Πως Είναι να Δουλεύεις σε Fast Food Ανήμερα των Χριστουγέννων;

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο Munchies.

Ξυπνάω νωρίς. Μιλάμε για πολύ νωρίς. Δεν υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς ανήμερα των Χριστουγέννων και μιας και δεν έχω ποδήλατο, πρέπει να περπατάω. Δεν τρέχει και τίποτα. Σηκώνομαι κατά τις πέντε το πρωί και το κόβω με τα πόδια. Είναι ωραία για να πω την αλήθεια μου. Νιώθεις λες και είσαι ο μόνος άνθρωπος που έχει μείνει στον πλανήτη. Αυτή η ησυχία είναι ένα δώρο από μόνη της. Τουλάχιστον έτσι λέει η μάνα μου. Το Λονδίνο ανήμερα των Χριστουγέννων είναι σιωπηλό, σαν εκείνη την ταινία με τα ζόμπι που ξυπνάει ο τύπος και κυκλοφορεί στην πόλη και έχει πεθάνει όλη η Βρετανία.

Μου αρέσει να φαντάζομαι ότι ο κόσμος έχει καταστραφεί. Είναι μια παρήγορη σκέψη, ειδικά όταν ξέρεις πως θα περάσεις το επόμενο οκτάωρο κάνοντας το απόλυτο τίποτα, στημένος μπροστά από ένα άδειο ταμείο, περιμένοντας το αφεντικό σου να πνιγεί από τις ενοχές του και να σε αφήσει να πας σπίτι νωρίς. Το βασικό είναι πως εκείνη την ημέρα μου λείπει η μάνα μου και ο μικρός μου αδερφός, αλλά ευτυχώς είναι μόνο μια ημέρα από τον χρόνο. Ούτως ή άλλως δεν γουστάρουμε και τόσο τα Χριστούγεννα, που είναι άλλωστε και ένας επιπλέον λόγος που δουλεύω εκείνη την ημέρα. Δεν με πειράζει και τόσο τελικά.

Το μέρος που δουλεύω ανήκει σε μια πολύ γνωστή «αλυσίδα» fast food, αλλά δεν μπορείς ποτέ να πεις με σιγουριά ποιο κατάστημα θα είναι ανοιχτό εκείνη την ημέρα, μιας και είναι στη δικαιοδοσία του μάνατζερ του κάθε καταστήματος. Ξέρω άτομα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ τα Χριστούγεννα και ξέρω άλλα που δεν έχουν κάτσει ποτέ εκείνη την ημέρα. Ένας τύπος -ας τον πούμε John- υπολογίζει ότι έχει δουλέψει πέντε χρόνια σερί τη συγκεκριμένη μέρα. Ίσως δεν υπερβάλλει, πράγμα που με κάνει να σκέφτομαι πώς είναι η ζωή στο σπίτι του. Όχι τίποτε άλλο, αλλά είναι και εντάξει τύπος.

Όταν φτάνω στο μαγαζί, πρέπει να κάνω τις κλασσικές πρωινές εργασίες: να τσεκάρω ότι έχω γεμίσει τις σάλτσες, ότι τα τραπέζια είναι καθαρά και ότι δεν έχει λιποθυμήσει κανείς στις τουαλέτες. Συνήθως κάνω ένα τσιγάρο έξω από το μαγαζί και βυθίζομαι στην ησυχία της ημέρας. Τότε είναι που αρχίζουν και καταφτάνουν οι άλλοι εργαζόμενοι. Πίνουμε έναν καφέ μαζί, γελάμε. Είμαστε μια ομάδα.

Έξι άτομα δουλεύουν συνολικά στο μαγαζί την ημέρα των Χριστουγέννων, αριθμός που δεν είναι και πολύ μεγάλος, αλλά δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα για να κάνεις. Έρχονται ελάχιστοι άνθρωποι. Η μέρα δεν περνάει με τίποτα. Πίνουμε λίγο, αν μπορούμε, που βέβαια δεν είναι πάντα καλή ιδέα γιατί δεν είναι όλοι εξοικειωμένοι με το ποτό και καμιά φορά ξεφεύγει η φάση. Είναι όμως πιο χαλαροί οι κανόνες εκείνη την ημέρα.

Μια κοπέλα η οποία δουλεύει εκείνη την ημέρα, προέρχεται από μια οικογένεια που δεν πολυγιορτάζει τα Χριστούγεννα, οπότε της αρέσει να εργάζεται για να μαζεύει επιπλέον χρήματα. Υπάρχουν και μερικά ακόμα παιδιά που δουλεύουν μέσα στην εβδομάδα, αλλά δεν έρχονται ανήμερα των Χριστουγέννων. Ίσως είναι θρησκευτικοί οι λόγοι, δεν ξέρω.

Τα είδη των πελατών ποικίλλουν. Έχεις μοναχικούς τύπους, μέθυσους και άτομα που απλά δεν έχουν αλλού να πάνε. Καμιά φορά, απλά τους αφήνεις να μείνουν. Υπάρχουν όμως και γιατροί, καθώς και νοσοκόμες, που έρχονται κατά τη διάρκεια της ημέρας ή ακόμα και άτομα από κοντινά ξενοδοχεία που θέλουν απλά να αλλάξουν λίγο παραστάσεις. Η μόνη διαφορά, από μια κανονική ημέρα, είναι ότι δεν εμφανίζονται άπειροι τουρίστες που δεν ξέρουν τι θέλουν να παραγγείλουν.

Οι παραγγελίες είναι οι κλασσικές. Υπάρχουν οι εορταστικές προσφορές, αλλά ουσιαστικά δεν μπορείς να μαντέψεις τι θέλει ο κόσμος. Μερικοί έρχονται απλά για τον καφέ τους. Έχω την εντύπωση πως κάποιοι έρχονται μόνο και μόνο για να δουν πώς είναι το μέρος εκείνη την ημέρα. Δεν αξίζει φίλοι μου. Μείνετε στα ζεστά, μείνετε σπίτι σας. Φάτε λίγη γαλοπούλα.

Επικρατεί νεκρική σιγή μέχρι να αρχίσουν να έρχονται οι οικογένειες. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι ακόμα πιο περίεργα. Πέρυσι, ήρθε ένα ζευγάρι με τα δύο παιδιά του και παρήγγειλαν έναν σκασμό φαγητά. Φάνηκαν πολύ χαρούμενοι, αλλά εμένα με γέμισε θλίψη. Νιώθω ότι δεν πρέπει να είσαι σε αυτό το μέρος ανήμερα των Χριστουγέννων, ακόμα και αν το γουστάρεις. Εγώ, από την άλλη, εδώ δουλεύω. Οπότε, δεν έχω επιλογή. Δεν ξέρω. Εγώ προσωπικά, δεν θα πήγαινα τα παιδιά μου εκεί. Είναι περίεργο πάντως να πρέπει να εύχεσαι σε όλους «Καλά Χριστούγεννα», όταν υπάρχει κόσμος που δεν θέλει να του το θυμίζουν. Άλλωστε, αν τα Χριστούγεννά σου ήταν «καλά», εκεί θα ήσουν;

Το καλύτερο στοιχείο εκείνης της ημέρας είναι το ότι μπορούμε να παίξουμε ό,τι μουσική θέλουμε. Βάζουμε καλά πράγματα όταν είναι άδειο το μαγαζί: Stormzy, Frank Ocean, τέτοια. Κάνει τον χρόνο να περνάει πιο γρήγορα. Το σύστημα ήχου που έχουμε είναι περιέργως πολύ καλό, κάτι που καταλαβαίνεις όταν το μαγαζί είναι άδειο.

Σε γενικές γραμμές όμως, η μέρα των Χριστουγέννων είναι όπως όλες οι άλλες. Απλά πιο εύκολη. Για αυτό άλλωστε επιλέγω να δουλεύω εκείνη την ημέρα.

Περισσότερα από το VICE

Ένας Μικρός Οδηγός για να την Παλέψεις τα Χριστούγεννα με τους Γονείς σου

Κάναμε Χριστούγεννα με τους Έλληνες Παγανιστές

Ιστορίες Γυναικών που Βρήκαν τον Έρωτα στο Χριστουγεννιάτικο Πάρτι στο Γραφείο