«Μπήκα σε Άλλη Ζωή» - Όσα Συνέβησαν σε Μία Oμαδική Βιντεοκλήση Ύπνωσης

Η πρώτη φορά που συνάντησα την έννοια της αναδρομής σε προηγούμενες ζωές (Past Life Regression ή PLR) ήταν σε μια ταινία Μπόλιγουντ όταν ήμουν 15 ετών. Μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον πώς η πρωταγωνίστρια είχε μπει σε μια άλλη ζωή, χάρη στην υπνωτιστική φωνή μιας υπνοθεραπεύτριας.

Μέχρι που η ηρωίδα συνειδητοποίησε ότι με τον σύντροφό της ήταν προορισμένοι να ερωτεύονται σε κάθε εποχή.

Είμαι ορκισμένη σκεπτικίστρια, έτσι η ιδέα μού φαινόταν παράξενη και λίγο ό,τι νά ‘ναι. Η αναδρομή είναι μια αμφιλεγόμενη τεχνική που χρησιμοποιεί την ύπνωση για να ανακτήσει μνήμες από προηγούμενες ζωές. Θυμάμαι έφηβη να αναρωτιέμαι πώς γινόταν κάποιος να κλείσει τα μάτια, να μετρήσει αντίστροφα ή να φανταστεί μια μπάλα με χρώματα και να μεταφερθεί σε άλλη ζωή. Αυτό σημαίνει ότι ο κύκλος της αναγέννησης, όπως πιστεύεται στον ινδουισμό, είναι κάτι που ισχύει;

Παρόλο που παρέμεινα κυνική, είχα περιέργεια πώς θα ήταν να υπνωτιστώ και να μεταφερθώ σε προηγούμενη ζωή, ιδίως καθώς διάβαζα για ανθρώπους προσπαθούσαν να θεραπευτούν από το άγχος που τους είχε προκαλέσει η πανδημία.

Θα με βοηθούσε, άραγε, να βρω νόημα και σκοπό; Είναι γνωστό ότι σε βοηθάει να δουλέψεις παλιά τραύματα ώστε να λύσεις σωματικά προβλήματα στην τωρινή σου ζωή, άρα αυτό θα σήμαινε ότι τα προβλήματα με το έντερό μου θα λυνόταν; Θα έμοιαζε με εμπειρία VR ή απλώς θα ήταν μια κακή ταινία με φτηνά ειδικά εφέ;

Έτσι μια ωραία μέρα της πανδημίας, όταν μια φίλη είπε ότι είχε δοκιμάσει την αναδρομή, ένιωσα πάλι να μου κινείται το ενδιαφέρον. Μου είπε ότι την υπνώτισαν και μεταφέρθηκε σε άλλη εποχή, ενώ έκανε ομαδική βιντεοκλήση. Η ιδέα ότι μπορούσες να μεταφερθείς σε άλλη ζωή μαζί με ένα σωρό άγνωστους μού φάνηκε τόσο παράξενη και απίστευτη, που ήξερα ότι έπρεπε να το δοκιμάσω για να το πιστέψω.

Επικοινώνησα με την Teja Priyadarshini, πιστοποιημένη ειδικό στο από την Ινδία, που χρησιμοποιεί μια τεχνική που λέγεται Quantum Healing Hypnosis Therapy, η οποία αναπτύχθηκε από την Dolores Cannon, υπνωτίστρια, ειδική στην αναδρομή και ερευνήτρια ΑΤΙΑ.

Η Priyadarshini ισχυρίζεται ότι έχει θεραπεύσει εκατοντάδες μέσω του Quantum Healing, μίας ψευδο-επιστημονικής τεχνικής που προκαλεί κατάσταση ύπνωσης μέσω της οππτικοποίησης για να σε μεταφέρει στην προηγούμενη ζωή σου, σε κατάσταση που μοιάζει με υπνοβασία.

Δεν πείστηκα και συνέχισα να το ψάχνω. Υπήρχε όντως επιστημονική πλευρά σε όλο αυτό; Ήταν ηθικό; Η εμπειρία θα ήταν αληθινή ή απλώς αποκυήματα της φαντασίας μου επηρεασμένα από βιβλία, ταινίας και σειρές; Η ίδια είχε έτοιμη την απάντηση: την κβαντική φυσική.

Με απλά λόγια η κβαντική θεωρία υποθέτει ότι ένα σωματίδιο μπορεί να υπάρχει σε διαφορετικά σημεία μες στην ίδια διάσταση, αλλά το σημείο της παρατήρησης γίνεται η αντιληπτή πραγματικότητα.

«Η Δέλτα είναι η κατάσταση του ύπνου, η Βήτα είναι όταν είσαι ξύπνιος. Όταν το μυαλό σου “κλείνει” λίγο πριν κοιμηθείς, είναι η Θήτα. Τότε ανοίγεις πύλες στο υποσυνείδητό σου», λέει η Priyadarshini. Είπε πως αν υπνωτιζόμουν και έμπαινα σε άλλη χρονική περίοδο, ουσιαστικά θα είχα πρόσβαση σε πληροφορίες και αναμνήσεις από σημεία του υποσυνείδητού μου που δεν περνάνε στο συνειδητό. Η αναδρομή, είπε, ήταν το πρώτο στάδιο της αναγνώρισης του προβλήματος που αντιμετωπίζεις. Και η ομαδική συνθήκη έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως δοκιμή για να νιώσεις πώς είναι να βρίσκεσαι σε κατάσταση βαθιάς χαλάρωσης και να δεις μια προηγούμενη εποχή. 

Όλα μου ακούγονταν λίγο απάτη, αλλά αποφάσισα να δοκιμάσω έτσι κι αλλιώς. 

Ήταν 7 μμ Παρασκευή βράδυ όταν μπήκα στην ομαδική κλήση Zoom με την Priyadarshini και άλλα τρία άτομα, που επίσης θα έκαναν το ταξίδι στις προηγούμενες ζωές τους. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πλευρές της ομαδικής συνεδρίας, μας είπε η Priyadarshini, ήταν ότι συχνά οδηγούσε σε μια συλλογική εμπειρία όπου το χρονικό πλαίσιο και οι εμπειρίες συγχρονίζονταν.

Στην αρχή, μας έβαλε να κάνουμε τέσσερις ασκήσεις οπτικοποίησης. «Φανταστείτε μια γωνία σε έναν πολυσύχναστο δρόμο, σε μια μεγάλη πόλη», είπε με φωνή ήρεμη, καθησυχαστική αλλά γεμάτη ζωντάνια. «Σκεφτείτε ότι στέκεστε σε έναν μώλο για ψάρεμα. Τώρα είστε σε έναν σταθμό τρένου. Τώρα κάθεστε σε ένα καρουζέλ. Προσέξτε τις λεπτομέρειες», μουρμούριζε.

Καθώς έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να οπτικοποιήσω αυτά που έλεγε, εμφανίστηκαν στο μυαλό μου εικόνες από το Getty και παιδικές αναμνήσεις. Άλλοι είχαν πιο εκτεταμένες εμπειρίες: η μία βρέθηκε στους πολύβουους δρόμους του Λονδίνου κι άλλη είδε τον εαυτό της να φοράει μπούργκα στο Πακιστάν.

Όταν της τα είπαμε, η Priyadarshini χαμογέλασε για να δείξει ότι η άσκηση είχε πετύχει. Μετά από μια σύντομη άσκηση διαλογισμού μάς ζήτησε να χαμηλώσουμε τα φώτα, να ξαπλώσουμε ανάσκελα και να ετοιμαστούμε να βουλιάξουμε στις προηγούμενες ζωές μας.

VICE Video:

Αφού ξαπλώσαμε, μας ζήτησε να σκεφτούμε τον χώρο που καταλαμβάναμε και να φανταστούμε έναν άσπρο τοίχο. Αυτός ο τοίχος, είπε με χαλαρωτικό τόνο, είχε μια πόρτα που έπρεπε να ανοίξουμε. Όταν την ανοίγαμε, θα βλέπαμε τον εαυτό μας να περπατάει σε έναν μεγάλο άδειο διάδρομο, που έπρεπε να ακολουθήσουμε μέχρι να δούμε ένα φως. Μας ζήτησε να κοιτάξουμε ίσια μες στο φως.

«Τώρα μπαίνετε στην προηγούμενη ζωή σας», είπε με φωνή ελεγχόμενη, καθησυχαστική και υπολογισμένη.

Περίμενα να μπω σε μια φάση ψυχεδέλειας, όπου μορφές και εικόνες θα εμφανίζονταν στο μυαλό μου όπως σε ένα διαυγές όνειρο. Αλλά το μόνο που είδα ήταν σκοτάδι. Ένιωθα τα μάτια μου να ανοιγοκλείνουν παρόλο που ένιωθα το σώμα μου μουδιασμένο. Δεν ένιωθα υπνωτισμένη. Ένιωθα σαν πάθαινα υπνική παράλυση, μια διαταραχή ύπνου που κάνει το μυαλό σου να παραμένει ξύπνιο ακόμα κι αν το σώμα σου παραμένει κοιμισμένο.

Προσπάθησα να ηρεμήσω και να εστιάσω στις οδηγίες της. «Τώρα βλέπετε πώς ζούσατε κάποτε. Τι βλέπετε;».

«Σκοτάδι», ήθελα να πω, όταν ξαφνικά μια εικόνα μιας απομονωμένης καλύβας σαν μανιτάρι σε ένα καταπράσινο λιβάδι εμφανίστηκε μπροστά μου. Πριν προλάβω καν να σκεφτώ τι είχα δει, η εικόνα χάθηκε. Ήταν πολύ παράξενο διότι δεν ήταν τόσο οπτικό όσο μια ξεκάθαρη αίσθηση μέσα μου ότι έτσι ήταν κάποτε το σπίτι μου.

«Τώρα βλέπετε τους ανθρώπους με τους οποίους ζείτε, την οικογένειά σας», μας είπε. Και πάλι μια φευγαλέα εικόνα ενός μαυρισμένου 20χρονου αγοριού με άσπρο πουκάμισο να πίνει ένα ποτήρι γάλα και χάθηκε αμέσως.

Καθώς η  Priyadarshini συνέχιζε την αφήγησή της, φευγαλέες εικόνες περνούσαν με ταχύτητα φωτός από το ημι-συνειδητό μυαλό μου. Ένιωθα ότι είχα ξανθά μαλλιά σε πλεξούδες αλλά δεν ήξερα πώς ήμουν. Αισθάνθηκα ένα πανηγύρι χωριού με γυναίκες που χόρευαν φορώντας ποδιές και ήξερα ότι ήταν σημαντική μέρα στη ζωή μου αλλά δεν είχα ιδέα γιατί. Δεν ήξερα τι δουλειά έκανα αλλά είχε σχέση με τσουγκράνα. Και όταν μας ζήτησε να σκεφτούμε την τελευταία μέρα σε εκείνη τη ζωή, τη μέρα που πεθάναμε, εμφανίστηκε ένα ημικυκλικό δακτυλίδι φωτιάς καθώς το παρακολουθούσα από ψηλά αν και μέσα σε δευτερόλεπτα όλα σκοτείνιασαν ξανά.

Μετά από μισή ώρα, η Priyadarshini, μας ζήτησε να ανοίξουμε αργά τα μάτια. Ένιωθα λες και τα δικά μου δεν είχαν κλείσει καθόλου.

Είχα ξεκινήσει με την προσδοκία ότι η εμπειρία θα ήταν εμβυθιστική, σαν εκείνα τα ζωντανά όνειρα που βλέπεις όταν έχεις πυρετό και δεν μπορείς να αποτινάξεις. Αλλά αυτό που είδα μου δημιούργησε περισσότερα ερωτηματικά απ’ όσες απαντήσεις μού έδωσα. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν αληθινά ή αποκυήματα της φαντασίας μου. Η σεκπτικίστρια μέσα μου είχε ήδη απάντηση, αλλά αποφάσισα να δώσω στην Priyadarshini την ευκαιρία να εξηγήσει.

«Αυτό είτε συμβαίνει όταν έχεις αγωνία και φοβάσαι να παραδώσεις τον έλεγχο ή όταν το υποσυνείδητό σου δεν είναι έτοιμο να σου δείξει το τραύμα που μπορεί να βίωσες στην προηγούμενη ζωή σου», εξήγησε. 

Συμπλήρωσε ότι εφόσον ήταν ομαδική εμπειρία δεν μπήκα τόσο βαθιά όσο μπορεί να έμπαινα αν έκανα συνεδρία μόνη μου – με κάτι τέτοιο θα είχε διαβεβαιωθεί ότι το μυαλό μου ήταν σε βαθιά, χαλαρή κατάσταση για να βιώσει μια άλλη ζωή πλήρως.

Οι άλλες συμμετέχουσες όμως είχαν εντυπωσιακές ιστορίες να πουν.

«Είδα τον εαυτό μου ως ένα πολύχρωμο πλάσμα που πετούσε με πεταχτά μάτια», είπε η Ramona, που στην αρχή της συνεδρίας είχε προειδοποιήσει την Priyadarshini ότι δεν μπορεί να υπνωτιστεί. «Είδα παλάτια και νερό που έμοιαζε με καθρέφτη».

Στο μεταξύ, η Mona, άλλη συμμετέχουσα, είδε τον εαυτό της ως πριγκίπισσα σε ένα μεσαιωνικό ευρωπαϊκό κάστρο τον 19ο αιώνα. Είχε σαφή αίσθηση ότι είχε αποκοιμηθεί πολλά χρόνια μετά από ένα συγκεκριμένο πάρτι στο κάστρο. Έμοιαζε λίγο με την πλοκή της Ωραίας Κοιμωμένης, αλλά μαγεύτηκα και ζήλεψα λιγάκι.

Η Shireen, μια συμμετέχουσα με πρόβλημα στην όραση, είχε μια εμπειρία πιο κοντά στη δική μου και ένιωθε ότι το συνειδητό μυαλό της έμπαινε συνέχεια στο υποσυνείδητό της για να αντιγράψει αναμνήσεις και παλιές εμπειρίες από αυτήν τη ζωή. Κυρίως, όμως, ένιωθε ότι είχε άφυλη ταυτότητα. «Ένιωθα ότι φορούσα ένα μακρύ, κυματιστό, παραδοσιακά γυναικείο φόρεμα, αλλά δεν είχα φύλο».

Περισσότερα από το VICE

Μιλήσαμε με Αφγανούς που Eπιβίωσαν Από τις Βομβιστικές Επιθέσεις στην Καμπούλ

Ένα Οδοιπορικό στα Καταφύγια των Τζουμέρκων, Εκεί Όπου Κάθε Μέρα Είναι μια Περιπέτεια

Ελευθερία και Αυτοδιάθεση: Το Πρώτο Βιωματικό Φεμινιστικό Camp Πραγματοποιήθηκε στη Χαλκιδική

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.