«Το παγωτό μου το έχουν φάει πολιτικοί, ηθοποιοί, τραγουδιστές, εφοπλιστές… Είναι το καλύτερο του κόσμου». Ο Νικολός, όλο καμάρι, με υποδέχεται στην αυλή του σπιτιού του στα Εξάμπελα της Σίφνου. Έχω ξεκλέψει λίγο χρόνο από το Φεστιβάλ Τσελεμεντέ που διεξάγεται στο νησί και πάω να ανακαλύψω τη φήμη των καλών μαγείρων που έχουν οι ντόπιοι, διατηρώντας τη φήμη του γνωστού αρχιμάγειρα. Με ένα τεράστιο χαμόγελο με αρπάζει από το χέρι και με οδηγεί στο δωμάτιο όπου έχει την κατάψυξη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μέσα σε πλαστικά κουτιά από τάπερ ή μαργαρίνες, τυλιγμένα σε διπλές και τριπλές σακούλες, έχει φυλαγμένα τα παγωτά που φτιάχνει ο ίδιος. Άλλα χαρτάκια γράφουν σοκολάτα, άλλα πραλίνα, άλλα φράουλα, άλλα πορτοκάλι, μαζί με διάφορες σημειώσεις - όχι απαραίτητα με τη σωστή ορθογραφία. «Θα δοκιμάσεις από όλα», μου λέει και αρχίζει να γεμίζει μπολάκια χωρίς να δέχεται αρνητική απάντηση.
Ο ίδιος διαχειρίζεται κάποια ενοικιαζόμενα δωμάτια, αλλά στο παρελθόν έχει υπάρξει μάγειρας. Κάποια στιγμή έφτασε στα χέρια του αυτή η συνταγή σπιτικού παγωτού. Πρόσθεσε τη δική του πινελιά και πλέον φτιάχνει και κερνάει όποιον πάει να τον βρει, αλλά και σε όσους μένουν στα ενοικιαζόμενά του. Έχει τέτοια φήμη στη Σίφνο που ντόπιοι κι επισκέπτες ψάχνουν να τον βρουν για να δοκιμάσουν τα διάσημα παγωτά του.Χρησιμοποιεί αγνά υλικά και εννοείται πως δεν το φτιάχνει στην παγωτομηχανή, αλλά στο χέρι. Προσπαθώ να μάθω έστω κάποια από τα υλικά της συνταγής ή την ιστορία της, αλλά δεν μου αποκαλύπτει τίποτα. «Ο άνθρωπος που μου την έδωσε, μου εμπιστεύτηκε ένα μυστικό. Δεν γίνεται να τον προδώσω. Μου το έδωσε όχι μόνο επειδή με αγαπούσε, αλλά κι επειδή ήταν σίγουρος ότι δεν θα το δώσω». Τον ρωτάω αν έστω την έχει γράψει κάπου για τις επόμενες γενιές, αλλά μου λέει πως αυτή η κληρονομιά ανήκει στον ιδιοκτήτη της, ο οποίος ήταν ένας Σιφνιός σεφ.
Στρώνει το τραπέζι και πρώτα μας κερνάει από το κρασί που έχει φτιάξει ο ίδιος. «Φάρμακω», έχει γραμμένο στην ετικέτα. Με ταχύτατες κινήσεις αρχίζει να σερβίρει και τα παγωτά. «Θα τα φας με τη σειρά που θα σου πω: σοκολάτα, πορτοκάλι, μόκα και στο τέλος τη "βασίλισσα", την πραλίνα», μου λέει. Είναι το πιο αγνό παγωτό που έχω φάει ποτέ. Και η πραλίνα είναι όντως η «βασίλισσα» ανάμεσα σε όλες τις γεύσεις.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η ανταμοιβή του είναι η φιλοφρονήσεις. «Τέτοιο παγωτό δεν έφαγα ούτε στην Ιταλία», του λέω και με το χέρι στην καρδιά μου απαντά «ευχαριστώ». Με πάει και στους υπόλοιπους καταψύκτες και μου δείχνει πόσα πολλά παγωτά έχει φυλαγμένα. «Μα καλά δεν θα χαλάσουν;», αναρωτιέμαι. «Αυτά μέχρι τέλος του μήνα θα έχουν φαγωθεί», μου απαντά και μου βάζει λίγο ακόμα από την «βασίλισσά» του για να τρώω όσο απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
