Όσα Έμαθα για τη Ζωή από τη Μαγεία και τη Μαγειρική

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Munchies.

Η μαγεία είναι η χρήση πρακτικών εργαλείων με πνευματικούς στόχους, σωστά; Ή πνευματικών εργαλείων με πρακτικούς σκοπούς – εξαρτάται πώς το βλέπεις. Ο τρόπος που προσεγγίζω εγώ τη μαγεία, είναι πολύ πρακτικός. Νομίζω πως όταν οι άνθρωποι μιλούν για «μαγική κουζίνα» σκέφτονται τη βοτανοθεραπεία, όμως υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα από αυτό.

Παράτησα το πανεπιστήμιο –σπούδαζα ρομποτική–, επειδή πάντα ήθελα να γίνω σεφ, όμως η μητέρα μου, μου είπε ότι το να σπουδάζεις σε σχολή μαγειρικής είναι σαν να πηγαίνεις σε σχολή για κλόουν. Νομίζω ότι συνειδητοποίησε, τελικά, ότι από τη στιγμή που το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να φτιάχνω κέικ, δεν μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό.

Έτσι, μετακόμισα πίσω στη Νέα Υόρκη, πήγα σε σχολή μαγειρικής και η πρώτη μου δουλειά ήταν ως βοηθός ενός καταξιωμένου σεφ ζαχαροπλαστικής στο Μανχάταν. Όταν έφυγα από εκεί, πήγα σε ένα-δυο ακόμη μέρη και κατέληξα στο αρτοποιείο Dominique Ansel, όπου δούλευα γύρω στις 110 ώρες την εβδομάδα. Είχαν κάτι πανέμορφα παράθυρα στην κουζίνα και έβλεπα ανθρώπους να βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους και να πίνουν καπουτσίνο - σκεφτόμουν ότι δεν με είχε δει καθόλου ο ήλιος και ήμουν καλυμμένη από την κορυφή ως τα νύχια με κρέμα ζαχαροπλαστικής. Έτσι, μια μέρα τους είπα, «Πάω να πάρω λίγη ζάχαρη», κατέβηκα στο ισόγειο, άλλαξα και δεν επέστρεψα ποτέ.

Τότε δεν ασχολούμουν με τη μαγεία – ήμουν απλώς μια κοπέλα της γειτονιάς που είχε ένα αόριστο ενδιαφέρον για την γιόγκα, τα ταρό και όλα αυτά, όμως είχα πολλή δουλειά για να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον πνευματικό κόσμο. Σύντομα, όμως, έγινα φίλη με τους προηγούμενους ιδιοκτήτες εδώ στο Catland και όταν εγκατέλειψαν τη βιομηχανία της ζαχαροπλαστικής, με άφησαν να πλέκω οκτώ ώρες την ημέρα, να διαβάζω και να μαθαίνω. Καταβρόχθιζα αχόρταγα οτιδήποτε είχε να κάνει με την ιστορία της μαγείας και της θρησκείας, γνώριζα καταπληκτικούς ανθρώπους και συμμετείχα σε φανταστικά τελετουργικά. Όλα αυτά ταίριαζαν απόλυτα με την κατανόηση που είχα για την πνευματικότητα και τον τρόπο που λειτουργεί το σύμπαν. Όταν, λοιπόν, μου πρότειναν να αναλάβω το κατάστημα ως ιδιοκτήτρια, εγώ ήμουν σε φάση, «Εννοείται», πράγμα που έσπρωξε τις σπουδές και την πνευματική πρακτική μου σε πολύ σοβαρή κατεύθυνση. Αυτό, επειδή όταν ασχολείσαι επαγγελματικά με τη μαγεία, πρέπει να κάνεις μάγια 24 ώρες το 24ωρο. Όταν ξεκίνησα να ενσωματώνω το φαγητό και το κρασί στην πρακτική μου, ήταν κάτι που έβλεπα ως φυσική προέκταση όσων έμαθα ως σεφ για πολλά χρόνια και πλέον και ως μάγισσα.

Στο μάθημα «Μαγεία της Κουζίνας» στο μαγαζί, συζητάμε για το πώς να ψήνουμε ένα παραδοσιακό κέικ με βότανα, πώς να χρησιμοποιούμε ασυνήθιστα συστατικά, όπως θαλασσινό νερό, αίμα και παλιά τραγούδια στη ζύμη, πώς και πότε να ταΐσουμε ανθρώπους με αυτά και, φυσικά, πώς να μην τους σκοτώσουμε. Επίσης, πώς να φτιάχνουμε μια συνταγή βασισμένη σε μαγικές «σφραγίδες».

«Σφραγίδα» ονομάζεται η χρήση μιας πρότασης που εκφράζει κάποια πρόθεση, όπως, «Θέλω να τα φτιάξω με τον Fred» και εσύ παίρνεις τα γράμματα που σχηματίζουν την πρόταση και τα μετατρέπεις σε ένα σύμβολο που δεν μοιάζει καθόλου μ' αυτήν. Αυτό το σύμβολο αντιπροσωπεύει την πρόθεσή σου, όμως ταυτόχρονα την απομακρύνει από το συνειδητό σου και τη φέρνει πιο κοντά στο υποσυνείδητό σου, όπου θεωρητικά μπορείς να δουλέψεις περισσότερο μαζί της και να αξιοποιήσεις το συμπαντικό υποσυνείδητο.

Παροτρύνω τον κόσμο να δημιουργήσει μια τέτοια σφραγίδα με βάση τις προθέσεις του και αν ετοιμάζεσαι να βάλεις στον φούρνο ζύμη για κέικ, μπορείς να πάρεις ένα μαχαίρι και να χαράξεις το σύμβολο. Μπορείς να το σχεδιάσεις σε ένα χαρτί και να ψήσεις το κέικ σου από πάνω. Μπορείς να το κάνεις στο γλασάρισμα και έπειτα να το απλώσεις ομοιόμορφα.

Όσο για το μάθημα «Κρασί και Μαγεία», έχει να κάνει με την ιστορία της χρήσης αλκοολούχων ενθεογόνων. Τα ενθεογόνα είναι οι ουσίες που ανυψώνουν ή αλλάζουν τη συνειδητότητά σου, ώστε να γίνει το τελετουργικό. Έτσι, για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν αγιαχουάσκα –είδος ενθεογόνου– ή κρασί Θείας Κοινωνίας. Στη συνέχεια, κάνουμε δοκιμές του οίνου, πράγμα που είναι το εκλαϊκευμένο τμήμα της τελετουργίας. Δεν πρόκειται, όμως, να μην πιείς κρασί.

Είμαι τριπλή Δίδυμος, επομένως λατρεύω να μιλάω και να διδάσκω. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που ήταν έντονα επηρεασμένο από τη μαγεία, όμως οι γονείς μου δεν το έβλεπαν αυτό. Οι γονείς μου πήγαιναν στην εκκλησία και έπειτα επέστρεφαν σπίτι, το καθάριζαν και έριχναν τα ταρό, χωρίς να βλέπουν κάποια αντίφαση ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Δεν μιλούσαμε ποτέ γι' αυτό σαν να ήταν κάτι που είχε σχέση με μαγεία. Το φαγητό είχε πάντα κεντρικό ρόλο στην ανατροφή μου – είμαι από τον Κροατία. Υπάρχουν πολλά meme με μεσημεριανά γεύματα στο σπίτι της γιαγιάς, τα οποία αποτελούνται από τέσσερις μπουφέδες γεμάτους φαγητά.

Δεν χρησιμοποιώ πολλά αποκρυφιστικά συστατικά στη μαγική μαγειρική μου. Τι είναι, λοιπόν, η μαγεία; Η πρακτική μαγεία είναι ένα μέσο με το οποίο οι φτωχοί παίρνουν τη δύναμη που δεν έχουν. Η λαϊκή μαγεία που εξασκείται στην Αμερική και την Ευρώπη βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε οικιακά υλικά. Αυτός είναι ο λόγος που το νερό της Φλόριντα χρησιμοποιείται στη μαγεία. Αυτός είναι ο λόγος που η κανέλα είναι μαγικό συστατικό. Πολύ σπάνια χρησιμοποιείται κάποιο υλικό στο οποίο δεν έχεις πρόσβαση.

Κυριαρχούν πολλές εσφαλμένες αντιλήψεις γύρω από τη μαγεία και τον αποκρυφισμό. Από φιλοσοφικής άποψης, η παρανόηση που επικρατεί είναι ότι η μαγεία είναι σατανική, ότι από τη φύση της προορίζεται να κάνει κακό. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία μαγικών παραδόσεων σε όλη την ιστορία, όπως και τον σύγχρονο κόσμο, επομένως είναι εντελώς αυθαίρετο να λες ότι υπηρετείς τον διάβολο – ποιανού τον διάβολο; Ποιον διάβολο;

Από πρακτικής άποψης, η παρανόηση είναι ότι μπορείς να ζητήσεις ένα πράγμα, για να διορθωθεί όλη σου η ζωή. Οι άνθρωποι ρωτούν, για παράδειγμα, «Ποιο κερί θα με βοηθήσει να βρω δουλειά;» και εγώ τους λέω, «Όχι, όχι, όχι. Η δουλειά του κεριού είναι να παίρνει φωτιά. Πρέπει να κάνεις κάτι με αυτό». Αυτό φαίνεται να σοκάρει τον κόσμο.

Νομίζω ότι αυτή η παρανόηση κάνει πολύ κόσμο να σκέφτεται ότι οι μάγισσες είναι τσαρλατάνοι που θέλουν απλώς να σου πάρουν τα λεφτά.

Προσωπικά, δεν χρησιμοποιώ τη μαγεία καθημερινά στη μαγειρική μου, καθώς, όταν οι μάγισσες επιστρέφουν σπίτι, δεν είναι σε φάση «μαγεία όλο το βράδυ». Όπως ακριβώς δεν φτιάχνουν μάφιν οι σεφ, όταν γυρίζουν σπίτι. Επομένως, όταν πάω σπίτι, τρώω πίτσα, όπως όλος ο κόσμος. Δεν υπάρχει καμία μαγεία σε αυτό.

Υπάρχει ένα ξόρκι για το φαγητό που βασίζεται σε μια περσική συνταγή και ονομάζεται «κέικ της αγάπης». Τα ξόρκια του έρωτα δεν είναι μόνο για να προσελκύσεις κάποιον. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν, για να σε ανεβάσουν ψυχολογικά, για να ενισχύσουν τον δεσμό μιας ήδη υπάρχουσας σχέσης ή για να σε προετοιμάσουν για μια βραδιά αποπλάνησης.

Η Melissa Madara είναι ιδιοκτήτρια του Catland, πρώην σεφ ζαχαροπλαστικής και επαγγελματίας μάγισσα που αντλεί επιρροές από παραδόσεις του χριστιανισμού, της μαγείας hoodoo, ινδιάνικων φυλών (Shawnee) και των Απαλαχίων.

Περισσότερα από το VICE

Ο Κόσμος των Ναρκωτικών στην Ελλάδα Έχει μια Ιστορία Εκατό Χρόνων

Η Ζωή του Νίκου Κοεμτζή που Σκότωσε για μια Παραγγελιά, Μέσα από τα Μάτια του Καλύτερου Φίλου του

Ο Αδερφός του Pablo Escobar Μηνύει το Netflix Ζητώντας Ένα Δισεκατομμύριο Δολάρια