Η Άγνωστη Ιστορία του Ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού που Σκοτώθηκε στο Αλβανικό Μέτωπο

Λίγες ώρες μετά το «ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξά στον Ιταλό δικτάτορα Mussolini, ο Μίμης Πιερράκος κατευθύνεται προς το στρατολογικό κέντρο. Παρά τις παραινέσεις των φίλων του να μην πάει στον πόλεμο, ο 31χρονος παίκτης του Παναθηναϊκού έχει αποφασίσει να υπηρετήσει στο αλβανικό μέτωπο. Δεν θέλει να είναι μονάχα ήρωας της Λεωφόρου – θέλει να γίνει και ήρωας της πατρίδας.

---

Έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από την εποχή που ο Μίμης Πιερράκος γοήτευε τις κερκίδες του «Απόστολος Νικολαΐδης» και το όνομά του δεν μας λέει πολλά πράγματα σήμερα. Όμως αξίζει να διηγηθούμε τη μοναδική ιστορία του. Ο Μπρακ, όπως ήταν το παρατσούκλι του, ανήκε στη θρυλική προπολεμική ομάδα του Παναθηναϊκού, που κατέκτησε επτά Πρωταθλήματα Αθηνών, ένα Πρωτάθλημα Ελλάδας και ένα Κύπελλο Ελλάδας. Η πράσινη κερκίδα τον αγαπούσε, όχι μόνο επειδή αγωνιζόταν για το «τριφύλλι», αλλά επειδή το αγαπούσε με πάθος. Στην προσωπογραφία του ποδοσφαιριστή, ο Λ. Αλεξάνδρου γράφει ότι ακόμη και το πρωινό της στρατολόγησής του, ο Μπρακ κατέβαινε χαμογελαστός τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, τραγουδώντας συνθήματα της αγαπημένης ομάδας του: «Εβάλαμε οχτώ, έβαλαμε οχτώ / έβαλαμε οχτώ στον Ολυμπιακό / Και άλλα τε- και άλλα τέσσερα στον Άρη / γεια σου Α-, γεια σου Άγγελε Μεσσάρη».

Το ιστορικό 8-2 επί του Ολυμπιακού

Ο Μίμης Πιερράκος γεννιέται το 1909 στο Γύθειο και λίγο καιρό αργότερα η πολυμελής οικογένειά του μετακομίζει στην Αθήνα. Έφηβος ακόμη, ξεκινά την ποδοσφαιρική πορεία του στην Ένωση Αμπελοκήπων. Εκεί τον ανακαλύπτουν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού και το 1926, σε ηλικία 17 ετών, φοράει για πρώτη φορά τη φανέλα με το τριφύλλι. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Μίμης εντάσσεται αμέσως στη βασική ενδεκάδα, πλάι στον αδελφό του Στέφανο Πιερράκο, αλλά και άλλους μεγάλους παίκτες του Παναθηναϊκού εκείνης της εποχής, όπως ο Μηγιάκης, ο Υποφάντης, ο József Künsztler και φυσικά ο θρυλικός Μεσσάρης. Η κορυφαία στιγμή στην πορεία του Μίμη είναι το ιστορικό 8-2 επί του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο, το 1930, αγώνας στον οποίο ο Μπρακ πέτυχε δύο γκολ. Οι μεγάλες εμφανίσεις του με τον Παναθηναϊκό κάνουν τον Μίμη διεθνή και την περίοδο 1931-1933 παίζει τέσσερις φορές με την Εθνική, σημειώνοντας ένα γκολ.

Η επιτυχία στο μέτωπο

Η δύση της ποδοσφαιρικής καριέρας του Μίμη Πιερράκου έρχεται το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Μετά την κήρυξη του πολέμου, αποφασίζει χωρίς δεύτερη σκέψη να καταταγεί. Τόσο ο αδελφός του, όσο και άλλοι φίλοι του, τον συμβουλεύουν να μην πάει στην πρώτη γραμμή και να μείνει στα μετόπισθεν. Όμως ο Μίμης θέλει να είναι πρώτος παντού, όχι μόνο στο γήπεδο.

Έχοντας εξαιρετική φυσική κατάσταση χάρη στην καριέρα του και με την ειδικότητα του ασυρματιστή, ο Μίμης τοποθετείται στις προκεχωρημένες μονάδες του βαρέως πυροβολικού. Σύντομα, σημειώνει την πρώτη μεγάλη επιτυχία του στο μέτωπο: 20 ημέρες μετά την κατάταξή του, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει έναν Ιταλό πιλότο, που είχε πέσει με αλεξίπτωτο, όταν το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε κοντά στο χωριό Διποταμία.

Λίγο αργότερα, ο Μίμης γράφει περήφανος ένα γράμμα στην οικογένειά του, όπου διηγείται το κατόρθωμά του:

Αγαπητέ μου αδελφέ Στέφανε,

Σας έστειλα πέντε γράμματα. Δόξα τω Θεώ είμαι καλά.

Στο προηγούμενο γράμμα μου σας έστειλα τη σύστασίς μου, η οποία σήμερα άλλαξε, μην ανησυχείτε όμως, διότι και με την παληά θα το λάβω […] Μη ξεχάσεις Στέφανε να μου στείλεις ένα πουλόβερ, μερικά ξυραφάκια, τσιγάρα και λίγο χαρτζιλίκι, για κανένα καφεδάκι, όταν μπαίνουμε σε κανένα χωριό και για κονιάκ.

Σήμερα, όπως και κάθε μέρα, μας επισκέφθηκαν εχθρικά αεροπλάνα. Έγινε αερομαχία. Τους ρίξαμε τρία. Το ένα από αντιαεροπορικό πυροβολικό.

Από το ένα αεροπλάνο γλύτωσαν τρεις με αλεξίπτωτο. Τον έναν εξ αυτών τον έπιασα εγώ. Είχε πέσει 5 χιλιόμετρα μακρυά μας. Αν έβλεπε το τρέξιμό μου ο Σίμισεκ σίγουρα θα με έβαζε στην Εθνική για τα 5.000μ. Τον έφερα στο Διοικητή. Επήρα το αλεξίπτωτο το οποίο είχε σχισθή από ένα δένδρο και το μοιράσαμε στους άνδρες για μαντηλάκια. Έχω φυλάξει για τη Μαρία. Έπειτα από τα σχετικά συγχαρητήρια κάθησα να σας γράψω με ένα φόβο μήπως αυτά που γράφω δεν εγκριθούν και δεν λάβετε το γράμμα μου, γι’ αυτό περιορίζομαι και δεν σας γράφω νέα του Μετώπου παρά μόνο πως πάμε Υπερ-Υπέροχα.

Αν δεν είχα έλλειψι νέων σας θα νόμιζα πως βρίσκομαι σε εξοχή. Αυτό όμως με κάνει να ανησυχώ και να περιμένω με αγωνία γράμμα σας που να μου λες πως η Μαμά, η Μαρία κι ο Γιάννης είναι τελείως καλά,

Φίλησέ μου τη Μαμά και τη Μαρία, πολλές φορές καθώς και τον Γιάννη, κι εγώ φιλώ εσένα, αδελφέ μου Στέφανε. ΜΙΜΗΣ

Μαμακούλα μου γειά σου. Είμαι πολύ – πολύ καλά, να είσαι ήσυχη, πες το και της Μαρίας και δέξου ακόμα ένα φιλί. ΜΙΜΗΣ

Μαρία μου σε φιλώ και σε παρακαλώ να είσθε τελείως ήσυχοι. Γράψε στη Νίκη, αν σου είνε εύκολο, όχι όμως καλλιγραφικά. ΜΙΜΗΣ

Ο θάνατος

Αυτό το γράμμα πρόκειται να είναι το τελευταίο του Μίμη. Την ώρα που γράφει τις τελευταίες γραμμές του, οι Έλληνες στρατιώτες δέχονται ξαφνική αεροπορική επίθεση. Παρά τις εντολές των ανωτέρων του να καλυφθούν, ο Μπρακ συνεχίζει τη συγγραφή, με αποτέλεσμα ένα θραύσμα οβίδας να τον βρει στο κεφάλι και να τον τραυματίσει θανάσιμα. Λίγες ημέρες αργότερα, ο Στέφανος Πιερράκος λαμβάνει από τον Στρατό το παρακάτω γράμμα, όπου περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο έχασε τη ζωή του ο αδελφός του:

Η Σ2 Μοίρα Β. Πυροβολικού

Περί συνθηκών θανάτου ασυρματιστού Πιερράκου Δημ[ητρίου].

Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω ότι ο ασυρματιστής Πιερράκος Δημ, εφονεύθη υπό βομβαρδισμού εχθρικής αεροπορίας, υπό τας κάτωθι συνθήκας:

Ο Σταθμός Ασυρμάτου ευρίσκετο προσωρινώς εγκατεστημένος εντός οικίας του χωρίου Διποταμιά. Την προηγούμενην ημέραν του θανάτου του ο Σταθμάρχης διετάχθη να μεταφέρη τον Σταθμόν εις χώρον όπισθεν της Πυροβολαρχίας Λοχ.Τσαταλού, αλλά ούτος δεν εξετέλεσε την διαταγήν και εκράτησε τον Σταθμόν εις Διποταμιάν μέχρις ώρας 11ης π.μ της άλλης ημέρας ότε διετάχθη συναγερμός.

Την στιγμήν εκείνην ο Πιερράκος έγραφε επιστολήν εις την μητέρα του και παρά τας ρητάς διαταγάς της Μοίρας περί αποκρύψεως πάντων εις καταφύγια, ούτος παρέμεινεν γράφων. Πέριξ του χώρου αυτού έπεσαν πέντε βόμβαι.

Όταν μετά το πέρας του συναγερμού οι άλλοι ασυρματισταί εξήλθον του καταφυγίου, εύρον τον Πιερράκον νεκρόν κτυπηθέντα εις την κεφαλήν από θραύσματα οβίδος.

«Ήρωες, ωσάν τον Μίμη Πιερράκον δεν αποθνήσκουν»

Πικραμένος, ο Στέφανος Πιερράκος κράτησε κρυφό τον θάνατο του αδελφού του από τη μητέρα τους. Μάλιστα, αποφάσισε να μην της δείξει ποτέ το γράμμα που της έστειλε ο Ελληνικός Στρατός, για να τιμήσει τον πεσόντα στρατιώτη. Στο γράμμα αναφέρεται:

Κυρία,

Το Σύνταγμα με μεγάλην θλίψην λαμβάνει την τιμήν να σας αναγγείλει ότι ο προσφιλής υιός σας δεν ζη πλέον.

Φονικόν βλήμα ανάνδρου εχθρού απεστέρησε την οικογένειάν του, το Σύνταγμα, την Πατρίδα, προσφιλούς και πολυτίμου τέκνου.

Εις τα ψυχάς όλων ημών μένει αλησμόνητον το αγέρωχον παράστημα, η μεγαλειώδης ψυχραιμία και ο τίμιος ηρωϊσμός του εκλιπόντος υιού σας.

Ήρωες, ωσάν τον Μίμη Πιερράκον δεν αποθνήσκουν, αλλά ζουν εις τα καρδίας όλων των Ελλήνων και ως λαμπρός φάρος καταυγάζουν την οδόν της Δόξης και της Νίκης της μεγάλης μας Πατρίδος.

Ο Πανάγαθος Θεός ας απαλύνη την καρδίαν δεινώς τρωθείσης μητρός, αδελφών και συγγενών και ας ελαφρύνει την γην ήτις τον εδέχθη εις μνήνην αιωνίαν».

Εν ΤΤ 212 τη 16η Δεκεμβρίου 1940

Ο Διοικητής του Συντάγματος.

Ο τελευταίος χαιρετισμός στη Λεωφόρο

Ο Μίμης Πιερράκος θάφτηκε σε νεκροταφείο της Αλβανίας, πλάι σε άλλους Έλληνες στρατιώτες. Μετά το τέλος του πολέμου, ο Στέφανος, μαζί με τον έφεδρο λοχία Χαράλαμπο Παπαδόπουλο και έναν Έλληνα βορειοηπειρώτη, κάτοικο της Διποταμιάς που είχε βοηθήσει στην ταφή του, βρήκαν τον τάφο του αδερφού του, τα οστά του οποίο κατάφερε να φέρει στην Αθήνα, το 1950.

Η αναγνώριση του πτώματος έγινε από το κρανίο, λόγω κάποιων δοντιών της κάτω σιαγώνας που είχε αφαιρέσει, προτού καταταγεί. Στις 19 Νοεμβρίου 1950, έγινε η κηδεία του στο νεκροταφείο Ζωγράφου, με τον Μίμη Πιερράκο να είναι σκεπασμένος με την ελληνική σημαία και το λάβαρο του Παναθηναϊκού. Λίγο προτού οδηγηθεί στην τελευταία του κατοικία, ο αδελφός του Στέφανος φρόντισε να περάσει το φέρετρο από το γήπεδο της Λεωφόρου, για έναν τελευταίο χαιρετισμό στον ήρωα Μπρακ.

Ακολουθήστε τον Θοδωρή Χονδρόγιαννο στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

Μιλήσαμε με τους Έλληνες που Υποστηρίζουν ότι ο Σπύρος Λούης Ίσως να Έκλεψε την Πρωτιά του Μαραθωνίου το 1896

Σας Παρουσιάζουμε τον Άνδρα που Έχει 7.000 Match στο Tinder

Η Ιστορία της 16χρονης Μαθήτριας που Σκότωσε Δύο Ανθρώπους «Επειδή δεν μου Αρέσουν οι Δευτέρες»

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.