Η Φωτογράφος που Έχει «Φάει» Κόλλημα με τους Λύκους, Ζωντανούς και Νεκρούς

Προειδοποίηση περιεχομένου: Εικόνες από λείψανα ζώων

Στα τέλη του 2019, μετά από 140 χρόνια απουσίας λόγω κυνηγιού, οι λύκοι επέστρεψαν στην Ολλανδία μέσω της Γερμανίας. Δυστυχώς έπεσαν θύματα μιας καινούργιας ανθρώπινης απειλής: των οδηγών. Μόνο φέτος, τέσσερις λύκοι βρέθηκαν νεκροί στην Ολλανδία μετά από σύγκρουση με όχημα.

Videos by VICE

Οι λύκοι που σκοτώνονται στον δρόμο μεταφέρονται στο Dutch Wildlife Health Centre (DWHC) στην κεντρική πόλη της Ουτρέχτης, όπου υπόκεινται σε κτηνιατρική νεκροψία και ανάλυση. Το ζώο διαμελίζεται και κάποια μέρη του τα κρατάνε για επιστημονική μελέτη.

Τα υπόλοιπα μεταφέρονται στο Naturalis Biodiversity Centre. Τα ζώα ταριχεύονται και εκτίθενται στο μουσείο του Λέιντεν.

Η Ολλανδή φωτορεπόρτερ Marielle van Uitert πέρασε 13 χρόνια κάνοντας φωτορεπορτάζ σε όλο τον κόσμο, από τη Συρία ως τη Ρουάντα και το Αφγανιστάν, προτού στρέψει την προσοχή της στους λύκους.

Το τελευταίο πρότζεκτ της, De wolf recycled (“The wolf recycled” ), είναι μια φωτογραφική μελέτη των λύκων στην άγρια φύση, στην Ολλανδία και σε όλο τον κόσμο, καθώς και στην αίθουσα νεκροψίας και του στούντιο ταρίχευσης. Μίλησα με την van Uitert για το τι βρίσκει τόσο όμορφο σε ένα πλάσμα που προκαλεί φόβο σε πολλούς από μας, εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.

VICE: Πώς αποφάσισες να φωτογραφίσεις λύκους; Marielle van Uitert: Είχα μια αίσθηση ότι η τύχη μου τελείωνε και ότι ήταν ώρα να σταματήσω να φωτογραφίζω σε εμπόλεμες ζώνες. Έκανα ρεπορτάζ για τον πόλεμο ενάντια στα ναρκωτικά στο Μεξικό και βρέθηκα στο πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας – το τελευταίο που θέλεις να σου συμβεί εκεί. Κρύφτηκα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου για τρεις μέρες και άρχισα να αναρωτιέμαι τι να κάνω με τη ζωή μου.

Όταν γύρισα στην Ολλανδία το 2018 πέρασα έναν χρόνο κάνοντας dog walking για να ηρεμήσω και με μάγεψαν τα σκυλιά. Ιδίως οι μεγαλύτερες ράτσες, που οι άνθρωποι αυτόματα θεωρούν τρομακτικές. Ήταν πολύ όμορφο όταν κέρδισα την εμπιστοσύνη τους. Τα σκυλιά με οδήγησαν στους λύκους. Είχα ακούσει ότι με τη βοήθεια των δασονόμων είχα μεγάλες πιθανότητες να δω κάποιον λύκο στα σύνορα Γερμανίας-Τσεχίας. Και πράγματι.

Τώρα που το σκέφτομαι, είδα τον πρώτο μου λύκο στο Yosemite Natural Park. Εμφανίστηκε ξαφνικά από τα βουνά και διέσχισε τον δρόμο μπροστά από το τροχόσπιτό μου.

Και τι σου κράτησε το ενδιαφέρον;
Υπάρχουν πολλά να μάθεις για τους λύκους και το όμορφο είναι η ποικιλία. Μπορώ να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο και να μιλήσω με ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τους λύκους. Για παράδειγμα, πήγα στην Αιθιοπία και με συνόδευσε στα βουνά μια ομάδα Βρετανών βιολόγων. Υπάρχουν μόνο γύρω στους 450 αιθιοπικούς λύκους πια και απειλούνται με εξαφάνιση για πολλούς λόγους, π.χ. λύσσα.

**Τι προετοιμασία κάνεις για τις φωτογραφίσεις;
**Ξεκινάω με έρευνα για το είδος του λύκου που θέλω να φωτογραφίσω. Αυτό σημαίνει να έρχομαι σε επαφή με τους κατάλληλους ανθρώπους, όπως δασονόμους, βιολόγους και ιδιοκτήτες γης. Μετά σχεδιάζω και βάζω τις παγίδες με τις φωτογραφικέςς και μερικές φορές κάθομαι πολλές μέρες κρυμμένη περιμένοντας.

Έχεις φωτογραφίσει και λύκους που έχουν χτυπηθεί από αυτοκίνητα. Τι έμαθες βλέποντας τα κουφάρια τους;
Οι λύκοι είναι εντυπωσιακοί, ακόμα κι όταν είναι νεκροί στο τραπέζι της νεκροψίας. Έχουν τεράστιο κρανίο και τα πέλματα με τη γούνα ανάμεσα σε κάθε δάχτυλο – αυτή η γούνα κάνει τα βήματά τους αθόρυβα. Από αυτή την άποψη οι λύκοι είναι σαν φαντάσματα. Έχει τύχει να περάσω εβδομάδες στο δάσος χωρίς να δω κανέναν. Επίσης είναι απίστευτα δυνατοί, τόσο που επιβιώνουν και με τρία πόδι αν χρειαστεί. Μέσα σε μια αγέλη, φροντίζουν ο ένας τον άλλον. Αυτό το βρίσκω υπέροχο. Όσο περισσότερο χρόνο περνάς μαζί τους τόσο περισσότερο τους σέβεσαι.

Περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω.