Το «σωσίβιο» που βρίσκεται πάντα δίπλα μας και μας χαρίζει στιγμές χαλάρωσης, ειδικά στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι η μουσική και η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο χρόνο γινόμαστε αποδέκτες πολύ δυνατών δουλειών από καλλιτέχνες όλων των ειδών.
Το Violetera, το ντεμπούτο album της Χριστίνας Ψύχα, είναι μία από αυτές τις δουλειές. Ένας ιδιαίτερος δίσκος που μπορεί να κάνει την ψυχή σου να «ανθίσει» και το δωμάτιο να γεμίσει όμορφες μυρωδιές από την παιδική σου ηλικία. Μιλάμε για μια ιδιαίτερα ικανή τραγουδίστρια και συνθέτρια, με σπουδές σε πιάνο, κλασικό και τζαζ τραγούδι, ανώτερα θεωρητικά μουσικής και προσχολική αγωγή. Μαζί με μια ομάδα από εξίσου ταλαντούχους μουσικούς μπήκε στο στούντιο και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
Videos by VICE
Ένα album γεμάτο μελωδίες, jazz ρυθμούς, pop στιγμές και πινελιές ισπανικής και ελληνικής τραγουδοποιίας.
Σε ταξιδεύει από τα στενά της Αθήνας στη Βαρκελώνη και πίσω, με μία μικρή στάση στο Παρίσι. Πριν από λίγες μέρες είχα τη χαρά να μιλήσω με τη Χριστίνα, μέσω τηλεφώνου. Στην άλλη άκρη της γραμμής, μια ευδιάθετη και γλυκιά φωνή με καλωσόρισε στον κόσμο της Violetera. Αφού πρώτα μιλήσαμε για το mini doc που γυρίστηκε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του δίσκου -και κάνει πρεμιέρα μαζί με τη συνέντευξη- περάσαμε σε μια κουβέντα εφ’όλης της ύλης, αφού αυτή είναι η πρώτη φορά που μιλάει στο VICE.
VICE: Ο δίσκος βρίσκεται εκεί έξω. Πώς αισθάνεσαι;
Χριστίνα Ψύχα: Είμαι πολύ χαρούμενη και νιώθω ικανοποίηση που κατάφερα να ολοκληρώσω αυτή τη δουλειά, ακριβώς όπως την είχα στο μυαλό μου. Δουλεύαμε αυτή την παραγωγή από το 2017, αλλά εγώ την οραματιζόμουν από πολύ πιο νωρίς. Καθυστέρησε η κυκλοφορία του album, λόγω της προηγούμενης καραντίνας, αλλά πλέον δεν υπάρχει χώρος για άλλα συναισθήματα εκτός της χαράς και της ικανοποίησης.
Μίλησέ μου λίγο για τον ιδιαίτερο τίτλο που επέλεξες.
Τον άντλησα από ένα κομμάτι που τραγουδούσα πιο παλιά στα ισπανικά, το οποίο λέγεται La Violetera και μιλάει για τα κορίτσια που μοίραζαν κάποτε λουλούδια στους δρόμους της Ισπανίας. Ήθελα έναν τίτλο ο οποίος να περικλείει την αίσθηση του ρομαντισμού που έχουμε δώσει στον ήχο.
Εκτός από τα δικά σου τραγούδια, στο tracklist βρίσκουμε μία διασκευή.
Ναι, έχω διασκευάσει ένα γνωστό παραδοσιακό τραγούδι με τίτλο: Ο Ήλιος Βασιλεύει. Εγώ, το τιτλοφόρησα ως Ποιος σε Φίλησε, αφού εστιάζω σε αυτό το κομμάτι. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα recomposition, έχουμε πειράξει τη μελωδία και την αρμονία με αποτέλεσμα να δώσουμε έναν πιο σκοτεινό και θλιμμένο χαρακτήρα στο τραγούδι. Προσωπικά, μου αρέσει πολύ να κάνω διασκευές. Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησα και έμαθα να δουλεύω δημιουργικά. Μέσα από την Jazz καλούμασταν να επεξεργαστούμε την πληροφορία και να τη δώσουμε με μια δική μας οπτική.
Πώς αισθάνεσαι που βγάζεις την πρώτη σου δουλειά εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας;
Σίγουρα οι πρακτικές δυσκολίες είναι πολλές, όμως οι συναισθηματικές απολαβές είναι περισσότερες. Πέρσι την άνοιξη είχαμε σοκαριστεί από όλο αυτό και αποφασίσαμε να πάμε προς τα πίσω την κυκλοφορία. Πλέον έχει γίνει μέρος της ζωής μας με έναν τρόπο, χωρίς να διαφαίνεται πότε θα τελειώσει, οπότε ήταν κάτι σαν ανάγκη για εμάς να βγει το υλικό. Αναγκαστικά, πρέπει να προσαρμοστούμε και να λειτουργήσουμε αναλόγως.
Θεωρείς ότι ο ρομαντισμός στην εποχή μας είναι μια μικρή επανάσταση;
Για κάποιον που λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο στη ζωή του, ναι, αποτελεί μια επανάσταση αφού βρίσκει συνεχώς εμπόδια και «ακυρώσεις». Για μένα είναι μονόδρομος, δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω σε κάποιο διαφορετικό πλαίσιο.
Πόσο σημαντική είναι η ομάδα που έχεις γύρω σου για σένα;
Το σημαντικότερο. Η ενασχόλησή μου με την Jazz με έμαθε να ακούω αυτό που έχει να πει μουσικά ο άλλος. Από τη στιγμή που γράφω εγώ τα τραγούδια υπάρχει μια κατεύθυνση, αλλά δεν μπορώ να μην ακούσω τις ιδέες των υπόλοιπων. Είναι αυτονόητο για μένα.
Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σου που να σε έβαλε στο τριπάκι να ασχοληθείς με τη μουσική;
Δεν είναι ακριβώς στιγμή. Όλο αυτό έγινε σαφές όταν τελείωσα το σχολείο και έφυγα από την ασφάλεια της οικογένειάς μου για να σπουδάσω. Τότε, αντιλήφθηκα στην πραγματικότητα την ελευθερία των επιλογών μου. Έτσι, πήρα την απόφαση να κατευθυνθώ προς τα εκεί και να το δω πιο σοβαρά.
Στο Νοσταλγικό, μου άρεσε η αναφορά που κάνεις για τα ρέστα που κρατούσες από τη μαμά σου όταν σε έστελνε για ψώνια, για να πάρεις παγωτό.
Αυτή είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχω. Την επαναφέρω συχνά και με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα. Μεγάλωσα στην επαρχία (Αίγιο) και έτσι είχα την τύχη να βρίσκομαι σε μια γειτονιά με αρκετά παιδιά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παίζω στους δρόμους, ανέμελα, μέχρι και την περίοδο που πήγαινα Γυμνάσιο. Με διαμόρφωσε πολύ ως χαρακτήρα και επέλεξα αυτή τη στιγμή επειδή είναι κάτι που έκανα συνεχώς. Έκλεβα τα ρέστα και έπαιρνα παγωτό (γέλια).
Αγαπημένο παγωτό;
Το Ρόκετ.
Σου έλειψε κάτι όσο ζούσες στο Αίγιο;
Κοίτα, μεγαλώνοντας θα ήθελα να έχω περισσότερες ευκαιρίες να δω συναυλίες και παραστάσεις. Ωστόσο, τώρα που το βλέπω από απόσταση νομίζω πως ήταν πολύ δημιουργική παιδική ηλικία, μακριά από αρνητικές εικόνες που μπορεί να αντιληφθείς σε μία πόλη. Δεν θα το άλλαζα.
Επόμενα σχέδια;
Θέλουμε, όταν δοθεί η δυνατότητα από την πολιτεία, να δώσουμε παραστάσεις ώστε να αρχίσει ο κόσμος να μαθαίνει το υλικό. Σίγουρα σκέφτομαι και την πιθανότητα να κάνουμε και κάποια live streams, αλλά εύχομαι να έχουμε σύντομα τη δυνατότητα να βγούμε προς τα έξω και να έρθουμε σε επαφή με το κοινό.
Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Ο «Γρίφος» του Ισπανικού Skunk στην Ηγουμενίτσα
VoxPopuli – «Όποιος Κρατάει Ένα Μικρόφωνο Μπαίνει σε Θέση Μάχης»
Ο Γιος του Osama bin Laden Είναι Ζωγράφος και η Αμερική Είναι η Μούσα του
Περισσότερα από το VICE
-
Rebecca McBride -
Michaela Vatcheva/Bloomberg/Getty Images -
The Messenger Birds -
Screenshot: Summerfall Studios
