυμάμαι μια φορά που περπατούσα μέσα σε ένα κλαμπ, εδώ στην Αθήνα, περίπου μια ώρα προτού παίξω και όλοι σταμάτησαν και με κοιτούσαν, ξεκίνησαν να χειροκροτούν και να φωνάζουν το όνομα μου. Αυτό με έκανε να αισθανθώ τόσο χαρούμενος και ευπρόσδεκτος, λες και ήμασταν όλοι κομμάτι μιας οικογένειας. Πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη ανάμεσα στον DJ και τον κόσμο που βρίσκεται εκεί για να τον ακούσει. Νιώθω πως οι άνθρωποι εδώ με εμπιστεύονται να τους διηγηθώ μια ιστορία, η οποία θα είναι αληθινή και μέσα από την καρδιά μου. Είχα πολλές αξέχαστες εμπειρίες εδώ στην Ελλάδα και ήταν όλες λόγω της επαφής ανάμεσα σε εμένα και τον κόσμο. Είναι ένα μαγικό πράγμα. Στο κομμάτι σου «Weltschmerz», αποτυπώνεις το καταθλιπτικό συναίσθημα που νιώθεις, όταν συγκρίνεις τον πραγματικό κόσμο με αυτόν που έχεις στο μυαλό σου. Ποιος είναι αυτός ο κόσμος για εσένα πραγματικά;
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Όταν ξεκίνησα να παράγω τη μουσική μου, ήταν χαρούμενη και αισιόδοξη, ενώ τώρα έχει γίνει πιο dark και deep. Το πρόβλημα με το να είσαι ένας δημιουργικός άνθρωπος είναι πως χρειάζεται να είσαι ονειροπόλος, να σκέφτεσαι out of the box και να δημιουργείς μέσα από την αλήθεια της καρδιάς σου. Η ζωή, όμως, έχει έναν τρόπο να σε κάνει ρεαλιστή και αυτό είναι το χειρότερο πράγμα για ένα δημιουργικό άτομο. Οπότε, προσπαθώ να βρίσκομαι σε μια ευτυχισμένη μέση κατάσταση, μεταξύ ονειροπόλου και ρεαλιστή και να φτιάχνω την καλύτερη μουσική που μπορώ. Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μέρος που θα ήθελες να παίξεις και δεν έχει τύχει ακόμα;
Έχω υπάρξει αρκετά τυχερός και έχω παίξει σε πάρα πολλά μέρη, αλλά δεν έχω παίξει ποτέ στην Αφρική. Είναι η μόνη ήπειρος που δεν έχω παίξει και θα μου άρεσε να το κάνω.Περισσότερα από το VICEΔέκα Ερωτήσεις σε Έναν Καθηγητή Διεθνούς Δικαίου για το «Μακεδονικό»Ματωμένο Φεγγάρι, Μπλε Φεγγάρι και Ολική Έκλειψη Υπερ-σελήνης: Όλα μαζί ΣήμεραΤα Χρέη Έχουν Γίνει Βασικό Κομμάτι του Εμπορίου Ναρκωτικών
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Kevin Yost: Την Ελλάδα ανέκαθεν την είχα σαν δεύτερο σπίτι μου και ναι, μου αρέσει ο τρόπος ζωής εδώ. Ο καιρός είναι τέλειος, η θάλασσα είναι πανέμορφη και ο κόσμος εδώ πάντα υποστήριζε τη μουσική μου και εμένα. Νιώθω σαν το σπίτι μου.Πώς είναι οι Έλληνες ως κοινό και πώς αισθάνεσαι που θα παίζεις στο Steam;
Από τότε που έπαιξα πρώτη φορά στην Ελλάδα, το 2000 στο +Soda, ένιωσα ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τους ανθρώπους. Κάτι μαγικό συμβαίνει, όποτε παίζω εδώ. Υπάρχει πάντα ένα ιδιαίτερο vibe ανάμεσα σε εμένα, τη μουσική και τους ανθρώπους από κάτω. Δεν μοιάζει με κανένα άλλο μέρος που έχω παίξει. Δεν έχω ξανά παίξει στο Steam, αλλά έχω ακούσει πολύ καλά πράγματα γι’ αυτό το κλαμπ. Κλείνουν τους καλύτερους DJs από όλον τον κόσμο και είμαι πολύ ενθουσιασμένος και περήφανος που θα παίζω εκεί. Από τα posts σου στο Facebook, καταλαβαίνω ότι σου αρέσει η όπερα. Έχεις εμπνευστεί από αυτήν;
Εμπνέομαι από τα πάντα, κατά κάποιον τρόπο. Η όπερα φυσικά είναι πολύ διαφορετική από τη μουσική που φτιάχνω και παίζω ως DJ, αλλά η έμπνευση μετατρέπεται σε ενέργεια και η ενέργεια μετατρέπεται σε κάτι δημιουργικό για εμένα. Προσπαθώ να πηγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ και χρησιμοποιώ την έμπνευση, για να δημιουργήσω τη μουσική μου. Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους δεν έχουν πάει ακόμη στην όπερα να πάνε τουλάχιστον μια φορά.
Η house μουσική μπήκε στη ζωή σου στην ηλικία των 11 ετών. Θυμάσαι τους καλλιτέχνες που άκουγες τότε;
Κάποια από τα πρώτα κομμάτια που είχα ακούσει ήταν το «No way back» του Adonis και το «You use to hold me» του Ralphi Rosario. Με είχε συνεπάρει αυτός ο νέος ήχος που δεν είχα ακούσει ξανά. Κόλλησα αμέσως. Έπιασες πρώτη φορά μπαγκέτες όταν ήσουν τεσσάρων. Μετά από αυτό, έκανες κάποια μαθήματα ή είσαι αυτοδίδακτος;
Έμαθα μόνος μου να παίζω ντραμς. Όταν πήγα στο πανεπιστήμιο, έμαθα πολλές καινούριες τεχνικές, αλλά η αληθινή εκπαίδευση έρχεται παίζοντας με άλλους ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια των show «Live & Improvised», έχεις έρθει ποτέ σε δύσκολη θέση, επειδή έκανες κάποιο λάθος;
Tα «Live & Improvised» ήταν δύσκολα στην αρχή, επειδή χρειαζόταν να νιώσω άνετα με την τεχνολογία που χρησιμοποιούσα. Από τότε που ξεκίνησα να φτιάχνω μουσική επάνω στη σκηνή, το τελευταίο που ήθελα ήταν να σκέφτομαι το τεχνικό κομμάτι. Έτσι, πραγματικά έπρεπε να αισθάνομαι πως ήμουν σε πλήρη έλεγχο των εργαλείων που χρησιμοποιούσα. Το κύριο πρόβλημα με το show ήταν πως έπρεπε συνεχώς να έχω έμπνευση και να δημιουργώ εκείνη τη στιγμή. Αυτό μπορεί να σε ξεζουμίσει μετά από λίγες εμφανίσεις, επειδή μέσα σε μια νύχτα φτιάχνω δέκα με 20 νέα κομμάτια live. Το αγαπώ όμως και αισθάνομαι ότι είμαι σε θέση να μοιραστώ με το κοινό κάτι ιδιαίτερο, που και οι δύο μπορούμε να βιώσουμε για πρώτη φορά εκείνη τη στιγμή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Υπάρχει κάποιος DJ που θαυμάζεις; Πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκες έξω, για να ακούσεις κάποιον άλλον DJ;Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Μου αρέσει να πηγαίνω να ακούω και να υποστηρίζω άλλους DJ, αλλά ομολογώ πως μισώ να πηγαίνω σε κλαμπ. Μεγάλωσα στην ασφάλεια του DJ booth, όπου έχω χώρο να κουνηθώ, νιώθω ασφαλής και υπό έλεγχο. Το να βρίσκομαι σε ένα κλαμπ γεμάτο κόσμο μου προκαλεί άγχος και έτσι μου είναι δύσκολο να ακούσω μουσική και να το απολαύσω. Υπάρχουν πολλοί DJs που θαυμάζω, αλλά πρέπει να πω πως πολλοί από αυτούς είναι opening DJs, ίσως να μην είναι τόσο γνωστοί, αλλά είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι.
Επίσης, νομίζω ότι αγαπάς και την jazz. Έχεις παίξει ποτέ jazz στα sets σου;
Όχι αυτό που αποκαλώ πραγματική, παραδοσιακή jazz, αλλά φυσικά παλιότερα ο ήχος μου ήταν πιο jazzy και περισσότερο γλυκός. Έχω κάνει μερικά shows που ήταν πολύ jazzy, μαζί με άλλους μουσικούς.Έχεις πει πως όταν παίζεις μουσική εμπνέεσαι από τους ανθρώπους που έχεις μπροστά σου, το κοινό. Θυμάσαι κάποια ξεχωριστή στιγμή, με τέλειο κοινό;
Λοιπόν, θυμάμαι μια φορά που περπατούσα μέσα σε ένα κλαμπ, εδώ στην Αθήνα, περίπου μια ώρα προτού παίξω και όλοι σταμάτησαν και με κοιτούσαν, ξεκίνησαν να χειροκροτούν και να φωνάζουν το όνομα μου. Αυτό με έκανε να αισθανθώ τόσο χαρούμενος και ευπρόσδεκτος, λες και ήμασταν όλοι κομμάτι μιας οικογένειας. Πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη ανάμεσα στον DJ και τον κόσμο που βρίσκεται εκεί για να τον ακούσει. Νιώθω πως οι άνθρωποι εδώ με εμπιστεύονται να τους διηγηθώ μια ιστορία, η οποία θα είναι αληθινή και μέσα από την καρδιά μου. Είχα πολλές αξέχαστες εμπειρίες εδώ στην Ελλάδα και ήταν όλες λόγω της επαφής ανάμεσα σε εμένα και τον κόσμο. Είναι ένα μαγικό πράγμα. Στο κομμάτι σου «Weltschmerz», αποτυπώνεις το καταθλιπτικό συναίσθημα που νιώθεις, όταν συγκρίνεις τον πραγματικό κόσμο με αυτόν που έχεις στο μυαλό σου. Ποιος είναι αυτός ο κόσμος για εσένα πραγματικά;
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Όταν ξεκίνησα να παράγω τη μουσική μου, ήταν χαρούμενη και αισιόδοξη, ενώ τώρα έχει γίνει πιο dark και deep. Το πρόβλημα με το να είσαι ένας δημιουργικός άνθρωπος είναι πως χρειάζεται να είσαι ονειροπόλος, να σκέφτεσαι out of the box και να δημιουργείς μέσα από την αλήθεια της καρδιάς σου. Η ζωή, όμως, έχει έναν τρόπο να σε κάνει ρεαλιστή και αυτό είναι το χειρότερο πράγμα για ένα δημιουργικό άτομο. Οπότε, προσπαθώ να βρίσκομαι σε μια ευτυχισμένη μέση κατάσταση, μεταξύ ονειροπόλου και ρεαλιστή και να φτιάχνω την καλύτερη μουσική που μπορώ. Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μέρος που θα ήθελες να παίξεις και δεν έχει τύχει ακόμα;
Έχω υπάρξει αρκετά τυχερός και έχω παίξει σε πάρα πολλά μέρη, αλλά δεν έχω παίξει ποτέ στην Αφρική. Είναι η μόνη ήπειρος που δεν έχω παίξει και θα μου άρεσε να το κάνω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ