Τα Πάρτι της Υψηλής Κοινωνίας δεν Είναι Όσο Κυριλέ Νομίζεις

FYI.

This story is over 5 years old.

Πάρτι

Τα Πάρτι της Υψηλής Κοινωνίας δεν Είναι Όσο Κυριλέ Νομίζεις

Μια φωτογράφος καταγράφει τα πιο ξέφρενα πάρτι του κόσμου, όμως η έκθεσή της «Public Relations» εστιάζει στις στιγμές που δεν θα φτάσουν ποτέ σε glossy σελίδες.
HO
Κείμενο Hannah Ongley

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D.

Ποιος από μας δεν έχει νιώσει σαν ξένος ανάμεσα στους διάφορους καλοντυμένους καλεσμένους των κυριλέ πάρτι; Η Jessica Craig-Martin απαθανατίζει αυτό το συναίσθημα με ένα μίγμα περιέργειας, χιούμορ και τραγικότητας. Το New Yorker και το Vanity Fair ανέθεσαν στη Νεοϋορκέζα φωτογράφο κάποια project για την υψηλή κοινωνία, ανοίγοντάς της τις πόρτες στα πιο αποκλειστικά σουαρέ του κόσμου, στις εμμονές των καλεσμένων τους με τα ρούχα και τους κοινωνικούς κώδικες και στο τι συμβαίνει, όταν η καλογυαλισμένη επιφάνεια ραγίζει. Αν υπάρχει κάτι που λατρεύει να φωτογραφίζει, είναι αυτές ακριβώς οι μικροσκοπικές ρωγμές ανάμεσα στα στρας και τα προσποιητά χαμόγελα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Ενστικτωδώς, πάντοτε φωτογράφιζα το αντικείμενο της επιθυμίας μου κάνοντας zoom και κροπάροντας την εικόνα χωρίς ενοχές», λέει η Craig-Martin για μερικά σκληρά, κοντινά πλάνα που δεν φτάνουν στις σελίδες των περιοδικών των εργοδοτών της. «Ίσως αυτό να φανερώνει μια ελαφρώς σουρεαλιστική ποιότητα ή μια διάθεση απομόνωσης που όντως αισθάνομαι, όταν βρίσκομαι σε τέτοιες καταστάσεις. Συχνά και σχεδόν αυτόματα, κόβω τα μάτια από την εικόνα. Μαρτυρούν πάρα πολλά. Δεν με ενδιαφέρει η ταυτότητα των καλεσμένων ή των διασημοτήτων, ούτε θέλω να σατιρίσω κανέναν. Βλέπω τους καλεσμένους σαν να βρίσκονται στο κάδρο ενός ευρύτερου πολιτισμικού φαινομένου, στο οποίο εμπλέκομαι και εγώ ως αυτή που το καταγράφει. Το φλας της κάμερας δηλώνει την παρουσία μου. Είμαι και εγώ μέρος του προβλήματος».

Η έκθεση της Craig-Martin, που παρουσιάστηκε στην γκαλερί της Nathalie Karg, αφήνει τον θεατή να συμμετέχει στα ξέφρενα πάρτι σαν αθόρυβος παρατηρητής. Τα ενσταντανέ και τα πολύ προσεκτικά κροπαρισμένα στιγμιότυπα δεν αποκαλύπτουν μόνο αυτά που δεν βλέπουν οι καλεσμένοι, αλλά και όσα ενδεχομένως δεν θα ήθελαν να φανούν. Οι αψεγάδιαστες πλατινέ μπούκλες αδυνατούν να κρύψουν τις ρυτίδες γύρω από τα μάτια, ο μπερδεμένος σωρός από γυαλισμένα ασημικά έρχεται σε αντίθεση με το τραπέζι που είναι στρωμένο για έναν Rockefeller και το παραφορτωμένο με χρυσαφικά χέρι κάποιου άνδρα, που είναι τυλιγμένο γύρω από τη μέση ενός μυστηριώδους θηλυκού, μοιάζει ανεπιθύμητο και ταυτόχρονα ευπρόσδεκτο. Όπως λέει και η Craig-Martin σχολιάζοντας τα στιγμιότυπα, «οι φωτογραφίες δημιουργούνται σε έναν χώρο ανάμεσα στην επιθυμία και την απογοήτευση».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ