Στην ‘Α λυκείου, η καθηγήτρια των αγγλικών μού δάνεισε ένα από τα αγαπημένα της μυθιστορήματα, το Fortune’s Rocks. Δεν ήταν το πρώτο μυθιστόρημα που μου έδινε, αλλά ήταν το πρώτο που με ερέθισε. Το Fortune’s Rock είναι ένα ρομαντικό μυθιστόρημα του 1999 που καταγράφει μια φλογερή σχέση ανάμεσα σε ένα 15χρονο κορίτσι και τον 40χρονο παντρεμένο καθηγητή της. Ήταν η πρώτη φορά που διάβαζα άσεμνες σκηνές σεξ και κόλλησα.
Το διάβαζα σαν ήταν μυστικό: Κάτω από τα σκεπάσματα το βράδυ, στο μπάνιο, στη γαλαρία του λεωφορείου. Με έκανε να μουδιάζω και αργότερα αναγνώρισα αυτή την αίσθηση ως επιθυμία για σεξ ή αυνανισμό – κανένα εκ των οποίων δεν είχα δοκιμάσει ακόμα. Δεν με ερέθιζαν μόνο τα σημεία με το σεξ αλλά η όλη φαντασία, η λαχτάρα, η άρρητη επιθυμία – η γνώση ότι ήθελα κάτι λάθος τόσο ξεδιάντροπα.
Videos by VICE
Δεν ξέρω γιατί αυτή η «ταμπού» δυναμική γύρισε έναν διακόπτη μέσα μου ή γιατί έγινε καταλύτης για τόσες από τις πρώτες σεξουαλικές μου εμπειρίες.
Λίγα χρόνια μετά, στα 18 μου, γνώρισα τον πρώτο μου φίλο, που ήταν με κάποια άλλη τότε. Είχαν ερωτευτεί ενώ ζούσαν στο εξωτερικό και εκείνη έμενε ακόμα εκεί. Τη μέρα που τον γνώρισα, μπήκε στην κουζίνα της φίλης μου και κόντεψα να λιποθυμήσω. Ποτέ δεν είχα νιώσει κάτι τέτοιο και μείναμε μαζί έναν χρόνο.
Είναι σχέσεις από μόνες τους. Έχουν κίνητρο, σκοπό και συναίσθημα.
Καμιά φορά έβλεπα αγαπησιάρικα μηνύματα στο κινητό του από εκείνη, έτσι ήξερα ότι ήταν ακόμα μαζί, αλλά ποτέ δεν είχα το θάρρος να το αναφέρω. Φοβόμουν ότι θα ένιωθε ένοχος και θα έπρεπε να κάνει μια επιλογή – και δεν θα διάλεγε εμένα. Ήταν ο πρώτος μου έρωτας, ο πρώτος μου οργασμός, το πρώτο άτομο που ήθελα να μου κρατήσει το χέρι δημόσια. Ήταν επώδυνο να ξέρω ότι τα είχε με άλλη, αλλά σε γενικές γραμμές δεν επισκίαζε την αγάπη μας. Όταν χωρίσαμε, έμειναν μαζί και παραμένουν ακόμα.
Έναν χρόνο αργότερα, έκανα την πρώτη μου σχέση με παντρεμένο άνδρα. Ήμουν 19 κι εκείνος ήταν κάποιος που με είχε στηρίξει σε μια δύσκολη φάση, προσφέροντάς μου δουλειά και πολύ κρασί. Ήμουν μικρή κι εκείνος ήταν βγαλμένος από κατάλογο της Country Road, με ζιβάγκο, πατσουλί και επιμελώς αξύριστος. Ένιωσα έλξη πριν καν δεχτώ τη νέα δουλειά. Έτσι, όπως ήταν φυσικό, όταν άρχισε να με φλερτάρει στη δουλειά, ψήθηκα. Οι άλλοι έβλεπαν τον ηλεκτρισμό και με προειδοποιούσαν ότι ήταν παντρεμένος. Δεν ήξερα πολλά για τη σχέση με τη γυναίκα του, αλλά τους είχα ακούσει να φωνάζουν ο ένας στον άλλον στο πάρκινγκ ένα σωρό φορές και ήξερα ότι ζούσαν χωριστά.
Ένα μεσημέρι ήρθε στη δουλειά με μελανιές και δαγκωνιές. Κατάλαβα ότι έκλαιγε. Τον αγκάλιασα και εκείνος έκλαψε πιο δυνατά, ύστερα με φίλησε. Ήταν σαν μια παρορμητική, συναισθηματική αντίδραση αλλά με ερέθισε. Τότε ξεκίνησε μια σχέση που τα φτιάχναμε και χωρίζαμε, και κράτησε σχεδόν έναν χρόνο.
Σε όλη τη διάρκεια της σχέσης, συχνά αναρωτιόμουν αν ήμουν κακός άνθρωπος που κοιμόμουν μαζί του χωρίς ενοχές. Καμιά φορά τον έφερνε η γυναίκα του στη δουλειά ή έβλεπα τη φωτογραφία της στα social media, αλλά ποτέ δεν ένιωσα ποτέ μομφή για τον εαυτό μου.
Ο βασικός λόγος ήταν ότι δεν αισθανόμουν πως ευθυνόμουν για τις επιλογές του. Σίγουρα, ένα κομμάτι μου δεν ενέκρινε την ανειλικρίνειά του. Δεν νομίζω πως είναι παραγωγικός τρόπος να λύσεις ένα πρόβλημα. Παρόλα αυτά ένιωθα σαν να διευκόλυνα κάτι που χρειαζόταν για τον ίδιο και γι’ αυτό δεν ένιωθα άσχημα.
Φυσικά, ήταν θέμα χρόνου να το μάθει εκείνη και συνέβη τη μέρα που μπήκε στο διαμέρισμά του και μας έπιασε αγκαλιά γυμνούς στον καναπέ. Εκείνος «κοκάλωσε», σφίγγοντάς μας, καθώς εκείνη μας κοίταζε και τους δυο και η ατμόσφαιρα βάρυνε, σαν να κατάλαβαν και οι δύο ταυτόχρονα ότι είχε τελειώσει. Επιτέλους μετά από ένα διάστημα που μου φάνηκε να κρατάει ολόκληρα λεπτά, έφυγε χωρίς να πει κουβέντα.
Σχεδόν περίμενα να επικοινωνήσει μαζί μου μετά από αυτό, δεν ξέρω τι πίστευα ότι θα έλεγε. Ίσως ότι έπρεπε να ξεσπάσει τον πόνο της ή απλώς ήθελε να μιλήσει για να καταλάβει τι γίνεται. Αλλά δεν την ξαναείδα και έτσι σκέφτηκα ότι η σχέση τους τελείωσε στο μυαλό της εκείνη τη μέρα.
Εκείνος μου είχε πει ότι μ’ αγαπούσε, αλλά δεν τον πίστεψα ποτέ και νομίζω ότι έκανα καλά. Ένιωθα έλξη αλλά και άσχημα για εκείνον, ωστόσο κάπως με άναβε το πώς με είχε ανάγκη. Ένιωθα από τη μια ότι δεν μπορούσα να τον κάνω να νιώσει καλύτερα αλλά το πιο δυνατό κομμάτι μου, μου έλεγε να προσπαθήσω. Η ανάγκη του μεταφραζόταν στο σεξ που κάναμε με έναν έντονο και παθιασμένο τρόπο που δεν είχα βιώσει ξανά – έναν τρόπο που μου έμαθε ότι το σεξ μπορεί να είναι ιαματικό. Ήταν το πρώτο περιβάλλον σεξουαλικής ενδυνάμωσης που είχα βρεθεί.
Η σχέση μας έληξε επειδή η γυναίκα του ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος. Χωρίσαμε και εκείνοι πήραν φιλικό διαζύγιο, έναν χρόνο αργότερα.
Από τότε έχω υπάρξει «το άλλο πρόσωπο» πάνω από μία φορά. Δεν ήταν όλες σοβαρές σχέσεις ούτε όλες με παντρεμένους. Κάποιοι είχαν μακροχρόνιες σχέσεις, κάποιοι σύντομες, κάποιοι έκαναν ένα διάλειμμα, κάποιοι χώριζαν. Δεν ήταν πάντα ειλικρινείς για τις σχέσεις τους, κάτι που φυσικά δεν προκαλεί έκπληξη – αλλά συχνά δεν ρωτάω παρά μόνο αν αρχίσω να έχω πραγματικά συναισθήματα.
Δεν βλέπω τις εμπειρίες μου ως κάτι για να καυχιέμαι αλλά επίσης δεν αισθάνομαι ότι είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπομαι. Είναι σχέσεις από μόνες τους. Έχουν κίνητρο, σκοπό και συναίσθημα.
Δεν νομίζω ότι η απιστία είναι κάτι προς συζήτηση. Ιστορικά, η άλλη γυναίκα δεν είναι κάποια που παίρνει στήριξη για τις επιλογές που κάνει –από την οικογένεια, από τους φίλους της και συχνά ακόμα και από τον εραστή της- έτσι είναι λογικό να υπάρχουν ελάχιστα υποστηρικτικά έργα. Οι γυναίκες συχνά αφηγούνται τις ιστορίες τους ευχόμενες να είχαν δει «τα σημάδια», μιλώντας για το ότι ποτέ δεν τον εμπιστεύτηκαν και πως σπάνια λειτούργησε.
Όπως λέει η Βελγίδα ψυχοθεραπεύτρια Esther Perel, στο βιβλίο της The State of Affairs: Rethinking Infidelity, η άλλη γυναίκα συχνά παραμερίζεται –αν δεν αγνοείται ξεκάθαρα– από ψυχολόγους και κριτικούς. Στο μεταξύ, ο κόσμος τη θεωρεί εγωίστρια κι όχι άνθρωπο με περίπλοκα στοιχεία, επιθυμίες και δικά της συναισθήματα. Τη θεωρούμε κακή, σαν να είναι ο μόνος λόγος για την καταστροφή της σχέσης, σαν να το έκανε από πρόθεση, σαν η επιθυμία κάποιου άλλου να είναι δική της ευθύνη.
Από τη δική μου εμπειρία, η απιστία έχει να κάνει λιγότερο με την ανειλικρίνεια και περισσότερο με την ανακάλυψη του εαυτού. Όλοι πρέπει να είμαστε υπόλογοι για τις σχέσεις και τις επιλογές μας και ποτέ δεν ένιωσα ότι ήταν ευθύνη μου να αρνηθώ τις επιθυμίες κάποιου με βάση τη σχέση του. Οι άνθρωποι ξεστρατίζουν από σχέσεις για χιλιάδες λόγους, που δεν δικαιολογούνται όλοι αλλά συχνά ακολουθούν κάποιο ένστικτο.
Οι απαγορευμένοι έρωτες θα είναι πάντα κάτι που μπορεί να ενθουσιάζει, στα μυθιστορήματα και τις ταινίες, καθώς και στη φαντασία.
Για παράδειγμα, ένας άνδρας που γνώρισα από τη Νέα Υόρκη: Ήταν αρραβωνιασμένος με μια μεγαλύτερη γυναίκα, την οποία ανακάλυψα μήνες αργότερα από το Instagram. Είχε έρθει στην Αυστραλία για να επισκεφτεί την οικογένειά του για τα Χριστούγεννα και για κάποιον λόγο, η αρραβωνιαστικιά του δεν ήταν μαζί του. Τον σέρβιρα στο μπαρ που δούλευα μια Κυριακή με φουλ χανγκόβερ και τον πέτυχα στον δρόμο μια βδομάδα αργότερα. Κοιταχτήκαμε καλά-καλά, συστηθήκαμε ξανά και καθίσαμε μαζί. Λίγες ώρες αργότερα, κάναμε γυμνοί μπάνιο στην πισίνα του με μπουκάλια σαμπάνιας.
Για μένα ήταν μια καλοκαιρινή περιπέτεια. Για εκείνον ένας παράνομος δεσμός. Συχνά μου έλεγε ότι φοβόταν να γεράσει, να γίνει σαν τους γονείς του, να γίνει αυτός που περίμεναν όλοι. Ένιωθε παγιδευμένος στη δουλειά του, στην ταυτότητά του και στις προοπτικές του. Εγώ, 20 χρόνια μικρότερη, δεν είχα να του δώσω καμιά τρομερή συμβουλή, αλλά πρέπει να του πρόσφερα παρηγοριά κάνοντάς τον να ξεχαστεί. Ήμουν ένας άνθρωπος με τον οποίον μπορούσε να προσποιηθεί.
Η σχέση δεν σήμαινε πράγματα για μένα από συναισθηματικής άποψης, αλλά λυπήθηκα όταν επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και σάστισα όταν με μπλόκαρε στα social media. Αργότερα έμαθα γιατί. Δεν του έχω μιλήσει αλλά έμαθα από έναν κοινό γνωστό μας ότι ακύρωσε τον αρραβώνα του λίγο μετά την επιστροφή του.
Αυτή τη στιγμή είμαι ερωτευμένη με κάποιον που έχει μόνο μία σχέση – τη δική μας. Είναι η πρώτη μου φορά και είναι τέλεια. Όσο ζούσα στο επίκεντρο της απιστίας, τα ψέματα άρχιζαν να με βαραίνουν, να γίνονται εξαντλητικά, όχι σέξι. Ήμουν έτοιμη να ερωτευτώ κάποιον που μπορούσε να με αγαπήσει ελεύθερα και με άνεση.
Δεν είμαι σίγουρη αν αυτό σημαίνει πως το να είμαι η άλλη γυναίκα έχασε το συναρπαστικό στοιχείο του. Πιστεύω πως οι απαγορευμένοι έρωτες θα είναι πάντα κάτι που μπορεί να με ενθουσιάζει στα μυθιστορήματα και τις ταινίες, καθώς και στη φαντασία μου – πού και πού σε βίντεο πορνό.
Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά πρόσφατα αγόρασα ένα δικό μου αντίτυπο του Fortune’s Rocks. Είναι εξαντλημένο, έτσι βρήκα ένα αντίτυπο δεύτερο χέρι από το eBay. Μετά από τόσα χρόνια αναρωτιέμαι αν οι δικές μου εμπειρίες ως η άλλη γυναίκα θα αφαιρούν κάτι από την ιστορία, καθιστώντας τη λιγότερο συναρπαστικό και σεξουαλικό ανάγνωσμα.
Ίσως και όχι. Ακόμα και τώρα νιώθω ένα γνώριμο μούδιασμα, ακόμα και τη στιγμή που ανοίγω το δέμα που μόλις έφτασε με το ταχυδρομείο.
Ακολουθήστε τη Laura στο Instagram.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στην αγγλική έκδοση του VICE (www.vice.com/en).
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Ένας Kρατούμενος Mιλά για τον Eφιάλτη του Covid19 στη Φυλακή Διαβατών
Η «Γκρίζα Ζώνη» του Αριθμού των Κρουσμάτων Κορονοϊού στην Ελλάδα
Φωτογραφίες Από τη Zωή Eνός Νέου Φαντάρου στον Γαλλικό Στρατό