Δεν υπάρχει τίποτα πιο ψυχοφθόρο από το να κλείνεις τις βαλίτσες σου και να επιστρέφεις στην Αθήνα τέλη Αυγούστου για εξεταστική, μετά από ένα έξαλλο καλοκαίρι. Μάλιστα, το πολύωρο ταξίδι με τα ΚΤΕΛ είναι τόσο βαρετό που τα τελευταία χρόνια επιλέγω το μεταμεσονύκτιο δρομολόγιο, προκειμένου να κοιμάμαι στη διαδρομή και να κάνω πιο ομαλή την επιστροφή.Οι δύο τύποι με τα backpacks στην πλάτη και την άγνωστη διάλεκτο, περιμένοντας το λεωφορείο, έχουν ερεθίσει την περιέργειά μου πολύ πριν μπούμε μέσα για να ξεκινήσει το ταξίδι - και πάνω που έχω κάνει τα resolutions της νέας σεζόν και έχω πάρει απόφαση ότι «όσο φάσωσες-φάσωσες δεξιά κι αριστερά όλο το καλοκαίρι και πλέον θα "σοβαρευτείς", γιατί έρχεται η εποχή του "παπλώματος" και σου αρέσει να… ζευγαρώνεις». Να όμως, ξάφνου, μερικές καστανόξανθες μπούκλες σου υπενθυμίζουν ότι τέτοιου είδους resolutions μάλλον ξεχνιούνται πιο γρήγορα και από το «από Δευτέρα δίαιτα», που είναι αμέσως πιο κάτω στη λίστα.Για καλή μου τύχη το ΚΤΕΛ είναι σχετικά άδειο. Στις διπλές θέσεις κάθομαι μόνη μου και απέναντί μου έρχονται και κάθονται οι δύο τύποι. Μιλάνε με βαριά προφορά και δεν μπορώ να ξεχωρίσω την εθνικότητά τους. Ο οδηγός βάζει πρώτη, τα φώτα χαμηλώνουν και ένας-ένας αρχίζουμε να κοιμόμαστε. Εγώ έχω εκμεταλλευτεί το ότι έχω δυο θέσεις για την πάρτη μου και ξαπλώνω όπως-όπως στις καρέκλες, με την πλάτη μου στο τζάμι και τα πόδια μου ακουμπισμένα στο κάθισμα που επικοινωνεί με τον διάδρομο.Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο τύπος με τις μπούκλες απέναντί μου με ξυπνά στην προσπάθειά του να στερεώσει τα πόδια του στο πλάι της καρέκλας μου, πράγμα το οποίο δείχνει να τον παιδεύει ιδιαίτερα.«Μπορείς να ακουμπήσεις τα πόδια σου πάνω στο κάθισμα, δεν με ενοχλείς», του λέω ψιθυριστά στα αγγλικά, για να μου απαντήσει «ευχαριστώ» με ένα τέτοιο χαμόγελο που ήταν αρκετό να μου ξυπνήσει ό,τι σεξουαλική φαντασίωση είχα ανέκαθεν μέσα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.Ο τύπος, αμέσως βγάζει τα παπούτσια και τις κάλτσες του και ακουμπά τα γυμνά πόδια του δίπλα στα δικά μου, που είναι επίσης γυμνά. Η φαντασία μου έχει αρχίσει και δημιουργεί άκρως διεγερτικά σενάρια που δεν με αφήνουν να ξανακοιμηθώ. Κατά τη διάρκεια του ύπνου του και έτσι όπως το λεωφορείο κουνιέται, τα πόδια μας σιγά-σιγά ακουμπιούνται. Τον βλέπω να ανοίγει τα μάτια του και να μην αντιδρά. Τα μάτια του είναι βαθιά καρφωμένα στα μάτια μου και τα πόδια του ακουμπισμένα στα δικά μου. Αμέσως παγώνω και κλείνω τα μάτια μου - τα πόδια μας όμως πάντα εκεί, ακουμπισμένα.Η ιδέα του να πραγματοποιήσω μία από τις μεγαλύτερες φαντασιώσεις μου, βάζει κάθε ντροπή μου στην άκρη. Τα δάχτυλά του αρχίζουν να κινούνται και να χαϊδεύουν τα δικά μου, πράγμα που μου δίνει θάρρος να χοντρύνω το παιχνίδι και να αρχίζω να ανεβάζω το πέλμα μου όλο και πιο ψηλά προς τον γοφό του.«Να έρθω δίπλα σου;», με ρωτάει και εγώ γνέφω καταφατικά. Όλοι μας γύρω κοιμούνται κι εκείνος με μία κίνηση έρχεται και κάθεται δίπλα μου. Παίρνει τα πόδια μου πάνω του, με κολλάει στο τζάμι και αρχίζει να με φιλάει. Τα πόδια μου έχουν χοντρύνει ακόμα περισσότερο το παιχνίδι όσο τον ακουμπούν πλέον όλο και πιο ψηλά, ενώ εκείνος δίνει τη σκυτάλη στα χέρια του. Δεν έχουμε ανταλλάξει ούτε μία κουβέντα. Όλα γίνονται γρήγορα και αθόρυβα προκειμένου να μην ξυπνήσουμε κανέναν. Βγάζει ένα προφυλακτικό από το τσεπάκι της τσάντας του, με βάζει να κάτσω πάνω του και τυλίγει γύρω μας για να μην μας βλέπουν το τεράστιο μαντίλι-παρεό μου.Τελειώνουμε, ευτυχώς χωρίς κάποιος γύρω να μας έχει αντιληφθεί. Σηκώνεται και επιστρέφει στη θέση του για να κοιμηθεί. Αναρωτιέμαι αν όλο αυτό το είδα στον ύπνο μου, όμως όχι. Μόλις είχα κάνει σεξ με έναν άγνωστο μέσα στο ΚΤΕΛ που ποτέ δεν έμαθα την εθνικότητα και το όνομα του, δίνοντας το καλύτερο φινάλε στις καλοκαιρινές μου αμαρτίες.Περισσότερα από το VICE«Είμαι Ηθοποιός και Άτομο με Αναπηρία στην Ελλάδα - Θέλω να Αλλάξει ο Ρατσιστικός Νόμος 370/'83»Ρωτήσαμε Πρώην Κατάδικους τι Έκαναν το Πρώτο 24ωρό τους έξω από τη ΦυλακήΤι Απέγινε η Γενιά των Πραγματικών Χρηστών Ηρωίνης της Εποχής του Trainspotting
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ