Όσα Μάθαμε για την Ψυχοθεραπεία στο Σπίτι Μέσα στην Πανδημία

Στο σπίτι του προηγούμενου ψυχοθεραπευτή μου, στον τοίχο, υπήρχε η εικόνα μιας κίσσα και ένα τραπουλόχαρτο. Υπήρχαν κι άλλα κορνιζαρισμένα αντικείμενα αλλά εκείνη η κίσσα και το τραπουλόχαρτο είχαν μπει στα όνειρά μου αμέτρητες φορές. Κάποιες φορές, ενώ ονειρευόμουν, έβρισκα έναν άσσο καρό στο έδαφος και σκεφτόμουν «Πουθενά δεν είσαι ασφαλής».

Ο χώρος στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή έχει μεγάλη σημασία για την ίδια την ψυχοθεραπεία. Ένα τέτοιος μέρος παρέχει έναν χώρο καταφυγίου, μακριά από την καθημερινότητα, για να συζητήσεις προσωπικά πράγματα που κανείς άλλος δεν ξέρει για σένα. Να καταλάβεις τις παράξενες συνδέσεις που κάνει το μυαλό σου.

Πλέον μιλάω με τον ψυχοθεραπευτή μου στο τηλέφωνο. Ο χώρος ψυχοθεραπείας μου είναι ο πραγματικός μου ασφαλής χώρος (το κρεβάτι μου). Μετά από δυο ημιαποτυχημένες απόπειρες να δημιουργήσω την ιδιωτικότητα, την οικειότητα και την προσοχή που έχω την τύχη να έχω, βρήκα πώς να εκμεταλλευτώ στο έπακρο την ψυχοθεραπεία στο σπίτι.

Οι χώροι ψυχοθεραπείας, συνήθως, δεν έχουν πολλά πράγματα με εξαίρεση κάποια βιβλία τέχνης. Είναι δύσκολο από μόνο του να προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις και τα δύο τμήματα του εγκεφάλου για να θυμηθείς γεγονότα και να ψάξεις να βρεις τις λέξεις που περιγράφουν επακριβώς τα συναισθήματα και τις εμπειρίες σου, οπότε μην προσθέτεις πολλά οπτικά και ηχητικά ερεθίσματα στον νέο σου χώρο ψυχοθεραπείας. Βρες μια ήσυχη γωνιά του σπιτιού, φέρε μια άνετη κουβέρτα ή ένα μαξιλάρι, ένα ποτήρι νερό ή ένα σημειωματάριο για να γράφεις τι λέει ο ψυχοθεραπευτής ή σημεία δράσης και οτιδήποτε άλλο μπορεί να χρειαστείς.

Ξέρω ότι το να τριγυρνάω σαν φάντασμα με το κινητό στο χέρι, δεν θα συνιστούσε ποιοτική συνεδρία. Αλλά το έκανα στην αρχή. Όταν δημιουργήσεις τον χώρο σου πρέπει να διαβεβαιώσεις ότι δεν θα σε διακόπτουν.

«Είναι πολύ δύσκολο να είσαι ανοιχτός και στοχαστικός αν νομίζεις ότι ο σύντροφος, ο σκύλος ή η μαμά σου θα εισβάλουν στον χώρο», λέει η Eleanor Morgan, εκπαιδευόμενη ψυχολόγος και συγγραφέας δύο βιβλίων ψυχικής υγείας. «Επικοινώνησε αυτή την ανάγκη σου στα άτομα που ζουν μαζί σου. Προστάτευσε τον χώρο. Επίσης θα έλεγα ότι αν δεν έχεις συνηθίσει να επικοινωνείς έτσι με τον ψυχοθεραπευτή, ίσως να μπαίνεις στον πειρασμό να έχεις το κινητό σου κοντά αλλά μην το κάνεις, ασ’ το έξω από το δωμάτιο. Στο μυαλό αξίζουν 50 λεπτά χωρίς περισπάσεις. Όπως θα ήσουν στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή σου».

Η συνεδρία έχει κάποιες ιεροτελεστίες και όπως κάθε ιεροτελεστία, η σειρά των γεγονότων προσθέτει μαγεία. Πριν μπω στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή μου ανακεφαλαιώνω στο μυαλό μου τι συζητήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Προσπαθώ να θυμηθώ αν έκανα όλη τη δουλειά που μου ανέθεσε και προσπαθώ να είμαι όσο πιο ήρεμη και παρούσα μπορώ. Όταν φεύγω, στο λεωφορείο ή στο μετρό για τη δουλειά κρατάω σημειώσεις για τη συνεδρία και καμιά φορά κλαίω λίγο.

Εφόσον δεν έχεις μετακίνηση, προσπάθησε να καθίσεις 20 λεπτά με τον εαυτό σου: διαλογίσου, πήγαινε για περπάτημα ή γράψε τι συζητήσατε στη συνεδρία. Αν μπορείς, κάνε τον χρόνο που θα έκανες στη διαδρομή μετά τη συνεδρία. Αντιμετώπισέ το σαν μια κανονική συνεδρία.

Κάποτε δυσκολευόμουν να τον κοιτάξω στα μάτια επειδή μπορεί να καταλάβαινα τι σκεφτόταν για αυτά που έλεγα (ή ακόμη χειρότερα, να φανταστώ). Η Emily Reynolds, υποστηρίκτρια ψυχικής υγείας και συγγραφέας του A Beginner’s Guide To Losing Your Mind, πιστεύει ότι πρέπει να θεωρούμε αυτό το «φράγμα» ως ευκαιρία.

«Η face-to-face συζήτηση με κάποιον δεν είναι το ίδιο με τη βιντεοκλήση, που σημαίνει ότι μπορεί να πεις διαφορετικά πράγματα ή να μιλήσεις για πράγματα που ντρέπεσαι από κοντά», λέει. «Η απόσταση μπορεί να σε βοηθήσει να εξερευνήσεις διαφορετικά θέματα». Ίσως να σημειώσεις κάποια από τα θέματα που νιώθεις πιο άνετα να δουλέψεις ψηφιακά ή από το τηλέφωνο και κάποια που θα προτιμούσες να αποφύγεις.

Ένα Ρομπότ για Τεχνητά Μέλη

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Αν βρίσκεις το μέσο αμήχανο ή παράξενο όσο εγώ, πες το στον ψυχοθεραπευτή σου. Εξήγησε πώς σου φαίνεται και αποφασίστε μαζί τι προσαρμογές πρέπει να γίνουν. «Δεν είναι ούτε για εκείνον η νόρμα», λέει η Morgan. «Θα χρειαστεί να το συνηθίσετε αλλά είναι ο χρόνος σου και το να αναγνωρίζεις πώς νιώθεις και να το επικοινωνείς, είναι παραγωγικό».

Πέρασα τις τελευταίες δύο συνεδρίες μιλώντας για συμπτώματα OCD σε σχέση με την πανδημία. Δεν είμαι ιδιαίτερα αγχώδης για την πανδημία και έχουμε περιορισμένο πρόγραμμα. Ένιωθα ότι μιλούσαμε για ζητήματα που προέκυπταν από την επικαιρότητα από υποχρέωση. Το εξήγησα και τώρα δεν το συζητάμε, εκτός κι αν το αναφέρω εγώ.

Οι περισσότεροι έχουμε λίγα σημεία αναφοράς γι’ αυτή την πανδημία. Μην ανησυχείς λοιπόν αν δεν σου φαίνεται τόσο χρήσιμη η συνεδρία όπως πριν ή αν νιώθεις ότι χρειάζεσαι περισσότερες.

«Είναι απολύτως υγιές να φοβάσαι, να είσαι στην τσίτα ή πολύ ευαίσθητος σε μια πανδημία», εξηγεί η Morgan. «Η διακοπή της ρουτίνας θα είναι απαίσια για κάποιους ανθρώπους και ανάλογα με τις μεταβλητές, όπως η έλλειψη ανθρώπινης επαφής και θέματα υγείας, κάποιοι τη νιώθουν πολύ πιο έντονα από άλλους. Αλλά ο πειρασμός να αποκόψουμε αυτές τις ανθρώπινες αντιδράσεις (για τις οποίες μπορούμε να κάνουμε χώρο αντί να τις παθολογοποιήσουμε) από την πηγή, δεν μας κάνει καλό».

Ακόμα και ιδίως εκτός χώρου ψυχοθεραπείας, είμαστε σε μια περίοδο όπου είναι καλό να είμαστε παρόντες, να αποδεχτούμε την κατάσταση και να καταλάβουμε γιατί τόσοι πολλοί νιώθουμε το ίδιο. Δυστυχώς, όλα αυτά πρέπει να τα σκεφτόμαστε στο δικό μας δωμάτιο.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

Ο Λογαριασμός του Instagram που Φωτογραφίζει Τουαλέτες Ελληνικών Μπαρ

Στην Ελλάδα Δεν Είναι Εύκολο να Σβήσεις το Όνομα και τη Φωτογραφία σου από το Διαδίκτυο

Στα Κρεβάτια των Ανδρών: Αυτό το Ένα και Μοναδικό Άθλιο Μαξιλάρι