«Χρειάστηκε να τελειώσω τις σπουδές και να αφήσω να περάσουν μερικοί μήνες, μέχρι να αφοσιωθώ στο να φτιάχνω τέχνη για μένα και να αγνοώ τις απόψεις των υπολοίπων», εξηγεί η Maxwell. «Μετά από τόσο πειραματισμό, κατάφερα να χρησιμοποιήσω τις εμπειρίες μου σε όλα αυτά τα στιλ και τις τεχνικές, ώστε να βρω τη δική μου φωνή. Σήμερα, μπορώ να πω πως είμαι σίγουρη για την καλλιτεχνική μου ματιά, ενώ τα σχόλια που έχω ακούσει για τη δουλειά μου, με βοηθούν να συνεχίσω».Η καλλιτέχνιδα που ζει στο Παρίσι θυμάται να δημιουργεί κόμικς σε νεαρή ακόμη ηλικία, πολύ προτού ξεκινήσει να παίρνει την τέχνη στα σοβαρά. «Στο σπίτι μου είχε ένα πλυσταριό, στο οποίο είχαμε μια μικρή τηλεόραση. Κλεινόμουν εκεί και έβλεπα καρτούν, κυρίως Transformers και Μπομπ Σφουγγαράκη, φτιάχνοντας μικρά κόμικς που συνδέονταν με τις ιστορίες που παρακολουθούσα», λέει η Maxwell.VICE Video: Η Προσφυγική Κρίση Μέσα από τα Κινητά των Προσφύγων
Τα έργα της έχουν μια προσωπική αίσθηση, κάνοντας τον θεατή να μπαίνει στον ρόλο του ηδονοβλεψία, ο οποίος βλέπει προσωπικές στιγμές στην κρεβατοκάμαρα ή άτομα που απεικονίζονται σε στιγμές ενδοσκόπησης. «Κάθε ένα από τα έργα μου στηρίζονται σε συναισθήματα που είχα σε κάποια φάση της ζωής μου και η δουλειά μου είναι ο τρόπος που έχω βρει, για να τα αντιμετωπίζω», προσθέτει. «Μου αρέσει η ιδέα των τόσων μικρών κόμικς που ενώνονται, για να δημιουργήσουν μια ευρύτερη αφήγηση».Πολλές από τις αφηγηματικές σκηνές αποτυπώνουν τον πόνο της αγάπης, με ατάκες, όπως «μου τρως τον χρόνο» και «δεν μπορώ να σταματήσω να σε ονειρεύομαι», να συνοδεύουν χαρακτήρες σε στιγμές μελαγχολίας. Μια σειρά από πάνελ δείχνουν μια γυμνή φιγούρα να ξαπλώνει σε ένα μαξιλάρι με μια έκφραση πονεμένης έκστασης. Τα δεξιά τρία πάνελ δείχνουν δύο χέρια να μπλέκονται και να ξεμπλέκονται. Σε κάθε σκηνή, η Maxwell απεικονίζει «τη ρομαντική φύση της ευθραυστότητας, της θηλυκότητας και της σκοτεινής πλευράς των συναισθημάτων».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μέσα σε όλα αυτά τα συναισθήματα, τα πάνελ είναι αισθητικά μινιμαλιστικά, ακόμη και όταν αποτυπώνουν λεπτομέρειες, όπως οι ζάρες των τζιν, δίπλα σε ένα σώμα που κρατά ένα τριαντάφυλλο. Κάπου εδώ μπαίνει η αγάπη της Maxwell για τη μόδα. «Λατρεύω τα πανέμορφα σχέδια, ακόμη και τις υφές των υφασμάτων. Το οτιδήποτε ξεχωρίζει στα μάτια μου, θέλω να το καταγράψω άμεσα στο χαρτί». Αν αυτά τα μικρά αποσπάσματα κειμένου που συνδυάζονται με αυτά τα κοντινά πλάνα σας αφήνουν μια μουσική αίσθηση, τότε να ξέρετε πως αυτό δεν γίνεται συμπτωματικά.Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook«Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου στηρίζεται στο πάντρεμα της μουσικής και των εμπειριών από την προσωπική μου ζωή, καμιά φορά ακόμη και των ονείρων μου. Εκεί που ακούω ένα τραγούδι, θα πιαστώ από τους στίχους του και θα μου έρθει η εικόνα. Καμιά φορά, αντλώ έμπνευση από συναισθήματα που χρειάζεται να απομακρύνω από γεγονότα της προσωπικής μου ζωής», εξηγεί η Maxwell.
Τώρα, η Maxwell ελπίζει να δημιουργήσει ένα project με την πιο πρόσφατη δουλειά της, με τη μορφή είτε ενός διαδικτυακού κόμικ είτε ενός βιβλίου. Ελπίζει να «προχωρήσει ακόμη περισσότερο τις εικονογραφήσεις μόδας» της και να δει ποιες άλλες ιστορίες θα ζωντανέψουν στα χέρια της.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
