Σεξεργαζόμενα Άτομα στην Ελλάδα Μιλούν για το Επάγγελμά τους

Αυτές είναι μερικές από τις απαντήσεις που μας έδωσαν σεξεργαζόμενα άτομα, περιγράφοντας κάποιες από τις δυσκολίες που συνοδεύουν το επάγγελμα. Μέσα στην κοινωνία μας που είναι εγκλωβισμένη σε συντηρητικά κατάλοιπα, τα οποία αδυνατεί να αποβάλλει, τα σεξεργαζόμενα άτομα ζητούν ορατότητα και συμπερίληψη. Η σεξεργασία δεν πρέπει να είναι συνυφασμένη με κάτι αρνητικό. Δεν είναι ένας δρόμος που ακολουθούν μόνο όσοι δεν έχουν άλλη επιλογή. Είναι ένα επάγγελμα που πολλά άτομα επιλέγουν για να βιοποριστούν και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συγχέεται με το trafficking –που έχει στον πυρήνα του την εκμετάλλευση και την κακοποίηση- ούτε να αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο από τα υπόλοιπα επαγγέλματα.

Από την άλλη, το στίγμα, τα ταμπού, η απομόνωση και οι κίνδυνοι, εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να υφίστανται γύρω από τη σεξεργασία. Κάποια σεξεργαζόμενα άτομα, πέρα από το κομμάτι της έλλειψης κοινωνικής αποδοχής, αισθάνονται ευάλωτα επειδή θεωρούν ότι είναι προτιμότερο να κρύβονται από το να λογοδοτούν για τις επιλογές τους οι οποίες συχνά αντιμετωπίζονται με καχυποψία ή αρνητισμό. Συχνά εξωθούνται στο περιθώριο, αδυνατώντας καμιά φορά να σκαρφαλώσουν τα τείχη που έχουν υψωθεί απέναντί τους, τα οποία είναι χτισμένα με προκαταλήψεις, ηθικισμούς, στερεοτυπικές αντιλήψεις, διαστρεβλώσεις, σκοταδισμό.

Το VICE, μέσω του Δικτύου Ενδυνάμωσης Σεξεργαζομένων (ΔΕΣ), μίλησε με τέσσερα σεξεργαζόμενα άτομα -τη Μελίνα, την Έλενα, τον Άγγελο και τον Άλεξ- τα οποία περιέγραψαν την καθημερινότητά τους, τα προβλήματα και τους κινδύνους που ενίοτε αντιμετωπίζουν, τις σχέσεις με τον περίγυρό τους, την απουσία νομικού προστατευτικού πλαισίου, αλλά και το γεγονός ότι το δικό τους είναι ένα από τα λίγα επαγγέλματα που δεν έχουν κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα.

Μελίνα: Θα μπορούσα να γράψω παραγράφους απαριθμώντας τα ταμπού γύρω από τη σεξεργασία. Θα αναφέρω ένα που με επηρεάζει περισσότερο προσωπικά και νιώθω ότι δεν έχει συζητηθεί αρκετά: Το ταμπού τού να σου αρέσει αυτό το επάγγελμα. Έχω σιχαθεί την προσπάθεια «καλοπροαίρετων» ατόμων να «δικαιολογήσουν» τη σεξεργασία, λέγοντας ότι είναι ένα επάγγελμα που κάνουν άτομα που δεν έχουν άλλη επιλογή - ότι δηλαδή τα καημένα σεξεργαζόμενα άτομα καταφεύγουν σε αυτό, γιατί δεν μπορούσαν να βιοποριστούν αλλιώς. Δυστυχώς αυτό είναι μια αλήθεια για κάποια άτομα, όπως ισχύει σε πάρα πολλά επαγγέλματα. Όπως κάποιοι δουλεύουν σε καφετέριες επειδή δεν είχαν κάποια «καλύτερη» διαθέσιμη προοπτική και είχαν άμεση ανάγκη από δουλειά και κάποιοι άλλοι επειδή γουστάρουν τον καφέ και θέλουν να δουλέψουν σε έναν τομέα που τους αρέσει, έτσι υπάρχουν και άνθρωποι που διάλεξαν τη σεξεργασία επειδή την προτιμούν από αλλά επαγγέλματα. Δεν είναι σωστό να δημιουργείται κλίμα λύπησης και θυματοποίησης των εργαζομένων σε κανέναν τομέα. Τα ταμπού θα καταπολεμηθούν όταν αρχίσει η κοινωνία να μιλάει και να ενημερώνεται ανοιχτά για τη σεξεργασία και οι νόμοι δείξουν σεβασμό και προστασία σε μας.

Έλενα: Τα ταμπού μπορούν να καταπολεμηθούν δίνοντας περισσότερο χώρο στα σεξεργαζόμενα άτομα να μιλήσουμε τα ίδια για την εμπειρία και την εργασία μας, με εμπιστοσύνη ότι ξέρουμε τι μας γίνεται και τι χρειαζόμαστε, όταν διατυπώνουμε τα αιτήματά μας. Ακόμη, υπάρχει μεγάλη ανάγκη να μιλάμε για τη σεξεργασία ως εργασία και όχι υπό το πρίσμα μιας, συχνά υποκειμενικής, ηθικής.

Alex: Δεν υπάρχουν ακριβώς ταμπού, αλλά στίγμα για ένα επάγγελμα που είναι από τα πιο χρήσιμα στην κοινωνία και έχουν διατηρηθεί στο πέρασμα των αιώνων από την προϊστορία, τις βιβλικές εποχές έως σήμερα. Το στίγμα αυτό συνήθως πηγάζει από την ανάγκη ανθρώπων να κρίνουν ανθρώπους διαφορετικούς από εκείνους, βασισμένοι -τις περισσότερες φορές- σε παρωχημένες θρησκευτικές αντιλήψεις. Ο τρόπος για να καταπολεμηθεί το στίγμα, όχι μόνο στην προκειμένη περίπτωση, αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπως η οροθετικότητα, όπως το να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος, είναι να ενταχθεί στην σχολική εκπαίδευση η σεξουαλική αγωγή και ίσως οι επόμενες γενιές να ζήσουν ελεύθερες από απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Αν μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για την σεξεργασία, ένα μέτρο που θα βοηθούσε στην καταπολέμηση του στίγματος άμεσα, είναι η νομιμοποίηση του επαγγέλματος.

Άγγελος: Υπάρχει πληθώρα ταμπού στον χώρο της σεξεργασίας. Θα αναφερθώ σε ένα: Πολύς κόσμος νομίζει πως ανάγκη για να «προσλάβουν» συνοδό/σεξεργάτη έχουν μόνο οι «άσχημοι». Νομίζω πως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το σεξ είναι μια ανάγκη την οποία έχει σχεδόν κάθε άνθρωπος. Οπότε το να θες να έχεις μια εμπειρία με έναν επαγγελματία, δεν είναι κάτι άσχημο. Αναφέρομαι στα άτομα που θα πουν «Μα καλά, τόσο καλό και όμορφο παιδί, δεν χρειαζόταν να πληρώσει για να κάνει σεξ».

Μελίνα: Είμαι σεξεργαζόμενη εδώ και πέντε χρόνια. Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για μένα είναι η παράνομη βιντεοσκόπηση που μπορεί να οδηγήσει σε απειλές για διασυρμό μου και η σωματική βία.

Έλενα: Εργάζομαι στο webcamming εδώ και δυόμιση χρόνια. Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για μένα είναι το doxing (η εύρεση και η δημοσιοποίηση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων) και το στίγμα, σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι είναι δύσκολο να ελέγξεις την κυκλοφορία ενός υλικού στο Ίντερνετ.

Alex: Είμαι σεξεργαζόμενος από το 2013. Από πού να αρχίσει κανείς για τους κινδύνους; Από stalker που σε κυνηγούν ή ψάχνουν να βρουν που μένεις και θα προσπαθήσουν να σε «κατακτήσουν» σαν σύντροφο, μέχρι εκβιασμούς και σωματική βία. Τα έχουμε δει κι αυτά.

Άγγελος: Εργάζομαι στο σεξ εδώ και έναν χρόνο περίπου. Νομίζω οι περισσότεροι ανησυχούμε για τα ΣΜΝ διότι όσο προσεκτικός και αν είσαι (προφύλαξη, εξετάσεις), όταν έχεις πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους σχεδόν κάθε εβδομάδα, είναι ευκολότερο να κολλήσεις κάτι σε σχέση με όταν έχεις περιστασιακές ξεπέτες. Ένας άλλος κίνδυνος που ελλοχεύει στη σεξεργασία είναι τα κακόβουλα άτομα/πελάτες.

VICE Video: Η Υποτιμημένη Τέχνη του να Γράφεις Μουσική για Πορνό

Μελίνα: Σε κάποιους φίλους μου, ναι. Το λέω σε όσους νιώθω ότι είναι σε θέση να καταλάβουν, να μην κρίνουν και να δεχτούν τη πληροφορία χωρίς να γίνουν αδιάκριτοι ή να αλλάξει η στάση τους. Μέχρι τώρα δεν είχα καμία παράξενη αντίδραση, ίσα-ίσα τα κοντινά μου άτομα είναι περήφανα για μένα που τα καταφέρνω καλά σε μια δύσκολη δουλειά. Γνωρίζω όμως πως αν μιλούσα πχ σε άτομα που έχουν λιγότερη γνώση επί του θέματος, θα ήταν άβολο και αγχωτικό.

Έλενα: Κάποιοι κοντινοί και αγαπημένοι μου άνθρωποι γνωρίζουν, αλλά όχι όλοι. Γενικά κάποιες φορές το λέω, κάποιες όχι. Όταν το κρύβω είναι συνήθως για την ασφάλειά μου ή επειδή δεν θέλω να διαχειριστώ την αμηχανία και τις αδιάκριτες ερωτήσεις που ίσως προκύψουν.

Alex: Στην οικογένειά μου δεν έχω μιλήσει και δεν θα το κάνω. Παρότι είναι άνθρωποι πολύ δεκτικοί, ξέρω πως θα στεναχωρηθούν - είπαμε, παρωχημένες αντιλήψεις. Οι περισσότεροι φίλοι μου γνωρίζουν. Κάποιοι έκαναν με τρόπο όπισθεν και χάθηκαν όταν τους το είπα, κάποιοι απλά γούρλωσαν τα μάτια και μου είπαν να προσέχω πολύ.

Άγγελος: Οι δικοί μου δεν ξέρουν καν ότι είμαι πανσεξουαλικός, πόσο μάλλον ότι είμαι σεξεργάτης. Είναι πολύ οπισθοδρομικοί και καταπιεστικοί. Πέρα από την διχόνοια και την περιθωριοποίησή μου από την οικογένεια, δε θα είχε κάποιο άλλο αποτέλεσμα αυτή η αποκάλυψη. Όσο για τους κοντινούς μου φίλους, το ξέρουν. Δεν είχαν κάποια αντίδραση άξια αναφοράς. Ο κολλητός μου γέλασε από αμηχανία και ήταν λίγο άβολος στην αρχή.

Μελίνα: Για όλο τον κόσμο είναι δύσκολη μια υγιής και σταθερή σχέση. Απλώς δεν ταιριάζουν όλοι με όλους. Ειλικρινά παραπάνω με έχει επηρεάσει στις σχέσεις μου π.χ. η αγάπη μου για τα ταξίδια ή η εσωστρέφειά μου σαν χαρακτήρας, πάρα η εργασία μου.

Έλενα: Νομίζω ότι για τα ίδια τα σεξεργαζόμενα άτομα είναι όσο δύσκολο ή εύκολο είναι και για τους υπόλοιπους ανθρώπους να κάνουν μια σταθερή σχέση. Θα έλεγα ότι το δύσκολο είναι να ξεπεραστούν τα ταμπού που έχει ο κόσμος για εμάς και τη δουλειά μας, ώστε να υπάρξει επικοινωνία και επομένως, σταθερότητα σε μια σχέση.

Alex: Ο σεξεργαζόμενος είναι ένας εργαζόμενος άνθρωπος. Παρέχει υπηρεσίες. Γιατί δεν ρωτάμε το ίδιο έναν κουρέα ή έναν οδοντίατρο; Αν ο σύντροφος ενός σεξεργαζόμενου το βλέπει διαφορετικά, οφείλουν να το λύσουν από κοινού ή να προχωρήσουν χωριστά.

Άγγελος: Σίγουρα. Πιστεύω ότι ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να το χωνέψει περισσότερο λόγω ζήλιας πάρα ανησυχίας για την υγεία του. Εγώ ήμουν αρκετά τυχερός ώστε να έχω ανοιχτόμυαλο σύντροφο. Αν και στην αρχή ήταν λίγο διστακτικός, αργότερα το αποδέχτηκε έμπρακτα σε μεγάλο βαθμό.

Μελίνα: Όχι. Συχνά φοβόμαστε να μιλήσουμε για την εργασία μας όταν ζητάμε ιατρική περίθαλψη, διότι δεν ξέρουμε τι αντίδραση θα έχει ένας στενόμυαλος επαγγελματίας υγείας και πώς αυτό θα κάνει την εμπειρία μας από άβολη έως τραυματική, αφού χωρίς νομοθετικό πλαίσιο να μας στηρίζει δεν μπορούμε να βρούμε το δίκιο μας.

Έλενα: Όχι, επειδή ακόμα κι αν καταφέρουμε κάπως να νομιμοποιήσουμε την εργασία μας, το νομικό πλαίσιο δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές μας ανάγκες ως εργαζόμενα στο σεξ.

Alex: Η νομοθεσία αντιμετωπίζει τη σεξεργασία σαν κάτι που λαμβάνει χώρα στα υπόγεια, στα σκοτεινά, σαν να μην αποτελεί μέρος της κοινωνίας. Σαν κάτι παράνομο. Περιθωριοποιείται, σπρώχνεται στα άκρα της πόλης, λες και θα τους κολλήσουμε προστυχιά. Αλλά για μένα αν σηκώσεις τα μάτια σου, η προστυχιά βρίσκεται παντού εκτός από εκεί. Εκεί τα πράγματα είναι ξηγημένα - «τόσα δίνω, πόσα θες;» που λέει και το τραγούδι. Κάνεις δεν σε πάει με το ζόρι. Υπάρχουν γυναίκες που μεγαλώνουν και σπουδάζουν μόνες τα παιδιά τους με αξιοπρέπεια λόγω της σεξεργασίας. Και για όσους θα πουν «να πάνε να πλύνουν σκάλες», ας πάνε οι ίδιοι.

Άγγελος: Όχι και είναι πραγματικά λυπηρό να μην αναγνωρίζεται το σεξεργαζόμενο άτομο ως ελεύθερος επαγγελματίας από το νομικό πλαίσιο μιας χώρας που θέλει να μιλά για κράτος πρόνοιας. Είναι επικίνδυνο να μην του παρέχονται δωρεάν όχι μόνο βασικές, αλλά και επιπλέον ιατρικές εξετάσεις ή και προφυλακτική αγωγή για τον HIV (PrEP) προκειμένου να προστατεύει τον περίγυρό του αλλά και το ίδιο. Πολλοί κάνουν αυτό το επάγγελμα για καθαρά βιοποριστικούς λόγους και έτσι δεν είναι εύκολο να δώσουν τα χρήματα για αυτές τις εξετάσεις. Δυστυχώς η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για σεξεργαζόμενα άτομα είναι ελλιπής στην χώρα μας.

Μελίνα: Οι πελάτες που φέρονται σαν να «ξεχνούν» ότι από μέρους μου πρόκειται μόνο για μια συναλλαγή και μπορεί να επιδιώκουν ερωτικές επαφές, να γίνονται συναισθηματικοί και κτητικοί, να κάνουν αδιάκριτες ερωτήσεις, επιμένοντας να μάθουν για τη ζωή μου. Επίσης, υπάρχουν πελάτες που δεν σέβονται τα όριά μου και νομίζουν ότι επειδή δίνουν ένα χρηματικό ποσό πρέπει το εργαζόμενο άτομο να κάνει ό,τι θέλουν. Και όταν αρνείσαι και τους εξηγείς ότι δεν έχουν κάποια θέση εξουσίας πάνω σου, γίνονται άκρως προσβλητικοί.

Έλενα: Μια μεγάλη δυσκολία για εμένα είναι το πόσο συχνά οι πελάτες νιώθουν ενοχή που πληρώνουν για σεξ ή ακόμα χειρότερα, όταν σκέφτονται ότι μου κάνουν «δώρο» όταν με πληρώνουν. Είναι πολύ πιο εύκολο για εμένα όταν η συναλλαγή είναι απενοχοποιημένη και ξεκάθαρη, ως παροχή υπηρεσιών.

Alex: Υπάρχουν πολύ όμορφες στιγμές με ανθρώπους που θα σε σεβαστούν, θα σε εκτιμήσουν θα σε αποδεχθούν -είτε πελάτες, είτε φίλοι σου. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι αγενείς, άξεστοι που νομίζουν πως επειδή πληρώνουν θα γίνουν τα πράγματα όπως θέλουν αυτοί. Αυτό για μένα είναι η μεγαλύτερη δυσκολία. Σε προσωπικό επίπεδο έχω την άνεση να αποκλείσω αυτούς ανθρώπους, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που δυστυχώς αυτό δεν μπορεί να γίνει.

Άγγελος: Ώρες ολόκληρες πίσω από έναν υπολογιστή, απαντώντας μηνύματα σε άτομα που σου παρουσιάζονται σαν υποψήφιοι πελάτες, ενώ θέλουν απλά να αυνανιστούν. Χάσιμο χρόνου. Αλλά είναι μέρος της δουλείας. Ένα άλλο θέμα είναι τα προγραμματισμένα ραντεβού. Πολλοί ακυρώνουν χωρίς καν να στο πουν.

Μελίνα: Ο φόβος μη μάθει κάποιος που δεν πρέπει τι δουλειά κάνω, ο φόβος μήπως κάποιος πελάτης έχει μάθει που μένω και με ακολουθεί, η αποδοχή του ότι αν κινδυνεύσω οι πιθανότητες να πάρει η αστυνομία το μέρος μου είναι ελάχιστες. Επίσης το ότι δεν υπάρχει τρόπος να μην είναι «μαύρα» τα χρήματα που βγάζω και το ότι παρόλο που είναι μια κουραστική δουλειά, δεν δικαιούμαστε ένσημα.

Έλενα: Είναι πολύ δύσκολο και μοναχικό να προσπαθείς να κρύψεις συνέχεια τι δουλειά κάνεις, και να σκέφτεσαι αν μπορεί να σε αντιμετωπίσουν άσχημα ή να κινδυνέψεις αν το μοιραστείς. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο όταν δε μπορείς να είσαι ειλικρινής με μια γιατρό, έναν ψυχολόγο, μια δικηγόρο ή ένα λογιστή, ακόμα κι όταν χρειάζεσαι βοήθεια, γιατί υπάρχει φόβος για το πώς μπορεί να σου φερθούν.

Alex: Για μένα το βασικότερο πρόβλημα είναι τα εργασιακά μου δικαιώματα (ένσημα, ασφάλιση κ.λπ). Και αν σκεφτείς πως ζεις σε μία χώρα που κάθε εργαζόμενος αντιμετωπίζει προβλήματα με αυτό, φαντάσου για κάποιον που η εργασία του δεν έχει νομοθετηθεί ακόμα.

Άγγελος: Μπορώ να μιλήσω σε ελάχιστα άτομα γι' αυτό που κάνω και με θλίβει. Δεν θέλω να μάθουν γνωστοί μου τι κάνω και να το διατυμπανίσουν σε όλο τον περίγυρο.

Μελίνα: Ναι. Είχα ραντεβού σε γνωστό ξενοδοχείο, όπου συνειδητοποίησα ότι ο πελάτης με βιντεοσκοπεί κρυφά και πήρα γρήγορα τα πράγματά μου και την κάμερα και κλείστηκα στο μπάνιο. Εκείνος άρχισε να γίνεται απειλητικός και όταν πήρα πολλές φορές τηλέφωνο τη ρεσεψιόν εξηγώντας όσο μπορούσα την κατάσταση και ζητώντας να στείλουν κάποιο άτομο από το προσωπικό για να μπορέσω να βγω από το δωμάτιο με ασφάλεια -χρειάστηκε να τους πείσω- έστειλαν μια καμαριέρα που με κοιτούσε υποτιμητικά και μου είπε επιθετικά στον ενικό μου να του δώσω πίσω την κάμερά του (ευτυχώς είχα βγάλει την κάρτα μνήμης). Δεν με οδήγησε στην έξοδο, απλώς με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω και φεύγοντας, όλη η ρεσεψιόν με κοιτούσε παράξενα και κοροϊδευτικά, και ψιθύριζε.

Έλενα: Ναι, δυστυχώς έχει τύχει να βγάζουν διάφορα συμπεράσματα για μένα λόγω της δουλειάς μου, όπως ότι είμαι χαζή ή ίσως είμαι απελπισμένη και μπερδεμένη και δεν ξέρω τι κάνω. Εγώ, όμως, ξέρω τι κάνω.

Alex: Είναι μερικοί άνθρωποι που επιλέγουν σεξεργαζόμενο στο κρεβάτι τους, μόνο και μόνο για αυτό τον λόγο. Αλλά εγώ προσωπικά έχω την δυνατότητα να σηκωθώ και να φύγω εκείνη τη στιγμή και να του ζητήσω να βάλει τα χρήματα του κάπου αλλού. Στο χρηματιστήριο, για παράδειγμα.

Άγγελος: Πολλοί πελάτες μού μιλάνε για την δουλειά μου λες και είναι το όνειρο κάθε ανθρώπου, υπονοώντας ότι κερδίζω δυσανάλογα πολλά χρήματα. Το επάγγελμα τούς φαντάζει εύκολο, μιας και το να είσαι επιθυμητός από άτομα (ασχέτως με το αν είναι ελκυστικά ή όχι) είναι κάτι που μερικοί δεν έχουν. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, η απάντησή μου είναι ότι αν αυτό που κάνουν τα σεξεργαζόμενο άτομα ήταν εύκολο, θα υπήρχε μεγαλύτερη προσφορά με χαμηλότερες τιμές. Οι τιμές δεν αντικατοπτρίζουν πάντα την ποιότητα των υπηρεσιών τους, αλλά και την ανάγκη των χρημάτων. Αν, για παράδειγμα, ένα άτομο ασκεί το επάγγελμα και παίρνει 40 ευρώ, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τόσο αξίζει η δουλειά του. Πιθανότατα σημαίνει ότι έχει ανάγκη τα χρήματα περισσότερο ή αμεσότερα από αυτόν που χρεώνει 70.

Μελίνα: Δεύτερες σκέψεις είχα. Πολλές φορές νιώθω ψυχικά κουρασμένη από τους πελάτες και από τα πάμπολλα μέτρα ασφαλείας που πρέπει να παίρνω κάθε φορά. Δεν σκέφτομαι να τα παρατήσω όμως, γιατί αναγνωρίζω ότι κούραση και αγανάκτηση νιώθουν οι άνθρωποι που δουλεύουν σε οποιοδήποτε τομέα. Εμένα τουλάχιστον η δουλειά μου έχει το πλεονέκτημα ότι διαλέγω μόνη τα ωράριά μου, είμαι αφεντικό του εαυτού μου και έχω πολύ καλή αμοιβή. Αυτά είναι δυσεύρετα.

Έλενα: Όχι, ως τώρα δεν έχει υπάρξει κάτι που να με κάνει να θέλω να σταματήσω.

Alex: Όχι ποτέ. Υπήρξαν περιπτώσεις που απλά ήθελα λίγη ξεκούραση. Αυτό μπορεί να κρατήσει από μέρες μέχρι μήνες.

Άγγελος: Κατά καιρούς υπάρχουν κάποιοι πελάτες που δεν μπορείς να ευχαριστήσεις πλήρως. Πολλά σεξεργαζόμενα δεν επηρεάζονται ιδιαιτέρως από αυτό. Όμως εμένα με είχε επηρεάσει αρκετά, γιατί θέλω να νιώθω παραγωγικός προσφέροντας κάτι μοναδικό και δυσεύρετο στ@ πελάτ@. Οπότε ένιωσα ότι απέτυχα σε αυτό, απογοητεύτηκα. Ένα άλλο πράγμα που μερικές φορές με αποθαρρύνει από το να συνεχίσω την σεξεργασία είναι ότι κάποιοι άνθρωποι θα σε δουν μόνο ως εργαλείο για την ικανοποίησή τους και καθόλου σαν άνθρωπο. Δεν τους νοιάζει αν είχες μια κακή μέρα. Όλη τους η συναναστροφή περιστρέφεται γύρω από την υπηρεσία για την οποία σε πληρώνουν. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Μελίνα: Όχι. Η μέρα που θα υπάρξει θα είναι μεγάλη ανακούφιση για όλα μας και ελπίζω να ζήσω να τη δω.

Έλενα: Δεν υπάρχει. Και δυστυχώς δεν υπάρχει και νομικό πλαίσιο προστασίας από το στίγμα που βιώνουμε, όσο εργαζόμαστε ή χρόνια αφότου έχουμε σταματήσει τη δουλειά. Νομίζω κι αυτό θα χρειαζόταν.

Άγγελος: Δυστυχώς όχι και αυτό, πέρα από προβληματικό, καθιστά τη δουλειά μας ριψοκίνδυνη.

Alex: Αν υπήρχαν αυτά, νομίζω ότι ίσως δεν θα ξοδεύαμε ούτε προσωπικό χρόνο, ούτε χρήματα από την τσέπη μας για να δημιουργηθεί το δίκτυό μας. Αν είχαμε λυμένα τα βασικά, ίσως να ήμασταν με ξέπλεκες κοτσίδες και να τρέχαμε ανέμελες στα λιβάδια.

Μια Μέρα στο Instagram του Τάσου Τσιάμη, του Αγαπημένου Έλληνα «Ανταποκριτή» από την Ουκρανία

Δύο Κοπέλες Έφτιαξαν το Πρώτο Μουσείο Selfie στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης

Αφγανοί που Εγκαταστάθηκαν στην Ουκρανία Ξαναζούν τον Χειρότερο Εφιάλτη τους

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.