Tο Χάος τού να Είσαι Γονιός Μέσα από Εικόνες

Kοινοποίηση

Στην εικόνα της Julie Blackmon «Midwest Materials», τα παιδιά πετάνε μπάλες στον πλαϊνό τοίχο ενός κτιρίου, μια μέρα με καταγάλανο ουρανό. Οι αλογοουρές των κοριτσιών πηγαίνουν πέρα-δώθε και ένα αγόρι χωρίς μπλούζα τρέχει ανάμεσα σε άδειες θέσεις για πάρκινγκ. Κάποιο άλλο παιδί κοιτάζει άσκοπα στον ουρανό. Για τους ανθρώπους που μεγάλωσαν χωρίς καμία επίβλεψη, οι γονείς των οποίων τους έλεγαν «πήγαινε να παίξεις έξω» και τους περίμεναν να επιστρέψουν σπίτι κατά το σούρουπο, η σκηνή αυτή μπορεί να είναι συνηθισμένη. Αλλά για ένα παιδί που μεγάλωσε με τους γονείς τους διαρκώς πάνω από το κεφάλι τους, μπορεί να είναι λίγο ενοχλητική. Πού είναι οι γονείς τους; Τι κάνουν αυτά τα παιδιά ολομόναχα;

Η φύση του να είσαι γονέας έχει αλλάξει πάρα πολύ τις τελευταίες δεκαετίες και το ίδιο έχει συμβεί και με τη γονεϊκή νοοτροπία. Στη φωτογραφική της δουλειά, η Julie Blackmon –η οποία δεν θεωρεί ότι είναι φωτογράφος, αλλά καλλιτέχνης που χρησιμοποιεί τη φωτογραφία ως μέσο- δημιουργεί σκηνές με παιδιά των οποίων οι γονείς είναι απόντες, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά. Το περιοδικό O Magazine ήθελε να δημοσιεύσει την εικόνα της «The Power of Now», στην οποία μια μητέρα κάνει ηλιοθεραπεία, ενώ ένα μωρό πλησιάζει επικίνδυνα σε μια πισίνα, όμως η δημοσίευση θα γινόταν μόνο αν μπορούσε η δημιουργός να απομακρύνει το μωρό από το νερό. Η Blackmon αρνήθηκε, καθώς το νόημα της φωτογραφίας δεν ήταν να απεικονίσει ένα μωρό που είναι ασφαλές. Ίσα-ίσα, το νόημα ήταν ότι ένας γονιός δεν μπορεί να ησυχάσει ποτέ, αφού κοιτάξτε τι θα συμβεί, αν χαλαρώσει λίγο – το μωρό πλησιάζει επικίνδυνα στο νερό, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά.

Videos by VICE

Η Blackmon βλέπει τη δουλειά της ως έναν τρόπο να κατανοήσει κανείς τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός γονέα, έναν χώρο που για την ίδια και τόσους άλλους είναι αγχωτικός, συντριπτικός και γεμάτος στρες. Δημιουργώντας αυτές τις επικές σκηνές που στάζουν μαύρο χιούμορ, είναι σε θέση να επεξεργαστεί τις εμπειρίες της και να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω της. «Η τρέλα και το χάος στις σκηνές αυτές, λειτουργούν περισσότερο ως μια μεταφορά για την ψυχολογική μου κατάσταση ως μητέρα και την υπερπροσπάθεια που καταβάλλω, για να τα καταφέρω», είπε η Blackmon. Όταν είσαι γονέας, είσαι γεμάτος ανάμεικτα συναισθήματα και αυτές οι αντιφάσεις είναι που καθιστούν αυτήν την εμπειρία τόσο πολύπλοκη. Είπε: «Πραγματικά, όσο έντονη είναι η παρουσία όλων αυτών των παιδιών, τόσο έντονη είναι και η απουσία της μητέρας στις φωτογραφίες. Αυτή είναι η σημασία που έχει αυτή η δουλειά για εμένα».


VICE Video: Οι Γονείς που Ανησυχούν για το Αντιεμβολιαστικό Ρεύμα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Επομένως, η δουλειά δεν είναι μια αναφορά στην ιδιότητα του γονέα. Η Blackmon κάνει μια σύγκριση με το Lady Bird της Greta Gerwig: η ταινία δεν είχε να κάνει με το Σακραμέντο, αλλά η πόλη δημιουργεί ένα ευρύτερο πρίσμα υπό το οποίο εξετάζεται η ανθρώπινη εμπειρία. Παρομοίως, για την Blackmon, η ιδιότητα του γονέα λειτουργεί ως εφαλτήριο, για να δούμε πράγματα σχετικά με τους ρόλους των γυναικών και τα όσα καλούνται να διαχειριστούν. «Νομίζω ότι οι γυναίκες καλλιτέχνιδες, αλλά και οι γυναίκες γενικότερα, εξακολουθούμε να κάνουμε τα περισσότερα πράγματα. Εξακολουθούμε να είμαστε εμείς που ορίζουμε τι πρέπει να γίνει, ακόμη και αν έχουμε τους πιο υπέροχους συζύγους. Πρέπει να κάνουμε υποδείξεις και να αποφασίζουμε τι πρέπει να γίνει», είπε. Αν υπάρχει ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί στο σπίτι ή στην οικογένεια, λέει η Blackmon, είναι το γεγονός ότι οι γυναίκες, ειδικά αυτές που είναι καλλιτέχνιδες, είναι αυτές που πρέπει να βάλουν τη δουλειά τους σε δεύτερη μοίρα.

Η δουλειά της Blackmon δεν είναι αυτοβιογραφική. Δεν έχει 17 παιδιά. Ακόμη και όταν χρησιμοποίησε τα δικά της παιδιά ως υποκείμενα (τώρα χρησιμοποιεί παιδιά της γειτονιάς), τα χρησιμοποίησε ως χαρακτήρες σε μια μεγαλύτερη σκηνή που είχε δημιουργήσει. «Δεν τα αντιμετώπισα με τον κλασικό τρόπο, που ερωτεύονται, δηλαδή, οι μανάδες τις φωτογραφίες των παιδιών τους», είπε. «Αγάπησα αυτήν τη δουλειά, επειδή ήταν δική μου και τα έδωσα όλα για αυτήν, όχι εξαιτίας του ποιος ήταν στις φωτογραφίες». Εξάλλου, οι άνδρες που φωτογραφίζουν τα παιδιά τους δεν παίρνουν κατευθείαν τον στερεοτυπικό χαρακτηρισμό του «μπαμπά-φωτογράφου». Όμως, επειδή η δουλειά της Blackmon διαδραματίζεται στο σπίτι της, αισθάνεται συχνά ότι πρέπει να απαντήσει σε αυτό το στερεότυπο της «μαμάς-φωτογράφου», όπως και η Cig Harvey. «Εφόσον είμαστε γυναίκες, φροντίζουμε πολλούς ανθρώπους. Ακόμη και αν δεν είναι τα μωρά μας, είναι η πεθερά μας και οι γείτονές μας. Αλλά είναι τόσο δύσκολο, όταν αυτή η αλήθεια στρέφεται εναντίον σου με φράσεις, όπως “Α, πηγαίνεις απλώς στην αυλή σου με τα παιδιά της γειτόνισσάς σου”», είπε. «Οι εικόνες που κάνω ελπίζω να αντανακλούν κάτι πολύ μεγαλύτερο από την προσωπική μου ζωή. Αυτό κάνει ένας πραγματικός καλλιτέχνης».

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Πώς Είναι να Ζεις σε Ένα Σπίτι 19 τ.μ. στο Κέντρο της Αθήνας

Εδώ θα Διαβάσεις Όλα Όσα Χρειάζεται να Ξέρεις για την Κεταμίνη

Εσύ Πότε θα Γίνεις Μάνα;

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.