Η σιωπηλή διαδήλωση κατέβηκε από το πλακόστρωτο της Αριστοτέλους στην παραλία και κατευθύνθηκε προς τον Λευκό Πύργο. Ρώσοι που ζουν στη Θεσσαλονίκη, ρωσόφωνοι και παλιννοστούντες από την πρώην ΕΣΣΔ, κρατούσαν ασπρόμαυρες φωτογραφίες των πατεράδων και των παππούδων τους, που πολέμησαν με τον Σοβιετικό Στρατό τους Ναζί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – των λεγόμενων δηλαδή στρατιωτών του «Αθάνατου Τάγματος». Φορούσαν όλοι στο πέτο κορδέλες με μαύρες και πορτοκαλί ρίγες – «γκεοργκέφσκαγια λέντατσκα» τη λένε, δηλαδή «κορδελίτσα του Αγίου Γεωργίου», η οποία καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια ως σύμβολο της 9ης Μαιου του 1945, της ημέρας που ο Κόκκινος Στρατός εισέβαλε στο Βερολίνο και τερματίστηκε ο Πόλεμος στην Ευρώπη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Ο παππούς μου λεγόταν Βασίλι Μακάρεβιτς, γεννήθηκε στην πόλη Κουρσκ, 500 χιλιόμετρα από τη Μόσχα, και πολέμησε με τον Σοβιετικό Στρατό – ήταν στο πυροβολικό», λέει ο Ντέμης Κανοσίδης. «Στις 8 Μαΐου του 1945 έφθασε στο Βερολίνο, όμως δέχθηκε βλήμα στο μάτι. Πέθανε δύο μέρες αργότερα. Έμαθε για τη νίκη και πέθανε. Σαν να άντεξε για να το ακούσει και τότε να κλείσει τα μάτια του».
Ο θείος του Κώστα Δημητριάδη, Ευθύμης Αντρέεβ, κατατάχθηκε 18 χρονών παιδί στο μέτωπο. «Σκοτώθηκε στα 19, τον Γενάρη του 1944 στη Ταυρίδα (σσ: την Κριμαία). Ήταν μια επιθετική μάχη εκείνη στην οποία σκοτώθηκε. Και θάφτηκε εκεί για πάντα», είπε. Όλοι στη διαδήλωση το απόγευμα της Τεράρτης είχαν να διηγηθούν μια προσωπική ιστορία. Κρατούσαν με καμάρι και συγκίνηση τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες των παππούδων τους. Κάποιοι σποραδικά φώναζαν στα ρώσικα «Ζήτω η νίκη» και άλλοι σιγοτραγουδούσαν την Katyusha. Ο κόσμος περπατούσε στην παραλιακή λεωφόρο Νίκης, την ώρα που ο ήλιος έπεφτε στο λιμάνι και οι πολυκατοικίες βάφονταν κόκκινες. Το κλίμα ήταν φορτισμένο. Πολλοί φορούσαν στρατιωτικά δίκοχα και είχαν καρφιτσωμένα στο σακάκι τους παράσημα των παππούδων τους και κονκάρδες της κομμουνιστικής Ρωσίας και του Στάλιν. Δύο-τρεις κυμμάτιζαν τη σημερινή ρωσική σημαία και ένας το λάβαρο με το σφυροδρέπανο - μια κοπελίτσα φορούσε μοντέρντο t-shirt με στάμπα τον Βλαντίμιρ Πούτιν.Ο πρώην γενικός πρόξενος της Ρωσίας στη Θεσσαλονίκη, Αλεξέι Ποπόβ, έδειχνε συγκινημένος τις φωτογραφίες των παππούδων του, Παύλου Ποπόβ και Βασίλι Σαμσόνοφ. Και οι δύο πολέμησαν με τον Σοβιετικό Στρατό τους Ναζί. Και οι δύο επέζησαν για να παρασημοφορηθούν και να διηγηθούν τις θηριωδίες και τη νίκη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Είμαστε τα παιδιά και τα εγγόνια των ηρώων που νίκησαν τον ναζισμό και τερμάτισαν τον πόλεμο. Είμαι πολύ συγκινημένη και νιώθω μεγάλη τιμή», είπε η Τζαβελίνα Αλεξανδρίδη-Πόποβα, συντονίστρια της εκδήλωσης. Εκείνη κρατούσε τη φωτογραφία του παππού της, Θεοφύλακτου Ποπόφ, που επίσης κατατάχθηκε νέος στον Σοβιετικό Στρατό. «Σκοτώθηκε στο τέλος του '41, κάπου στη Λευκορωσία. Δεν μάθαμε ποτέ πού θάφτηκε», είπε. «Αυτός είναι μεγάλος πόνος για εμένα και την οικογένειά μου, αλλά τον ευχαριστούμε και τον ευγνωμονούμε γιατί έδωσε τη ζωή του για να ζήσουμε εμείς ειρηνικά. Με τη συγκέντρωσή μας θέλουμε να υπενθυμίσουμε, κυρίως στους νέους, ότι πολλοί άνθρωποι θυσιάστηκαν για την ελευθερία».Ο γενικός πρόξενος της Ρωσίας στη Θεσσαλονίκη, Αλεξάντερ Σερμπάκοφ, χαρακτήρισε την επέτειο των 73 χρόνων από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως «μέρα νίκης» και «ιερή μέρα», σημειώνοντας ότι 27 εκατομμύρια Ρώσοι σκοτώθηκαν στη διάρκεια του Πολέμου. Ύστερα, η πορεία έφθασε στον Λευκό Πύργο, όπου διαλύθηκε.Δείτε περισσότερες φωτογραφίες:
Περισσότερα από το VICEΈτσι Ήταν η Ελλάδα και ο Κόσμος το 1994, την Τελευταία Φορά που η ΑΕΚ Έπαιρνε ΠρωτάθλημαΕσύ Πότε θα Γίνεις Μάνα;87 Μέρες, 23 Ώρες, 2 Λεπτά και 39 Δευτερόλεπτά στον Ευαγγελισμό Μεταξύ Ζωής και ΘανάτουΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.