Φωτογραφίες Από Ravers, τη Μέρα και τη Νύχτα

Σε μια νυχτερινή έξοδο στη φετιχιστική σκηνή του Βερολίνου, μπορεί να προκύψουν ενδιαφέροντα ερωτήματα. Ποιος είναι ο άντρας με το δερμάτινο παντελόνι που μπαίνει μπουσουλώντας στις τουαλέτες; Τι υπάρχει κάτω από τις λάτεξ μάσκες γουρουνιών; Τι δουλειά κάνει το ημίγυμνο νέον ξωτικό; Η φωτογράφος Kseniya Apresyan φωτογράφισε ravers με τα ρούχα της δουλειάς και με τα φετιχιστικά ρούχα που φοράνε στα πάρτι. Η συλλογή της με τίτλο Dresscode δεν δείχνει μόνο δυο πλευρές των ίδιων ανθρώπων, αλλά και δυο πλευρές της ίδιας πόλης.

Η Apresyan είναι από τη Μόσχα και πήγε στο Βερολίνο πριν από πέντε χρόνια. Η πόλη αμέσως τη γοήτευσε. Ζει εδώ τα τελευταία δύο χρόνια, δουλεύοντας ως freelance γραφίστρια και σπουδάζοντας φωτογραφία. Τις νύχτες, όμως, πηγαίνει σε κλαμπ όπως το Berghain και το KitKatClub, και πάρτι όπως το Pornceptual. Εκεί βρίσκει ανθρώπους που φοράνε δέρματα, λάτεξ και chainmail. Είναι οι ξεναγοί, τεχνικοί και account managers που βλέπεις στις φωτογραφίες της.

VICE: Γεια σου Kseniya. Πότε νομίζεις ότι είναι «μασκαρεμένοι» οι άνθρωποι στις φωτογραφίες σου; Όταν πηγαίνουν στη δουλειά ή όταν πηγαίνουν για clubbing;
Kseniya Apresyan: Καλή ερώτηση. Όταν βγαίνουν είναι ο εαυτός τους. Είναι κάτι ξεχωριστό για εκείνους.

Πώς σου ήρθε η ιδέα να δείξεις και τις δύο πλευρές;
Ένας τύπος που γνώρισα στο κλαμπ, μου είπε κάτι τρελές ιστορίες από rave πάρτι. Έπειτα συνειδητοποίησα ότι δούλευε σε μια πρεσβεία. Είχε ένα σωρό λευκά πουκάμισα στο σπίτι του. Δεν ήταν η μόνη φορά που σοκαρίστηκα από τη μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στα καθημερινά ρούχα των ανθρώπων και τα βραδινά τους ντυσίματα. Έτσι, το πρότζεκτ αφορά κάτι βαθύτερο, όχι μόνο το ντύσιμο. Κάποιοι έχουν δύο προσωπικότητες.

Πώς το καταλαβαίνεις αυτό;
Η συμπεριφορά τους μπροστά στον φακό αλλάζει, ανάλογα με το ντύσιμο. Με τα βραδινά ρούχα οι κινήσεις τους είναι πιο σοφιστικέ, δείχνουν περισσότερα συναισθήματα. Όταν ο τύπος που δουλεύει σε τράπεζα φόρεσε τα λουριά και τα ψηλοτάκουνα, είχα την αίσθηση ότι έγινε ο εαυτός του. Του έφυγε ο φόβος για τον φακό και φαινόταν πολύ χαρούμενος.

Κάποια από τα μοντέλα είναι πολύ μικρά, άλλα είναι old-school ravers, που θα μπορούσαν να είναι γονείς τους. Είδες διαφορές ανάμεσά τους;
Όχι και τόσο. Αλλά όσοι έχουν βγει πολύ στο παρελθόν είναι πιο εκλεκτικοί. Λένε ότι η σκηνή δεν ήταν τόσο εμπορική, αλλά πιο underground.

Τι έφερε όλους αυτούς τους ανθρώπους στο Βερολίνο;
Κάποιοι είναι Γερμανοί, μερικοί ξένοι. Κάποιοι μου είπαν ότι ήρθαν εδώ για τη νυχτερινή ζωή, ωστόσο οι περισσότεροι ήρθαν λόγω της δουλειάς ή της σχέσης τους.

Κι εσύ ήρθες από τη Ρωσία.
Στη Μόσχα θα ήταν αδύνατη μια τέτοια νυχτερινή ζωή. Οι τάξεις είναι πολύ διαχωρισμένες. Κάποιος με συντηρητική και «κανονική» ζωή δεν θα ντυνόταν έτσι για να βγει έξω. Σπούδασα Προγραμματισμό και θα ήταν αδιανόητο να κάνω κάτι τέτοιο. Αλλά εδώ στο Βερολίνο ακόμα και τύποι που έχουν start-ups βγαίνουν συνέχεια έτσι.

Στη δική σου ζωή πώς προσεγγίζεις τα dress codes;
Είμαι γραφίστρια, έτσι δεν φοράω ποτέ κάτι αυστηρό ή επίσημο. Αλλά μερικές φορές πηγαίνω με το μαύρο φόρεμά μου από το κλαμπ στη δουλειά.

Τι έμαθες για τον εαυτό σου κάνοντας αυτό το πρότζεκτ;
Σκεφτόμουν γιατί κάποιοι βγαίνουν τόσο συχνά, κάθε Σαββατοκύριακο; Έπειτα συνειδητοποίησα ότι το clubbing είναι το πρότυπο μιας τέλειας κοινωνίας. Στο club όλοι είναι χαρούμενοι, δεν σε απορρίπτει κανείς, δεν σου θυμώνει κανείς λόγω της συμπεριφοράς σου. Τις περισσότερες φορές δηλαδή. Και υπάρχει στήριξη μεταξύ των ατόμων.

Στο μεταξύ, το φετιχιστικό και rave ντύσιμο γίνεται τάση.
Στις υπαίθριες αγορές πουλάνε ρούχα λέγοντας: «Μ’ αυτό θα μπεις στο KitKat. Αλλά για τους πρωταγωνιστές μου, το ντύσιμο βγαίνει από μέσα τους. Δεν ακολουθούν τάσεις, δεν αντιγράφουν.

Ήταν δύσκολο να βρεις τα μοντέλα;
Κάποιοι ήταν φίλοι. Τους υπόλοιπους τους βρήκα μέσω μιας αγγελίας σε μια ομάδα στο Facebook για το KitKatClub. Πριν, προσέγγιζα άτομα στα κλαμπ, τους έδιναν την κάρτα μου. Το ξεχνούσαν, δεν ξέρω γιατί.

Πλέον μπορείς να μαντέψεις ποιο εύκολα ποιος κρύβεται πίσω από τα λουριά και τις μάσκες στο κλαμπ;
Εννοείς αν κάποια, για παράδειγμα, είναι δασκάλα νηπιαγωγείου; Όχι. Παραμένει απρόβλεπτο, ακόμα και για μένα.

To άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE Germany.

Περισσότερα από το VICE

«Άρχισαν να με Xτυπάνε σε Όλο το Σώμα» - Ήρωες Είναι τα Θύματα που Στάθηκαν Όρθια

Persa & Jessy: Δύο Ντομινατρίξ που Κάνουν BDSM Tour στην Ελλάδα

«Δεν Είναι μία Δουλειά που Κάνεις Μέχρι τα 75» - Μια Ελληνίδα Σεξεργάτρια στη Γερμανία