Όταν λέω ότι είμαι εργάτρια του σεξ, σχεδόν πάντα μου κάνουν ένα σωρό πολύ βαρετές ερωτήσεις. Συνήθως οι πρώτες έχουν να κάνουν με αριθμούς: Θέλουν να μάθουν με πόσους έχω κοιμηθεί, με πόσους μέσα σε ένα βράδυ –επειδή οι πόρνες, όπως οι βρικόλακες, βγαίνουν μόνο τη νύχτα–, πόσα λεφτά βγάζω. Στην ουσία, προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να μετρήσουν πόσο διαφορετική είμαι από αυτούς. Η ερώτηση για τα λεφτά έχει στόχο να καθορίσει αν είμαι από τις «καλές» του επαγγέλματος.
Οι άλλες ερωτήσεις αφορούν το τι συμβαίνει «στο δωμάτιο» ή μερικές φορές μια άκυρη ερώτηση για την προσωπική μου σεξουαλική ζωή – συχνά ένας ουσιαστικά άγνωστος τύπος ρωτάει πάνω στην κουβέντα, «Λοιπόν, πηδιέσαι;», μέσα σε 90 δευτερόλεπτα από τη στιγμή που γνωριστήκαμε. Συνήθως υποθέτω ότι οι άνθρωποι με τους οποίους συζητάω –δηλαδή ενήλικες που υποτίθεται ότι καταλαβαίνουν τα αποδεκτά ήθη συζήτησης σε άλλο πλαίσιο-, έχουν κάνει σεξ. Καταλαβαίνουν πώς γίνεται. Δεν διαφέρει κατά κάποιον μαγικό τρόπο, επειδή γίνεται στο πλαίσιο της δουλειάς – απλώς η διαπραγμάτευση γίνεται με πιο σαφή όρια από την αρχή. Στο τέλος μπορώ να πληρώσω τον λογαριασμό του ρεύματος ή ένα μέρος του, ανάλογα πόσο βαρύς είναι ο χειμώνας εδώ στο Γουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας.
Το πρόβλημα με αυτές τις ερωτήσεις είναι ότι στην ουσία λένε πως οι συγκεκριμένες σεξουαλικές πράξεις που εκτελώ είναι το μόνο ενδιαφέρον ή σημαντικό κομμάτι στη δουλειά μου. Ζητώντας μου να ποσοτικοποιήσω αυτές τις πράξεις –«Πόσες πίπες παίρνεις σε μια βδομάδα κατά μέσο όρο Gwyn;»– δημιουργούν την απαίτηση να μπω σε ένα πλαίσιο όπου υπάρχει μόνο ένας αποδεκτός τρόπος να είσαι εργάτρια του σεξ και να δίνω εξηγήσεις για μένα και τη δουλειά μου. Όταν ρωτάει κάποιος πόσους πελάτες έχω δει ή βλέπω τακτικά, ζητάει έναν αριθμό για να τοποθετήσει ανάμεσα σε μένα και σε εκείνον, ενώ ρωτώντας πόσα βγάζω συμπεραίνει αν «αξίζει τον κόπο» η δουλειά μου. Θεωρούν ότι το σεξ ως επάγγελμα είναι εγγενώς ταπεινωτικό και αηδιαστικό, ότι όσο λιγότερο σεξ κάνεις σε αυτό το πλαίσιο, τόσο το καλύτερο και ότι ο μόνος τρόπος να το δικαιολογήσουν είναι αν βγάζω αρκετά χρήματα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το να ρωτάει κανείς για την προσωπική μου σεξουαλική ζωή είναι άσχετο και παρεμβατικό. Αλλά όλοι περιμένουν από τις εργάτριες του σεξ να είναι ανοιχτό βιβλίο, για να ικανοποιούν την περιέργεια των άλλων ή νομίζουν ότι δεν έχουμε δικαίωμα για προσωπική ζωή και αξιοπρέπεια. Η ερώτηση για το σεξ, επίσης, έχει μια προσδοκία ότι θα πω μερικές σκανδαλιστικές ιστορίες για το πόσο μου αρέσει η δουλειά μου. Δυστυχώς, το σεξ σε επαγγελματικό πλαίσιο είναι αρκετά τυποποιημένο και μη ερωτικό, από αφηγηματική άποψη. Είναι σεξ με άνδρες που δεν βρίσκω ούτε ελκυστικούς ούτε μη ελκυστικούς και δεν διαφωνώ με αυτό. Η Charlotte Shane, στο εκπληκτικό δοκίμιο Getting Away With Hating It, περιγράφει απόλυτα πώς νιώθω για το σεξ ως επάγγελμα. Αλλά δεν αρκεί να το αποδέχομαι επαρκώς – πρέπει και να αγαπάω τη δουλειά μου, πέρα από το να είμαι καλή σε αυτήν. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν μας αφήνει σε χλωρό κλαρί.VICE Video: Ο Κόσμος του Ιατρικά Υποβοηθούμενου Σεξ
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.Κάτι άλλο που δεν μου αρέσει στις ερωτήσεις αυτές είναι ότι όπως και να απαντήσω, πέφτω στην παγίδα να βάλω τις εργάτριες του σεξ σε μια τεχνητή ιεραρχία. Έχω εργαστεί ανεξάρτητα και σε πορνεία πολλά χρόνια, ανάλογα με τις ανάγκες και την κατάσταση. Τα περισσότερα που έχω βγάλει με ένα ραντεβού είναι λίγο πάνω από 2.000 δολάρια και τα λιγότερα που έχω πληρωθεί για σεξ είναι 65 δολάρια. Έκανα ακριβώς την ίδια δουλειά και στις δύο καταστάσεις και ένιωθα απόλυτα άνετα να δεχτώ και τα δύο ποσά για τον χρόνο και την προσπάθεια που κατέβαλα. Υποψιάζομαι ότι αυτό δεν θα εκπλήσσει εργάτριες του σεξ που έχουν βρεθεί με πελάτες οι οποίοι θέλουν «ένα στα γρήγορα» και πελάτες που θέλουν «αυθεντική εμπειρία», εκτός από το σεξ. Ξέρω, όμως, ότι για πολλούς εκτός χώρου τα δύο άκρα μοιάζουν αγεφύρωτα.
Στην ουσία, λέω ότι κάνω την ίδια δουλειά, υπό διαφορετικές συνθήκες και με διαφορετικές πληρωμές, εδώ και πολλά χρόνια και δεν έχουν υπάρξει στιγμές που αξίζει περισσότερο ή λιγότερο σεβασμό. Απεχθάνομαι να μπω σε μια συζήτηση που υπονοείται ότι για να βγω λάδι πρέπει να υπονομεύσω τις συναδέλφους μου και όπου η δουλειά μου θεωρείται κακή, μέχρι να αποδείξω το αντίθετο. Οι εργάτριες του σεξ είναι από τους πιο έξυπνους, αστείους, ευγενικούς και εφευρετικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει – δεν ενδιαφέρομαι για ασήμαντες κουβεντούλες με μια δόση κακίες, όπου περιμένουν από εμένα να συμμετάσχω στον στιγματισμό των συναδέλφων μου εκείνων που είναι λιγότερο ικανές από εμένα να προστατευτούν. Αυτές οι ερωτήσεις δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος να καταλάβει κανείς τη δουλειά μου – είναι τρόπος να με κατηγορήσει. Το να είσαι εργάτρια του σεξ είναι ενδιαφέρον και διασκεδαστικό και είναι και μια πρόκληση και σίγουρα έχω πολλά να πω γι’ αυτό. Όμως αν κάνεις βαρετές, κολλημένες ερωτήσεις, σχεδόν σίγουρα δεν θα πάρεις καλές απαντήσεις.Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE New Zealand.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίοNewsletter μας.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
