Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE UK.
Οι άνθρωποι πάντα ξυπνούσαν σε περίεργα μέρη μετά από ένα καλό ξενύχτι. Πριν από 20 χρόνια, αυτό το παράξενο μέρος μπορεί να ήταν ο καναπές στο σπίτι ενός αγνώστου ή το εσωτερικό ενός κάδου απορριμμάτων. Τώρα, χάρη στα φθηνά αεροπορικά εισιτήρια και την ευκολία με την οποία μπορείς να τα κλείσεις, αυτά τα παράξενα μέρη μετατρέπονται όλο και πιο συχνά στο «Ρέικιαβικ» ή σε «μια ξένη χώρα στην οποία δεν είχα καταλάβει ότι βρισκόμουν μέχρι που χρησιμοποίησα το geofilter του Snapchat στη selfie μου».
Videos by VICE
Όπως φαίνεται, κάθε λίγους μήνες ακούμε για έναν νεαρό άνδρα που βγήκε για ένα ήσυχο πικνίκ, κατέληξε να πίνει τα κέρατά του και επιβιβάστηκε σε ένα αεροπλάνο με προορισμό μια άλλη χώρα. Την επόμενη μέρα, τα «θύματα» ξυπνούν και ποστάρουν τα κατορθώματά τους στο Twitter ή το Facebook. Κάποια φυλλάδα θα εντοπίσει την ανάρτηση, το LADBible θα δώσει την έγκρισή του («Τύπος γίνεται κομμάτια και ξυπνάει στο ΣΑΛΤΣΜΠΟΥΡΓΚ») και η ιστορία θα εξαφανιστεί και θα δώσει τη θέση της σε μια αντίστοιχη περιπέτεια, έναν μήνα μετά.
Πρόκειται για κάποια συγκεκριμένη τάση; Θα έπρεπε να το ονομάσουμε κάπως όλο αυτό, όπως «αεροπλανόβερ» ή «Θεία Τιμωρία»; Δύσκολη ερώτηση. Όμως, για να σας δείξω πόσο συχνό είναι το φαινόμενο, επικοινώνησα με τέσσερις από τους πολλούς τύπους που το πέρασαν (σε διαφορετικό βαθμό: κάποιοι ξύπνησαν σε άλλες χώρες, άλλοι σε κρατίδια και άλλοι σε διαφορετικό νησί), για να μάθω πώς κατέληξαν εκεί που κατέληξαν.
«ΠΟΣΟ ΑΣΧΗΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ;»
Ένα βράδυ, αποφάσισα με έναν φίλο μου να κάνουμε μπαρότσαρκα στο Τσέλμσφορντ. Μετά από πολλά ποτά, τον έχασα και ξαφνικά είδα το X30 να περνάει μπροστά μου. Το λεωφορείο σε πηγαίνει κατευθείαν στο αεροδρόμιο Στάνστεντ του Λονδίνου μόλις με 10 λίρες (11,50 ευρώ). Εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε καλή ιδέα να κλείσω ένα αεροπορικό εισιτήριο της τελευταίας στιγμής από το κινητό μου, ελπίζοντας ότι θα καταλήξω σε κάποιο λιγότερο βρώμικο, κρύο και βροχερό μέρος από ό,τι το Τσέλμσφορντ. Υπάρχουν πολλά τέτοια μέρη, όμως ο προορισμός που επέλεξα ήταν η Βαρκελώνη.
Αφού επιβιβάστηκα, με πήρε ο ύπνος και όταν ξύπνησα συνειδητοποίησα ξαφνικά τη σοβαρότητα της απόφασης που είχα πάρει. Το μόνο που είχα πάνω μου ήταν ένα άδειο μπουκάλι νερού, τα ρούχα μου, το πορτοφόλι και το τηλέφωνο.
Κατέβηκα από το αεροπλάνο μυρίζοντας σφηνάκια Jägerbombs και Joop! Homme Αftershave από το προηγούμενο βράδυ και τηλεφώνησα στους γονείς μου. Ο μπαμπάς μου με συμβούλεψε να μείνω μερικές μέρες εκεί, οπότε έκλεισα την επιστροφή μου τρεις μέρες αργότερα και πέρασα τις επόμενες μέρες ανακαλύπτοντας τη Βαρκελώνη, μιλώντας με κόσμο και απολαμβάνοντας τον καιρό και το φαγητό. Μετά το μεσημεριανό, πήγαινα στο ξενοδοχείο μου, για να πλύνω τα ρούχα μου και να κάνω ντους, μιας και δεν είχα άλλη αλλαξιά.
Γενικά, το ταξίδι μου μού έμαθε να περνάω καλά μόνος μου και να μη με νοιάζει τι λέει ο κόσμος. Στο κάτω-κάτω, αν κάτι δεν σε σκοτώνει και δεν σε βάζει στη φυλακή, πόσο κακό να είναι; Αυτό είναι το νέο μου μότο.
– Alex, από Αγγλία
ΞΥΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ
Όλα ξεκίνησαν σε ένα μικρό γαλλικό λιμάνι στην πόλη Μπολιέ-σιρ-Μερ. Εγώ και δύο συνάδελφοι είχαμε σχολάσει από τη δουλειά το απόγευμα της Παρασκευής και πήγαμε κατευθείαν στην παραλία, κάνοντας μια στάση στο σούπερ-μάρκετ, για να πάρουμε τέσσερις εξάδες μπύρες. Θυμάμαι τα πάντα από την παραλία – ακόμη και τη στιγμή που μαζέψαμε τις πετσέτες και πετάξαμε τα σκουπίδια στους κάδους. Είχαμε σκεφτεί να πάμε στο Μονακό, για να περάσουμε μια βραδιά σε ένα κλαμπ για το οποίο είχαμε ακούσει, το La Rascasse, όμως δεν πίστευα ότι θα το κάναμε ποτέ, επειδή παραήμασταν μεθυσμένοι, για να καταφέρουμε να φτάσουμε εκεί.
Τότε είναι που άρχισαν τα κενά μνήμης.
Χωρίς να ξέρω τι είχε προηγηθεί τις προηγούμενες έξι ώρες, ξύπνησα σε ένα νοσοκομείο στην κορυφή ενός τεράστιου βράχου με θέα το λιμάνι του Μονακό. Οι νοσοκόμες μου είπαν ότι με είχε φέρει η Αστυνομία και εγώ επέμενα να φύγω από το νοσοκομείο, επειδή έπρεπε να είμαι στη δουλειά στις 8 το πρωί. Θυμάμαι να προσπαθώ να φύγω και οι νοσοκόμες να με απειλούν ότι θα καλέσουν την Αστυνομία, λέγοντάς μου ότι δεν ήμουν αρκετά νηφάλιος, για να επιστρέψω στη Γαλλία.
Ήμουν μια χαρά, με εξαίρεση τα γδαρμένα μου γόνατα και ένα τεράστιο καρούμπαλο στο μέτωπό μου. Τα ρούχα μου ήταν σε μια πλαστική σακούλα στο πάτωμα –ένας Θεός ξέρει που ήταν τα παπούτσια μου– και έτσι με το που έφυγαν οι νοσοκόμες, ντύθηκα, σκαρφάλωσα στο παράθυρο και ξεκίνησα να κατηφορίζω τρέχοντας τον λόφο ξυπόλυτος και σε κατάσταση σύγχυσης, προσπαθώντας να βρω κάποιον σταθμό τρένων. Όταν έφτασα στον κεντρικό δρόμο, με φώναξε από την απέναντι μεριά μια κοπέλα που ήξερα από τη δουλειά. Ήταν γύρω στις 6 το πρωί. Εκείνη είχε ξενυχτήσει όλο το βράδυ και μου είπε ότι με είδε στο La Rascasse. Με ρώτησε αν ήμουν καλά και μου έδειξε πού ήταν ο σταθμός, όμως δεν παρέλειψε να με βγάλει μια φωτογραφία, μιας και της είχε φανεί πολύ αστείο που μου κρεμόταν ακόμη ο ορός από το χέρι. Τελικά, κατάφερα να φτάσω στη δουλειά στην ώρα μου.
– Sam, από Αυστραλία
ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΚΗ ΙΔΕΑ
Ήμουν γύρω στα 17 και είχα βγει με τον κολλητό μου, τον Daniel. Κάποια στιγμή γίναμε λιώμα και οι περισσότεροι φίλοι μου έδειξαν υπευθυνότητα και επέστρεψαν σπίτι. Εκείνον τον καιρό παίρναμε το νυχτερινό λεωφορείο, για να γυρίσουμε σπίτι και, καθώς το περιμέναμε, κάποιος πρότεινε να πάρουμε την τελευταία πτήση που έφευγε από τη Μελβούρνη. Αντί λοιπόν να πάμε σπίτι, ανεβήκαμε στο λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Προτού καλά-καλά το καταλάβουμε, είχαμε φτάσει στο παγωμένο νησί της Τασμανίας.
Με τα ελάχιστα χρήματα που μας είχαν μείνει, αγοράσαμε αστεία καπέλα, πήγαμε σε ένα γήπεδο γκολφ και νοικιάσαμε ένα από τα αμαξάκια που έχουν εκεί, ξεμένοντας με λιγότερα από 10 δολάρια (7 ευρώ) για φαγητό. Δεν παίξαμε ούτε μια παρτίδα γκολφ. Κάναμε απλώς βόλτες με το αμαξάκι και λέγαμε πόσο βλάκες ήμασταν.
Επιστρέψαμε παντελώς εξαντλημένοι και αφυδατωμένοι. Δεν νομίζω ότι έχω μετανιώσει ποτέ στη ζωή μου τόσο πολύ για κάτι.
– Tom από Αυστραλία
BACHELOR ΠΑΡΤΙ-ΕΚΠΛΗΞΗ
Ήμουν στο διήμερο bachelor του αδερφού μου στο Μόναχο. Αποφασίσαμε όλοι να τσοντάρουμε από 20 ευρώ για τα έξοδα και το ξενοδοχείο μας έδωσε ένα βραχιολάκι με τη διεύθυνσή του, πράγμα που σήμαινε ότι δεν χρειαζόταν να έχω κινητό και πορτοφόλι και έτσι δεν τα πήρα μαζί μου. Μετά από πολλά ποτά, έχασα την παρέα μου, οπότε μπήκα σε ένα ταξί, έδειξα στον ταξιτζή τον καρπό μου και συνειδητοποίησα ότι το βραχιολάκι μου είχε εξαφανιστεί. Ξεκίνησα να μιλάω ασυνάρτητα, μασώντας τις λέξεις μου και με πέταξε έξω από το ταξί.
Πέρασε άλλο ένα εικοσάλεπτο στο οποίο προσπαθούσα μάταια να πείσω κάποιον ταξιτζή να με πάρει κούρσα και στο τέλος αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου σε ένα κοντινό λεωφορείο στο οποίο επιβιβαζόταν κόσμος. Παρακάλεσα τον οδηγό να με αφήσει να ανέβω, ελπίζοντας ότι θα περνούσαμε μπροστά από το ξενοδοχείο του οποίου το όνομα και τη διεύθυνση δεν μπορούσα να θυμηθώ – όμως εκείνος αρνήθηκε. Έτσι, πήγα από την άλλη πλευρά του λεωφορείου και με το που γύρισε την πλάτη του ο οδηγός, τρύπωσα στον χώρο των αποσκευών και κρύφτηκα πίσω από μια βαλίτσα μέχρι να κλείσει η πόρτα.
Όταν τελικά άνοιξε και πάλι η πόρτα, μετά από πέντε ώρες, πήδηξα έξω και ξεκίνησα να τρέχω γύρω-γύρω προσπαθώντας να καταλάβω πού βρίσκομαι. Παρατήρησα κάποιες πινακίδες που έγραφαν «Ζυρίχη», η οποία φαντάστηκα ότι θα ήταν κάποια πόλη της Γερμανίας, μέχρι που τελικά είδα τη σημαία της Ελβετίας. Αφού περπάτησα για καμιά ώρα, αποφάσισα να πάω στην Αστυνομία. Είπα την ιστορία μου σε έναν αστυνομικό, ο οποίος γύρισε προς τους συναδέλφους του, επανέλαβε την ιστορία μου στα γαλλικά και ολόκληρο το Αστυνομικό Τμήμα σείστηκε από τα γέλια. Μου έδωσαν μερικά σάντουιτς, τσιγάρα και ένα γράμμα, για να το δώσω στον εισπράκτορα. Όταν έφτασα στο Μόναχο, ήμουν χωρίς τηλέφωνο και λεφτά και δεν είχα την παραμικρή ιδέα πού βρισκόμουν, οπότε ξεκίνησα να περπατάω για ώρες, μέχρι που βρήκα τον σταθμό των τρένων στον οποίο είχαμε αποβιβαστεί, όταν πρωτοφτάσαμε, το κλαμπ από το οποίο ξεκινήσαμε τη βραδιά και, τέλος, το κωλοξενοδοχείο που είχα φάει τον τόπο να βρω.
– Jordan από Αγγλία
Περισσότερα από το VICE
Ωμές Φωτογραφίες Νεανικής Κουλτούρας από τις Χώρες του Πρώην Ανατολικού Μπλοκ
Τι θα Συμβεί αν Βρεθεί ο Αριθμός Τηλεφώνου σου στις Επαφές Ενός Εμπόρου Ναρκωτικών στην Ελλάδα
Πήγαμε Γήπεδο με τον Ιστορικό Ηγέτη της Θύρας 4 του ΠΑΟΚ