To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Alps.

Πρέπει να ήταν λίγο μετά τα Χριστούγεννα όταν έλαβα το πρώτο απειλητικό email. Τι το προκάλεσε; Πραγματικά, ακόμα και σήμερα, δεν γνωρίζω. Αλλά πολύς κόσμος έχει διατυπώσει διάφορες θεωρίες.

Για πολύ καιρό, ήμουν ενεργή σε μόνο ένα site. Τον υπόλοιπο διαδικτυακό μου χρόνο τον ξόδευα διαβάζοντας ειδησεογραφικά άρθρα. Φυσικά, πολλές φορές είμαι αγενής τόσο στον διαδικτυακό κόσμο όσο και τον «πραγματικό». Υπάρχουν κάποια πράγματα που με εξοργίζουν, όπως ο σεξισμός και ο ρατσισμός. Όταν βλέπω κάτι από αυτά τα δύο, συνήθως, μιλάω με σκληρά λόγια. Υποθέτω ότι κάποιος είδε ένα τέτοιο σχόλιό μου και πειράχτηκε. Αυτό υποθέτω.

Δυστυχώς, εξαιτίας ενός λάθους του παλαιού μου πανεπιστημίου, το οποίο «ανέβασε» στο διαδίκτυο τα στοιχεία των φοιτητών που συμμετείχαν σε ένα σεμινάριο, είχε γίνει πολύ εύκολο να μάθει κάποιος αρκετά σημαντικά πράγματα για μένα.

Όταν έλαβα το πρώτο email νόμιζα, προς στιγμήν, ότι ήταν spam. Περιείχε όμως μερικά στοχευμένα, πολύ προσωπικά μηνύματα, όπως για παράδειγμα το ακόλουθο: «κοριτσάκι μου, ήρθε η ώρα να σταματήσεις τα ναζιστικά σου γραψίματα στο (…). Όχι τίποτε άλλο, αλλά μη σου συμβεί κάτι κακό στο (διεύθυνσή μου)».

Αμέσως μετά, με περιέλαβε σε διάφορες προσκλήσεις για συναντήσεις Ναζιστών στην περιοχή μου, τα οποία συνόδευαν ατάκες όπως: «heil, σύντροφε, βλέπουμε πως το μίσος και ο ρατσισμός σου εναντίον των προσφύγων πάει περίφημα. Θα θέλαμε να σε καλέσουμε στη συνάντησή μας που θα γίνει στο (διεύθυνση). Αν ενδιαφέρεσαι, απάντησε σε αυτό το email». Με προσέθεσε, επίσης, στο newsletter της Pegida (Patriotic Europeans Against the Islamization of the West), ώστε να μη χάνω κανένα ρατσιστικό update.

Λίγο καιρό αργότερα, έλαβα την επόμενη «φουρνιά» από email. Μου έρχονταν ανά δευτερόλεπτα. Email για να κάνω reset τα passwords μου στο Amazon, το Ebay κτλ., αιτήσεις για newsletter από άλλα shopping websites, τα οποία συνέχιζαν να μου στέλνουν σούπερ ενδιαφέρουσες πληροφορίες, χωρίς την έγκρισή μου. Κάθε λεπτό λάμβανα 50 με 100 email.

Είχα δημιουργήσει εκείνο το email μου πριν από δέκα χρόνια, αλλά με την τροπή που πήραν τα πράγματα, αποφάσισα να σβήσω τον λογαριασμό μου την ίδια στιγμή.

Άρχισα να επικοινωνώ με τις πιο σημαντικές μου επαφές ενημερώνοντάς τους για τον stalker μου, όταν εκείνος προχώρησε άλλο ένα βήμα.

Έφτιαξε μια πανομοιότυπη αντιγραφή του προφίλ μου σε ένα social media site, περιλαμβάνοντας το avatar, τη βιογραφία μου, καθώς επίσης και τα posts μου, ενώ άρχισε να προσποιείται πως είμαι εγώ. Έκλεψε την ταυτότητά μου -τουλάχιστον την «ψηφιακή» μου ταυτότητα στον εικονικό κόσμο. Με αυτό το ψεύτικο προφίλ, άρχισε να επικοινωνεί με τις επαφές μου, τους φίλους μου, τους followers μου ή όπως θέλετε πείτε τέλος πάντων, προσπαθώντας να τους πείσει πως το δικό μου, κανονικό account ήταν το ψεύτικο και πως είχε πέσει θέμα ενός hacker.

Κάποιοι users είδαν τι συνέβαινε στην πραγματικότητα και προσπάθησαν να με βοηθήσουν, αλλά μόλις το έκαναν λάμβαναν email από τον stalker. Τα email περιελάμβαναν ερωτικά μηνύματα («τρίψε το πουλί σου», «γουστάρει και τον θέλει σκληρό»), links για κτηνοβατική πορνογραφία όπου -και καλά- πρωταγωνιστούσα, καθώς και πολύ παλιές φωτογραφίες μου από φεστιβάλ και συναυλίες, την ύπαρξη των οποίων αγνοούσα. Για να προλάβω τις προφανείς ερωτήσεις: Όχι, δεν τις βούτηξε κάποιος παλιός γκόμενος που έψαχνε εκδίκηση και, όχι, δεν ήταν στο laptop μου.

Το πράγμα όμως πήγε ακόμα πιο μακριά, καθώς άρχισε να φτιάχνει τα λεγόμενα «pastes» με θέμα εμένα φυσικά - το αληθινό μου όνομα, τα γενέθλιά μου, το μοντέλο του υπολογιστή μου. Αργότερα πόσταρε πληροφορίες σχετικά με το κινητό μου, καθώς και τα στοιχεία όλων των site στα οποία ήμουν γραμμένη (υποτίθεται). Μερικά από τα site που δημοσίευσε δεν τα είχα ακούσει ποτέ μου.

Όλο αυτό ήταν, προφανώς, η δουλειά ενός πολύ αγριεμένου ατόμου. Τι σήμαινε όλο αυτό για μένα; Ότι αν κάποιος google-αρε το όνομά μου, έπεφτε κατευθείαν πάνω στο Pegida, το site στο οποίο με είχε γράψει ο hacker. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζατε, το να επικοινωνήσει κανείς με τα λεγόμενα paste sites (paste4bt.com. physicle.com. ideate.com, en.ipaste.eu κ.ά.) για να τους ζητήσει να κατεβάσουν κάποιο υλικό, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Ακόμα και σήμερα, προσπαθώ να πείσω αυτούς τους ανθρώπους πως δεν πρέπει να υποστηρίζουν το stalking και το hacking, ενώ ακόμα δεν έχω καταφέρει να τους κάνω να κατεβάσουν αυτές τις ψεύτικες αναρτήσεις, οι οποίες αφορούν προσωπικά μου στοιχεία.

Πριν τα Χριστούγεννα, είχα βάλει προς πώληση ένα σετ μαχαιριών στο willhaben.at, ένα αυστριακό site στο ύφος του eBay. Κάποια στιγμή έλαβα το εξής μήνυμα.

Προφανώς, το willhaben.at δεν θέλησε να με βοηθήσει με την ταυτότητα του αποστολέα, καθώς δεν είχα στείλει κάποιο επίσημο παράπονο στην αστυνομία. Προστασία δεδομένων σου λέει!

Η όλη ιστορία είχε πλέον φτάσει στον Φεβρουάριο και η υπομονή μου είχε εξαντληθεί τελείως, αν και δεν το αποκάλυπτα στους δικούς μου ανθρώπους. Στους συγγενείς και φίλους, οι οποίοι προφανώς και ανησυχούσαν -μιας και μένω μόνη- παρουσιαζόμουν ήρεμη, αλλά στην πραγματικότητα ήμουν σε μόνιμη κατάσταση συναγερμού. Είχα μονίμως αυτήν την αίσθηση πως κάποιος μπορεί να εμφανιζόταν στην πόρτα μου ανά πάσα στιγμή.

Εν τω μεταξύ, είχα μιλήσει με έναν γνωστό μου ο οποίος είχε δουλέψει στην αστυνομία και ήθελε να με βοηθήσει. Με παρέπεμψε σε έναν προϊστάμενο του, ο οποίος ειδικευόταν στο IT. Εκείνος μου είπε πως έπρεπε να δηλώσω την υπόθεση μου στο τμήμα ηλεκτρονικού εγκλήματος του Υπουργείου Εσωτερικών. Τόσο αυτός όσο και ο γνωστός μου, συμφώνησαν πως έπρεπε να επικοινωνήσω με το αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου, μιας και υπήρχε πλέον η παρουσία εγκλήματος στην υπόθεση.

Άρχισα να γράφω ένα email στο οποίο περιέλαβα ό,τι είχε συμβεί μέχρι εκείνη την στιγμή και το έστειλα στο against-cybercrime@bmi.gv.at. Την ίδια ημέρα, έλαβα την εξής απάντηση:

Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα ποτέ αναγκαστεί να έχω κάποια σχέση με την αστυνομία. Κάποια αστυνομικά μπλόκα, αλλά μέχρι εκεί. Μια φορά, όταν δούλευα στο ταχυδρομείο σε κάποιες σχολικές διακοπές μου, με δάγκωσε ένας σκύλος και χρειάστηκε να κάνω μια αναφορά στην αστυνομία για το συμβάν. Όλες μου οι συναντήσεις μαζί τους μέχρι εκείνη τη στιγμή λοιπόν, ήταν σε απόλυτα φιλικό κλίμα. Έστειλα λοιπόν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου όλα τα στοιχεία που είχα μαζέψει και πήγα κατά εκεί.

Όταν έφτασα, αρχικά θέλησαν να μάθουν την ιστορία από την αρχή. Οπότε, άρχισα να μιλάω και να μιλάω και να μιλάω. Ένιωθα ότι μιλούσα για μισή ώρα, σε ένα ανθρώπινο τοίχος από αστυνομικούς, οι οποίοι πρέπει εκείνη την ημέρα να είχαν διαγωνισμό για το ποιος θα φαινόταν πιο σκληρός. Ήταν έξι ή επτά. Είχα την αίσθηση πως όλο το τμήμα με έβλεπε ως ένα παντελώς γελοίο ανθρώπινο ον. Όλη την ώρα που τους μιλούσα, στεκόμουν στην είσοδο του τμήματος, φορώντας το βαρύ χειμωνιάτικο παλτό μου, κάθιδρη, με το laptop στα χέρια, καθώς όλο το αστυνομικό προσωπικό με κοιτούσε καχύποπτα, την ώρα που εγώ προσπαθούσα να τους εξηγήσω τις ανησυχίες μου.

Μετά από κάποια ώρα σκληρής και ειλικρινούς προσπάθειας, τους έπεισα τουλάχιστον ότι δεν ήμουν κάποια ακροδεξιά τρελή και έτσι με μετέφεραν σε μια από τις ανακριτικές αίθουσες, όπου επιτέλους μπόρεσα να καθίσω. Το άτομο με το οποίο μίλησα (ποτέ δεν έμαθα το όνομά του), άρχισε να εξετάζει τα screenshots που είχα συμπεριλάβει στο email μου. Κατέληξε στο ότι όλα αυτά που μου είχαν συμβεί ήταν λίγα και πολύ αόριστα.

Στο τέλος της συνομιλίας μας, ο επιθεωρητής είχε αναπτύξει μια θεωρία: κάποιος είχε μπει στο διαμέρισμά μου όσο έλειπα και προφανώς είχαν κοιτάξει το laptop μου. Το απέρριψα αμέσως, αλλά δεν έδειξε να νοιάζεται.

Σε εκείνο το σημείο μου είπε πως θα μπορούσα να υποβάλλω μια μήνυση κατά αγνώστου, μια διαδικασία που «κατά 99% δεν θα βγάλει τίποτα». Φάνηκε συγκαταβατικός όταν με αποχαιρέτησε. Μου είπα ότι ήθελε να σκεφτεί λίγο την υπόθεση και πως θα επικοινωνούσε μαζί μου σε μερικές ημέρες. Αισθανόμουν απαίσια, ένοχη, μικρή και ηλίθια όταν έφυγα από το τμήμα. Γύρισα βιαστικά σπίτι και ξέσπασα σε κλάματα. Ό,τι είχα μέσα μου σε άγχος, πίεση και φόβο βγήκαν μαζεμένα εκείνη την στιγμή.

Την επόμενη ημέρα, πήρα το τμήμα και τους είπα ότι δεν θα συνέχιζα την υπόθεση. Μέχρι τα μέσα Μαρτίου, ο stalker μου είχε χάσει πια τις επιθετικές του ορέξεις.

Στις 29 Ιουνίου επέστρεψε, έχοντας φτιάξει μια νέα κόπια του λογαριασμού μου. Έγραψε απλά: «γύρισα». Δοκίμασε πάλι να παίξει την ιστορία με το «κάποιος μου χάκαρε τον λογαριασμό μου». Αυτήν την φορά, απενεργοποίησα αμέσως τον λογαριασμό μου θέλοντας να του κόψω την δυνατότητα να αντιγράψει νέα στοιχεία. Εκείνος άρχισε να αντιγράφει λογαριασμούς από τον κύκλο των ψηφιακών γνωστών μου, παραβιάζοντας πλέον και την δικιά τους ζωή. Σε ένα προσωπικό μήνυμα, που έστειλε σε έναν από αυτούς, δήλωσε πως ήθελε να με εκδικηθεί, αλλά και να κάνει κακό σε όποιον με είχε βοηθήσει. Όπως δήλωσε και ο ίδιος, ήθελε «κομμάτι-κομμάτι, να τους φάει τη ζωή».

Αυτήν τη φορά όμως δεν ήμουν μόνη. Επηρεάστηκαν και άλλοι από την εγκληματική του δραστηριότητα, οπότε η όλη ιστορία δεν ήταν πια τόσο «αόριστη». Αυτήν τη στιγμή δεν μπορώ να πω πάρα πολλά, μιας και βρίσκεται σε εξέλιξη μια αστυνομική έρευνα. Απλά μπορώ να πω ότι έχω την αίσθηση, ότι σύντομα αυτό το άτομο θα συλληφθεί.

Τίποτα από αυτά που κάνεις ως απλός χρήστης του διαδικτύου δεν δίνει το δικαίωμα σε κάποιον να σε εκφοβίσει. Εντούτοις, αν κάτι τέτοιο συμβεί, καταγράψτε τα πάντα. Μαζέψτε τις αποδείξεις. Αν θέλετε να καταθέσετε μήνυση εναντίον κάποιου stalker, επισκεφτείτε το αστυνομικό τμήμα της περιοχής σας με κάποιον γνωστό ή γνωστή σας (ιδανικά θα πρέπει να είναι δικηγόρος).

Σίγουρα έμαθα κάποια πράγματα από αυτήν την περιπέτεια. Στο μέλλον, δεν θα χρησιμοποιώ το πραγματικό μου όνομα online όπου αυτό είναι εφικτό, ενώ δεν θα ποστάρω και φωτογραφίες στις οποίες απεικονίζομαι, αν και ξέρω πως αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει την λύση στο πρόβλημα. Η προστασία και η υποστήριξη που ενδεχομένως θα χρειαστεί να ψάξεις, δεν θα τη βρεις αν ο stalker σου δεν έχει παραβιάσει υπάρχοντες νόμους.

Κλείνοντας, θα σας πω την τελευταία συμβουλή που μου έδωσαν στο αστυνομικό τμήμα: «Κάνε log off από το διαδίκτυο». Ίσως εσείς το καταλάβετε καλύτερα από εμένα.

*Στο κειμενό μου, αναφέρομαι διαρκώς στον stalker μου ως άντρα. Για πολλούς και διάφορους λόγους, είμαι πεπεισμένη ότι ο άνθρωπος αυτός είναι (τουλάχιστον) ένας άντρας.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.